Κάθε λέξη που γράφουμε είναι βουτιά στη μνήμη-
και μοιάζει ναναι βάτραχος που κατοικεί σε λίμνη
-ή σαν Αστρι του Δειλινού και σαν Αποσπερίτης
και μοιάζει ναναι βάτραχος που κατοικεί σε λίμνη
-ή σαν Αστρι του Δειλινού και σαν Αποσπερίτης
και σαν σκυλί που αλυχτά -σαν -μέσα μας Κοπρίτης -
Κάθε λέξη που γράφουμε είναι προγόνων αίμα
-ειν’ η αλήθεια μέσα μας μπλεγμένη με το ψέμα -
ειν΄ολα τα μελλούμενα που λάμπουνε σα Θάμα
Ειν’ η Γιαγιά μας πού κανε -από το Μνήμα -τάμα-
ειν΄ολα τα μελλούμενα που λάμπουνε σα Θάμα
Ειν’ η Γιαγιά μας πού κανε -από το Μνήμα -τάμα-
Είναι οι λέξεις της Ψυχής ,αναλαμπές της νιότης
ειν’οι ψιχάλες της δροσιάς , ειν΄όλη η ανθρωπότης
Το Λαμπερό το ύφασμα της Χαμερπούς ζωής μας
η πιο βαθιά μας ‘πεθυμιά,μια στάλα της Ψυχής μας.
ειν’οι ψιχάλες της δροσιάς , ειν΄όλη η ανθρωπότης
Το Λαμπερό το ύφασμα της Χαμερπούς ζωής μας
η πιο βαθιά μας ‘πεθυμιά,μια στάλα της Ψυχής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου