Τρίτη 30 Ιουνίου 2009
Τα Blogς για τη γνωμοδότηση Σανιδά ...για τα Blogς ...
Φερόμενη γνωμοδότηση Εισαγγελέως Αρείου Πάγου για άρση απορρήτου σε blogs
E-Lawyer
Η εγκύκλιος Σανιδά δεν είναι δεσμευτική
ANemos
Από τα "ύποπτα" Blog ως τη γνωμοδότηση Σανιδά...
busy bee: Βόμβα στις δημοκρατικές ελευθερίες η γνωμοδότηση Σανιδά για τα blogs και τα κινητά.
>---Μιλτιάδης Θαλασσινός (Μαύρος Γάτος)---< Ταξίδι Χωρίς Επιστροφή
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤήΡΙΑ ΓΝΩΜΟΔόΤΗΣΗ ΣΑΝΙΔά: Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟίΗΣΗ της ΓΝώΜΗΣ
ΕΠΙΚΑΙΡΟ Από τα "ύποπτα" Blog ως τη γνωμοδότηση Σανιδά...
E-Lawyer
Η εγκύκλιος Σανιδά δεν είναι δεσμευτική
ANemos
Από τα "ύποπτα" Blog ως τη γνωμοδότηση Σανιδά...
busy bee: Βόμβα στις δημοκρατικές ελευθερίες η γνωμοδότηση Σανιδά για τα blogs και τα κινητά.
>---Μιλτιάδης Θαλασσινός (Μαύρος Γάτος)---< Ταξίδι Χωρίς Επιστροφή
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤήΡΙΑ ΓΝΩΜΟΔόΤΗΣΗ ΣΑΝΙΔά: Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟίΗΣΗ της ΓΝώΜΗΣ
ΕΠΙΚΑΙΡΟ Από τα "ύποπτα" Blog ως τη γνωμοδότηση Σανιδά...
περι Ο-Π , παγκοσμιοποιησης ,λαου , εθνικής κυριαρχιας Ε.Ε και αλλων ..Απο μια συζητηση που γινεται στου Εφηβου
απο ενα σχολιο μου εδώ
τωρα : σε οτι αφορα εθνική κυριαρχια- ΕΕ παγκοσμιοποιηση κλπ
η αποψη με σε ατομικό-υποταομικό επίπεδο
η αποψη με σε ατομικό-υποταομικό επίπεδο
α) Αντικειμενικά εδώ και πολλά χρόνια η εθνική κυριαρχία , η εννοια του Λαου κλπ υπονομευεται ..Εκ των πραγματων ..
Ανεξαρτητα του τι θελει κανεις ..Λογω παγκοσμιοποιησης νεοφιλελευθερισμου , εξατομικευσης ..Λογω Μετα- δημοκρατιας ..εθνική κυριαρχια ..Λαική κυριαρχια ειναι ενα αδειο Κελυφος .. Οχι μόνο στις μέρες μας ..Αλλα και παλιοτερα ..Μονο που στις μερες μας η Παγκοσμιοποηση Δεν ειναι Κατι Εξω ..Δεν ειναι κατι Μακροκοινωνιολογικό ..Η παγκοσμιοποιηση ειναι κατι που διεσδυει καθημερινά και εκρινεται και σε επιπεδο Προσωπικής ταυτοτητας του καθενός μας .. Δες τον εαυτό σου τωρα που μπαινεις στο Ιντερνετ ; Τι απο οσα κανεις Δεν ειναι παγκοσμιοποιημενο ..;τεσπα..Αυτό το θεμα θελει τεραστια συζητηση ..
εχω παντως μπολικες αναρτησεις επ’ αυτου———————————————————————–
β) Τωρα πιο συγκεκριμμένα
εχω παντως μπολικες αναρτησεις επ’ αυτου———————————————————————–
β) Τωρα πιο συγκεκριμμένα
ΕΕ vs εθνική κυριαρχία -δικαιωματα κλπ
Ε να ! εγώ πιστευω π,χ οτι αν ειμασταν εξω απο την Ε. ε σε οτι αφορά θεματα περιβαλλοντος σημερα δεν Θα Υπήρχε τιποτε στην Ελλαδα παρά καμμενα , αυθαιρετα , οικοπεδα προς πώληση κλπ ..Τιποτα
ευτυχώς που ειμαστε στην Ε. ε ευτυχώς σε οτι αφορά το περιβαλλον ..Σε οτι αφορά ατομικά δικαιωματ , μεταναστες κλ[π
Πάλι ευτυχώς ..Αν δεν ηταν και τα Ευρωπαικά δικαστηρια , διεθνεις οργανισμοι , Διεθνης αμνηστια κλπ τους μεν μεταναστες, μειονοτητες τσιγγανους κλπ θα τους ειχε φαει ηδη η Μαρμαγκα..Αμφιβαλλεις ;
Πάλι ευτυχώς ..Αν δεν ηταν και τα Ευρωπαικά δικαστηρια , διεθνεις οργανισμοι , Διεθνης αμνηστια κλπ τους μεν μεταναστες, μειονοτητες τσιγγανους κλπ θα τους ειχε φαει ηδη η Μαρμαγκα..Αμφιβαλλεις ;
Σε οτι αφορά τα κοινωνικά δικαιωματα , εργασιακά κλπ .τα πραγματα μοιραζονται ..
Η πιεση ερχεται και απο Μέσα (Δεξια κλπ ) και απ’ εξω ..(γραφειοκρατια των Βρυξελών κλπ )Ομως εγώ δεν πιστευω οτι ο Καραμανλής και η παρεα του αναγκαζονται οι καυμενοι λόγο Ε.Ε να παιρνουν αντιλαικά μετρα .. (οπως θαθελε το ΚΚΕ π.χ)
..Ισα ισα νομίζω οτι χρησιμοποουν την ΕΕ ως αλλοθι ..Τα μετρα τα παιρνουν λόγω της Δεξιας τους , λογω του νεοφιλελευθερισμου τους κλπ .. Θα τα παιρναν Ουτως ή αλλως ..Να μη σου πώ οτι και εκτος ΕΕ η αντιλαική πολιτική της Δεξιας και λοιπων θα ηταν πολύ χειροτερη..
Πυρόπληκτοι: Παίρνουν πίσω τα τριχίλιαρα (απο την Ελευθεροτυπία)
Πυρόπληκτοι: Παίρνουν πίσω τα τριχίλιαρα
Εμ βεβαια ..Τωρα δεν χρειαζονται ψηφους ..
αλλά βρε παιδια μου θυμαστε τότε τον Ρουσοπουλο που ελεγε : ''Επαναλαμβανω : Χωρις καμμια Γραφειοκρατια '';
(καπου Τοτε ειχα γραψει σχετικά ..να θυμηθω να το βρω ...
Εμ βεβαια ..Τωρα δεν χρειαζονται ψηφους ..
αλλά βρε παιδια μου θυμαστε τότε τον Ρουσοπουλο που ελεγε : ''Επαναλαμβανω : Χωρις καμμια Γραφειοκρατια '';
(καπου Τοτε ειχα γραψει σχετικά ..να θυμηθω να το βρω ...
θα επιτραπεί το Καπνισμα στα ...Καζίνα;
μαλιστα ! Ε ..αν ειναι ετσι ..Ε τι να πουμε εμεις για αυτήν την κυβερνηση
ας το πάρει ο ΑΝΕΜΟΣ
Είστε ΓΕΛΟΙΟΙ!
ας το πάρει ο ΑΝΕΜΟΣ
Είστε ΓΕΛΟΙΟΙ!
καλά ειναι δυνατόν να φαντασιωνουν κάποιοι οτι οι Ο -π θα μπορουσαν ποτε να συνεργαστουν με την Δεξιά;
και μαλιστα με την Δεξια Νου Δού;
Με καμμια κυβερνηση !
Πολύ δε περισσότερο με την Κυβερνηση των πιο απιστευτων σκανδαλων του Βατοπεδιου , της πιο ξετσιπωτης και κυνικής Διαφθοράς , της αστυνομοκρατιας , της καταστολής των ατομικών ελευθεριων , του καλυμένου Ρατσισμού, της πληρους ανικανότητας
της Αναξιοπιστιας (θυμαστε τι ελεγαν τα ''παπαγαλάκια'' τηςδιαφημισης της '' για τους φορους;
ε να ..διαρκώς νεοι φοροι)-
Να συνεργαστουν λενε'' καποιοι ''
οι Ο -Π με την Ν. Δ επειδή καποιοι απο τους ψηφοφόρους των Ο -π προερχονται απο τη ..Δεξια ..!
Μα τοτε θα χαναν το τεραστιο ποσοστό των ψηφοφορων τους και το συνολο σχεδόν των μελών και στελεχών τους που προερχονται απο την Αριστερά (ή εστω κεντροαριστερά )
Ας παει να συνεργαστει η Δεξια με την Δεξια ..!
αστε κατω ρε τους Ο -π !
Κουτο - Πονηρούληδες ... Ε ! κουτοπονηρούληδες !
Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009
καλά μερικοι τοχουν παρακα΄νει στο
στρίψιμο
(της βίδας )
βρε παιδιά ..Είπαμε να στρίβετε αλλά όχι και τόσο...στο τέλος θα καταντήσετε εντελώς
στριμμένοι*
(*ην ιστορική έκφραση ” δεν στρίβει” , , σημαίνει κάποιον που δεν προσαρμόζεται και δεν ελίσσεται , αλλά προτιμά να συνεχίζει μια δημόσια αντιπαράθεση χωρίς αποτέλεσμα ουσίας.
το αντιστροφον δηλαδή ''στρίβει' σημαίνει κάποιον που προσαρμόζεται και ελίσσεται .
το'' στρίβειν εντελώς '' σημαίνει κάποιον που στρίβει τόσο ώστε μπουρδουκλώνεται απο το στρίψιμο ώστε να καταλήγει Κόμπος εν μέσω της ανεξέλεγκτης στριφταδας του
Κυριακή 28 Ιουνίου 2009
Επίσης ...Ακου Ποιος Μιλάει....
Ακου ποιος Μιλαει ..
Επεξήγηση ( συνηθως ειναι οι ιδιοι οι Φαρισαιο που μιλανε για απουσια αυτοκριτικής κλπ κλπ κλπ )
Σα δεν ντρεπεσαι μωρέ !
αλλά που να ντραπεί. Σιγά μη ντραπει !(*)
(*) ποιον εννοώ; οποιον θελω εννοώ ... Τον Μαυρο Πήτ απο τα Μικυ Μαους εννοώ ..
Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η κουλτούρα του καταναλωτισμού
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η κουλτούρα του καταναλωτισμού
αποσπασμα απο το ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΜΠΑΟΥΜΑΝΑπό την κοινωνία των παραγωγών στην κοινωνία των καταναλωτών και των «απορριμμάτων»ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΜΠΑΟΥΜΑΝΖωή για κατανάλωση ΜΤΦΡ.: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ«ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ»βιβλιοπαρουσιαση ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΑΚΑΝΤΑΡΗ:απο το
Από την κοινωνία των παραγωγών στην κοινωνία των καταναλωτών και των «απορριμμάτων»της Βιβλιοθηκης της ''Ε ''
''Η κουλτούρα του καταναλωτισμού
Η κουλτούρα του καταναλωτισμού συνδέεται με την επιδίωξη να μην είσαι μέλος του σμήνους, με την επιδίωξη «να είσαι μπροστά από το κοπάδι».
αποσπασμα απο το ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΜΠΑΟΥΜΑΝΑπό την κοινωνία των παραγωγών στην κοινωνία των καταναλωτών και των «απορριμμάτων»ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΜΠΑΟΥΜΑΝΖωή για κατανάλωση ΜΤΦΡ.: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ«ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ»βιβλιοπαρουσιαση ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΑΚΑΝΤΑΡΗ:απο το
Από την κοινωνία των παραγωγών στην κοινωνία των καταναλωτών και των «απορριμμάτων»της Βιβλιοθηκης της ''Ε ''
''Η κουλτούρα του καταναλωτισμού
Η κουλτούρα του καταναλωτισμού συνδέεται με την επιδίωξη να μην είσαι μέλος του σμήνους, με την επιδίωξη «να είσαι μπροστά από το κοπάδι».
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσει κανείς την ένταξή του στην κοινωνία των καταναλωτών.
Πρέπει να θέλεις να προπορεύεσαι για να μη χάσεις το υπόλοιπο κοπάδι. Η άρνηση του κοπαδιού αποτελεί την προϋπόθεση ένταξης του καταναλωτή σ' αυτό. Αυτό, με άλλα λόγια, γίνεται μέσα από την ταύτιση της ελευθερίας με την επιλογή.
Ελεύθερος δεν είναι αυτός που στο χεγκελιανό σύμπαν γνωρίζει την αναγκαιότητα, αλλά αυτός που γνωρίζει και μπορεί να επιλέγει.
Ελεύθερος δεν είναι αυτός που στο χεγκελιανό σύμπαν γνωρίζει την αναγκαιότητα, αλλά αυτός που γνωρίζει και μπορεί να επιλέγει.
Ελευθερία είναι η επιλογή και επιλογή η εκχώρηση της ελευθερίας.Οσον αφορά τις αξίες της κουλτούρας του καταναλωτισμού, αυτές συνίστανται στην εμφατική άρνηση της αρετής της αναβλητικότητας και της καθυστέρησης της ικανοποίησης.
Δύο αρετές που ο βεμπεριανός κόσμος τις συνέδεσε άμεσα με το «πνεύμα του καπιταλισμού».
Η κουλτούρα του καταναλωτισμού ταυτίζεται με τη θεοποίηση της καινοτομίας.
Δύο αρετές που ο βεμπεριανός κόσμος τις συνέδεσε άμεσα με το «πνεύμα του καπιταλισμού».
Η κουλτούρα του καταναλωτισμού ταυτίζεται με τη θεοποίηση της καινοτομίας.
Οχι τυχαία, ένας κόσμος της Αριστεράς που παλαιότερα θεοποιούσε τον οικονομισμό και τον παραγωγικισμό, σήμερα θεοποιεί την καινοτομία. Ταχύτητα, καινοτομία, ανία, απόρριψη, το μαγικό τετράπτυχο της κουλτούρας του καταναλωτισμού. Υπερβολή, ασωτία και εξωφρενική σπατάλη, τα ψυχοφάρμακά της.
Ο Μπάουμαν όμως δεν είναι καταστροφολόγος.
Ο Μπάουμαν όμως δεν είναι καταστροφολόγος.
Η απορρυθμισμένη κοινωνία των καταναλωτών δεν είναι ο χωρίς ηγεμόνα ζοφερός χομπσιανός κόσμος, ούτε η ιδιωτικοποίηση της ευθύνης παραλύει ανεπιστρεπτί τα υποκείμενα της ιστορίας, όπως πρόβλεψε ο Λεβινάς.
Σήμερα όμως, αντί του κράτους πρόνοιας, το καθήκον της «ανακούφισης από την ευθύνη» αναλαμβάνει πλήθος ιδιωτικών φορέων παροχής υπηρεσιών, οι οποίοι σπεύδουν με το αζημίωτο να αναλάβουν τα καθήκοντα που εγκατέλειψε η κοινωνία.
Τελικά οι κοινωνίες του καταναλωτισμού είναι κοινωνίες «κατάστασης έκτακτης ανάγκης».
Τελικά οι κοινωνίες του καταναλωτισμού είναι κοινωνίες «κατάστασης έκτακτης ανάγκης».
Σ' αυτές τις κοινωνίες οι νευρώσεις προέρχονται από το αίσθημα ανασφάλειας και όχι από τη φρίκη της ενοχής.
Αίσθημα που αντιμετωπίζεται μόνο με συνεχή δράση. Κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά οι εξουσίες των αγορών, γι' αυτό και κηρύττουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης ως την «καλύτερη μέθοδο για να πείθονται οι διοικούμενοι να δέχονται τις πιο δραστικές αλλαγές που πλήττουν τη ζωή τους».
Η συνεχής δράση είναι η μόνη θεραπευτική δύναμη.
Το σύμπλεγμα της ανεπάρκειας αντιμετωπίζεται μόνο με μία εξαιρετικά έντονη προσπάθεια.
Αρωγός σ' αυτή την προσπάθεια είναι ο «κυβερνοχώρος». Ο συγγραφέας διακρίνει εδώ, αντίθετα με τις ιδεολογίες του συρμού, τον κατεξοχήν χώρο αποπολιτικοποίησης του πολιτικού.
Η ισχυρή ροή της πληροφορίας δεν «είναι παραπόταμος» του ποταμού της δημοκρατίας, αλλά ακόρεστος αγωγός, που διοχετεύει τα περιεχόμενα της πραγματικής πολιτικής σε «ηλεκτρονικές αποθήκες», καθιστώντας τη λαϊκή κυριαρχία στείρα, ανενεργή και ασήμαντη.
Στο Διαδίκτυο η σύγκρουση και η αντιπαράθεση αντικαθίστανται από ηχητικά αποσπάσματα και φωτογραφικά στιγμιότυπα. Οι σελίδες που ο Μπάουμαν αφιερώνει στην κριτική του Διαδικτύου είναι συγκλονιστικές και διδακτικές μέσα στην υπερβολή τους.
Η ισχυρή ροή της πληροφορίας δεν «είναι παραπόταμος» του ποταμού της δημοκρατίας, αλλά ακόρεστος αγωγός, που διοχετεύει τα περιεχόμενα της πραγματικής πολιτικής σε «ηλεκτρονικές αποθήκες», καθιστώντας τη λαϊκή κυριαρχία στείρα, ανενεργή και ασήμαντη.
Στο Διαδίκτυο η σύγκρουση και η αντιπαράθεση αντικαθίστανται από ηχητικά αποσπάσματα και φωτογραφικά στιγμιότυπα. Οι σελίδες που ο Μπάουμαν αφιερώνει στην κριτική του Διαδικτύου είναι συγκλονιστικές και διδακτικές μέσα στην υπερβολή τους.
Τελικά, αντίθετα με όσα κάποιες επιδερμικές κριτικές αποδίδουν στην κοινωνία των καταναλωτών, το κατά Μπάουμαν κύριο ελάττωμά της δεν είναι η κατανάλωση η ίδια, αλλά οι συνέπειες του κυνηγιού της. Σ' αυτό το κυνήγι υπάρχουν πολλά «υποκείμενα» που δεν κατορθώνουν να γίνουν εμπορεύματα, που όχι μόνο δεν πιάνουν θηράματα, αλλά γίνονται τα ίδια θήραμα. Αυτοί είναι οι παράπλευρες απώλειες του καταναλωτισμού.
Σήμερα υπάρχει μια νέα κατηγορία πληθυσμού η οποία γίνεται το συλλογικό θύμα των διαδικασιών που ήδη έχουν αναφερθεί. Ο όρος «υπόταξη» (underclass) υποδηλώνει μια ιδιαίτερα αφιλόξενη κοινωνία για μεγάλες και ετερόκλιτες κατηγορίες ανθρώπων. Σ' αυτές τις κατηγορίες στοιβάζονται εγκληματίες και ανύπαντρες μητέρες που ζουν από την πρόνοια, νεαροί παραβάτες και τοξικομανείς, αποφυλακισθέντες και άστεγοι, βαποράκια και επαίτες, μετανάστες και αλκοολικοί κ.ο.κ. Κατηγορίες που το μόνο κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η αποτυχία τους να είναι καταναλωτές. Αποτυχία που φυσικά η ευθύνη αποδίδεται στους ίδιους. Εγκληματικότητα, ναρκωτικά και πρόνοια παρατίθενται από κοινού, με προφανή στόχο την απαξίωση της πρόνοιας. Ο Μπάουμαν εδώ πολύ σωστά διακρίνει πως πίσω απ' αυτές τις κατηγορίες κρύβεται μια αξιολόγηση και όχι μια περιγραφή. Ο όρος της υπόταξης αποσκοπεί στην απόκρυψη του «ζητήματος της φτώχειας».
Τη φτώχεια την παράγει η κοινωνία, την υπόταξη ή τους ανεπαρκείς καταναλωτές τούς παράγει η ίδια τους η ανικανότητα. Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια και η φτώχεια δεν υφίσταται και οι υποταγμένοι είναι θύματα της απροθυμίας τους να είναι καταναλωτές. ....................
Καινούριες πατρίδες (του Cirut)
Καινούριες πατρίδες
Tα φώτα σβηστά. Κοιτούσε απ’ το παράθυρο την πλατεία. Ώρα πολλή. Χάζευε. Για την ακρίβεια ένιωθε. Κοίταζε χωρίς ακριβώς να βλέπει. Στην πλατεία ο κόσμος έκανε βόλτα ξέγνοιαστος, θυμίζοντας ότι οι άνθρωποι αμύνονται στη δέσμευση του χρόνου τους κι ότι η ξεγνοιασιά παραμένει ισχυρή πολυτέλεια. Δήλωναν, με τον τρόπο τους, την επιλογή τους για το δικό τους τυχαίο κι απρογραμμάτιστο, στερνή ελπίδα ζωής…
΄Υστερα αθόρυβα ήρθε η βροχή. Ο κόσμος σκόρπισε. Μια πόλη στη βροχή, γυαλιστερή και πλυμένη. Μουσική από μεγάφωνα του δήμου στις γωνίες, Washington Square το κομμάτι. Η μουσική σ όλη την πόλη ήταν πρωτοβουλία της τοπικής αρχής και η ίδια δεν είχε καμιά αντίρρηση. ΄Ηταν όμορφα έτσι. Ιδίως όταν έβρεχε. ‘Οπως τώρα. Μουσική βροχής. Μελωδία βροχής. Οι πιτσίλες της βροχής χτυπούσαν σε ανεπάντεχο σημείο στο τζάμι η κάθε μία.
“Η αρμονία του χάους”, σκέφτηκε φωναχτά μέσα της. Η τελική εικόνα του νερού στο γυαλί ήταν τυχαία κι όμορφη.
“Σαν το σύμπαν τα βράδια”, χαμογέλασε...Έφευγε. Το πρωί. Μακρυά, σ’ άλλη γη. Για λίγο, για πολύ, για πάντα; Δεν ήξερε…Το άφηνε ανοιχτό.
Aεροδρόμιο νύχτα. Έφτασε στη νέα χώρα πριν λίγη ώρα. Κοιτούσε παράξενα τριγύρω, μορφές και πράγματα. Δεν ήταν και πολύ συνηθισμένη στους τεράστιους χώρους, με το μελισσολόι του κόσμου. Κάθισε σε μιαν άκρη με τις βαλίτσες της και προσπάθησε να κρατήσει αυτή την εικόνα της απαρχής στο νου. Άνθρωποι σε ομάδες, σε ζευγάρια κι άλλοι μόνοι, κινούνταν γρήγορα με τον προορισμό καρφωμένο στο νου τους. Αυτή για την ώρα ήταν ήδη στο σκοπό της. Τη δονούσε η προσμονή της νέας ζωής στην ξένη χώρα.
Πήρε υπόγειους, υπέργειους και ταξί και κατευθύνθηκε στο νέο σπίτι. Το κάθε τι είχε το δικό του κώδικα. Μαγαζιά, άνθρωποι, γειτονιές, αυτοκίνητα, νοικοκυριά. Βιτρίνες ατέλειωτες με παράξενα ονόματα, άλλες πλατείες, μουσικές από παντού. Κοιτούσε αχόρταγα. Αυτή η πρόκληση του άγνωστου την έφερε εδώ. Ένιωθε σα να ξαναγεννήθηκε. Σα να επέστρεφε στην παιδική ηλικία, για να γνωρίσει τον κόσμο απ την αρχή.
Έφτασε στο νέο σπίτι, με ένα αυξανόμενο τρεμούλιασμα στην καρδιά. Είχε το απροσδιόριστο συναίσθημα του ανθρώπου που περπατάει σε στοά. Άλλα χρώματα, άλλα σχήματα. Εδώ, ναι εδώ έπρεπε να κάνει τη νέα φωλιά που ζεσταίνει την ψυχή καθενός. Κρυφοκοίταζε τα σχήματα των χώρων, προσπαθώντας να μαντέψει πως θα χωρέσει σ’ αυτά τη χαρά της. Άρχισε να ξεπακετάρει, σα να την κυνηγούσε ο χρόνος, γιατί φοβόταν το κενό δράσης. Άνοιξε τις βαλίτσες προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό της ότι είναι όλα όπως στις θερινές διακοπές, αλλά το χτυποκάρδι της την αναστάτωνε χαρούμενα και ανεξέλεγκτα. Σιδέρωσε τα ρούχα για τη νέα δουλειά. Ανησυχούσε λίγο και για τις επιδόσεις της στην ξένη γλώσσα.
“Θα τα καταφέρω..” πεισμάτωνε. “Άλλωστε έκανα τόση προετοιμασία...Μην ανησυχείς ξανθούλα, είσαι η καλύτερη”, έκανε με αντρική φωνή στον εαυτό της.
Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά πλησιάζοντας στη δουλειά...Σάστισε από το μέγεθος των γραφείων. Εδώ ήταν όλα μεγάλα και υπερπολυτελή. Οι άνθρωποι καλοντυμένοι και οι κοινωνικοί κανόνες εμφανείς και λειτουργικοί. Ο όγκος μόνο τη φόβιζε. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Η υποδοχή ήταν άριστη και η υποδομή της δυνατή...Άλλωστε την καλέσαν κιόλας σε πάρτυ το Σαββατόβραδο. Άντρες και γυναίκες την πλησίασαν αμέσως με ενδιαφέρον και φιλική περιέργεια. Της φύλαξαν τερτίπια υποδοχής, ο πάγος έσπασε γρήγορα, η μισή μέρα πέρασε με πειράγματα για τις διαφορές των λαών και όνειρα για θερινές διακοπές. Εννιά με πέντε.
Το ένα πάρτυ έγινε πολλά, οι λίγοι φίλοι πολλοί, τα νήματα με την καινούρια χώρα αυξάνονταν. Το σπίτι της άνοιξε σιγά σιγά. Έκανε και πιο κοντινούς φίλους, φλέρταρε κι ένιωθε γεμάτη και ευτυχισμένη. Ήταν όλα ένα ατέλειωτο μεθύσι από νέες εμπειρίες και νιωσίματα. Η αλλιώτικη σκέψη της ξένης γης, είχε γίνει αλλιώτικος κόσμος κι αλλιώτικο περιβάλλον. Βρισκόταν σε μια συνεχή συζήτηση με τον τεράστιο συλλογικό ξένο εγκέφαλο, μέσα απ’ τα κατασκευάσματα του περίγυρου. Ιστορικά και μοντέρνα κτίρια, τολμηρά έργα αρχιτεκτονικής γραφής στο μακρόχωρο, απανωτές τοξωτές γέφυρες πέτρινες ή κρεμαστές, σκεφτικά αγάλματα μορφών που πέρασαν γράφοντας την ιστορία, απαρατήρητες και λησμονημένες σήμερα, σύμπλοκα μνημεία, πολυεπίπεδους στριφτούς δρόμους.
Ανακάλυψε την απροσδόκητη ομορφιά του παλιού. Απέναντι στην υπεροψία της εξέλιξης εμμένει στη δική του στάση, μια μορφική αντιπρόταση σ' αυτό που λογίζεται ως μοναδικό και αυτονόητο. Η χαρά της εξερεύνησης και τα άπειρα ευρήματα την εντυπωσίαζαν. Ερωτεύτηκε τα απέραντα καταπράσινα πάρκα της γαλήνης των λουλουδιών και της δροσιάς. Μαγαζιά ποικιλίας, για κάθε διάθεση και τρόπο ζωής, όπου ζευγάρια και παρεούλες απολάμβαναν το χρόνο τους. Ο κόσμος έδειχνε ανέμελος και ευχαριστημένος. Οι χώροι γαλήνης ήταν τόσο μεγάλοι και τόσο όμορφοι, που σκέπαζαν το φορτισμένο χώρο της δουλειάς. Όλες οι πόλεις κρύβουν έντεχνα το κομμάτι της βαριάς δουλειάς τα λιμάνια, τα εργοστάσια, τα ναυπηγεία, τις ατέλειωτες μάντρες αυτοκινήτων, τα βουτηγμένα στα μαύρα λάδια συνεργεία, τα βρωμερά βυρσοδεψεία, τα σφαγεία της μαζικής εξόντωσης ζώων, τα καμίνια και τα ασβεστάδικα, τα βαφεία των ρύπων και τις ογκώδεις βρώμικες αποθήκες. Τη νύχτα προ πάντων ο κόσμος του γλεντιού, διώχνει μακρυά το πνεύμα της δουλειάς. Ποιός άραγε ποδηγετεί τον άλλο; Εδώ οι άσχημες πλευρές της δουλειάς ήταν σα μην υπήρχαν καθόλου μέρα ή νύχτα. Όλα ήταν οργανωμένα άψογα. Όλα όμορφα.
Μόνο που κάποιες ώρες...΄Ηταν εκείνες οι δύσκολες ώρες, πότε σε παρέα και πότε μόνη, που της έλειπε το αυτονόητο της πατρίδας. Να, αυτό που δεν περνάει από κώδικα. Το αυθόρμητο της επικοινωνίας. Η νηκτική κύστη της καρδιάς της ανοιγόκλεινε κουραστικά, παλεύοντας στη συνεχή προσαρμογή. Κάπου στο ψυχικό φράγμα των άλλων, σ' αυτό το υλικό που πλάστηκε με άλλη μαγιά και τέχνη, προσέκρουε άγαρμπα. Το αυτονόητο, πνοή κι ανάγκη της, δεν υπήρχε πουθενά. Ξαφνικά μια στυφή γεύση της θύμιζε ότι ήταν ξένη. Κοιτούσε φορές μόνη από ψηλά ακίνητη, να όπως τότε που χάζευε εκείνη την πλατεία και της φαινόταν παράξενη, πολύ παράξενη ετούτη η πολιτεία.
Οι μακρινοί ορίζοντες της ήταν σκεπασμένοι με σπίτια, ζούσε στο σκοτάδι και το νερό, εξέπνεε συνεχώς μια πυκνή κρύα ομίχλη, άπειρους αραιωπούς, στρεβλούς κυλίνδρους καπνού απ’ τις καμινάδες και τα βράδια σε κοιτούσε παγερά ασάλευτη, μ’ εκείνα τα εκατομμύρια φωτερά κίτρινα μάτια. Τα περισσότερα βράδια έβρεχε μανιασμένα. Της φαινόταν, σα σε παραζάλη, ότι το σπίτι της ξεκολλούσε από τη θέση του και κολυμπούσε στο νερό της ατέλειωτης βροχής και στο άγνωστο. Το άλλο πρωί τα πράγματα ημέρευαν, μόνο που το σπίτι, η καρδιά της, βρισκόταν πια στη μέση της θάλασσας. Ομίχλη, ύπουλη ομίχλη τρύπωσε απ’ τους πόρους στο νου και στην καρδιά, ακάλεστη βασίλισσα. Έφαγε τα ρήματα και της έμεινε να σκέφτεται μόνο με βουβά επιφωνήματα.
"Ντροπή σου", μονολογούσε. "Μοιάζεις με τους παλιούς μετανάστες σε ομαδικό γεύμα, στα βαγόνια του κλάματος της Κυριακής που είχαν για σπίτια."
Πύκνωσαν στο νου της οι αναδρομές στο παρελθόν, ως τα βάθη της παιδικής ηλικίας, παλιές ευτυχισμένες εικόνες εισέβαλαν στα όνειρα της και την έκαναν να υποφέρει περισσότερο. Και δεν ήταν καλομαθημένη ή άπειρη από ζόρια. Ήταν σκληρή, μαχητική, από τις κοπέλες που άφησαν πρώτα τα χωριά τους, όπου σιγά σιγά μεγάλωναν, βλάστησαν, άνθισαν και μπουμπούκιασαν. Όταν έκπληκτες κατάλαβαν ότι έγιναν κάτι αλλιώτικο απ’ τις μανάδες τους δεν είπαν τίποτα. Μόνο που έφυγαν για πάντα μακρυά, με μια λαφριά λύπη της διαπίστωσης, χωρίς όμως να τις αγαπούν και λιγότερο.
΄Οσο ο καιρός περνούσε, κάτι μουσικές της πατρίδας, κάτι ειδήσεις απόμακρες απ’ τα βραχέα, κάτι οι δορυφόροι πλέξαν μέσα της τον καμβά της νοσταλγίας, μιας αρρώστιας βαριάς κι αθεράπευτης, άδηλης αναπνοής του ξενιτεμένου.
“Θα πάω πίσω σε πρώτη ευκαιρία”, αποφάσισε...” Έστω για λίγο.”
Η μια φορά έγινε πολλές. Κάθε μικροάδεια, ακόμα και τριήμερα, τα περνούσε πια στην πατρίδα, που έτσι ξαφνικά απόκτησε τη γοητεία της έλλειψης. Της φαινόταν όλα όμορφα, ανανεωμένα και γοητευτικά, χωρίς τη φόρτιση της κριτικής και του ψόγου, που την πλήγωναν παλιά. Κατάλαβε ότι δεν θα άντεχε για πολύ μακρυά. Για πρώτη φορά σκέφτηκε την ιδέα της μόνιμης επιστροφής.
“Θα του μιλήσω και κείνου. ΄Ισως τον πείσω να μ’ ακολουθήσει.. Αφού μ’ αγαπάει.. “
Το αποτέλεσμα ήταν ο πρώτος καυγάς τους...
“Παραλογίζεσαι,” της είπε.. ”Μου ζητάς να ξεριζωθώ...Δεν ξέρω καν πού πέφτει η πατρίδα σου. Τα θέλεις όλα δικά σου...Κάνε υπομονή. Να δέσουμε λίγο καλύτερα και βλέπουμε..”
Πείσμωσε.. Γύρισε μόνη της στην πατρίδα. Για πάντα, όπως έλεγε. ΄Ηταν σα να ξαναγεννήθηκε. Τριγύριζε άσκοπα στους δρόμους σε κάθε ευκαιρία...΄Ενιωθε ελεύθερη σα να βγήκε από περιορισμό.
“Αυτό είναι τα ξένα”, έλεγε. “Φυλακή, να, μια ανοικτή φυλακή.”
Οι άνθρωποι στην πατρίδα της φαινόταν απλοί, προσπελάσιμοι και οικείοι..
“Έχανα τον καιρό μου,” παραδέχτηκε. “Καλύτερα στον τόπο σου από παντού...Μόνο το μύθο να σπάσεις. Αυτόν το ρημάδη το μύθο.”
Σε λίγο καιρό, ωστόσο, οι θύμησες της ξένης χώρας την επισκέφτηκαν. Η μαγεία της νύχτας στην ξένη με την ερωτική της ατμόσφαιρα, οι ανοιχτοί χώροι που μαζευόταν ο κόσμος της ξεγνοιασιάς έστω όταν είχε λίγη καλοκαιριά, η τάξη σε όλα, οι εκδρομές σ’ όλη τη γη, την καλούσαν και πάλι. Είχε αφήσει πίσω τη γη της επαγγελίας και των ευκαιριών. ΄Ισως να μπορούσε να κάνει ξανά κάτι και με κείνον...Μια νέου τύπου νοσταλγία την κυρίεψε ανεπάντεχα... Είχε αφήσει ένα κομμάτι της, χωρίς να το καταλάβει, στα ξένα.
“Θα πάω, είπε.. Σε πρώτη ευκαιρία....Έστω για λίγο.. Είμαι πραγματικά τυχερή.. Μπορώ τουλάχιστο να μη χάνω τη δουλειά μου.”
Πήγε.. Για μια φορά. Η μια φορά έγινε πολλές... Από μακρυά η πατρίδα φορές της φαινόταν μια μικρή κουκίδα στο χάρτη. Σαν ένας μες στους τόσους προορισμούς. Παρατηρούσε τον εαυτό της αμήχανα. Ήταν σα να στεκόταν σ’ ένα βράχο αντικρύ και να κοίταζε τον εαυτό της. Ξανάφευγε για την πατρίδα. Γύριζε στην ξένη για μόνιμα αναζητώντας την ισορροπία της. Και ύστερα πίσω στην πατρίδα.. Και μετά πάλι στην ξένη..
“Πρέπει να αποφασίσω”, κατέληξε.. ”’Η εδώ ή εκεί. Αυτό δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια”. Την κούραζε η συνεχής αλλαγή. Είχε κόψει όμως τις μόνιμες ρίζες και με την πατρίδα πια. Οι φίλοι τράβηξαν το δρόμο τους, η δουλειά της απόκτησε μόνιμο συνεργάτη στη θέση της, ακόμα και η γειτονιά της άλλαζε με νέα κτίρια. Κάθε φορά που γυρνούσε έβλεπε κι άλλο καινούριο. Το παλιό αυτονόητο κλονίστηκε. Οι ρίζες της έγιναν πλωτές. Συνέχισε να επιστρέφει στην πατρίδα αλλά σύντομα κάτι την ενοχλούσε αφόρητα κι έφευγε πάλι...Και κει μακρυά, στην ξένη, την περίμενε η νοσταλγία του εδικού. ΄Ενιωθε απελπισία κι ανισορροπία.
“Παγιδεύτηκα”, μονολογούσε, “έφτιαξα ένα ανόητο πρόβλημα απ’ το μηδέν. Δεν είμαι πια ούτε για δω ούτε για κει. Κάτι ξέρουν οι πολλοί που δε βάζουν στον εαυτό τους τέτοια προβλήματα…Και τώρα; Τι γίνεται τώρα;”
Προσπάθησε να τακτοποιήσει τα εσωτερικά της. Ξεκαθάρισε ότι χρειάζεται και την πατρίδα και την ξένη ταυτόχρονα. «Η δουλειά, αυτή θα μου δείξει το δρόμο. Πρέπει να βρω καινούρια δουλειά», σκεφτόταν.
......................
“Όλα ωραία με τα προσόντα σας. Όμως η δουλειά μας είναι λίγο περίεργη. Θα πρέπει να βρίσκεστε μισό καιρό εδώ και μισό καιρό στο εξωτερικό. Όχι απαραίτητα στην ίδια χώρα. Δεν σας κρύβω πως πολλοί προκάτοχοι σας κατέρρευσαν, λόγω της συνεχούς αλλαγής σε μικρό χρονικό διάστημα και τα παράτησαν. Γι’ αυτό θα πρέπει να είστε σίγουρη για τη σταθερή σας απόφαση. Οι εμπορικές μας δραστηριότητες επεκτείνονται σε πολλές χώρες... Είμαστε πια διεθνείς.”
“Και γω κάπως...”, ψιθύρισε, όχι χωρίς κάποια δόση βαθιάς πίκρας...
“Τι είπατε, παρακαλώ;”
“Είπα ότι δέχομαι...ανεπιφύλακτα. Ναι.. νομίζω ότι αυτή είναι δουλειά που μου ταιριάζει. Σας ευχαριστώ...”.
ο JustAnotherGoneOff για το χιουμορ (απο ενα σχολιο του στου Αμπραβανέλ)
JustAnotherGoneOff είπε24/06/2009 στο 20:57
.......Αυτού του είδους το επιθετικό χιούμορ είναι τόσο μονόπλευρο που καταντά τελικά φασιστικό, όπως γράφω στο κείμενό μου που έβαλες λινκ Αμπραβανέλ – και σ’ ευχαριστώ, ευκαιρία να το ξανακοιτάξω και να το διορθώσω.
«Είναι σχεδόν αδύνατο να θίξεις ένα ζήτημα χωρίς να προκύψει μια παράλληλη ή πολλές παράλληλες ερμηνείες. Το χιούμορ δεν είναι ένα συστατικό της κουζίνας που μπορείς να αρτύσεις με αυτό ένα φαγητό σε σταθερές δοσολογίες, αλλά αποτελεί προσωπική καλλιέργεια και αντίληψη του ατόμου για το τι θεωρεί αστείο και άξιο λόγου για να γελάσει ή να επικρίνει [...] Μπορούμε να αναγνωρίσουμε σχετικά εύκολα το χιούμορ του φασίστα: στηρίζεται στη διακωμώδηση συγκεκριμένων προσώπων και ομάδων με τέτοιο τρόπο που με μεγάλη ευελιξία τους απαξιώνει και τους καταδικάζει απολαμβάνοντας το χειροκρότημα του κοινού [...] Συμπεραίνω δε, πως ουσιαστικά δεν υπάρχει φασιστικό χιούμορ διότι είναι σχήμα οξύμωρο. Ο φασίστας νομίζει ότι κάνει χιούμορ ενώ αυτό στην ουσία δεν είναι.
.......Αυτού του είδους το επιθετικό χιούμορ είναι τόσο μονόπλευρο που καταντά τελικά φασιστικό, όπως γράφω στο κείμενό μου που έβαλες λινκ Αμπραβανέλ – και σ’ ευχαριστώ, ευκαιρία να το ξανακοιτάξω και να το διορθώσω.
«Είναι σχεδόν αδύνατο να θίξεις ένα ζήτημα χωρίς να προκύψει μια παράλληλη ή πολλές παράλληλες ερμηνείες. Το χιούμορ δεν είναι ένα συστατικό της κουζίνας που μπορείς να αρτύσεις με αυτό ένα φαγητό σε σταθερές δοσολογίες, αλλά αποτελεί προσωπική καλλιέργεια και αντίληψη του ατόμου για το τι θεωρεί αστείο και άξιο λόγου για να γελάσει ή να επικρίνει [...] Μπορούμε να αναγνωρίσουμε σχετικά εύκολα το χιούμορ του φασίστα: στηρίζεται στη διακωμώδηση συγκεκριμένων προσώπων και ομάδων με τέτοιο τρόπο που με μεγάλη ευελιξία τους απαξιώνει και τους καταδικάζει απολαμβάνοντας το χειροκρότημα του κοινού [...] Συμπεραίνω δε, πως ουσιαστικά δεν υπάρχει φασιστικό χιούμορ διότι είναι σχήμα οξύμωρο. Ο φασίστας νομίζει ότι κάνει χιούμορ ενώ αυτό στην ουσία δεν είναι.
Όταν καταφέρεται κατά των εβραίων, των νέγρων, των ομοφυλόφιλων κλπ χρησιμοποιώντας τον χιουμοριστικό λόγο, στην πραγματικότητα εκδηλώνει την ιδεολογία του με τον ίδιο τρόπο που ένας χριστιανός μιλάει πολύ σοβαρά για τη θρησκεία του.»
Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009
''Σεχταριστές'' ή...... Σιχτιριστές;
καθησα και διαβασα ολες τις αηδιες εγραψε η αυτοκαλούμενη ..''Σεχτα ''...
και φυσικά θυμαμαι - και δεν μου αλλαζει κανεις αυτήν τουλαχιστον την μνημη -
οτι για ολη την ιστορια δυο αιωνων του λεγομενου επαναστατικου , μαρξιστικου , Λενιστικου , Μαοικου ή αναρχικου χωρου
η λεξη ''Σεχτα '' ηταν ενας χαρακτηρισμός μειωτικός , απαξιωτικός , απαραδεκτος και καταδικαστεος : σημαινε μια αυτοαποκλειομενη απο την κοινωνια ομαδα που αυτοπροσδιοριζεται ως φορεας μιας εξ αποκαλυψεως αλήθειας ''
Ποια ομαδα επαναστατων στην ιστορια αυτοαποκληθηκε ως ''Σεχτα ;''
------------------------------------
Ε διαβασα και την ...''προκηρυξη''
Ασυναρτησιες ..ασχετα αποσπασματα απο Μπενζαμιν ,
εκ-σωτερικευση των πιο φθηνών και φθονερών και μνησικακων και χαιρεκακων συναισθηματων , καθαρά λουμπεν φασιστική ορολογια , τραμπουκικες απειλες και ασυναρτησιες ..
Ποιον δουλευουν ..πους νομιζουν οτι κοροιδευουν οι ''Σιχτιριστές'' αυτοι;
και φυσικά θυμαμαι - και δεν μου αλλαζει κανεις αυτήν τουλαχιστον την μνημη -
οτι για ολη την ιστορια δυο αιωνων του λεγομενου επαναστατικου , μαρξιστικου , Λενιστικου , Μαοικου ή αναρχικου χωρου
η λεξη ''Σεχτα '' ηταν ενας χαρακτηρισμός μειωτικός , απαξιωτικός , απαραδεκτος και καταδικαστεος : σημαινε μια αυτοαποκλειομενη απο την κοινωνια ομαδα που αυτοπροσδιοριζεται ως φορεας μιας εξ αποκαλυψεως αλήθειας ''
Ποια ομαδα επαναστατων στην ιστορια αυτοαποκληθηκε ως ''Σεχτα ;''
------------------------------------
Ε διαβασα και την ...''προκηρυξη''
Ασυναρτησιες ..ασχετα αποσπασματα απο Μπενζαμιν ,
εκ-σωτερικευση των πιο φθηνών και φθονερών και μνησικακων και χαιρεκακων συναισθηματων , καθαρά λουμπεν φασιστική ορολογια , τραμπουκικες απειλες και ασυναρτησιες ..
Ποιον δουλευουν ..πους νομιζουν οτι κοροιδευουν οι ''Σιχτιριστές'' αυτοι;
Τρίτη 23 Ιουνίου 2009
εκατον ενα μεγαλα ποτηρια μπύρας για τους Οικολογους Πρασινους ...
1. Οι Οικολόγοι -πράσινοινα σκεφτούν σοβαρά πάνω στα ζητήματα της εσωκομματικής Δημοκρατίας
Ο πρώτος κίνδυνος: Ο ενθουσιασμός για τις ιντερνετικές τεχνολογίες μπορεί να δημιουργήσει Ψευδαισθήσεις για την άμεση δυνατότητα εφαρμογής Άμεσης Δημοκρατίας ..
Όμως η όποια μορφή άμεσης -συμμετοχικής δημοκρατίας προϋποθέτει Σώμα .. Σωματική παρουσία και Διαβούλευση.Και δέσμευση.
Δημοκρατία χωρίς δέσμευση διαβουλευση και σωματική παρουσία είναι σαν Καφές χωρίς καφέ ,σαν πότο χωρίς αλκοόλ ,(ή σαν σεξ χωρις σεξ (κυβερνοσεξ)
Άσε που το Ιντερνετ και τα Μπλογκια(ιδίως η μεγάλη Μλογκοαματικοτητα) πολλές φορές οδηγούν τους ανθρώπους στο να καβαλάνε το καλάμι και να φανταζονται πως το Πολιτικό τοπίο είναι το ίδιο Επίπεδο και μονοδιάστατο οσο το Μόνιτορ τους
-επίσης .Σωματική παρουσία χρειάζεται και με τη συμμετοχή σε πορείες και διαδηλώσεις. Δεν γίνεται να πηγαίνεις σε πορεία μέσω ..Ιντερνετ ( κκ Υποψήφιοι )
2....Το δευτερο ποτήρι αφορά σε ζητηματα Πολιτικου Ηθους (και ορισμου της Προδοσίας )
Λιαν προσεχως!
Ο πρώτος κίνδυνος: Ο ενθουσιασμός για τις ιντερνετικές τεχνολογίες μπορεί να δημιουργήσει Ψευδαισθήσεις για την άμεση δυνατότητα εφαρμογής Άμεσης Δημοκρατίας ..
Όμως η όποια μορφή άμεσης -συμμετοχικής δημοκρατίας προϋποθέτει Σώμα .. Σωματική παρουσία και Διαβούλευση.Και δέσμευση.
Δημοκρατία χωρίς δέσμευση διαβουλευση και σωματική παρουσία είναι σαν Καφές χωρίς καφέ ,σαν πότο χωρίς αλκοόλ ,(ή σαν σεξ χωρις σεξ (κυβερνοσεξ)
Άσε που το Ιντερνετ και τα Μπλογκια(ιδίως η μεγάλη Μλογκοαματικοτητα) πολλές φορές οδηγούν τους ανθρώπους στο να καβαλάνε το καλάμι και να φανταζονται πως το Πολιτικό τοπίο είναι το ίδιο Επίπεδο και μονοδιάστατο οσο το Μόνιτορ τους
-επίσης .Σωματική παρουσία χρειάζεται και με τη συμμετοχή σε πορείες και διαδηλώσεις. Δεν γίνεται να πηγαίνεις σε πορεία μέσω ..Ιντερνετ ( κκ Υποψήφιοι )
2....Το δευτερο ποτήρι αφορά σε ζητηματα Πολιτικου Ηθους (και ορισμου της Προδοσίας )
Λιαν προσεχως!
Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009
Ο Ενοικος: Ο Μηρμυγκολέων
Ο Ενοικος: Ο Μηρμυγκολέω
Υπάρχει κι ένα ζωντανό που περιγράφει ο Μπόρχης
Που ναι από πίσω μέρμηγκας,μπροστά έχει τους Όρχεις,
Και εχει όψη λιονταριού και είναι πειναλέων,
Ξέχασα να πω το όνομα : Το λεν Μηρμυγκολέων
Με σαρκοφάγο τον μπαμπά και μάνα σποροφάγο
Θα έπρεπε το ζωντανό, να είναι ένα παμφάγο
Αντις αυτού -αλίμονο- τίποτε δεν μασάει
Και- επειδής δεν τρέφεται, εν τελικώς ,ψοφάει
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Και οπως με πληροφορει ο A.F.Marx και τον ευχαριστώ:
"µυρµηκολέων ώλετο παρά το μη έχειν βοράν"(Ιώβ, κεφάλαιο Δ, στίχος 11)
Υπάρχει κι ένα ζωντανό που περιγράφει ο Μπόρχης
Που ναι από πίσω μέρμηγκας,μπροστά έχει τους Όρχεις,
Και εχει όψη λιονταριού και είναι πειναλέων,
Ξέχασα να πω το όνομα : Το λεν Μηρμυγκολέων
Με σαρκοφάγο τον μπαμπά και μάνα σποροφάγο
Θα έπρεπε το ζωντανό, να είναι ένα παμφάγο
Αντις αυτού -αλίμονο- τίποτε δεν μασάει
Και- επειδής δεν τρέφεται, εν τελικώς ,ψοφάει
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Και οπως με πληροφορει ο A.F.Marx και τον ευχαριστώ:
"µυρµηκολέων ώλετο παρά το μη έχειν βοράν"(Ιώβ, κεφάλαιο Δ, στίχος 11)
Παπούλης Δεσμώτης (κλικ)
Παπουλη, πρωην Βασιλιά , σαν Ληρ σ' ερημοσπίτι
Γυρνάς τρελός και Κουρελής,σαν αφτερο σπουργίτι
Στα θλιβερά χαλάσματα , στου γκρεμισμένους Τοίχους
Κι ακούς απομακρες λαλιές και Φαντασμάτων Ηχους
Εκεί μες τα χαλάσματα και μες τα λιθαράκια
τα χερια σου , τρεμάμενα, ψάχνουν Χελιδονάκια
Μα βρίσκουνε Αυγά φιδιών , Αράχνες, Νυχτερίδες
Ενώ ,απ' εξω ,βόσκουνε, ενα Κοπάδι Γίδες ...
(συνεχιζεται)
Τους έδεσαν με σχοινί, τους βασάνισαν, τους έσυραν σαν τα ζώα με τις μηχανές τους στους δρόμους της Νέας Μανωλάδας και όμως, τέσσερις ημέρες μετά, ...
Τους έδεσαν με σχοινί, τους βασάνισαν, τους έσυραν σαν τα ζώα με τις μηχανές τους στους δρόμους της Νέας Μανωλάδας και όμως, τέσσερις ημέρες μετά, παραμένουν κρατούμενοι με εισαγγελική εντολή χωρίς όμως να έχει αποφανθεί για τα τραύματά τους ο ιατροδικαστής καθώς παραδόξως δεν υπήρξε σχετική εντολή. .................
ΔΕΙΤΕ ΕΔΏ:
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=22/06/2009&id=56512
ΔΕΙΤΕ ΕΔΏ:
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=22/06/2009&id=56512
Ενα ποιηματάκι για τον Saki(και ουχι Μόνον ) απο την καινουρια μου Φίλη την Χιονοστριφάδα
Απου ' δω
http://sendec.blogspot.com/2009/02/its-bird-its-helicopter-no-its-flying.html
Άδικα τον κατηγορούν, δεν φταίει ο Βασιλάκης
μόν' φταίει κείνος ο showman, ο αοιδός, ο Σάκης.
Και εξηγώ από αρχής τι έχω στο τσερβέλο
'τι οι λίγοι αναγνώστες μας να μπερδευτούν δε θέλω.
Είπαν, που λέτε, οι έγκλειστοι το "brake"
να δουν το "prison"
μα οι άνωθεν, ανένδοτοι, τους βάλαν "Γιουροβίζον"
"Καλά δε θα 'στε" είπανε "να βλέπετε αποδράσεις,
ιδέες να σας μπαίνουνε κι άντε να τις αλλάξεις".
Τι πιο ανώδυνο, λοιπόν και πιο εθνικοπρέπον
του Σάκη την προσπάθειαν να στέρξουν κόντρα-τέμπον,
δια μίαν θέσιν υψηλήν στας τέχνας της Ευρώπης
(μια και στο εσωτερικό γίνεται πια "της Πόπης").
Έτσι ήταν πάντα στο Ελλάς "θεάματα και άρτον"
κι ας λείπει, φευ, η μαρμελάς εκ του πρωινού το πιάτον...
Μπορεί όμως να 'ναι νηστικόν, ο Έλλην, ως αρκούδι
μα είν΄ και λάτρης κοιλιακών και λέει κι ένα τραγούδι !
"This is our night" ούρλιαζαν ως κι οι φυλακισμένοι
που να 'ξεραν κι οι φύλακες το τι τους περιμένει !
"This is our night" χόρευαν και fly εις τους αιθέρας
κι έγινε μέγα σύνθημα το άσμα της ημέρας !
Και κινητά τους μοίρασαν, τις ψήφους τους να πάρουν
μόνο που ξέχασαν μετά να τους τα ξαναπάρουν
Έτσι συνεννοήθηκαν μετά του έξω κόσμου
οι δυο φίλοι, άδοντες "Σάκη είσ' ο άνθρωπός μου !
" Πήραν φωτιά τα κινητά fly και ξαναfly
δεν ειν' κλουβί ο Κορυδαλός, πουλάκι είν' και πετάει.
Να ορισθεί η αποφράς μον' έμενεν ακόμα,
έτσι "their night" ορίστηκε της Κυριακής το γιώμα.
Και το ελικόπτερο, μαθές, ιδέα ήταν του Μπίλη
για ν' αντιγράψει ο Φωκάς και στη Ρωσία να στείλει
το εύρημα το σκηνικόν που έλειπε απ' το πλάνο,
αφού στο stage δε γίνεται ν' ανέβει αεροπλάνο
http://sendec.blogspot.com/2009/02/its-bird-its-helicopter-no-its-flying.html
Άδικα τον κατηγορούν, δεν φταίει ο Βασιλάκης
μόν' φταίει κείνος ο showman, ο αοιδός, ο Σάκης.
Και εξηγώ από αρχής τι έχω στο τσερβέλο
'τι οι λίγοι αναγνώστες μας να μπερδευτούν δε θέλω.
Είπαν, που λέτε, οι έγκλειστοι το "brake"
να δουν το "prison"
μα οι άνωθεν, ανένδοτοι, τους βάλαν "Γιουροβίζον"
"Καλά δε θα 'στε" είπανε "να βλέπετε αποδράσεις,
ιδέες να σας μπαίνουνε κι άντε να τις αλλάξεις".
Τι πιο ανώδυνο, λοιπόν και πιο εθνικοπρέπον
του Σάκη την προσπάθειαν να στέρξουν κόντρα-τέμπον,
δια μίαν θέσιν υψηλήν στας τέχνας της Ευρώπης
(μια και στο εσωτερικό γίνεται πια "της Πόπης").
Έτσι ήταν πάντα στο Ελλάς "θεάματα και άρτον"
κι ας λείπει, φευ, η μαρμελάς εκ του πρωινού το πιάτον...
Μπορεί όμως να 'ναι νηστικόν, ο Έλλην, ως αρκούδι
μα είν΄ και λάτρης κοιλιακών και λέει κι ένα τραγούδι !
"This is our night" ούρλιαζαν ως κι οι φυλακισμένοι
που να 'ξεραν κι οι φύλακες το τι τους περιμένει !
"This is our night" χόρευαν και fly εις τους αιθέρας
κι έγινε μέγα σύνθημα το άσμα της ημέρας !
Και κινητά τους μοίρασαν, τις ψήφους τους να πάρουν
μόνο που ξέχασαν μετά να τους τα ξαναπάρουν
Έτσι συνεννοήθηκαν μετά του έξω κόσμου
οι δυο φίλοι, άδοντες "Σάκη είσ' ο άνθρωπός μου !
" Πήραν φωτιά τα κινητά fly και ξαναfly
δεν ειν' κλουβί ο Κορυδαλός, πουλάκι είν' και πετάει.
Να ορισθεί η αποφράς μον' έμενεν ακόμα,
έτσι "their night" ορίστηκε της Κυριακής το γιώμα.
Και το ελικόπτερο, μαθές, ιδέα ήταν του Μπίλη
για ν' αντιγράψει ο Φωκάς και στη Ρωσία να στείλει
το εύρημα το σκηνικόν που έλειπε απ' το πλάνο,
αφού στο stage δε γίνεται ν' ανέβει αεροπλάνο
Κυριακή 21 Ιουνίου 2009
Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009
''Η Σαρανταπαπαρούσα ''
''Η Σαρανταπαπαρούσα
Σενα δρομακι σκοτεινό , εκει που περπατουσα
Βλεπω ζωάκι ξαφνικά : Σαρανταπαπαρούσα
Που περπατουσε κουνιστό κουνωντας τα παπάρια
και τα παπαρια ελαμπαν , γυαλιστερά σαν ψαρια
που μόλις επιασε Ψαράς ,κι ησαν πολλά στο διχτυ
και ηταν η ωρα δώδεκα , βαθεια στο μεσονύχτι ...
(συνεχιζεται )
η ελευθεροτυπία για το μεταναστευτικο
ευρωκαταδίκη για τις επιχειρήσεις - «σκούπα»
16/6 Αφγανικό παράπονο με νότες του Μίκη
14/6 00:43 Επιχείρηση «σκούπα» στο Αιγαίο
12/6 12:49 Σύλληψη διακινητών και λαθρομεταναστών
12/6 09:44 «Επιχείρηση-σκούπα» της αστυνομίας στην Ομόνοια
12/6 «Η κυβέρνηση δεν λύνει το πρόβλημα. Προσπαθεί να το μετακυλήσει επικοινωνιακά για μετά τις εκλογές»
12/6 «Θα πρέπει συντεταγμένα η Πολιτεία να φροντίσει για την κοινωνική ένταξη των μεταναστών»
12/6 «Η κυβέρνηση να απελευθερώσει την έξοδο στους χιλιάδες μετανάστες προς τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης»
12/6 Εκδηλώσεις
12/6 8 προτάσεις από ΠΑΣΟΚ
12/6 Βγήκαν το βράδυ οι... σκούπες
12/6 Η ταυτότητα των μεταναστών
12/6 Η ευρωπαϊκή ακτοφυλακή στο Αιγαίο
12/6 «Το έχουμε λύσει το πρόβλημα» έλεγε το 2007 η Ν.Δημοκρατία
12/6 Καραμανλής: Πιέστε την Αγκυρα
12/6 Θερινή ...σταυροφορία
14/5 16:43 Αντίθετος ο πρόεδρος της Ιταλίας στην ποινικοποίηση της λαθρομετανάστευσης
7/5 15:54 Απέλαση 227 μεταναστών από την Ιταλία
6/5 12:05 Συνελήφθησαν 4 διακινητές και 5 λαθρομετανάστες στην Καστοριά
6/5 Ζητείται λύση για τους 600 λαθρομετανάστες στη Σωκράτους
16/6 Αφγανικό παράπονο με νότες του Μίκη
14/6 00:43 Επιχείρηση «σκούπα» στο Αιγαίο
12/6 12:49 Σύλληψη διακινητών και λαθρομεταναστών
12/6 09:44 «Επιχείρηση-σκούπα» της αστυνομίας στην Ομόνοια
12/6 «Η κυβέρνηση δεν λύνει το πρόβλημα. Προσπαθεί να το μετακυλήσει επικοινωνιακά για μετά τις εκλογές»
12/6 «Θα πρέπει συντεταγμένα η Πολιτεία να φροντίσει για την κοινωνική ένταξη των μεταναστών»
12/6 «Η κυβέρνηση να απελευθερώσει την έξοδο στους χιλιάδες μετανάστες προς τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης»
12/6 Εκδηλώσεις
12/6 8 προτάσεις από ΠΑΣΟΚ
12/6 Βγήκαν το βράδυ οι... σκούπες
12/6 Η ταυτότητα των μεταναστών
12/6 Η ευρωπαϊκή ακτοφυλακή στο Αιγαίο
12/6 «Το έχουμε λύσει το πρόβλημα» έλεγε το 2007 η Ν.Δημοκρατία
12/6 Καραμανλής: Πιέστε την Αγκυρα
12/6 Θερινή ...σταυροφορία
14/5 16:43 Αντίθετος ο πρόεδρος της Ιταλίας στην ποινικοποίηση της λαθρομετανάστευσης
7/5 15:54 Απέλαση 227 μεταναστών από την Ιταλία
6/5 12:05 Συνελήφθησαν 4 διακινητές και 5 λαθρομετανάστες στην Καστοριά
6/5 Ζητείται λύση για τους 600 λαθρομετανάστες στη Σωκράτους
Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009
Για τη Λεξη ''Λαθρομετανάστες ''
απο ενα σχόλιο που εκανα σε σχετικό Ποστ του Νίκου Σαραντάκου:
Ε τωρα..Αυτή η λεξη ..Αυτή η λέξη δεν ειναι απο μόνη της μια Βρισιά , μια προσβολή ;
Δεν ειναι σαν να φτυνουμε σε Υπάρξεις , σαν να τις υποβιβαζουμε σε νόμιμα ή παρανομα Εμπορευματα ,σε ανθρωπινα σκουπίδια , σε διαχειρισιμες Περιττες υπάρξεις
σαν να υποδηλώνουμε οτι κατα λάθος ζουνε ;
και μεις γιατί δικαιουμαστε την υπαρξη μας ; ε;
Ποιος καθοριζει ποιά ζωή ειναι η δεν ειναι ..Λαθραια ;
Και δεν μου λέτε ..Πουναι οι Χριστιανορθόδοξοι και ο Γιανναράς και οι λοιποι να μας πουνε τα ..Περι Προσωπου ; Ε;
Οι ..Λαθραιοι δεν ειναι ”Προσωπα”;
(Μόνο οι Γραμματεις και Φαρισαιοι ειναι ..”Προσωπα;”)
Εν τω μεταξύ εχω την εντυπωση οτι σιγά σιγά ολοι ( οσοι δεν ταχουμε καλά με μια Εμπορευματοποιητική αντιληψη της Υπαρξης )
Εν τω μεταξύ εχω την εντυπωση οτι σιγά σιγά ολοι ( οσοι δεν ταχουμε καλά με μια Εμπορευματοποιητική αντιληψη της Υπαρξης )
γινομαστε Λαθραιοι ..
http://nosferatos.blogspot.com/2009/01/blog-post_7824.html
http://nosferatos.blogspot.com/2009/01/blog-post_7824.html
Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009
Ακομα ενα καλοκαιρι. Πειτε μου: Ποιος δεν πεθαινει;
Ακόμα ενα καλοκαιρι ανυδρο
στις πολεις μας ,στις παραλιες ,κορμια ιδρωμένα ,
στην κάψα
στην κλαψα
''ξερεις ποιος ειμαι 'γω ρε''
Η ελλάδα ποτε δεν πεθαινει
Σ'αυτό το συμπλεγμα νησιών και χερσονήσου, σέ μια βαρκούλα που μυριζει ψάρι και νερό θαλασσινο κι ιδρώτα, σ'αυτόν τον ηλιο που μεσουρανει Αχαριστη πατριδα ,πειτε μου
ποιος δεν πεθαινει ; τωρα και καθε ,καθε ,καθε μια στιγμή;
ποιός δεν πεθαινει;
Τρίτη 16 Ιουνίου 2009
η ανακαλυψη της αγοραπωλησιας της εργατικής δυναμης
ως της ουσιας των ''βιομηχανικών σχεσεων'' που ειναι κρυμμένη μεσα στο φαινομενο της''κυκλοφοριας των εμπορευματων '' (Μαρξ)ηταν ενα πρωτο βημα προς την αποκατασταση της ανθρωπινης υποστασης στην ολοενα πιο απάνθρωπη πραγματικοτητα τς καπιταλιστικής εκμεταλευσης
(Ζ. Μπαουμαν : ζωη για καταναλωση σ 26 )
(Ζ. Μπαουμαν : ζωη για καταναλωση σ 26 )Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: OΙ Συμπεριφορές οδηγούν σε συναισθήματα και τα συναισθήματα σε συμπεριφορές
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: OΙ Συμπεριφορές οδηγούν σε συναισθήματα και τα συναισθήματα σε συμπεριφορές
Ειναι απλό. Οι συμπεριφορές ειναι αναποσπαστα δεμενες με τα συναισθηματα . Αλληλεπιδρουν .
Οι Θετικές συμπεριφορες: (Ευγενεια , ισοτιμια σεβασμός προς τον αλλο )γεννουν αντιστοιχα θετικά συναισθηματα που εκφραζονται με θετικές συμπεριφορες.
Οι Αρνητικές συμπεριφορες ''Αγενεια , αυταρχισμός ''το ξερεις ποιος ειμαι γώ ρε '' το θα σου δειξω τωρα εγώ '' κλ γεννουν αντιστοιχα Αρνητικά συναισθηματα (θυμός , αγανακτηση κλπ) που προκαλουν αρνητικές συμπεριφορες..
Το βλεπουμε αυτό σε Κρατη : Δεν πιστευω να ελπίζουν οι Ισραηλινοι οτι τα θυματα τους οι Παλαιστινιοι θα τους αγαπάνε κιολας;
το βλεπουμε σε Κυβερνησεις : Το πιο πρόσφατο και Ζωντανό παράδειγμα , η σταση της τωρινής κυβέρνησης και της αστυνομίας απεναντι στην νεολαία
Το βλεπουμε και σε ανθρωπους ...
Tωρα : Υπαρχουν -απλουστευτικά μιλωντας παντα ,
Τρια Μοντελα Ολοκληρωτικής Πολιτικής συμπεριφοράς Που προκαλουν συναισθηματα αγανακτησης ,Αηδιας ή και εξεγερσης ..
.Τα μοντελα αυτά αφορουν Και σε Πολιτικές ιδεολογιες αλλά και σε Χαρακτηροδομές /Απλουστευτικά ειναι :
α) το Φασιστικό μοντελο : Μεθοδος ο Απολυτος κυνισμός της ωμής Δυναμης . Δογμα του : Η φυσική ανισοτητα των ανθρωπων
β) το Σταλινικό μοντελο:Μεθοδος , η υποκρισια , η διαστρεβλωση της αληθειας . Στηριζεται υποτιθεται στο Δογμα της Ισοτητας των Ανθρωπων . Αλλά οπως ελεγε και ο Οργουελ ''Ολα τα ζωα ειναι ισα αλλα μερικά πιο Ισα απο τα αλλα
γ) Το Νεοφιλελευθερου ολοκληρωτισμου .Μεθοδος παλι η Υποκρισια.Στηριζεται υποτιθεται στην Ελευθερια.Εννοει βεβαια την ελευθερια στο Προκρουστειο αγοραιο μηχανισμο της Αγοράς . Αν υποταχθεις σου δινει και ..credits . Αν οχι δειχνει το πραγματικό του Αγοραιο προσωπο...
(το πολύ ενδιαφερον ειναιο οι σε καιρους κρισεις ατομα που εκφραζουν ψυχολογικά αυτα τα τρια μοντελα συνεργαζονται αρμονικότατα)
Ειναι απλό. Οι συμπεριφορές ειναι αναποσπαστα δεμενες με τα συναισθηματα . Αλληλεπιδρουν .
Οι Θετικές συμπεριφορες: (Ευγενεια , ισοτιμια σεβασμός προς τον αλλο )γεννουν αντιστοιχα θετικά συναισθηματα που εκφραζονται με θετικές συμπεριφορες.
Οι Αρνητικές συμπεριφορες ''Αγενεια , αυταρχισμός ''το ξερεις ποιος ειμαι γώ ρε '' το θα σου δειξω τωρα εγώ '' κλ γεννουν αντιστοιχα Αρνητικά συναισθηματα (θυμός , αγανακτηση κλπ) που προκαλουν αρνητικές συμπεριφορες..
Το βλεπουμε αυτό σε Κρατη : Δεν πιστευω να ελπίζουν οι Ισραηλινοι οτι τα θυματα τους οι Παλαιστινιοι θα τους αγαπάνε κιολας;
το βλεπουμε σε Κυβερνησεις : Το πιο πρόσφατο και Ζωντανό παράδειγμα , η σταση της τωρινής κυβέρνησης και της αστυνομίας απεναντι στην νεολαία
Το βλεπουμε και σε ανθρωπους ...
Tωρα : Υπαρχουν -απλουστευτικά μιλωντας παντα ,
Τρια Μοντελα Ολοκληρωτικής Πολιτικής συμπεριφοράς Που προκαλουν συναισθηματα αγανακτησης ,Αηδιας ή και εξεγερσης ..
.Τα μοντελα αυτά αφορουν Και σε Πολιτικές ιδεολογιες αλλά και σε Χαρακτηροδομές /Απλουστευτικά ειναι :
α) το Φασιστικό μοντελο : Μεθοδος ο Απολυτος κυνισμός της ωμής Δυναμης . Δογμα του : Η φυσική ανισοτητα των ανθρωπων
β) το Σταλινικό μοντελο:Μεθοδος , η υποκρισια , η διαστρεβλωση της αληθειας . Στηριζεται υποτιθεται στο Δογμα της Ισοτητας των Ανθρωπων . Αλλά οπως ελεγε και ο Οργουελ ''Ολα τα ζωα ειναι ισα αλλα μερικά πιο Ισα απο τα αλλα
γ) Το Νεοφιλελευθερου ολοκληρωτισμου .Μεθοδος παλι η Υποκρισια.Στηριζεται υποτιθεται στην Ελευθερια.Εννοει βεβαια την ελευθερια στο Προκρουστειο αγοραιο μηχανισμο της Αγοράς . Αν υποταχθεις σου δινει και ..credits . Αν οχι δειχνει το πραγματικό του Αγοραιο προσωπο...
(το πολύ ενδιαφερον ειναιο οι σε καιρους κρισεις ατομα που εκφραζουν ψυχολογικά αυτα τα τρια μοντελα συνεργαζονται αρμονικότατα)
Γιατί ρε; Γιατί; . Μια συναρμολογηση απο Πραγματικές κατηγοριες κατά του Μ. Τρεμόπουλου
Γιατί ρε ;εχεις Μια Πορσε Καγιεν ;
- Μα δεν εχω Πορσε ..Εχω ενα Νιβα απο τον καιρό του 7ο κενα μηχανάκι απο το 6ο..Α ! κιενα ποδηλατο..
-Καλά ρε δεν ντρεπεσαι; Μηχανακι ειναι αυτό ; Γιατί ρε δεν παιρνεις μια μηχανάρα οπως ολος ο Κόσμος; Τι τα κανεις τα λεφτά που σου δίνουν οι Αμερικανοι ,ο Σόρος ο Μωρος και το κακό συναπάντημα ρε;Τσιγκουνη ..Ε Τσιγκουνη..
- Μα ρε παιδιά δεν παιρνω τιποτε απο τον Μόρος ..Οριστε και η Φορολογική μου Δηλωση..
- Αστα αυτά ρε.. Σιγα που θα με πεις εμενα ρε..Απεδειξε το οτι δεν σου χωνει ο Μόρος
- Μα πώς να τ'αποδειξω ; Ειναι σαν να μου ζητάς να απδειξω οτι δεν ειμαι Ελέφαντας
-Ειδες ρέ; Δεν μπορεις να αποδειξεις οτι Δεν σε ταιζει ο Σόρος ..Αρα σε ταιζει ο Σορος (και ο Μωρος και το κακό συναπάντημα ..
(συνεχιζεται )
Ριζοσπαστικός και ήπιος οικολογικός λόγος
Ριζοσπαστικός και ήπιος οικολογικός λόγος
Άρθρο του Γιώργου Μπλιώνη στην Ιστοσελιδα της Οικολογικης κίνησης Θεσσαλονικης
Άρθρο του Γιώργου Μπλιώνη στην Ιστοσελιδα της Οικολογικης κίνησης Θεσσαλονικης
E-Lawyer: H ελευθερία της έκφρασης δεν περιλαμβάνει την συκοφαντική δυσφήμηση
E-Lawyer: H ελευθερία της έκφρασης δεν περιλαμβάνει την συκοφαντική δυσφήμηση: "των άλλων ανθρώπινων δικαιωμάτων, ανάμεσα στα οποία η"
Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ο έρωτας ως«ιπποτικός έρωτας»): Octavio Paz
Σύμφωνα με τον Octavio Paz (η Διπλή φλόγα):
ο έρωτας( ως«ιπποτικός έρωτας») υπήρξε δημιούργημα μιας ομάδας ποιητών στα πλαίσια της φεουδαλικής αριστοκρατίας του Γαλλικού Νότου κατά τον 12ο αιώνα. .
Η ιστορία του έρωτα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της ελευθερίας της γυναίκας .
Η εμφάνιση του ιπποτικού έρωτα δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί χωρίς να ληφθεί υπόψη η εξέλιξη της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία.
Οι γυναίκες της αριστοκρατίας, κατά τον 12ο αιώνα στη Νότια Γαλλία απολάμβαναν πολύ μεγαλύτερης ελευθερίας από ο,τι οι προγιαγιάδες τους
Ποια ήταν η μορφή του ιπποτικού έρωτα; Οι ποιητές χρησιμοποίησαν την έκφραση Fin amors που σημαίνει έρωτας εξαγνισμένος, εκλεπτυσμένος.
Οι προβηγκιανοί ποιητές υιοθέτησαν δυο αραβοαναδαλουσιανές ποιητικές λαϊκές φόρμες(το zejel και τη jarcha): Στην μουσουλμανική σπανία οι εμίρηδες και οι μεγάλοι άρχοντες δηλώνουν ότι είναι υπηρέτες και σκλάβοι των ερωμένων τους.
Οι Προβηγκιανοί ποιητές υιοθετούν το αραβικό έθιμο, αντιστρέφουν την παραδοσιακή σχέση των φύλων, αποκαλούν τη γυναίκα δέσποινα τους και δηλώνουν υπηρέτες της.
Η αλλαγή αυτή υπήρξε μια πραγματική επανάσταση
Ανέστρεψε την παραδοσιακή εικόνα του άντρα και της γυναίκας, επηρέασε τις συνήθειες, άλλαξε το λεξιλόγιο και , μέσω της γλώσσας, μετέτρεψε την όψη του κόσμου.
Ακολουθώντας τους ποιητές του Αλ Ανταλούς, που αποκαλούσαν τις ερωμένες τους sayyidi (άρχοντα μου) και mawlanga(κυριε μου)οι Προβηγκιανοί ονόμαζαν τις αγαπημένες τους midons (από το meus dominus(κύριε μου).
Η συνήθεια αυτή έφτασε μέχρι τις μέρες μας. Η χρησιμοποίηση αρσενικού λεξιλογίου όταν απευθύνονταν στις δέσποινες τους επιδίωκε να τονίσει την αλλαγή στην ιεραρχία των φύλων.
Η γυναίκα κατείχε την ανώτερη θέση και ο εραστής τη θέση του υποτελούς. Ετσι ο(ιπποτικός) έρωτας έχει ανατρεπτικό χαρακτήρα Ο Fin amors είναι μύηση, ενέχει χαρακτηριστικά «υπηρεσίας» με τρεις βαθμίδες»:μνηστήρας, ικέτης και δόκιμος.
Όπως ο υποτελής τον αφέντη του, ετσι και ο εραστής υπηρετεί την αγαπημένη του. Η «υπηρεσία » έχει διάφορα στάδια.
Αρχίζει με την ενατένιση του σώματος και του προσώπου της αγαπημένης και συνεχίζει, ακολουθώντας ένα τελετουργικό μηνυμάτων, ποιημάτων και συναντήσεων.
Ο Octavio Paz μας θυμίζει ότι σχεδόν πάντοτε οι ποιητές ήταν χαμηλότερης κοινωνικής τάξης απ ο,τι οι αρχόντισσες για τις οποίες συνέθεταν τα τραγούδια τους.
Ήταν λοιπόν επόμενο να επιταθεί ο ιδανικός χαρακτήρας της ερωτικής σχέσης, η οποία ωστόσο παρέμενε συνδεδεμένη με το πρόσωπο της δέσποινας.
Το πρόσωπο, δηλαδή τη ψυχή και το σώμα της.
Ο τελικός σκοπός του Fin amors είναι η joy, η ευτυχία που προκύπτει από την ένωση της ηδονής και της ενατένισης, του υλικού και του πνευματικού κόσμουΕκτός από «υπηρεσία» ο Fin amors επίσης είναι και ένα είδος δοκιμασίας.
Πριν από τη σωματική ολοκλήρωση υπήρχε ένα ενδιάμεσο στάδιο που ονομαζόταν assag ή assai, δηλαδή δοκιμασία του έρωτα:Η δοκιμασία περιλάμβανε διάφορες βαθμίδες:ο εραστής έπρεπε να παρασταθεί στην έγερση και την κατάκλιση της αγαπημένης του.
Να την ατενίσει γυμνή. τέλος, να πλαγιάσει στην κλίνη μαζί της και να επιδοθεί σε διάφορες περιπτύξεις ,δίχως να φτάσει στην τελευταία (coitus interruptus)
Όλες αυτές οι διαφορές συνέκλιναν σε μια μεγαλύτερη, την ύψωση της γυναίκας που από υποτελής γινόταν αρχόντισσα. Ο «ιπποτικός έρωτας» έδινε στις δέσποινες την πιο πολύτιμη δεσποτεία ,την δεσποτεία του σώματος και της ψυχής τους……………
Aντε παιδια ..,Μπειτε ολοι στο Μαντρι και μετά να βρεθειτε εν μεσω μελλοντικών σεναριων
«Γνωρίζω πολύ καλά τι λέει ο Γ. Μανώλης και γιατί τα λέει. Δεν τον παρακολουθώ όμως γιατί όσα λέει πιθανόν αφορούν μελλοντικά σενάρια. Αυτή τη στιγμή προέχει η ανασύνταξη του κόμματος. Η ΝΔ πρέπει να ανοίξει ακόμη περισσότερο την αγκαλιά της και να μπουν όλοι στο μαντρί. Το απαιτεί η πολιτική συγκυρία και η κοινωνία», δήλωσε ο νομάρχης Θεσσαλονίκης, Π. Ψωμιάδης.
«Βραχνάς» η ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την κυβέρνηση(ελευθεροτυπία)
«Βραχνάς» η ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την κυβέρνηση
''Έντονη είναι η δυσαρέσκεια σε Μαξίμου και Ρηγίλλης για τον Γ. Μανώλη, που επιμένει στην πρότασή του για τη δημιουργία μιας νέας κεντροδεξιάς παράταξης, με τη συμμετοχή και του'' ΛΑΟΣ. ''
''Έντονη είναι η δυσαρέσκεια σε Μαξίμου και Ρηγίλλης για τον Γ. Μανώλη, που επιμένει στην πρότασή του για τη δημιουργία μιας νέας κεντροδεξιάς παράταξης, με τη συμμετοχή και του'' ΛΑΟΣ. ''
Aπληστία: Από αμάρτημα, καθήκον; και αλλα αντικαταναλωτικά
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Aπληστία: Από αμάρτημα, καθήκον; (του Γιαννη Σταυρακάκη , Καθημερινή)
Αποσπασμα
Αυτό το κάλεσμά μας απευθύνεται από παντού, από την τηλεόραση, από τις διαφημίσεις, από τον κινηματογράφο, από τις ίδιες τις παρέες μας και τους φίλους που δεν ξεχνούν να μας υπενθυμίζουν πως δεν υπάρχει μεγαλύτερο αμάρτημα από τα να μην «περνάμε καλά».''
.... Oπως το θέτει ο Λακάν στο σεμινάριο του Encore, «Δεν είναι αυτό! Αυτή είναι η ίδια η κραυγή μέσω της οποίας η απόλαυση (jouissance) που λαμβάνουμε διαφοροποιείται από την απόλαυση που περιμέναμε»..''
Με κάθε εμπειρία απογοήτευσης αυτού του είδους, μια έλλειψη επανεγγράφεται στο υποκείμενο.
Oσο για την ικανοποίηση της επιθυμίας, αυτή αναβάλλεται από λόγο σε λόγο, από φαντασίωση σε φαντασίωση, από προϊόν σε προϊόν. Είναι μάλιστα αυτή η συνεχής, άπληστη και ακόρεστη μετάθεση που συνιστά την ουσία του καταναλωτισμού.
''πηγή:
KAΘHMEPINHhttp://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathglobal_2_05/02/2006_1285405
βλ και http://nosferatos.blogspot.com/2008/12/greek-rider-shopping.html
" Τα ΕΝ ΟΙΚΩ εν δήμω": Πως όριζε την οικολογία ο Αντρέ Γκορζ
ΓΡΑΜΜΕΣ ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ(του Hλια Καραβόλια)
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Why Žižek for Political Theory?Jodi Dean - Hobart and William Smith Colleges, New York
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η κουλτούρα του καταναλωτισμού
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η στιγμιαία κοινωνία «σμήνος»απο το ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΜΠΑΟΥΜΑΝ του Γ Σιακανταρη στην Βιβλιοθήκη της'' Ε''
Buy it
Το πνεύμα των Χριστουγέννων
Αποσπασμα
...Ενώ παλαιότερα η αναπαραγωγή του κοινωνικού δεσμού απαιτούσε τη θυσία της απόλαυσης του υποκειμένου προς χάριν του κοινωνικού καθήκοντος, τώρα πια,στην κοινωνία της κατανάλωσης,το κύριο κοινωνικό καθήκον συνίσταται
στην όλο και μεγαλύτερη απόλαυση.
Αυτό το κάλεσμά μας απευθύνεται από παντού, από την τηλεόραση, από τις διαφημίσεις, από τον κινηματογράφο, από τις ίδιες τις παρέες μας και τους φίλους που δεν ξεχνούν να μας υπενθυμίζουν πως δεν υπάρχει μεγαλύτερο αμάρτημα από τα να μην «περνάμε καλά».''
.... Oπως το θέτει ο Λακάν στο σεμινάριο του Encore, «Δεν είναι αυτό! Αυτή είναι η ίδια η κραυγή μέσω της οποίας η απόλαυση (jouissance) που λαμβάνουμε διαφοροποιείται από την απόλαυση που περιμέναμε»..''
Με κάθε εμπειρία απογοήτευσης αυτού του είδους, μια έλλειψη επανεγγράφεται στο υποκείμενο.
Oσο για την ικανοποίηση της επιθυμίας, αυτή αναβάλλεται από λόγο σε λόγο, από φαντασίωση σε φαντασίωση, από προϊόν σε προϊόν. Είναι μάλιστα αυτή η συνεχής, άπληστη και ακόρεστη μετάθεση που συνιστά την ουσία του καταναλωτισμού.
''πηγή:
KAΘHMEPINHhttp://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathglobal_2_05/02/2006_1285405
βλ και http://nosferatos.blogspot.com/2008/12/greek-rider-shopping.html
" Τα ΕΝ ΟΙΚΩ εν δήμω": Πως όριζε την οικολογία ο Αντρέ Γκορζ
ΓΡΑΜΜΕΣ ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ(του Hλια Καραβόλια)
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Why Žižek for Political Theory?Jodi Dean - Hobart and William Smith Colleges, New York
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η κουλτούρα του καταναλωτισμού
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η στιγμιαία κοινωνία «σμήνος»απο το ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΜΠΑΟΥΜΑΝ του Γ Σιακανταρη στην Βιβλιοθήκη της'' Ε''
Buy it
Το πνεύμα των Χριστουγέννων
Κυριακή 14 Ιουνίου 2009
Σάββατο 13 Ιουνίου 2009
Ο δάσκαλος (του cirut)
Ο δάσκαλος
«Έχουμε πρόβλημα γλώσσας...”, είπε. “Αν μιλούσαμε τη γλώσσα τους θα κάναμε καλύτερες συνεννοήσεις. Θα τους πουλούσαμε μέχρι και χώμα. Κοιμούνται ακόμα με τα τσαρούχια. Τι λέω. Ούτε τσαρούχια δεν έχουν. Έχουμε μεγάλες ‘κονομισιές μπροστά μας.”
Η γυναίκα του τον κοίταζε σκεφτική.
“Κι ο διερμηνέας;”
“Δεν είναι το ίδιο. Άλλο να κανονίζεις μόνος σου κι άλλο με μεσάζοντα. Χάνεται το προσωπικό στοιχείο. Κολακεύει η γλώσσα. Να τον φέρεις τον άλλο εδώ, να τον ταΐσεις, να τον θαμπώσεις, να σ' ανοίξει βαθύτερα κόλπα. Με καταλαβαίνεις; Κάτι πρέπει να κάνω. Να βρούμε ένα δάσκαλο... Να μάθει το παιδί μας κι’ ό,τι μπορέσω εγώ. Είναι καλή δουλειά.”
“Είναι μόνο δεκαέξι χρονών. Και το Κεπιστάν μακρυά. Έπειτα τι γίνεται με τον κίνδυνο; Εδώ τρέμω για σένα. Ποιός εγγυάται για τη ζωή σου σ αυτά τα μέρη που δεν ξέρεις τι ξημερώνει;”
“Πρέπει να ψηθεί, γυναίκα. Να ετοιμάζεται. Δεν θα τον κάνω εγώ άχρηστο υπάλληλο, δουλικό του κάθε κατεργάρη. Να μάθει να κερδίζει με το μυαλό του. Κάποιον θα βρούμε τελικά για τη γλώσσα, θα ψάξω για τον κατάλληλο άνθρωπο. Όσο για τον κίνδυνο…Μπίζνες χωρίς κίνδυνο και ρίσκο γίνεται; Τώρα γυρίζει γυναίκα. Αργότερα και οι πέτρες θα πηγαινοέρχονται στο Κεπιστάν. Κίνδυνος κι αφρός παν παρέα. Μην ανησυχείς όμως. Ναι, πολλά λέγονται. Κανείς όμως δεν μιλάει για τίποτα συγκεκριμένο. Στο κάτω κάτω αν είναι να πάω, ας πάω ματσωμένος, χα, χα…”
“Έχετε καλές συστάσεις. Θέλω να διδάξετε στο γιο μου τη γλώσσα σας. Οπως σας είπα, συνεργάζομαι εμπορικά με τη χώρα σας και η γλώσσα είναι σημαντική υπόθεση. Κι εγώ θα σας παρακολουθώ όταν έχω καιρό.”
“Μπορούμε να αρχίσουμε όποτε θέλετε”, έκανε σε σπασμένη γλώσσα ο δάσκαλος.
“Και σήμερα ακόμα. Ένα αντίγραφο του διαβατηρίου σας μόνο θα ήθελα. Έτσι για τα τυπικά.”
Tα μαθήματα άρχισαν. Το παιδί ενθουσιάστηκε. Παράξενη γλώσσα. Άλλος κόσμος. Άλλες συνήθειες και αντιλήψεις. Το γοήτευε ότι θα μάθαινε κάτι που λίγοι ξέρουν. Μέσα απ τη δύναμη της γλώσσας ένας λαός ολόκληρος ερχόταν στο χώρο της ύπαρξης, με τις εκφράσεις του, τις εμφάσεις του και τις εμμονές του. Ευτυχώς και ο δάσκαλος ήταν άψογος. Είχε όρεξη, δίδασκε και μάθαινε ταυτόχρονα, είχε χιούμορ και δεν ήταν καθόλου πιεστικός. Καλογυμνασμένος και δυνατός απέπνεε ένα αέρα ζωντάνιας και ενεργητικότητας. Οταν ερχόταν η ώρα της αμοιβής δεν έλεγε τίποτα για τα χρήματα που συστηματικά του έκοβε ο πατέρας.
Ένας κορμός μες το δρόμο σταμάτησε το πολυτελές αυτοκίνητο με τους τρεις εμπόρους και το ντόπιο διερμηνέα που οδηγούσε. Ο οδηγός άνοιξε την πόρτα και προχώρησε να δει. Μια ομάδα οπλοφόρων πετάχτηκε απ’ τα σκοτάδια.
“Παγίδα”, φώναξε ο οδηγός. “Πέσαμε σε συμμορία....”
Οι οπλοφόροι ανάγκασαν τους υπόλοιπους να κατεβούν από το αυτοκίνητο. Κάποιος απομόνωσε χωριστά τον οδηγό με την απειλή περίστροφου.
“Ήσυχα κύριοι, μη κάνετε καμιά κουταμάρα”... μίλησε στους εμπόρους αυτός που φαινόταν για αρχηγός των ληστών, σε διαδεδομένη γλώσσα της εποχής.
“Είστε αιχμάλωτοι της Πατριωτικής Κίνησης του Κεπιστάν. Δεν θα σας πειράξουμε, αν συνεργαστείτε. Θέλουμε μόνο λίγα απ αυτά που μας κλέβετε, παρέα με τα δικά μας τομάρια. Τα χέρια σας μπροστά, παρακαλώ.”
Οι τρεις άνδρες υπάκουσαν έντρομοι.
“Όσα ζητήσετε θα τα έχετε....”, ψέλλισε ο άνθρωπος μας, όχι και τόσο σίγουρος ότι γίνεται κατανοητός. “Δεν κλέψαμε κανένα. Έμποροι είμαστε.”
“Το ίδιο κάνει “, είπε ο αρχηγός αόριστα.
Για τον οδηγό, τον ομοεθνή του, φύλαξε βρισιές στη γλώσσα τους που δεν σήμαιναν τίποτα καλό. Υστερα κάποιος του πέρασε χειροπέδες και τον κλώτσησαν σε ένα μικρό κρυμμένο αυτοκίνητο που έφυγε με ταχύτητα. Πέρασαν χειροπέδες και στους εμπόρους και τους έσπρωξαν σε μια σκούρη κλούβα. Πήραν κάποιο μικρό δρόμο γεμάτο λάσπες, στροφές και λακκούβες, όπου η κλούβα χοροπηδούσε σα τρελή, τρέχοντας με δαιμονισμένη ταχύτητα μέσα σε πηχτή ομίχλη. Το τοπίο ήταν επίπεδο με πολλούς σκούρους ίσκιους, περιγράμματα τεράστιων δέντρων, που ορμούσαν απειλητικά σε κάθε στροφή απ’ τα ασπριδερά νεφελώματα της. Πίσω ακολουθούσε με δυσκολία το πολυτελές αυτοκίνητο των εμπόρων, που το οδηγούσε κάποιος απ τους οπλοφόρους.. Βρέθηκαν, μετά από ώρα, σε μια ξύλινη καλύβα, που φωτιζόταν από λάμπα θυέλλης.
“Τώρα τι κάνουμε;” ψιθύρισε ο ένας όμηρος όταν έμειναν μόνοι. “Σε τούτο το ρημαδότοπο που μας φέραν, είμαι σίγουρος και λεύτερους να μας αφήναν, θα μας έτρωγαν τ’ αγρίμια και οι βάλτοι”.
“Θα τους τα δώσουμε, δεν γίνεται αλλιώς, μόνο να γλυτώσουμε”, απάντησε άλλος όμηρος.
“Κρίμα που δεν πρόλαβα να μάθω τη γλώσσα τους. Μπορεί να τους συγκινούσα”, σκέφτηκε πονηρά ο άνθρωπος μας.
Ο αρχηγός πρόβαλε στο πορτόφυλλο, τυπική αντάρτικη φιγούρα.
“Θα ρθούμε σε επαφή με τους δικούς σας, για να κανονίσουμε τα λύτρα. Τα χρήματα πρέπει να τα βάλουν σε μυστικό λογαριασμό τρίτης χώρας. ΄Οταν τα πάρουμε θα σας αφήσουμε. Μην ανησυχείτε. ΄Εχουμε τον τρόπο μας. Τα λεφτά θα κάνουν φτερά με άυλους τίτλους. Την ξέρουμε τη δουλειά μας”.
Ο αρχηγός φαινόταν σίγουρος για τις κινήσεις του, σαν σκακιστής σε υπεροχή. Ο φόβος τους μεγάλωνε. Βρίσκονταν στα χέρια της φοβερής ντόπιας μαφίας, που δεν δίσταζε να σκοτώσει. Είχαν ακουστά ότι η μαφία και μετά τα λύτρα σκότωνε κάποιους, για να αναγκάσει τους ξένους να φύγουν. Διεκδικούσε για τον εαυτό της το εμπόριο. Οι έμποροι είχαν ακούσει περίεργες ιστορίες για αιμοσταγείς συμμορίες, που αντιμάχονταν την οικονομική εισβολή των ξένων, την τωρινή διοίκηση της χώρας, αλλά και η μία την άλλη. Σ’ αυτούς τους τόπους και σ αυτή τη φάση, αυτονομία, εθνική συνείδηση και πλιάτσικο βρίσκονταν πολύ κοντά. ΄Ηταν μια μορφή βίαιης εθνογένεσης. ΄Ετσι και τα άτομα φαινόταν να υφίστανται φάση παραληρηματικής μετάβασης. Αυτά όμως, έτσι κι αλλιώς, ήταν ζητήματα που δεν αφορούσαν τους τρεις εμπόρους.
“Ξέρω κάποιον”, ξεστόμισε ο άνθρωπος μας. “Έναν δικό σας που δουλεύει στο σπίτι μου. Τον λένε.....”. Έδωσε το όνομα του δάσκαλου γράμμα - γράμμα, όπως το θυμόταν απ’ το διαβατήριο.
“Άγνωστος, αδιάφορο”, απάντησε ψυχρά ο αρχηγός.
Κάηκε και το τελευταίο χαρτί τους. Τώρα ήταν πλέον έρμαια της συμμορίας…Μια ομάδα έμεινε να τους φυλάει. Οι άλλοι έφυγαν. Παρά την εξάντληση τους, κανείς από τους ομήρους δεν κατάφερε να κοιμηθεί. Σκέπτονταν όλοι την κατάσταση μετά τα λύτρα. Κι αν τα ποσά που θα ζητούσαν ήταν εξωφρενικά; Τι τύχη μπορούσε να έχει κανείς μ αυτούς τους ανθρώπους; Δεν φαινόταν άγριοι, ήταν όμως πολύ ψυχροί και σίγουρα αδίσταχτοι. Φαινόταν να υλοποιούν μια πολύ γνώριμη τους ρουτίνα. Επαγγελματίες….
Ο χρόνος περνούσε, σα στιγμές εφιάλτη, σε διαβαθμίσεις σκοταδιού. Ξημέρωνε; Νύχτωνε; Ποιός να ήξερε ακριβώς; Τα παράθυρα της καλύβας καρφωμένα. Φαινόταν σα να μην άλλαζε τίποτα σ αυτό τον ερημότοπο. Φως ημέρας δεν ερχόταν από πουθενά, ούτε από τις χαραμάδες, λες και σ αυτό τον τόπο ήταν πάντα σκοτάδι. Τους τάισαν με ξεροκόμματα και τους έφεραν νερό σε βρώμικα κύπελλα. Δεμένοι στα πόδια με σχοινί και στα χέρια με χειροπέδες. Δεν τους μίλησε κανείς ξανά, δεν τους ρώτησαν τίποτα, δεν τους έβρισε έστω κανείς, σα να ήταν ποσότητες χωρίς σημασία, πέρα απ τα λύτρα.
Ο αρχηγός φάνηκε το μεθεπόμενο απόγευμα, την ώρα που το σκοτάδι μαύριζε όλο και περισσότερο. Ο φανός άναψε από το χέρι του. Στη ζώνη του κρέμονταν πιστόλια τελευταίου τύπου.
“Λυπάμαι κύριοι”, τους πέταξε. “Οι δικοί σας καθυστερούν. Ισως δεν κατάλαβαν πού μπλέξατε. Ως τις δώδεκα αύριο το μεσημέρι αν δεν κινηθούν, ένας από σας θα πεθάνει και τ' αυτιά του θα κατατεθούν στην κοντινότερη πρεσβεία σας. Περιττό να σας διευκρινίσω ότι για μας είστε το ίδιο αξιοσέβαστοι, όσο εμείς για σας. Χα, χα, χα…”
Ύστερα κάθισε στο φως της λάμπας και κάτι έγραφε με προσοχή…
Εξαντλημένοι κι ανήμποροι αφέθηκαν και πάλι στο δίχτυ της απελπισίας. Ηταν χαμένοι. ΄Ισως ήταν το τελευταίο τους βράδυ…Μια φοβερή υγρασία περόνιαζε τα κόκαλα τους. Πρέπει να υπήρχαν πολλά νερά κοντά, γιατί ακούγονταν συνεχώς βατράχια. Στις σπάνιες παύσεις τους ξεχώριζες κρωξίματα από νυχτοπούλια και τριξίματα από τριζόνια…Ακίνητες στιγμές.
Μέσα στους συνεχείς αυτούς φυσικούς ήχους, ακούστηκε θόρυβος αυτοκινήτου. Ο αρχηγός τινάχτηκε τραβώντας τα πιστόλια του και πετάχτηκε έξω. Φωνές και έντονος καυγάς ακούστηκαν στην ερημιά. Βρισιές και ουρλιαχτά έκοβαν τη σιγή σαν πιστολιές. Οι όμηροι προσπαθούσαν να καταλάβουν τι γίνεται, κι αν είναι κάτι που αφορά αυτούς…Η πόρτα της καλύβας γκρεμίστηκε με πάταγο. Στο κατώφλι πρόβαλε ο αρχηγός με το δάσκαλο. ΄Ενα δάσκαλο αγνώριστο με μαυρισμένη φάτσα, μάτια σχιστά κι αγέλαστα, στρατιωτική στολή και καπέλο τζόκεϊ. Πίσω τους ακολουθούσαν πολλοί οπλοφόροι.
Nηνεμία θανάτου και ησυχία νεκρική.
“Ο αρχηγός”, είπε ο αρχηγός μoυδιασμένα. “Τον είχαμε για νεκρό....”
Cirut
περι του Ονόματος (ΛΑΟΣ) ...(απο παλια σχολια λιγο μετα τις περσινές εκλογές )
Σεπτέμβριος 24, 2007 στο 3:26 μ.μ
Νοσφεράτος
Τελικά ειναι” Ο Λάος;”…
και αν ναι πως θα αποφευχθουν οι συνειρμοι με τον Ελληνικό Λαό ο οποιος στο κατω κατω δεν ειναι Λάος κατα 96,5% τουλαχιστον ,,..θα μου πεις Δεν εχουν οι του Λαος το δικαιωμα του αυτοκαθορισμου και του ονοματος;
Ναι , αλά αν το δεχτουμε για αυτους δεν πρεπει να το δεχτουμε και για την Φυρομ ;
Και αν το δεχτουμε να την ονομασουμε ” Μακεδονια” πως θα αποφευχθει η Συγχυσις με την ελληνική Μακεδονια”
Οπως βλεπουμε το ονομα του” Λαος ”ενεχει πολλάς διπλωματικας παραμετρους ….
Μεχρις οτου λυθει ,θα προτεινα (οπως στην περιπτωση της Φυρομ ή Σκοπίων ) να τους ονομαζουμε με καποια ονομασια με την οποια θα μπορουσε να ποφευχθει η συγχυσις με τον Ελληνικόν Λαό
............................................................
Σεπτέμβριος 24, 2007 στο 5:41 μ.μ
Νοσφεράτος
…Προτεινω λοιπόν -εντελώς προσωρινα -και μεχρις οτου βρεθει κοινως αποδεκτή λύσις , και προς αποφυγή συγχυσεως , νο δοθει εις το μορφωμα το ονομα ΑΛΟΣ αντι του λαος , το οποιον ενεχει δυο πλεονεκτηματα
α) δεν παρaπέμπει εις τον Λαο αλλά εις κατι ΑΛΛΟ…
β) ειναι ευκολως αναγνωρισιμον και εις την ξενικήν καθώς παραπέμπει εις το ALIEN που ητο και η γνωστη ταινια….
Σεπτέμβριος 25, 2007 στο 7:00 μ.μ
Νοσφεράτος
Αντωνη λες
”Είναι λάθος να συγκρίνεται το ΛΑΟΣ με την ΕΠΕΝ ή παρόμοια σχήματα. Οι συνθήκες ύπαρξής του είναι εντελώς διαφορετικές, δεν πρόκειται περί χουντικού κατάλοιπου, δεν είναι τέκνο της μεταπολίτευσης.”
Εχεις δικιο…
Το Λαος επισης δεν εχει σχεση (περα απο μια επιφανειακή ομοιοτητα )με αυτό που θα ονομαζαμε παραδοσιακή”ακροδεξια εθνικοφροσυνη ”
Το Λάος..(ο ΑΛΟΣ) ειναι μάλλον συμπτωμα μιας παθογενειας
που εχουν ολες οι χωρες στην εποχή της Τηλεοπτικής δημοκρατιας και του τηλεοπτικου ζαπιγκ -
παθογενειας που στην χωρα μας μεγαλώνει ταχυτατα λόγω και του γενικώτερου ελληνικου μπαχαλου…
Καθώς δεν προκειται για κλασσική ιδεολογια- ή για πολιτικό καταλοιπο αλλά για κατι Αλο (Alien ) που εχει εκπληκτικές δυνατοτητες προσαρμογής και μεταλλαγής ..
το φαινομενο δεν ειναι για γελια
οσο κιαν τα προκαλει
ή μάλλον ακριβώς γι’αυτό .
Επειδή μοιαζει διασκεδαστικό (οσο αρχικά το alien της ταινιας )
Νοσφεράτος
Τελικά ειναι” Ο Λάος;”…
και αν ναι πως θα αποφευχθουν οι συνειρμοι με τον Ελληνικό Λαό ο οποιος στο κατω κατω δεν ειναι Λάος κατα 96,5% τουλαχιστον ,,..θα μου πεις Δεν εχουν οι του Λαος το δικαιωμα του αυτοκαθορισμου και του ονοματος;
Ναι , αλά αν το δεχτουμε για αυτους δεν πρεπει να το δεχτουμε και για την Φυρομ ;
Και αν το δεχτουμε να την ονομασουμε ” Μακεδονια” πως θα αποφευχθει η Συγχυσις με την ελληνική Μακεδονια”
Οπως βλεπουμε το ονομα του” Λαος ”ενεχει πολλάς διπλωματικας παραμετρους ….
Μεχρις οτου λυθει ,θα προτεινα (οπως στην περιπτωση της Φυρομ ή Σκοπίων ) να τους ονομαζουμε με καποια ονομασια με την οποια θα μπορουσε να ποφευχθει η συγχυσις με τον Ελληνικόν Λαό
............................................................
Σεπτέμβριος 24, 2007 στο 5:41 μ.μ
Νοσφεράτος
…Προτεινω λοιπόν -εντελώς προσωρινα -και μεχρις οτου βρεθει κοινως αποδεκτή λύσις , και προς αποφυγή συγχυσεως , νο δοθει εις το μορφωμα το ονομα ΑΛΟΣ αντι του λαος , το οποιον ενεχει δυο πλεονεκτηματα
α) δεν παρaπέμπει εις τον Λαο αλλά εις κατι ΑΛΛΟ…
β) ειναι ευκολως αναγνωρισιμον και εις την ξενικήν καθώς παραπέμπει εις το ALIEN που ητο και η γνωστη ταινια….
Σεπτέμβριος 25, 2007 στο 7:00 μ.μ
Νοσφεράτος
Αντωνη λες
”Είναι λάθος να συγκρίνεται το ΛΑΟΣ με την ΕΠΕΝ ή παρόμοια σχήματα. Οι συνθήκες ύπαρξής του είναι εντελώς διαφορετικές, δεν πρόκειται περί χουντικού κατάλοιπου, δεν είναι τέκνο της μεταπολίτευσης.”
Εχεις δικιο…
Το Λαος επισης δεν εχει σχεση (περα απο μια επιφανειακή ομοιοτητα )με αυτό που θα ονομαζαμε παραδοσιακή”ακροδεξια εθνικοφροσυνη ”
Το Λάος..(ο ΑΛΟΣ) ειναι μάλλον συμπτωμα μιας παθογενειας
που εχουν ολες οι χωρες στην εποχή της Τηλεοπτικής δημοκρατιας και του τηλεοπτικου ζαπιγκ -
παθογενειας που στην χωρα μας μεγαλώνει ταχυτατα λόγω και του γενικώτερου ελληνικου μπαχαλου…
Καθώς δεν προκειται για κλασσική ιδεολογια- ή για πολιτικό καταλοιπο αλλά για κατι Αλο (Alien ) που εχει εκπληκτικές δυνατοτητες προσαρμογής και μεταλλαγής ..
το φαινομενο δεν ειναι για γελια
οσο κιαν τα προκαλει
ή μάλλον ακριβώς γι’αυτό .
Επειδή μοιαζει διασκεδαστικό (οσο αρχικά το alien της ταινιας )
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
