Μάιος 14, 2007 στο 5:58 μ.μ
Νοσφεράτος
Αχ να μπορουσα να ‘μενα εδώ στην Χελιδονα…
χωρίς σκοτουρες να γυρνώ ,να ακουω την Αηδόνα
του κοσμου τις ξενερωσιες και τα μεγαλα λόγια,να ξεχνώ,
κι εδώ να πλεκω κομπολόγια (ποίησεως)…να στιχουργώ , απ το πρωι ως το βραδυ…
Ω! Εωσφορε από ψηλά ....δειξε ενα σημαδι…
οτι μπορουν κι οι απέθαντοι να βρουντην ευτυχία
και να μή βολοδερνουνε μεσα στα αγρια κρυα…..