Το έναυσμα για τούτη την ιδέα ενός δεύτερου θανάτου προέρχεται από τον Μαρκησιο Ντε Σαντ: . η σαδική ιδέα περί ενός ριζικού , απόλυτου εγκλήματος το οποίο απελευθερώνει τη δημιουργική δύναμη της φύσης ,
.................................................................................
ενέχει μια διάκριση ανάμεσα στους δυο θανάτους :
στον φυσικό θάνατο, που μετέχει του φυσικού κύκλου της γένεσης και της φθοράς, της συνεχούς μεταβολής της φύσης ,
και στον απόλυτο θάνατο- την καταστροφή , την εκρίζωση του ίδιου του κύκλου, η οποία απελευθερώνει τη φύση από τους ίδιους τους νόμους της και ανοίγει τον δρόμο για την ex nihilo δημιουργία νέων μορφών ζωής . Α
αυτή η διαφορά ανάμεσα στους δυο θανάτους μπορεί να συνδεθεί με τη σαδική φαντασίωση που αποκαλύπτεται στο γεγονός ότι στο έργο του , το θύμα είναι , κατά μια ορισμένη έννοια άφθαρτο.
Μπορεί να βασανιστεί επ¨ άπειρο και να επιβιώσει , μπορεί να υπομείνει κάθε μαρτύριο και να εξακολουθήσει να διατηρεί την ομορφια του. Ως εάν ,πάνω και πέρα από το φυσικό του σώμα (κομμάτι του κύκλου της γέννησης και της φθοράς) και συνεπώς πάνω και πέρα από τον φυσικό του θάνατο, να είχε ένα άλλο σώμα , ένα σώμα φτιαγμένο από μια άλλη ουσία, εξαιρούμενη από τον ζωτικό κύκλο-ένα υψηλό σώμα .
Slavoj Zizek :Το υψηλό αντικείμενο της ιδεολογίας , Μτφ Βίκυ Ιακώβου , Επιμέλεια Γιάννης Σταυρακάκης , Scripta , Αθήνα ,2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου