John Stuart Mill Απο την βιβλιοθηκη της Ε

Η ευτυχία ως θεμέλιο της ηθικής§Ο κοινωνικός χαρακτήρας της ωφελιμιστικής ηθικής



Ο John Stuart Mill αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα πολύπλευρης επιστημονικής προσωπικότητας. Κανένας ιστορικός της Λογικής, της Πολιτικής Οικονομίας, της Ηθικής αλλά και των Πολιτικών Επιστημών δεν μπορεί να αγνοήσει το έργο του Αγγλου διανοητή.Ο Mill γεννήθηκε το 1806, ήταν γιος του James Mill, ηγετικού στελέχους του ριζοσπαστικού κινήματος στην Αγγλία, αλλά και στενού συνεργάτη του πατέρα τού σύγχρονου ωφελιμισμού, του Jeremy Bentham. Ο Mill στην Αυτοβιογραφία του (1873) αναγνωρίζει τη σημαντική συμβολή του πατέρα του στην επιστημονική και κοινωνικό-πολιτική διαμόρφωσή του. Ο Mill υπήρξε παιδί - θαύμα. Σε ηλικία τριών ετών ήξερε να διαβάζει και να γράφει. Ο πατέρας του ήταν και δάσκαλός του, αφού ο μικρός γιος του σκοπίμως δεν πάτησε το πόδι του σε σχολείο. Σε ηλικία οχτώ ετών γνώριζε αρχαία ελληνικά, λατινικά, γαλλικά και γερμανικά. Δεν έμεινε πίσω όμως και όσον αφορά τις γνώσεις του στα Μαθηματικά, τη Λογική και την Πολιτική Οικονομία. Ο ίδιος περιγράφοντας τα χρόνια αυτά έγραφε ότι ποτέ δεν αισθάνθηκε σαν παιδί και με θλίψη παρατηρούσε πως θα ήταν καλύτερα η ζωή του να είχε κυλήσει με έναν πιο συνηθισμένο και φυσικό τρόπο. Ολη αυτή η διανοητική υπερφόρτωση του προκάλεσε, σε ηλικία είκοσι ετών, μια βαθιά πνευματική και ψυχική κρίση, η οποία άφησε τα σημάδια της στο έργο του, όσο και, αυτό αν φαίνεται παράδοξο για έναν επιστήμονα του οποίου ο αναλυτικός και «θετικιστικός» τρόπος ανάλυσης συνοδεύει κάθε λέξη στα έργα του. Στην προσπάθειά του να απελευθερωθεί από την ασφυξία που του προκαλούσε ο αναλυτικός τρόπος σκέψης του πατέρα του και του Bentham, ήρθε σε επαφή με τη ρομαντική ποίηση του Wordsworth και του Coleridge, αλλά και με τις ιδέες του Σεν Σιμόν και του Auguste Comte. Αυτή η περίοδος εσωστρέφειας κράτησε από το 1826 έως το 1830.

βλ επισης


Τζον Στιούαρτ ΜιλΟ θεμελιωτής του πολιτικού φιλελευθερισμού
Οι δρόμοι της ελευθερίας και οι μεταμορφώσεις του δεσποτισμού
Φιλελεύθερος, δημοκράτης και σοσιαλιστής
Η αξία της διαφωνίας