Αναγνώστες

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

στα παλια καφενεια που εχουν απομεινει ( ελπίζω να μη με μαλώσει ο κύριος Ράμφος που δεν αξιοποιησα τον χρόνο μου σωστά)





αφήνουμε κομμάτια της καρδιάς
στ'αδεια πιατάκια του καφέ
τα σωθικά
 τα μάτια
 και Υστερα
 την τελευταία φορεσιά
αφηνουμε ,το σωμα μας,
μενουμε μόνοι ,
τυφλοι,γυμνοι, με την ψυχή μας
στα καφενεια
τα παλιά
που εχουν απομείνει

2 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Και ποιητής; Πολύ μελαγχολικό...

Ανώνυμος είπε...

E ν ..Πηγα σε ενα καφενειο με γεροντια.. Ολα στα προθυρα του Θ.
Δεν μιλουσε κανεις ..Ολοι κοιταζαν το Απειρο

. δεν ειχα καμμια εφημεριδα να διαβασω ..και το γραψα ..εξω εβρεχε ..

(εχω γραψει και χαρουμενα)

Ν.

Ο χρόνος σβουριζει προς πάσα κατεύθυνση

 Έχετε  παρατηρήσει  το  ποσο    εύκολα     και  ανεξήγητα     χάνονται  -  λές  και τα κατάπιε  η θάλασσα  -   ζητήματα  που  μας  απασχόλη...