ειμαστε μια αβαθής κοινωνία Μια κοινωνία που πνίγεται μες την ρηχοτητα της

 ειμαστε μια αβαθής κοινωνία. 

Μια κοινωνία που πνίγεται μες την ρηχοτητα της .Από την παραδοσιακή κοινωνία περάσαμε σε μια  ταχύτατη υπερνεωτερικοτητα στις προηγούμενες  δυο -τρεις δεκαετίες .. Και αυτό μας ξεγύμνωσε απο την σταθερότητα και  την συνάφεια των ρόλων  που προϋπέθετε η Οικογένεια  και η συγγένεια  της παραδοσιακοτητας .. Λυσσασμένα θαρρείς για ..εκσυγχρονισμό ριχτηκαμε , με τα μούτρα και απληστία  κατα ιτς δυο προηγούμενες  δεκαετίες  στην κατανάλωση , στο χρηματιστήριο, στην εκμετάλλευση του φθηνού μεταναστευτικού δυναμικού, ...

Και , ταυτόχρονα δεν αναστοχαστηκαμε ,δεν μελετήσαμε  δεν αντιληφθήκαμε καν τις αλλαγές που συνέβαιναν γύρω μας  αλλά και μέσα μας .. Σε δυο δεκαετίες προχωρήσαμε - χωρίς καν να το αντιληφθούμε - στην πιο Ωμή  στην πιο ακατέργαστη εξατομίκευση - που είναι κατι άλλο απο την  ατομικότητα .Εύπλαστοι πρωτεϊκοί, αμοιβάδες θαρρείς, χυθήκαμε  σε ξέφρενες αλλαγές , χωρίς καμία  εμπειρία στην επεξεργασία του εαυτού , χωρις πρόγραμμα , χωρις την παράδοση της Μοναχικοτητας που χαρακτήριζε την Δύση (και που η Μοναχικοτητα πέραν της Μοναξιάς  περιέχει κάτι καλό : Την αναζήτηση ευθύνης  , την  αυτο-νομια..)

 και Συν τοις αλλοις  Επιμείναμε οτι όχι δεν αλλάξαμε - ότι όχι - παραμένουμε  ακίνητοι στον χρόνο Αριστεροί Δεξιοί , καθηλωμένοι στις Πληγές  του Εμφυλίου και σε Ταυτότητες καβούκι , ταυτότητες Άδειο κέλυφος  με την ιδια  Μνησικακία της Πικρίας με την ίδια Χολή του φαντασιακά αδικημένου με την   πεπεισμένη για το Δίκιο της Οργή του Μικροαστού που επιμένει ότι αυτός Δικαιούται και οι αλλοι οχι ..

Και ηρθε η Κρίση .. Και ολα τα αρνητικά συναισθήματα  , η οργή ο Φθονος το Μισος ,  και μαζι ο απωθημένος ανεπεξεργαστος Πονος , το δακρυ εκεινο που ποτέ δεν βγαινει και κοκκινιζει τα ματια- ξεγυμνωνονται μπρος τα μάτια μας  σαν τα δοντια των  αγριων Σκυλων πριν τον Σκυλοκαυγά.