ΕΛΕΓΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΡΓΟΥΔΗ
Δυο λογια ποψε θα'θελα να πω για τον Βαγγελη
που εφυγε για το μακρυνο κι ατελειωτο ταξίδι,
απ' τους δαιμόνους της ζωης που τον ποτίζαν ξίδι
κι ολο μαζι τους πάλευε, τον αρπαξαν οι αγγέλοι!
Τωρα μαζι τους θα πετά στου ουρανου τις πιστες
αναμεσα τους σαν φρικιο, γερακι και αγγελουδι
και για ολους οσους τα 'π(ι)αμε μαζι με τον Καργουδη
ο λογος του παλιο κρασι για ρεκτες και για μυστες!
και ητανε λογος δυσκολος με αγγυλες, παρενθεσεις
-μπαμπουσκες που μπαινοβγαιναν σε μιαν άλλη μπαμπουσκα-
κι ετσι καθως στα πραγματα, τα παντα, έπαιρνε θεσεις,
οι αγγυλες του αιχμηρα καρφια στου λογου τους τη φουσκα.
Τωρα όλα οσα εγραψε καραβια που αρμενιζουν
στου διαδικτύου το πελαγος με φωτα αναμενα
να μας θυμιζουνε στιγμες από τα περασμένα,
ή, σαν πουλια που τα φτερα αγερωχα τανίζουν!
3 σχόλια:
Είναι απίστευτο πόσο γρήγορα ξανασυγκλίνουν δρόμοι με τους διαβάτες τους, χαμένοι εδώ και χρόνια, μπροστά από ένα νεκρό.
ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ: ΤΑ ΠΑΝΤΑ-ΟΛΑ!
Νick, παλι αποψε σμιξανε οι δρομοι και οι διαβατες
-οσοι του συναισθήματος τυγχανουν ακροβατες-
μα παντα ετσι γινεται με ολα ... "μπροστα σε κατι"!
αφου η ζωη και ο θανατος είναι νερο κι αλατι,
είν΄το σημειο που οσμονωνται τα παντα με τα όλα
σ' ενα κοντσερτο για βιολια και οπλοπολυβόλα!
Κι ως παιανιζει μεσα μας του σύμπαντος η μπαντα
επερχεται η αντιστροφη των ολων με τα παντα.
Κι εμεις αναρωτιωμαστε, τι είναι τα παντα-ολα?,
οταν μπροστα σ΄ενα νεκρο στεκομαστε, Νickola.
Θ.Ι.
κι ετσι κυλουνε οι στιγμές οι μηνες και τα χρόνια
σαν τοτε που'μασταν παιδια και παιζαμε αιωνια
κι ο Χρόνος μας καταπινε ,μες σενα συντριβανι
-ειναι η ζωή μας θαλασσα, αχ!που'ναι το λιμανι;-
ειμαστε π'ονειρευονται, δέντρα ψηλά , αιώνια
και στ'ονειρα τους βλέπουνε , τα παιδικά μας χρόνια......
Δημοσίευση σχολίου