όταν ανακαλύπτεις την έλλειψη νοήματος του κόσμου ......

όταν ανακαλύπτεις την έλλειψη νοήματος του κόσμου αισθάνεσαι μια   τρύπα στο στομάχι ...Έπειτα την ξεχνάς η μάλλον την απωθείς .. Και ο κόσμος ξαναγεμίσει νόημα και είναι σαν να κλείνει προς στιγμήν η ..Τρύπα.. Το ξέρεις ότι είναι απατηλό το νόημα αλλά ξέρεις επίσης οτι ετσι πορεύεται ο κόσμος και ότι δεν γίνεται αλλιώς . Πρέπει να πιστεύουμε ότι ο κόσμος έχει νόημα ακόμα και ένα μας κομμάτι έχει διαρκώς την επίγνωση πως εκείνο που χαρακτήριζε πάντοτε τον κόσμο ήταν και είναι η Α-νοησία.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τώρα είναι σαν να παλεύεις με τον Αόρατο άνθρωπο : χτυπιέσαι μόνος σου στον αέρα..

Εικόνα
Οι αντιπαραθέσεις στο fb μου δίνουν την (ψευδή) αίσθηση ότι συνεχίζουμε με τα πηγαδάκια όπως το '74, ' 75 . Όμως τότε υπήρχε η ελπίδα ότι κάτι θα μπορούσε να αλλάξει στην Ελληνική κοινωνία .Υπήρχαν τα σώματα, υπήρχε ο Άλλος χειροπιαστά Στα πηγαδάκια υπήρχαμε, σώμα με σώμα, συγκεκριμένοι άνθρωποι , πρόσωπα . Τώρα εδώ στο f δεν είμαστε παρά Άυλες σκιές. Και οι αντιπαραθέσεις γίνονται σκιαμαχίες ...(Αυτό που θέλω να πω είναι τότε υπήρχε ο Άλλος ως σκληρό υλικό ως Αντίσταση σ αυτό που εμείς ειμαστε.Νιωθαμε ότι μπορούσαμε να παλέψουμε ώστε να αλλάξουμε τη κοινωνία κι αυτό που λέω πάλη ενείχε κάτι το χειροπιαστό , υλικό, σωματικό.Τώρα είναι σαν να παλεύεις με τον Αόρατο άνθρωπο : χτυπιέσαι μόνος σου στον αέρα.. Κι αυτό σου αφήνει μια αίσθησή Ματαίωσης και Ματαιοπονίας . Επιπλέον δεν αλλάζει και τίποτε ή τουλάχιστον έτσι νιώθουμε.. Είναι σα να μαστιγώνεις τη Θάλασσα όπως λένε ότι έκανε ο Ξέρξης) … εκείνο που μου φαίνεται άκρως τρομαχτικό είναι η ιδιά η Επικράτεια της Γνώμης τ
Διαβάστε περισσότερα

Και η γραφή γίνεται πάλι το μοναδικό μας Ξόρκι.

Εικόνα
Ξύπνησα με μια διάθεση μελαγχολική , μια αίσθηση ματαίωσης , την αίσθηση ότι ως άτομα και κοινωνίες κάναμε μία τρύπα στο νερό , ότι δεν τελειώνει όλο αυτό , ότι ο Κόσμος είναι βαθιά άρρωστος , ότι δεν υπάρχει Τέλος. Ξαναδιαβάζω την Πανούκλα του Καμύ είμαι στο σημείο που έχουν τελειώσει να πεθαίνουν τα ποντίκια κι αρχίζουν να πεθαίνουν οι άνθρωποι . Ο Καμύ είχε γράψει την Πανούκλα ως μεταφορά του Πολέμου ενώ αυτό που ζούμε τώρα το παρομοιάζουμε με Πόλεμο. Όμως δεν είναι πόλεμος : Στον Πόλεμο ο εχθρός είναι συγκεκριμένος έχει σώμα είναι Άλλος : σε ετούτο είναι κάτι αόρατο, απροσδιόριστο , αέρινο. Στον Πόλεμο υπάρχει εχθρός .Εδώ ο καθένας μας γίνεται εχθρός. Η ανθρωπότητα αποδείχθηκε πολύ ευάλωτη .Αλλά και κενή , διάτρητη. Και να που τώρα την κατατρώει το σαράκι... Ναι , είναι κάτι πρωινά που ξυπνάς με μια αίσθηση ανημποριάς όπως στη Μεταμόρφωση του Κάφκα .Νιώθεις Μαμούνι , . Δεν υφίσταται τίποτε το ευγενικό , το μεταφυσικό , , το υπέροχο στην συνειδητοποίηση της τρωτότητας της ανθρ
Διαβάστε περισσότερα