ΓΡΑΜΜΕΣ ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ(του Hλια Καραβόλια)

Ο Ηλίας Καραβόλιας* (Elias) εγραψε ενα πολύ ενδιαφερον κειμενο το οποιο δημοσιεύτηκε και εδώ :ΓΡΑΜΜΕΣ ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

(*Δημοσιευω το όνομα του οπως και το κειμενο του με την αδεια του)

Νομιζω οτι το κειμενο του συμπληρωνει την συζητηση που εχει ξεκινησει στης CynicalΤο Λεξιλόγιο του Νεοφιλελευθερισμού και στου Greek Rider για την Ιδεολογια του Νεοφιλελευθερισμου και προσθετει μια ενδιαφερουσα διασταση : Την επιθυμια , την εκμεταλευση της επιθυμιας ..

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

‘Το σημαντικό στις αγορές είναι να επιτρέπεται στους επενδυτές να μεταβιβάζουν μεταξύ τους κινδύνους...’’ (Financial Times,15/8/07)

Στην εποχή του σημειοκαπιταλισμού,αυτό που κυρίως φαίνεται να επικρατεί είναι μια κατάρρευση της ψυχοκοινωνικής ισορροπίας των αγορών ,ενα πραγματικό παθολογικό κραχ στον ατομικό και συλλογικό ψυχισμό, ως αποτέλεσμα ΄΄...της αποτυχίας οικονομικής επένδυσης της κοινωνικής επιθυμίας’’ (Bifo,La Stampa,11/10/ 2006)

Μετά τη κρίση απο την ιντερνετική μανία( .com) στις αρχές της δεκαετίας γιγαντώθηκε ένας -ανέκαθεν -μή παραγωγικός τομέας της εικονικής επαγγελματικής τάξης (τραπεζίτες, χρηματιστές, δικηγόροι, λογιστές) που καρπώνονται την υπεραξία επιστημόνων που ερευνούν και καινοτομούν, ενώ ταυτόχρονα επενδύουν στά μικροκαπιταλιστικά όνειρα των πολλών και στις ψευδαισθήσεις εύκολου πλουτισμού.

Δουλειά των μεγάλων διαχειριστών του παγκόσμιου χρήματος είναι να γεννούν και να διαχειρίζονται τον κίνδυνο που στηρίζεται σε μια βασική ανάγκη της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας: την ανάγκη για Επιθυμίες .

Σήμερα, δημιουργείται μια ολόκληρη γραμμή συναρμολόγησης του κινδύνου, που στηρίζεται στον διαστροφικό πυρήνα της Επιθυμίας.Π.χ : θέλω σπίτι, αν και δεν μπορώ να το ξεπληρώσω, με δανείζουν ακριβά και κάποιοι τρίτοι επενδύουν έμμεσα, στοιχηματίζοντας (δομημένα πιστωτικά προιόντα) στο αν θα αντέξω να πληρώνω ζώντας με τις θηλειές των υψηλού κόστους δόσεων ή αν τελικά χάσω... το όνειρο!( περίπτωση μεταφοράς της Επιθυμίας στην αγορά κινδύνου).

Αν τώρα είμαι πχ. γιατρός και επι 10 χρόνια ερευνώ και πειραματίζομαι σε αντικαρκινικό φάρμακο, κάποιοι με χρηματοδοτούν να το τελειοποιήσω για να βγεί στην κυκλοφορία και κάποιοι τρίτοι ποντάρουν στον αν η πολύχρονη εργασία μου είναι ουσιαστικά ένα υβριδικής φύσεως κεφάλαιο μελλοντικών υπεραξιών για τις φαρμακοβιομηχανίες( ή αν 10 χρόνια ιδρώτα ηταν μή καρποφόρα, κοινώς φούσκα για το χρηματιστήριο των καινοτομικών προιόντων(περίπτωση μεταφοράς πραγματικής ιδέας στην αγορά κινδύνου).

Η θεωρητικώς ελέυθερη αγορά εξιδανικέυτηκε πλεον σαν ένας ελεύθερος χρόνος όπου συγκλίνουν γνώση,πείρα, δημιουργικότητα.

Αυτά τα στοιχεία( και το γεγονός οτι για τους εθισμένους των χρηματιστηριακών διακυμάνσεων ο κίνδυνος σημαίνει ηδονή) τα εκμεταλλέυεται μια παγκόσμια αλλά αόρατη -συνωμοτική σχεδον- ομάδα μεγαλοτραπεζιτών και χρηματιστών, που ¨ρυθμίζει¨ σήμερα τον ψυχισμό του χαμηλοεισοδηματία στις φτωχές περιοχές του πλανήτη , αφού άμεσα ή εμμεσα συμμετέχει και αυτός στον μεγάλο κουμπαρά του κινδύνου.

Πολλοί πλεον είναι άμεσοι παίχτες, μεταμορφωμένοι σε παγκόσμιοποιημένους τζογαδόρους, με όνειρα για κέρδη χωρίς ιδρώτα,απλά με την διαχέιριση( ανευ ειδίκευσης) των πληροφοριών και των αριθμών της ψευδοευτυχίας που περνάει μποροστά απο τις οθόνες της πρόσβασης στο δίκτυο...

Οταν εμπορεύται ο κίνδυνος αποπληρωμής του ονέιρου για στέγη της κας Γκονζάλες, φτωχής Μεξικανής στο Τεξας, οταν στοιχηματίζουν απο τα γραφεία τους στο Λονδίνο για το αν θα απολυθουν οι Ασιάτες κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι στα εργοστάσια της Απω Ανατολής, ωστε να μην γίνου default τα εταιρικά ομόλογα των πολυεθνικών ,τοτε το μοντέλο της μή χειραγωγούμενης και ελέυθερης αγοράς είναι ενα πρακτικό και θεωρητικό ψέμα!

Οι αριθμοδέικτες των εταιρειών στα χρηματιστήρια είναι οι καθρέφτες των κοινωνικών ανισοτήτων, τα σύγχρονα τεχνοκρατικά πιστοποιητικά , δημιουργίας ακούραστου πλούτου
Το εξειδικευμένο γνωσιαριάτο με τις γραβάτες και τις ευφορικές ψυχοσωματικές εξάρσεις, ρυθμίζει απο τα κινητά τηλέφωνα και τα laptops, τις τυχες ,τον ιδρώτα και την ζωή των απανταχού μεροκαματιάρηδων που ζουν με τις συνέπειες της απληστίας και της αλαζονείας στις προσδοκιες γιάπηδων.

Μια ισχυρή παρισιτική τάξη εμπόρων χρήματος και στοιχημάτων ,ρυθμίζει τις ζωές αρκετών λαών στον πλανήτη.Οι επιθυμίες και οι προσδοκίες των εθισμένων στον τζόγο του χρήματος,διαμορφώνουν την καθημερινότητα εκατομμυρίων βιοπαλαιστών.

Ας μην γελιόμαστε: στις χοάνες των αγορών, οι οικονομίες των εθνών γίνονται μετοχικές κεφαλαιοποιήσεις.''Αγοράζουν'' Ελλάδα, Τουρκία ,και άλλες οικονομίες , αυτοί οι μανιακοί traders των hedge funds και πάιζουν στα πληκτρολόγια τους τις κεφαλαιοποιήσεις εταιρειών με χιλιάδες εργαζόμενους.

Μια εντολή στην οθόνη των on-line προγραμμάτων στα χρηματιστήρια, άφήνει στο δρόμο εκατοντάδες ή και χιλιάδες εργαζομένων.
Δεν ζουμέ την εποχή των εικονικών Τιμών,ζούμε την εποχή των εικονικών Αξιών που επιβάλλει το μονολιθικό πρόταγμα του νεοφιλελευθερισμού

.Σε αυτές τις εικονικές Αξίες συγκλίνουν τελικά οι μαζικές ψυχώσεις στις αγορές κινδύνου,χρεών, μετοχών, εμπορευμάτων, εκεί που τζογάρουν οι ισχυροί του διαμεσολαβητικού/παρασιτικού κλάδου της οικονομίας.

Κυβερνήσεις και συνασπισμοί πολυθενικών συμφερόντων , εμφανίζονται ως μεσσίες για να διασώσουν με την αόρατη ρευστότητα τους στις κρίσες, μια ολόκληρη αλυσίδα διαμεσολαβητών ,μεταξύ αυτών και του οικονομικά ενεργού κοσμάκη, που οι ίδιοι γέννησαν και στήριξαν διεθνώς καθώς μικρές τράπεζες, χρηματιστηριακές εταιρείες και πάσης φυσεως πιστωτικοί οργανισμοί, έστηναν καταστήματα σχεδον και στο τελευταίο χωριό του πλανήτη, ωστε να διαχειριστούν καθε μονάδα ιδρώτα και να μυήσουν στο όνειρο του χάρτινου πλούτου , τον αγρότη, τον συνταξιούχο, τον μισθοσυντήρητο....

Δάνειο, επένδυση, παράγωγα, αντιστάθμιση κινδύνου, έγιναν σχεδον μαγικές έννοιες, (κοινωνικά ιερογλυφικά ,τα ονόμασε πριν έναν αιώνα ο Μαρξ) στο μυαλό του καθενός που παλεύει για το άυριο της ζωής. Και όμως, η κοινωνική επιθυμία για εύκολο χρήμα, τεμπελιά, όνειρα πλουτισμού, επενδύεται και κινδυνοποιείται δια μεσου της μεθόδου της κυτταροποίσης του ρίσκου, σε έναν ατέρμονης διαδικασίας κύκλο διαχείρισης ,όπου το προμηθειακό και διαμεσολαβητικό έσοδο των μεσαζόντων είναι το μόνο σίγουρο αποτέλεσμαΗ διαφήμιση γεννάει και ρυθμίζει επιθυμίες και ανάγκες που τα σύγχρονα εργαλεία της οικονομικής θεωρίας (όπλα στα χέρια των ανακατανομέων του πλούτου) αναλαμβάνουν να τις ομογενοποιήσουν και να τις πετάξουν στην χοάνη των χρηματιστηρίων...