''Την προσεχή Τετάρτη, 26 Νοεμβρίου, διεξάγεται σε δεύτερο βαθμό η δίκη του Κωνσταντίνου Πλεύρη για όσα έγραψε εναντίον των Εβραίων στο βιβλίο του «Οι Εβραίοι, όλη η αλήθεια». ''
-------------------------------------------
Τη διεξαγωγή της δίκης συνοδεύουν ορισμένες ακούσιες (ή και σκόπιμες) παρανοήσεις που σχετίζονται καταρχήν με την αμηχανία των αναλυτών απέναντι σ' ένα νόμο που σπάνια εφαρμόζεται. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να ξεκαθαρίσουμε εξαρχής ότι:*Η ρατσιστική προπαγάνδα δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συλλήβδην συκοφαντία τμημάτων του πληθυσμού και πρόκληση σε πράξεις εναντίον τους. Ο αντιρατσιστικός νόμος αναγνωρίζει αυτή την πραγματικότητα και προστατεύει τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες από τη λεκτική βία που μετατρέπεται σε πραγματική. Η καταδίκη δεν αφορά το βιβλίο, αλλά τον συγγραφέα. Γι' αυτό, άλλωστε, όχι μόνο το βιβλίο κυκλοφορεί ελεύθερο, αλλά και δεν περιλαμβάνονταν στο κατηγορητήριο οι εκδότες του (ανεξάρτητα αν συμπίπτουν εν μέρει στο πρόσωπο του συγγραφέα). Ούτε κινήθηκε κάποια μορφή προληπτικής κατάσχεσης ή δίωξης βιβλιοπωλών, όπως είχε συμβεί στις περιπτώσεις ενεργοποίησης των νόμων κατά της βλασφημίας (βιβλία Ανδρουλάκη και Χάντερερ).
Ο Κ. Πλεύρης και ο Αδ. Γεωργιάδης διαφημίζουν από τις εκπομπές τους το αντισημιτικό βιβλίο*Δεν πρέπει να γίνεται καμιά σύγχυση του ισχύοντος αντιρατσιστικού νόμου με την εφαρμογή των νόμων που προστατεύουν την ιστορική μνήμη του Ολοκαυτώματος σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Παρόμοιος νόμος στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Και καλώς δεν υπάρχει. Διότι, όπως έχει αποδειχτεί την τελευταία δεκαετία που έχουν εφαρμοστεί σε ευρωπαϊκή κλίμακα ανάλογες διατάξεις εις βάρος των λεγόμενων «αρνητιστών», δηλαδή αναθεωρητών που αρνούνται την ύπαρξη Ολοκαυτώματος των Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς, εύκολα αυτές οι δίκες μετατρέπονται σε αντιπαράθεση μεταξύ οπαδών της απόλυτης ελευθερίας στην έκφραση και των υποστηρικτών κάποιας κρατικής προστασίας της ιστορικής «πολιτικής ορθότητας». Οι αρνητιστές κρύβονται δηλαδή πίσω από την «ελευθερία της έκφρασης» ή το «δικαίωμα στην ιστορική έρευνα». Οι περιπτώσεις του Γκαροντί στη Γαλλία και πιο πρόσφατα του Ιρβινγκ στην Αυστρία μάς υπενθυμίζουν ότι είναι πολύ εύκολο για τους αρνητιστές να προβάλλονται ως «θύματα» μιας παγκόσμιας (εβραϊκής ασφαλώς) συνωμοσίας και να επιχειρηματολογούν μόνο για την ελευθερία της έκφρασης. Βέβαια, οι ίδιοι δεν χάνουν την ευκαιρία να σέρνουν στα δικαστήρια τους ιδεολογικούς τους αντιπάλους ως «συκοφάντες» (βλ. περίπτωση Ιρβινγκ κατά Λίπσταντ, Ιός, 16/10/05)....''
Ο Κ. Πλεύρης και ο Αδ. Γεωργιάδης διαφημίζουν από τις εκπομπές τους το αντισημιτικό βιβλίο*Δεν πρέπει να γίνεται καμιά σύγχυση του ισχύοντος αντιρατσιστικού νόμου με την εφαρμογή των νόμων που προστατεύουν την ιστορική μνήμη του Ολοκαυτώματος σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Παρόμοιος νόμος στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Και καλώς δεν υπάρχει. Διότι, όπως έχει αποδειχτεί την τελευταία δεκαετία που έχουν εφαρμοστεί σε ευρωπαϊκή κλίμακα ανάλογες διατάξεις εις βάρος των λεγόμενων «αρνητιστών», δηλαδή αναθεωρητών που αρνούνται την ύπαρξη Ολοκαυτώματος των Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς, εύκολα αυτές οι δίκες μετατρέπονται σε αντιπαράθεση μεταξύ οπαδών της απόλυτης ελευθερίας στην έκφραση και των υποστηρικτών κάποιας κρατικής προστασίας της ιστορικής «πολιτικής ορθότητας». Οι αρνητιστές κρύβονται δηλαδή πίσω από την «ελευθερία της έκφρασης» ή το «δικαίωμα στην ιστορική έρευνα». Οι περιπτώσεις του Γκαροντί στη Γαλλία και πιο πρόσφατα του Ιρβινγκ στην Αυστρία μάς υπενθυμίζουν ότι είναι πολύ εύκολο για τους αρνητιστές να προβάλλονται ως «θύματα» μιας παγκόσμιας (εβραϊκής ασφαλώς) συνωμοσίας και να επιχειρηματολογούν μόνο για την ελευθερία της έκφρασης. Βέβαια, οι ίδιοι δεν χάνουν την ευκαιρία να σέρνουν στα δικαστήρια τους ιδεολογικούς τους αντιπάλους ως «συκοφάντες» (βλ. περίπτωση Ιρβινγκ κατά Λίπσταντ, Ιός, 16/10/05)....''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου