Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Γιατί δακρύζεις Αόρατε ΄Ανθρωπε;

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Γιατί δακρύζεις Αόρατε ΄Ανθρωπε;

Καταμεσής της πλατείας ,

εν μέσω γιορτινής πολυκοσμίας

αδιαπέραστος

κοντο στέκεται ο Αόρατος άνθρωπος

Ανάμεσα μας

Σαν άνω τελεία

Ξεδιπλώνει τους επιδέσμους του

Και γίνεται διάφανος

Σαν ένα ρίγος ,

Ή σαν ψιχάλα ανοιξιατικη

Σαν το Πραγματικό εκεί έξω

Σαν και αυτόν που βλέπει Χωρίς να βλέπεται.

Che Vuoi αόρατε άνθρωπε;

Γιατί στεκεσαι σαν σιωπηλο Υποβρύχιο;

Με μάτια ορθάνοιχτα

Κοιτάζοντας αυτό που εμείς δεν βλέπουμε;

Και…Τι ΄ναι αυτό που βγαίνει απ’το αόρατο μάτι σου

σαν δάκρυ που κυλά απ’ το μάγουλο αυτής εδώ της απατηλής ανοίξεως;

Γιατί Δακρυζεις Αόρατε ανθρωπε;