Η αβεβαιότητα και το άγχος που προκύπτει από αυτή την αβεβαιότητα, αποτελούν τα κατεξοχήν προϊόντα της παγκοσμιοποίησης. Τα κράτη δεν έχουν την δυνατότητα να κάνουν σχεδόν τίποτε για να περιορίσουν , πόσο μάλλον να καταργήσουν την αβεβαιότητα.
Το μόνο που τα κράτη μπορούν να κάνουν είναι να την εστιάσουν σε πρόσφορα αντικείμενα- να τη στρέψουν από ζητήματα για τα οποία δεν μπορούν να κάνουν τίποτε σε ζητήματα στα οποία μπορούν τουλάχιστον να υποκριθούν ότι έχουν την δυνατότητα να χειριστούν και να ελέγξουν.
Οι πρόσφυγες, οι πολιτικοί πρόσφυγες ο μετανάστες , τα απορρίμματα της παγκοσμιοποίησης ταιριάζουν απόλυτα σε αυτό τον σκοπό, Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, καθώς έρχονται «από μακριά», αλλά εγκαθίστανται στις γειτονιές μας είναι ιδανικοί για να παίξουν το ρόλο ενός ομοιώματος προορισμένου να καεί σαν σύμβολο των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης» οι οποίες προξενούν φόβο και δυσαρέσκεια,
Άλλωστε, οι οικονομικοί μετανάστες» και οι πολιτικοί πρόσφυγες αποτελούν συλλογικούς αντικατοπτρισμούς της νέας εξουσιαστικής ελίτ του παγκοσμιοποιημένου κόσμου που έχουμε κάθε λόγο ν υποπτευόμαστε ως τον κακό της όλης υπόθεσης.
Όπως ακριβώς η ελίτ αυτή, ετσι και οι οικονομικοί και πολιτικοί πρόσφυγες αλλάζουν θέση , δεν ριζώνουν πουθενά, είναι απρόβλεπτοι.
Όπως ακριβώς η ελίτ αυτή, ετσι και αυτοί αποτελούν την επιτομή του ακατανόητου χώρου ροής»όπου βρίσκονται οι ρίζες της σημερινής αβεβαιότητας της ανθρώπινης ύπαρξης.« Ζητώντας μάταια κάποια άλλη, επαρκέστερη δίοδο, τα άγχη και οι φόβοι εκτονώνονται στους κοντινότερους στόχους και επανεμφανίζονται ως δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης και ως φοβία απέναντι στους «αλλοδαπούς που ζουν ανάμεσα μας»….
Εκτός από το ότι αντιπροσωπεύουν τον « μεγάλο άγνωστο» που όλοι οι«ξένοι ανάμεσα μας» ενσαρκώνουν. Οι πρόσφυγες φέρνουν μαζί τους μακρινούς απόηχους του πολέμου, τη δυσοσμία καμένων χωριών και κατεστραμμένων σπιτιών που δεν μπορούν παρά να υπενθυμίζουν στους μόνιμους κάτοικους πόσο εύκολα θα μπορούσε να τρώει η να θρυμματισθεί το προστατευτικό περίβλημα της δικής τους, οικεία και ασφαλούς ρουτίνας και πόσο παραπλανητική είναι τελικά η ασφάλεια του δικού τους οικισμού.
Όπως επισήμανε ο Μπερτολντ Μπρεχτ, ο πρόσφυγας είναι «άγγελος κακών ειδήσεων»
απο
Zygmunt Bauman , Σπαταλημενες ζωές , Οι απόβλητοι της Νεωτερικοτητας, μτφ Μάρκος Καρασαρίνης , Καταρτι 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου