Οικογένειες
Σ'ένα διαμέρισμα της Νίκαιας, στο μέσον μιας πυκνοκατοικημένης
γειτονιάς, ένας κτηνώδης αλκοολικός πατέρας βίαζε τη 18χρονη κόρη του,
την οποία επίσης εξέδιδε για ευτελή ποσά, ενώ κακοποιούσε με διάφορους
τρόπους, των σεξουαλικών περιλαμβανομένων, τα δύο ανήλικα της
οικογένειας, 9 και 6 ετών -όλ' αυτά ενώπιον μιας διανοητικά
καθυστερημένης μητέρας.
Ανάλογη καθυστέρηση -εγγενής ή επίκτητη άγνωστον-
χαρακτήριζε τα παιδιά, που κρατούνταν για χρόνια φυλακισμένα, μακριά
απ' οποιουδήποτε είδους ανθρώπινη επικοινωνία και μέσα στην πρωτοφανή
δυσωδία τής από χρόνια συσσωρευμένης βρωμιάς, τέτοιας ώστε να
προκαλέσει στον εισαγγελέα και στους αστυνομικούς έντονη ναυτία.
Κλείστε τη μύτη σας, μπαίνουμε στην κόλαση.
ΟΠΩΣ συνήθως, οι γείτονες είχαν παρατηρήσει
ασυνήθιστες συμπεριφορές των μελών της οικογένειας αλλά, ως προς το
βαθμό των εγκλημάτων που συντελούνταν στη διπλανή πόρτα, «έπεσαν απ' τα
σύννεφα» - στην κυριολεξία, και σε πείσμα της μετεωρολογικής ορολογίας,
τα ίδια τα σύννεφα, στην Ελλάδα, θα μπορούσαν να οριστούν ως ο τόπος
απ' τον οποίο πέφτουν οι γείτονες. Μια απ' αυτές τις κυρίες μνημόνευσε
τη νεκρή γιαγιά ως το πρόσωπο που συντηρούσε την οικογένεια! Στην
πραγματικότητα, όπως μαθαίνουμε από έναν ανώνυμο συγγενή, ο οποίος
ωστόσο τα είχε τετρακόσια, η καημένη η γριούλα, η πεθερά του δράστη,
ήταν η κακιά μάγισσα της υπόθεσης, καθώς δεν εννοούσε με τίποτα να
παραδεχτεί ότι η κόρη της -η μητέρα των ανηλίκων- έπασχε από υστέρηση
και έκανε οτιδήποτε περνούσε απ' το χέρι της για να την παντρέψει με
οποιονδήποτε, αρκεί να την παντρέψει. Ελπίζουμε να μη διαμαρτυρηθεί
κανείς αν συμπεράνουμε -Θεός σ'χωρέσ' την!- ότι ήταν ένα τυραννισμένο
ζώο, όχι λιγότερο ηλίθιο και εγωιστικό.
ΕΠΙΒΙΩΝΕ λοιπόν η οικογένεια μέσα στις οσμές της
ψυχικής και ηθικής σήψης που ανέδιδαν οι απερίγραπτες δυστυχίες της
αρρώστιας, τα κόπρανα, τα σκουπίδια, οι χαλασμένες κονσέρβες και οι
νεκρές, αποσυντεθειμένες εσωτερικές ζωές των παιδιών, που δεν
κατόρθωσαν ποτέ να ανθίσουν μέσα σ' εκείνη την τρώγλη, ενώ ο Δήμος
Νίκαιας δήλωσε «αναρμόδιος» για κάτι περισσότερο από ένα τυπικό
τηλεφώνημα στην Αστυνομία. Οι προσπάθειες συγγενών, κυρίως μιας θείας
που έμοιαζε να ενδιαφέρεται στ' αλήθεια, έπεσαν στο κενό, το ίδιο
εκείνο αβυσσαλέο χάσμα που αποτελεί τον πυρήνα του κρατικού
ενδιαφέροντος για τους ψυχοπαθείς οι οποίοι εξακολουθούν να ζουν
κρυμμένοι σε διαμερίσματα της Αθήνας ή της επαρχίας δίχως ιατρική
φροντίδα.
ΑΝ Η λεγόμενη πολιτεία στερείται ακόμη σήμερα της
θέλησης ή των μέσων να καλύψει το χαμένο έλλειμμα αλληλεγγύης της
παλαιάς κοινότητας, ας παραδεχτούμε τουλάχιστον την αλήθεια: ότι ο
καθένας από μας γνωρίζει παρεμφερείς περιπτώσεις, που δεν θα
συγκινούσαν κανέναν εκτός από το Χαμόγελο του Παιδιού. Η ομάδα του
Χαμόγελου είναι το τελευταίο αληθινό πολιτικό κόμμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου