Ενα οσμωτικό όνειρο (Toυ Cirut)

Ενα οσμωτικό όνειρο
Αφιερωμένο στις Ευρωεκλογές

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια μεγάλη σφαίρα. Να έτσι σα μπάλα. Στη μέση είχε μια μεμβράνη και απ τις δυό πλευρές της το ίδιο υγρό. Μέσα στο υγρό, απ’ τη μια μεριά, είχε μαύρα μικρά σωματίδια κι απ την άλλη άσπρα. ΄Ολα τα σωματίδια κινούνταν με ταχύτητα σε σκόρπιες κατευθύνσεις. Τα άσπρα φαινόταν πιο κινητικά...Που και που κάποια σωματίδια χτυπούσαν πάνω στο σύνορο, τη μεμβράνη. Τα μαύρα βλέποντας πως είναι πιο αδύναμα αποφάσισαν ότι θα ζήσουν στο δικό τους μισό. Τα άσπρα, παίρνοντας φόρα, χτυπούσαν μανιασμένα τη μεμβράνη. Κάποια στιγμή μάλιστα την τρύπησαν κι άρχισαν να εισβάλουν στο χώρο των μαύρων. Άρχισαν να ρουφούν τις ουσίες του υγρού στο χώρο των μαύρων και να παχαίνουν. ΄Υστερα γύριζαν ευχαριστημένα στο δικό τους μισό, απολαμβάνοντας τη δύναμη τους. Όλο και πιο πολλά άσπρα επανέλαβαν το εγχείρημα, ήταν άλλωστε και ισχυρότερα. Σαν ισχυρά που ήταν έβαλαν κανονισμούς και νόρμες στα μαύρα. Περιορισμό στην περιοχή τους και τα ανάλογα.
Με τον καιρό ο χώρος των μαύρων σωματιδίων εξασθένισε σημαντικά φέρνοντας τα σε απελπισία. Και κει στην απελπισιά τους έγινε το θαύμα. Κάποια μαύρα βρήκαν τις τρύπες που ανοίξαν τα άσπρα στη μεμβράνη και τόλμησαν να εισβάλλουν στο χώρο των κραταιών λευκών. Κι άλλα μαύρα ακολούθησαν το πετυχημένο εγχείρημα κι ύστερα κι άλλα, κι άλλα. Επειδή μάλιστα δεν είχαν βάλει και κανονισμούς πολλαπλασιασμού, είχαν γίνει τόσα που και τι άλλο να κάναν. Η μεμβράνη είχε γίνει πια σαν σουρωτήρι. Σιγά σιγά μάλιστα εξαφανίστηκε εντελώς. Τα μαύρα έκαναν μαζική εισβολή. Τα λευκά πανικοβλήθηκαν.
“Σταματήστε τα,” φώναζαν...”Απαγορεύεται.”
Ποιός όμως να ακούσει. Τα μαύρα δεν ξέραν από νόμους κι ούτε θέλαν να καταλάβουν. Συνέχισαν την άτακτη επίθεση, νύχτα μέρα σε ανοργάνωτα μπουλούκια. Και κει στο χαλασμό κάποιο άσπρο αναφώνησε,
“Τη μεμβράνη, να βάλουμε τη μεμβράνη, την καταστρέψαν οι άγριοι....”
Τα λευκά συμφώνησαν με ενθουσιασμό. Προσπάθησαν να σηκώσουν με βία τη μεμβράνη. ΄Ηταν όμως πια αδύνατο. Τα μαύρα αναπηδούσαν από κάθε μεριά. Σιγά σιγά το τοπίο άρχισε να γίνεται ασπρόμαυρο στον παλιό χώρο των άσπρων.
Τα μαύρα κατέκλυσαν και την πλατεία Πιγκάλ και το Βερολίνο και το ΄Αμστερνταμ και το Μπέρμινχαμ και το Mόσαϊντ στο Μάντσεστερ και το Σκερμπέκ στις Βρυξέλλες...