Αναγνώστες
Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010
Το ξύλο Δεν είναι μόνο γέρος, είναι και εμφανώς καταβεβλημένος. Πλησιάζει στο βαγόνι του μετρό, με βήματα αντικειμενικά μεν αργά υποκειμενικά όμως γρήγορα, αφού τον βλέπεις πως αγχωμένος έχει επιταχύνει να προλάβει. Η πόρτα κλείνει όταν φτάνει ακριβώς μπροστά της. Ακριβώς. Και δεν έχω απάντηση γιατί στον επόμενο σταθμό δεν κατέβηκα να σπάσω τον οδηγό στο ξύλο. κλικ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου