μια ανάλυση των αιτιών της ανόδου του εθνικολαϊκισμού:Η προέλαση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη

Aπο την Βιβλιοθηκη της 'Ε'' (ΤΕΥΧΟς 341)
1Η προέλαση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη
http://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=14/01/2005&id=19222784,27108992

2.Ιδεολογία, οργάνωση, πολιτικός λόγος της ακροδεξιάς
PAUL HAINSWORTH (ΕΠΙΜ.)Η Ακροδεξιά: Ιδεολογία - Πολιτική - ΚόμματαΜΤΦΡ.: ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥΠΡΟΛΟΓΟΣ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ«ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ»ΣΕΛ. 549
http://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=14/01/2005&id=41159680
3.ΜΑΣΙΜΟ ΚΑΤΣΑΡΙ
Οι ρίζες της κουλτούρας της δεξιάς
http://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=14/01/2005&id=49059200
4.ΠΙΕΡ ΜΙΛΖΑ
Τα άνθη του κακού
http://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=14/01/2005&id=55048960
αποσπασματα απο το τελευταιο(ΠΙΕΡ ΜΙΛΖΑ/Τα άνθη του κακού :

«Ο αντικομμουνισμός -λέει στην "Corriere" ο Μιλζά- ήταν αυτός που αποτέλεσε την κύρια τροφή στην αναγέννηση της άκρας δεξιάς και που της επέτρεψε να αυτοανακηρυχθεί σε αμυντικό οχυρό του ελεύθερου κόσμου. Πολλοί αφελείς εξαπατήθηκαν. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η μετανάστευση και τα προβλήματα της ασφάλειας παραμένουν θεμελιακά μεταξύ των κινήτρων της λαϊκιστικής ψήφου, αλλά σε όλα αυτά χρειάζεται να προσθέσουμε τη σκληρή κριτική στο πολιτικό κατεστημένο, τη σφοδρή επιθυμία για ανανέωση, την επιβεβαίωση της ταυτότητας, την υπεράσπιση των παραδοσιακών αξιών, την άρνηση της παγκοσμιοποίησης, την απόρριψη της Ενωμένης Ευρώπης».

Ποιο είναι το μήνυμα που στέλνει με το βιβλίο του ο Γάλλος ιστορικός; «Πολλοί από τους συναδέλφους μου, και ιδιαίτερα οι Γάλλοι και Ιταλοί πολιτειολόγοι, θεωρούν την άνοδο του λαϊκισμού νέο φαινόμενο. Στα μάτια τους οι Λεπέν, Χάιντερ και Μπόσι είναι "νεογέννηντα". Οι συνάδελφοί μου κάνουν λάθος. Αυτό το φαινόμενο αναπαράγει στη μακρά διάρκεια, εδώ και αιώνες, τις επιλογές, τις ιδέες και τις εμμονές της άκρας δεξιάς».

Μπορούμε, δηλαδή, να πούμε ότι ο φασισμός και ο ναζισμός δεν έχουν πεθάνει και ενταφιαστεί; «Προσοχή -διευκρινίζει ο Μιλζά- ας μην κάνουμε λάθος με τις ιστορικές σελίδες. Ο Λεπέν, ο Μπόσι και ο Χάιντερ δεν είναι φασίστες, αλλά στο κεφάλι τους υπάρχει ένα εξτρεμιστικό μοντέλο, ένα εθνικιστικό και λαϊκιστικό μοντέλο, έχουν θα λέγαμε τα μουσολινικά χρωμοσώματα στον εγκέφαλό τους. Ο Φίνι προσπάθησε να απελευθερωθεί από αυτά. Αλλά στην Ανατολική Ευρώπη, για παράδειγμα, θυμίζω τους κινδύνους που εκπροσωπούν πολιτικοί σχηματισμοί όπως το Ρωσικό Κόμμα, το Εθνικό Ρεπουμπλικανικό Ρωσικό Κόμμα, το Κίνημα Εθνικής Απελευθέρωσης, η Εθνική Ρωσική Ενωση, το Εθνικό-Λαϊκό κόμμα κ.λπ. Αν θέλουμε να ανατρέξουμε στη γένεση του φαινομένου, όλα ανάγονται στη Γαλλική Επανάσταση. Με αφετηρία τη στιγμή του θριάμβου της δημοκρατίας και με την άνθηση των δημοκρατικών ιδεών ήταν μοιραίο να εκδηλωθεί και το αντίθετο. Πολλοί άνθρωποι δεν αποδέχτηκαν ποτέ την ελευθερία».