”Όμως, στην ελληνική περίπτωση υπήρχε αυτό το σπάνιο φαινόμενο -πιθανόν μια μοναδική εξαίρεση- να έχει διαμορφωθεί από τον 13ο αιώνα ο πυρήνας της εθνικής ιδεολογίας, που θα ανθίσει και θα κυριαρχήσει την εποχή του διαφωτισμού.”
Η ενσταση μου σε αυτό Πόντε:
- Παρουσιαζεις την εθνική συνειδηση σαν τον σπορο (ας
πουμε ενός λουλουδιου) που καποια στιγμή ανθίζει
- Η δική μου αποψη: Αντιθετα εχουμε κατα τα τελη 18ου αρχες 19ου αιωνα την Συναρθρωση μιας νεας αλυσσιδας σημαινόντων …Ενα νεο Κομπολόι απο ετεροκλητες Χαντρες
- το οποιο σημασιοδοτειται με ενα εκ των υστερων μαγμα σημασιων
- Ετσι ωστε να εμφανιζεται ως προιον μιας μακροχρονης ,διαδοχικής,αδιασπαστης συνεχειας..Δηλαδή σκηνοθετειται (μισοσυνειδητα -μισο ασυνειδητα ως συνεχεια)
- Πως να το πώ : ειναι Σαν (οχι το ιδιο αλλά σαν )
εσύ ή εγώ να νομιζουμε οτι γιναμε οτι γίναμε η σκεφτομαστε τωρα οτι σκεφτομαστε διοτι στα 13 μας μας συνεβη αυτό ή εκείνο ….(Η θεωρηση του σπορου και του λουλουδιου που ανθιζει)
-Ενώ στην πραξη δεν ειναι Καθόλου ετσι..
(μου φαινεται πως τα μπουρδουκλωσα λίγο στο τελος αλλά ας ειναι)
Σχόλιο από Νοσφεράτος | Δεκέμβριος 5, 2007
Δεν το αντιμετωπίζω μεταφυσικά. (Η θεωρηση του σπορου και του λουλουδιου που ανθιζει)
Απλά υπάρχει ως φαινόμενο και τα αποτυπώματά του μένουν σε γραπτά στοιχεία. Η αντίληψη αυτή διακρίνεται συνεχώς με κείμενα όλη την ιστορική περίοδο που ακολουθεί.
Πιθανότατα η διατήρηση αυτής της συνείδησης ευνοήθηκε από την Αναγέννηση που ακολούθησε σχετικά σύντομα και την ύπαρξη μιας εκτεταμένης ελληνικής διασποράς που αναπολεί τον απωλεσθέντα παράδεισο. Φαίνεται ότι απόψεις παρόμοιες, εκφράζονταν κατά καιρούς και στα οθωμανικά εδάφη από ανθρώπους του Πατριαρχείου….
Μ-π
σχ 270-271
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/11/13/5-11-2007/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου