Απο τηνΜΑΡΙΑ ΧΑΡΑΜΗ
Στο χαριτωμένο κεφάλαιο «Πώς να εκφράσετε τις συγκινήσεις σας» αναλύεται η αντιπάθεια του Προυστ στα φραστικά κλισέ, στον πομπώδη στόμφο. Στην περιφρόνηση, κοντολογής, της γλώσσας. Οχι, βεβαίως, εν ονόματι μιας στείρας, ορθόδοξης καλλιέπειας αλλά προασπίζοντας την αυθεντικότητα, το εύρος, την πολυπλοκότητα των εντυπώσεων έτσι όπως τις προσλαμβάνει ο καθένας μας. Αφού ο τρόπος με τον οποίον μιλούμε και γράφουμε φανερώνει ακριβώς πώς βιώνουμε τα πράγματα. Και αν από τα γαλλικά στα ελληνικά, από το 1900 στο 2000, οι τυποποιημένες φρασούλες έχουν προφανώς αλλάξει, το ζήτημα παραμένει διαχρονικά επίκαιρο για όλους μας. Τα «δεν το πιστεύω», «δεν το συζητώ», «χλωμό το βλέπω», πέραν του αρνητισμού και της σάχλας μάς τσουβαλιάζουν σε ένα σακί. Πνίγουν τη δυνατότητά μας να νιώθουμε, να εισπράττουμε, να αφομοιώνουμε την πραγματικότητα με προσωπικό τρόπο. «Οι τυποποιημένες λεκτικές εκφράσεις αποτελούν εγγύηση πως αυτό που διατυπώνουμε ηχεί ως έγκυρο, ξύπνιο, γενικώς αποδεκτό» γράφει ο Alain de Botton. Δηλώνουν επίσης την ένταξή μας σε μια ομάδα ή τάξη ή κλίκα. Ο μιμητισμός και η επιθυμία να ανήκουμε κάπου, συστεγαζόμενοι με άλλους, συνιστούν εύκολη και ασφαλή καταφυγή. Και είναι οπωσδήποτε δυσκολότερη και κοπιώδης δουλειά το να βάλουμε το αίσθημά μας στον λόγο, ψάχνοντας και βρίσκοντας την ακριβή λέξη. Αλλά αυτό εμπλουτίζει και σμιλεύει την αντίληψη και κατανόηση των πραγμάτων. Ο νεαρός συγγραφέας σχολιάζει μιαν επιστολή του Προυστ στην οποία ειρωνεύεται τις κοινότοπες περιγραφές της σελήνης ή του ηλιοβασιλέματος. Επιστρέφοντας από τις διακοπές όλοι θυμόμαστε πρόσφατες τέτοιες παρατηρήσεις. Η ακόμη χειρότερα την ομαδική κραυγή «ααα» και το χειροκρότημα των τουριστών στη Σαντορίνη προς τον ήλιο που κατάφερε να δύσει και απόψε με την ίδια μεγαλοπρέπεια. Μπράβο ήλιε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου