σιωπώ μετανάστη
σιωπώ μετανάστη
τώρα που μαθαίνω τους διωγμούς σου
σιωπώ γιατί ντρέπομαι
όταν πλησιάζεις στον κήπο και ζητάς δουλειά
όταν το πρωί σε κοιτώ μέσα από τ’ αυτοκίνητο και
με κοιτάς κι εσύ
ντρέπομαι, στρέφω το βλέμμα
ξέρω πως αρκέστηκα
να σε υπερασπιστώ σε συζητήσεις
με όσους σε μισούν γιατί φοβούνται
όχι εσένα μα
τους εαυτούς τους
υπερασπίστηκα την προσφυγιά σου
στο βάθος υπερασπιζόμουν ένα αστείο άλλοθι
σε όσα την προκάλεσαν
υπερασπίστηκα τη συμβολή σου στην ανάπτυξη
της οικονομίας της πατρίδας μου
σα να ’λεγα
δείτε πόσο στυγνά τον εκμεταλλευτήκαμε
κι αυτός χαμογελαστός ζητάει δουλειά
είναι το αθώο θύμα
τώρα σιωπώ
λέω καμιά φορά
θα τους πνίξει το αίμα που τους λούσαμε
το δικό τους και το δικό μας
θ’ απελπιστούν γι’ αέρα
θα υποταχθούν στη λεπίδα της εκδίκησης
φοβάμαι την αλήθεια
που κρύβεται στ’ αθλητικά μου παπούτσια
στους τοίχους του σπιτιού
στο χαλάκι του διαδρόμου
στο κινητό και στην κάμερα
λέω πώς ν’ αντισταθώ
πώς να μη σιωπώ αφού
ποτέ δεν σ’ έκανα παρέα
αφού συναναστράφηκα όσους σε φοβούνται
αφού μόνο σε κάτι φεστιβάλ
εξάγνισα την ενοχή μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου