πηγη:
http://www.cine.gr/film.asp?id=704020&page=4:
αποσπασμα
Ο τίτλος Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας... και Άνοιξη συμπυκνώνει 103 λεπτά ταινίας σε πέντε λέξεις. Αυτό ακριβώς πραγματεύεται η ταινία, τον κύκλο των εποχών, της ζωής, από τη γέννηση στο θάνατο και πάλι στη γέννηση… Συγκεκριμένα, η ταινία είναι μια παρουσίαση των διαφορετικών φάσεων της ζωής των ίδιων προσώπων – αλλά και διαφορετικών προσώπων (που στην ουσία διαδέχονται τους προκατόχους τους).
Ένας γέρος μοναχός ζει μαζί με τον μικρό μαθητευόμενο μοναχό σε έναν μικρό, απομονωμένο, πλωτό ναό. Το άγρυπνο βλέμμα του δασκάλου - μοναχού καθοδηγεί, προβληματίζει και τιμωρεί τον μικρό μαθητή. Αυτό συμβαίνει στις περιπτώσεις που ο τελευταίος λόγω της παιδικής αφέλειας και της ανωριμότητάς του επιδίδεται σε πράξεις ασέβειας και βαρβαρότητας προς το φυσικό περιβάλλον που τον θρέφει και τον συντηρεί.
Οι εποχές εναλλάσσονται και ο νεαρός μαθητής καθώς ανδρώνεται έρχεται σε επαφή με τον διαλογισμό και τις αρχές του βουδισμού. Ωστόσο, ο νέος δε μπορεί να αποφύγει τις εκπλήξεις που του επιφυλάσσει η ίδια η ζωή. Έτσι, ο νεαρός μοναχός παρουσιάζεται εξαιρετικά ευάλωτος και ανήμπορος ενόψει των βασάνων και των παθών που του επιφυλάσσει η ζωή. Η «πέτρα του σκανδάλου» είναι μια κοπέλα η οποία καταφεύγει στον μικρό ναό για να θεραπευτεί από μια (απροσδιορίστου φύσεως) αρρώστια. Οι δύο νέοι ερωτεύονται και η κοπέλα θεραπεύεται μέσω γνωστής και αλάνθαστης θεραπείας (αυτής του σεξουαλικού ξελαμπικαρίσματος). Ο νέος, όμως, γίνεται έρμαιο του πάθους του προς την νεαρή ύπαρξη. Το ζεν δεν ορίζει πλέον ούτε την ψυχή του ούτε το μυαλό του. Το ανεξέλεγκτο πάθος του θα τον ωθήσει στην απάρνηση της ασκητικής ζωής και στο δρόμο προς τα εγκόσμια (με ότι αυτό συνεπάγεται). Ο νέος ξεχνάει ή μάλλον αγνοεί τις διδαχές του δασκάλου του περί ταύτισης του πάθους και του έρωτα με την εμμονή και τελικά με το έγκλημα. Παρόλα αυτά ο κύκλος της ζωής συνεχίζεται και η κατάληξη του νεαρού είναι αυτή που προέβλεψε ο γέρος μοναχός. Ο προδομένος νέος γεμάτος οργή επιστρέφει στο ναό μετά το φόνο της κοπέλας. Ο δάσκαλός του όμως τον βοηθά (όπως τότε που ήταν παιδί) να ξεπεράσει την οργή και την έντασή του μέσω της περισυλλογής, της επανόρθωσης και τελικά της εξιλέωσης.
Ο σκηνοθέτης Ki-duk Kim μέσω της ταινίας του προβάλλει την βουδιστική άποψη ότι η σωματική και συναισθηματική βιαιότητα της ζωής μπορούν να αμβλυνθούν μέσω της αφύπνισης και του διαλογισμού που οδηγούν στον φωτισμό. Η ταινία αποτελείται από εκπληκτικές εικόνες φυσικών τοπίων που μεταμορφώνονται με την πάροδο των εποχών και των χρόνων. Ο Ki-duk Kim κινείται μεταξύ λυρικότητας της φύσης, βουδιστικών αληθειών και βίαιων στιγμών της πραγματικής ζωής μεταφέροντας στον θεατή μια αίσθηση γαλήνης και ηρεμίας.
Ειρήνη Νεδελκοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου