Το βάρος της ατομικότητας Αποκρυσταλλώσεις του εαυτούJULIEN GREENΟ άλλος ύπνος(κλικ)

Αποσπασμα:

μέσα από «Το Βιβλίο της Ανησυχίας», ο Φερνάντο Πεσόα (1888-1935) απαντά στους εγγενείς περιορισμούς της ατομικότητας με μια πράξη πρωτεϊκού πολλαπλασιασμού, ο Green, διυλίζοντας προσεκτικά το ειδικό βάρος του βιώματος, βάζει τον έφηβο αφηγητή του να απελπίζεται με τη στερεότητα των χαρακτηριστικών που ανακαλύπτει: «Προκειμένου να γίνω άλλος απ' αυτόν που είμαι, μου φαίνεται πως μεγαλόκαρδα θα είχα συντομεύσει τη ζωή μου». Και: «Υπήρχε κάτι απαράδεκτο στη σκέψη πως θα ήμουν ο εαυτός μου μέχρι τέλους, διότι με την απαισιοδοξία εκείνης της ηλικίας αντιμετώπιζα το είναι μου ως ένα όλον του οποίου κανένα μέρος δεν θα μπορούσε να μεταβληθεί».Να μεταβληθεί πιθανώς όχι. Να γίνει, μάλλον, αυτό που «πραγματικά» είναι, λειτουργώντας κατά κάποιον τρόπο ως ο ψυχικός μαιευτήρας του εαυτού του, μένοντας πιστός στις πολύπτυχες ζυμώσεις της συνείδησής του, των οποίων είναι ένας απολύτως σαγηνευμένος παρατηρητής. «Μόνο ένα πράγμα με καθοδηγούσε: επιθυμούσα παθιασμένα να γνωρίσω τον εαυτό μου».