Και ενα σχολιο για την Διακριση εθνικισμου Ρατσισμου(αλλο Τεράστιο Ζητημα βεβαια)
o Ο ευρωπαϊκός ρατσισμός μπορεί να ιδωθεί ως μια απάντηση σε αυτό το ξαφνικό ,ισοπεδωτικό πλησίασμα των κατώτερων κοινωνικών τάξεων και ομάδων .Η φυλετική σκέψη -τουλάχιστον μέχρι το πρώτο μισό του 19ου αιώνα ήταν ταξική, αριστοκρατική και κοσμοπολίτικη. Αντίθετα ο εθνικισμός ενείχε και ένα στοιχείο εξισωτισμού, μιας ’’βαθιάς οριζόντιας συντροφικότητας ’’. : Το εξισωτικό συνεκτικό στοιχείο, μεταξύ των κοινωνικών τάξεων -στα πλαίσια πάντα των ορίων του έθνους διέκρινε συνεπώς τον εθνικισμό από την φυλετική σκέψη.
Ο B. Anderson διακρίνει τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του ρατσισμού από εκείνα του εθνικισμού. Ο ρατσισμός με το λεξιλόγιο του ξεριζώνει την εθνικότητα περιορίζοντας τον εχθρό του στα βιολογικά-φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του. Ενώ οι εθνικιστικοί συλλογισμοί αφορούν σε όρους ιστορικού πεπρωμένου, ο ρατσισμός συλλογίζεται με όρους έξω-ιστορικούς, αιώνιας παρακμής, κατάπτωσης πού οφείλεται στην ανάμειξη των φυλών.
Ο ρατσισμός ανάγει την καταγωγή του στις ιδεολογίες των παραδοσιακών ”νομοκατεστημένων τάξεων”. Πάνω από όλα στηρίζεται στην ιερότητα της διάκρισης κυβερνώντων-κυβερνωμένων, τη διάκριση ”γαλάζιου ‘’ και κόκκινου αίματος . H ίδια η πρώιμη φυλετική (racial) σκέψη του 19ου αιώνα, αρνείται τις εξισωτικές αρχές τους εθνικισμού και στρέφεται προς έναν κοσμοπολίτικο αριστοκρατισμό, μια ‘’διεθνή αριστοκρατών ‘’
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 5, 2007
ΣΧ 266
o Ο ευρωπαϊκός ρατσισμός μπορεί να ιδωθεί ως μια απάντηση σε αυτό το ξαφνικό ,ισοπεδωτικό πλησίασμα των κατώτερων κοινωνικών τάξεων και ομάδων .Η φυλετική σκέψη -τουλάχιστον μέχρι το πρώτο μισό του 19ου αιώνα ήταν ταξική, αριστοκρατική και κοσμοπολίτικη. Αντίθετα ο εθνικισμός ενείχε και ένα στοιχείο εξισωτισμού, μιας ’’βαθιάς οριζόντιας συντροφικότητας ’’. : Το εξισωτικό συνεκτικό στοιχείο, μεταξύ των κοινωνικών τάξεων -στα πλαίσια πάντα των ορίων του έθνους διέκρινε συνεπώς τον εθνικισμό από την φυλετική σκέψη.
Ο B. Anderson διακρίνει τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του ρατσισμού από εκείνα του εθνικισμού. Ο ρατσισμός με το λεξιλόγιο του ξεριζώνει την εθνικότητα περιορίζοντας τον εχθρό του στα βιολογικά-φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του. Ενώ οι εθνικιστικοί συλλογισμοί αφορούν σε όρους ιστορικού πεπρωμένου, ο ρατσισμός συλλογίζεται με όρους έξω-ιστορικούς, αιώνιας παρακμής, κατάπτωσης πού οφείλεται στην ανάμειξη των φυλών.
Ο ρατσισμός ανάγει την καταγωγή του στις ιδεολογίες των παραδοσιακών ”νομοκατεστημένων τάξεων”. Πάνω από όλα στηρίζεται στην ιερότητα της διάκρισης κυβερνώντων-κυβερνωμένων, τη διάκριση ”γαλάζιου ‘’ και κόκκινου αίματος . H ίδια η πρώιμη φυλετική (racial) σκέψη του 19ου αιώνα, αρνείται τις εξισωτικές αρχές τους εθνικισμού και στρέφεται προς έναν κοσμοπολίτικο αριστοκρατισμό, μια ‘’διεθνή αριστοκρατών ‘’
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 5, 2007
ΣΧ 266
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου