Για την χρονικότητα
και τις στιγμές μας
--------------------------------------------
όταν βλέπουμε ταινίες (αμερικανικές κυρίως ) η διαβάζουμε κλασσικά μυθιστορήματα έχουμε την εντύπωση πως ο χρόνος έχει αρχή ,μέση και τέλος. ότι στις ευτυχισμένες στιγμές της ζωής ακούγεται κάποια τρυφερή μουσική και στις τραγικές(θάνατος αγαπημένων ) κάποια άλλη , θλιβερή.
Μάταια αναζητούμε αυτήν την χρονικη δομή στην πραγματική μας ζωή: Η χρονικότητα μας δεν έχει αρχή μέση τέλος η μάλλον είμαστε διαρκώς σε κάποια μέση και εν μέσω άπειρων καταστάσεων και πραγμάτων. επιπλέον , τόσο στις ευτυχισμένες όσο και στις θλιβερές μας στιγμές καμιά μουσική δεν ακούγεται, καμιά .
Παρά μονάχα , ο υπόκωφος βόμβος της δικής μας υπάρξης,η γνώριμη, αναπόδραστη αίσθηση της Σιωπής γύρω από την μοναξιά του εαυτού μας ...
--------------------------------------------
όταν βλέπουμε ταινίες (αμερικανικές κυρίως ) η διαβάζουμε κλασσικά μυθιστορήματα έχουμε την εντύπωση πως ο χρόνος έχει αρχή ,μέση και τέλος. ότι στις ευτυχισμένες στιγμές της ζωής ακούγεται κάποια τρυφερή μουσική και στις τραγικές(θάνατος αγαπημένων ) κάποια άλλη , θλιβερή.
Μάταια αναζητούμε αυτήν την χρονικη δομή στην πραγματική μας ζωή: Η χρονικότητα μας δεν έχει αρχή μέση τέλος η μάλλον είμαστε διαρκώς σε κάποια μέση και εν μέσω άπειρων καταστάσεων και πραγμάτων. επιπλέον , τόσο στις ευτυχισμένες όσο και στις θλιβερές μας στιγμές καμιά μουσική δεν ακούγεται, καμιά .
Παρά μονάχα , ο υπόκωφος βόμβος της δικής μας υπάρξης,η γνώριμη, αναπόδραστη αίσθηση της Σιωπής γύρω από την μοναξιά του εαυτού μας ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου