Το Όνειρο του Τζοναθαν Χαρκερ

Το Όνειρο του Τζοναθαν Χαρκερ

Το Όνειρο του Τζοναθαν Χαρκερ(''Δράκουλας' του Στοκερ):«Φαντάζομαι ότι θα είχα αποκοιμηθεί …δεν ήμουν μόνος . Το δωμάτιο ήταν το ίδιο απαράλλακτο από τότε που μπήκα μέσα… Στο φως του φεγγαριού απέναντι μου ήταν τρεις κοπέλες ,πού από το ντύσιμο και την εμφάνιση μου φαινόταν αρχόντισσες Εκείνη τη ώρα σκέφτηκα μήπως ονειρεύομαι , γιατί παρόλο που το φεγγάρι ήταν πίσω τους,δεν υπήρχε καμία σκιά στο πάτωμα . Πλησίασαν και με κοίταξαν λίγο και μετά ψιθύρισαν κάτι μεταξύ τους . Οι δύο ήταν μελαχρινές με μακριά γαμψή μύτη σαν του Κόμη και μεγάλα σκοτεινά και διαπεραστικά μάτια που σε αντίθεση με το χλωμό κίτρινο σεληνόφως έμοιαζαν κόκκινα. Η άλαλη ήταν ξανθιά , κατάξανθη με πυκνά κυματιστά Χρύσα μαλλιά και μάτια σαν χλομά ζαφείρια. Ένιωθα σα να γνώριζα το πρόσωπο της , σαν να το ήξερα σε σχέση με κάποιο αόριστο φόβο, αλλά δεν μπορούσα εκείνη τη στιγμή να θυμηθώ πώς και που. Και οι τρεις είχαν ασπρα αστραφτερά δόντια που γυάλιζαν σαν μαργαριτάρια πάνω στα κόκκινα σαν ρουμπίνια αισθησιακά τους χείλι. Υπήρχε κάτι πάνω τους που μ¨εκανε να νιώθω αμήχανα΄κάποιο πόθο και συγχρόνως έναν θανάσιμο φόβο . Ένιωθα στην καρδιά μου την αμαρτωλή, φλογερή επιθυμία να με φιλήσουν με αυτά τα κόκκινα χείλη»