Η επανάληψη παράγει εμπιστοσύνη δηλαδή πίστη οτι ο κόσμος θα συνεχίσει να
είναι ο ίδιος και αύριο όπως και σήμερα ή χθες , οτι δεν θα συμβεί κατι το
ξαφνικό (συνήθως τρομερό)Έτσι η ρουτίνα είναι ένα είδος -ξόρκι
Μόνο που αυτό το ξόρκι είναι πολύ πιο αδύνατο σήμερα παρα στην παραδοσιακή κοινωνία -λόγω της σύγχρονης κοινωνικής ταχύτητας ..σχεδόν εξαΰλωσης …
Γιαυτό και πολλοί -πάρα πολλοί -γαντζώνονται στην ρουτίνα με τρόπο Υστερικά (ή ψυχαναγκαστικό …) για να εξορκίσουν μανιασμένα την αλλαγή
Μόνο που αυτό το ξόρκι είναι πολύ πιο αδύνατο σήμερα παρα στην παραδοσιακή κοινωνία -λόγω της σύγχρονης κοινωνικής ταχύτητας ..σχεδόν εξαΰλωσης …
Γιαυτό και πολλοί -πάρα πολλοί -γαντζώνονται στην ρουτίνα με τρόπο Υστερικά (ή ψυχαναγκαστικό …) για να εξορκίσουν μανιασμένα την αλλαγή
Pierre Milza, Οι μελανοχίτωνες της Ευρώπης. Η ευρωπαϊκή ακροδεξιά από το 1945 μέχρι σήμερα, μτφρ: Γ. Καυκιάς, επιμέλεια: Ν. Βουλέλης, Εκδόσεις Scripta
Posted by: luciferidis on: Αυγούστου 1, 2009
Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τον Milza , η προπολεμική εξτρεμιστική Δεξιά και οι
μεταπολεμικές παραλλαγές της βγαίνουν από την ίδια ιδεολογικο-πολιτική μήτρα, η
οποία υποστηρίζει τη φυσική ανισότητα ανθρώπων και ομάδων, αποκηρύσσει την
αντιπροσωπευτική-κοινοβουλευτική δημοκρατία και πρεσβεύει την οργανική
ομοιομορφία της κοινωνικής ολότητας. Η μεταπολεμική άκρα Δεξιά, ωστόσο, συν τω
χρόνω, ‘απαλύνει τις αιχμηρές πλευρές του δόγματός της’, ισχυρίζεται ο
συγγραφέας. Έτσι, προσαρμόζεται στα πολιτικο-ιδεολογικά δεδομένα της
μεταπολεμικής εποχής που ορίζονται πλέον από τις αρχές και τις πρακτικές
Ετικέτες: Η ΝΤΡΟΠΗ, Συναισθήματα, δεξια-αριστερα, εθνισκισμός, εθνικισμός, εθνικισμος, εθνος, εθνολαικισμός, θεωρια, ιδιοτητα του Πολιτη
Μισέλ Φουκώ, “Η ιστορία της σεξουαλικότητας” “Η δίψα της γνώσης”
Posted by: luciferidis on: Αυγούστου 1, 2009
σεξουαλικότητα δεν ήταν «καταπιεσμένη», θα έλεγα μάλλον ότι ήταν
«εκφρασμένη», όχι με την έννοια ότι τελικά μεταφραζόταν σε λόγια, αλλά με την
έννοια ότι εκείνη τη στιγμή άρχισε να υπάρχει ένας λόγος για τη σεξουαλικότητα.
Ενας λόγος για τη σεξουαλικότητα που ήταν ταυτόχρονα μια σχέση εξουσίας και μια
σχέση αντικειμένου…Συνεπώς το θέμα, η γενική μορφή της εργασίας, δεν θα ήταν η
καταπίεση της σεξουαλικότητας ως βασικός μηχανισμός από τον οποίο πρέπει να
ξεκινήσουμε για να κατανοήσουμε όλους τους άλλους. Το θέμα αυτής της έρευνας
έπρεπε να είναι το σύνολο της τεχνολογίας της σεξουαλικότητας ή το σύνολο των
ρητών σεξουαλικών συστημάτων (…)..”
Και ολόγυρα μας σιωπή
Κι επαγρυπνούμε
Μη και φυσήξει ο Άνεμος και μας την πάρει
Ετούτη τη διάχυτη, στη θάλασσα, στιγμή
Κι επαγρυπνούμε
Μη και φυσήξει ο Άνεμος και μας την πάρει
Ετούτη τη διάχυτη, στη θάλασσα, στιγμή
Υ .Γ Σε ένα όνειρο που περιγράφει ο Φρόυντ μια κόρη ξενυχτά πλάι στο φέρετρο
με τον Νεκρό πάτερα της .. Η κόρη αποκοιμιέται Από το αναμμένο κερί το φέρετρο
πιάνει φωτιά .. Στο όνειρο της η κόρη βλέπει τον νεκρό πατέρα της να της
Φωνάζει: ”Παιδί μου κοιμάσαι; Δεν βλέπεις oτι καίγομαι; ”
”τίποτα δεν αγγίζει βαθύτερα τη ψυχή ενός νέου από τη μεγαλειώδη αρρενωπότητα
της ανδρικής κατήφειας: Ο στοχαστήςτου Μιχαήλ Αγγέλου με το βλέμμα καρφωμένο
στην άβυσσο της ίδιας του της ύπαρξης , η αποτύπωση της πίκρας στο καρφωμένο
προς τα μέσα στόμα του Μπετόβεν, τα τραγικά αυτά προσωπεία ανθρώπινου πόνου
συγκινούν βαθύτερα την αδιάπλαστη νεανική ψυχή απ ¨ότι η γεμάτη χάρη μελωδία του
Μότσαρτ και το λαμπερό φως γύρω από τις μορφές
Ετικέτες: συναισθηματα, ταυτότητες, ταυτοτητα, ταυτοτητες, Συναισθήματα, εθνική ταυτοτητα, θεωρία, θεωρια, ιστοριουλες, ονειρα
για την ουτοπία μιας ”επικοινωνιακής” κοινωνιας ..απο το Ζαν Μπροντιγιαρ : Η Διαφάνεια του κακού
Posted by: luciferidis on: Ιανουαρίου 20, 2009
Η εικόνα ενός ανθρώπου που κάθεται και χαζεύει, μια μέρα απεργίας, την κενη
οθόνη της τηλεόρασης του θα θεωρείται κάποτε μια από τις ωραιότερες εικόνες της
ανθρωπολογίας του 20ου αιώνα
Ετικέτες: Blogs και Χρόνος, παγκοσμιοποιηση, συναισθηματα, ταυτότητες, ταυτοτητα, ταυτοτητες, Συναισθήματα, ατομικισμός, θεωρία, θεωρια, ιδιοτητα του Πολιτη, καπιταλισμος, κοινωνια, Mπλογκόσφαιρα
απο το ”η Απατηλή υπόσχεση της Αγάπης ” του Πετρου Θεοδωρίδη
Σήμερα η αίσθηση του εαυτού μας διαλύεται .H σύγχρονη ταυτότητα μοιάζει όλο και περισσότερο με τον χαμαιλέοντα, ζώο ‘’πού αλλάζει χρώμα ανάλογα με τον τρόπο πού βρίσκεται και μπορεί να γίνει από μαύρο ως απαλό πράσινο, ενώ το μόνο χρώμα πού [...]
. Στην ανάλυση του Μπάουμαν δεν
είναι η πολιτική (κράτος) που χάνει αρμοδιότητες, αλλά είναι η αγορά που αποκτά
πολιτικές εξουσίες. Δεν απουσιάζει όμως μόνον η πολιτική από την κοινωνία των
καταναλωτών, απουσιάζει και η ταξική ένταξη. Εδώ ο Μπάουμαν, από άλλους βεβαίως
δρόμους, συγκλίνει με την ιδέα της εξατομικευμένης κοινωνίας και των κατηγοριών
«ζόμπι» του Ούλριχ Μπεκ. Η κοινωνία των καταναλωτών, κατά τον συγγραφέα του
παρόντος βιβλίου, διασπά τις ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, διαλύει τις συλλογικές
ταξικές ταυτότητες. Μόνον που ο Μπεκ στις διαδικασίες ρευστοποίησης των ταξικών
ταυτοτήτων βλέπει τη διαμόρφωση εξατομικευμένων ρίσκων, ενώ ο Μπάουμαν βλέπει τη
διαμόρφωση σμηνών. Σμήνη από καταναλωτές και σμήνη από «αποτυχημένους
καταναλωτές».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου