ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ
ΤΗΣ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ
Θα πεθάνω από καρκίνο της σπονδυλικής στήλης
Θα ‘ναι βράδυ τρομερό
Φωτεινό, ζεστό, μυρωμένο, ηδονικό
Θα πεθάνω από κάποια κύτταρα
Που σάπισαν
Θα πεθάνω μ’ ένα πόδι φαγωμένο
Από γιγάντιο ποντικό βγαλμένο από γιγάντια τρύπα
Θα πεθάνω από εκατό γδαρσίματα
Ο ουρανός θα πέσει πάνω μου
Και θα κομματιαστεί σαν κρύσταλλο βαρύ
Θα πεθάνω από μια έκρηξη
Που θα τρυπάει τ’ αυτιά
Θα πεθάνω από υπόκωφες πληγές
Στις δύο τα ξημερώματα
Που αναποφάσιστοι και φαλακροί φονιάδες θα μ’ ανοίξουν
Θα πεθάνω χωρίς να ξέρω
Πως πεθαίνω, θα πεθάνω
Κάτω απ’ τα στεγνά ερείπια τυλιγμένος
Με χίλια μέτρα μπαμπακιού
Πνιγμένος μες στο λάδι του κενού
Στα πόδια χτυπημένος από ζώα αδιάφορα
Κι αμέσως ύστερα από ζώα διάφορα
Θα πεθάνω γυμνός ή ντυμένος στα κόκκινα
Ή ραμμένος σε σάκο γεμάτο λεπίδες
Θα πεθάνω με άβαφτα ίσως
Των ποδιών μου τα νύχια
Και τα χέρια γεμάτα με δάκρυα
Και τα χέρια γεμάτα με δάκρυα
Θα πεθάνω με ξεριζωμένα βλέφαρα
Κάτω από ένα λυσσασμένο ήλιο
Όταν σιγά μου πούνε
Λόγια μοχθηρά στ’ αυτί
Θα πεθάνω βλέποντας να βασανίζουνε παιδιά
Και άντρες έκπληκτους κι ωχρούς
Θα πεθάνω ζωντανός ενώ σκουλήκια
Θα με τρώνε, θα πεθάνω με
Δεμένα χέρια κάτω από ‘να καταρράχτη
Θα πεθάνω μέσα σε φωτιά θλιμμένη
Θα πεθάνω λίγο, θα πεθάνω πολύ,
Χωρίς πάθος, αλλά μ’ ενδιαφέρον
Και μετά όταν όλα θα ‘χουνε τελειώσει
Θα πεθάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου