Μυθιστορήματα
Down and Out in Paris and London
Burmese Days
A Clergyman's Daughter
Keep the Aspidistra Flying
The Road to Wigan Pier
Homage to Catalonia
Coming Up for Air
Animal Farm
Nineteen Eighty-Four
Δοκίμια
A Nice Cup of Tea
Shooting an Elephant
A Hanging
The Lion and The Unicorn: Socialism and the English Genius
Down and Out in Paris and London
Burmese Days
A Clergyman's Daughter
Keep the Aspidistra Flying
The Road to Wigan Pier
Homage to Catalonia
Coming Up for Air
Animal Farm
Nineteen Eighty-Four
Δοκίμια
A Nice Cup of Tea
Shooting an Elephant
A Hanging
The Lion and The Unicorn: Socialism and the English Genius
Looking Back on the Spanish War
Notes on Nationalism
Decline of the English Murder
Reflections on Gandhi
The Prevention of Literature
George Orwell's Poems
Notes on Nationalism
Decline of the English Murder
Reflections on Gandhi
The Prevention of Literature
George Orwell's Poems
''Ολα τα ζώα είναι ίσα. Απλώς κάποια ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα» έγραφε ο Τζορτζ Οργουελ στο περίφημο έργο του Η φάρμα των ζώων το 1944, ένα λογοτεχνικό αριστούργημα που θεωρήθηκε κλασικό από την ημέρα που κυκλοφόρησε. Το κανονικό όνομα του ανθρώπου ο οποίος έμελλε με την οξυδέρκειά του, την αφηγηματική γλαφυρότητά του, τη φαντασία του και το χιούμορ του να στιγματίσει τον αιώνα που πέρασε ήταν Ερικ Αρθουρ Μπλερ. Ενα όνομα το οποίο απαρνήθηκε μαζί με το παρελθόν του το 1934 για να το αντικαταστήσει με το Οργουελ, όπως ονομαζόταν ο γραφικός ποταμός της Βόρειας Αγγλίας. ''
απο το βημα :
George Orwell
Why I Write
ταινιες
Το ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Λοουτς που στηριζεται στο Φορος τιμής στην Καταλωνία..
Τζορτζ Όργουελ
Από Βικιφθέγματα
Τζορτζ Όργουελ, Βρετανός συγγραφέαςΚάθε πόλεμος, όταν έρθει ή και πριν έρθει, παρουσιάζεται ως πράξη αυτοάμυνας εναντίον ενός μανιακού δολοφόνου.
Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα. "Η Φάρμα των Ζώων"
All animals are equal, but some animals are more equal than others.
Όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον. Όποιος ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν. "1984"
He who controls the past, controls the future; and he who controls the present, controls the past.
Τα ζώα απ' έξω κοίταζαν από το γουρούνι στον άνθρωπο και από τον άνθρωπο στο γουρούνι και ξανά από το γουρούνι στον άνθρωπο. Αλλά ήταν πια αδύνατο να αποφανθεί κανείς ποιος ήταν ποιος. "Η Φάρμα των Ζώων"
Ο Ο' Μπράιαν σήκωσε το αριστερό του χέρι, με την πλάτη του γυρισμένη στον Γουήνστοουν, με τα τέσσερα δάκτυλα εκτεταμένα και τον αντίχειρα κρυμμένο.
-Πόσα δάκτυλα είναι αυτά, Γουήνστοουν;
-Τέσσερα.
-Κι αν το Κόμμα πει ότι δεν είναι τέσσερα, αλλά πέντε, τότε πόσα είναι;
-Τέσσερα.
Η λέξη τέλειωσε με μια κραυγή πόνου. "1984"
Όποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον. Όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν.
Από Βικιφθέγματα
Τζορτζ Όργουελ, Βρετανός συγγραφέαςΚάθε πόλεμος, όταν έρθει ή και πριν έρθει, παρουσιάζεται ως πράξη αυτοάμυνας εναντίον ενός μανιακού δολοφόνου.
Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα. "Η Φάρμα των Ζώων"
All animals are equal, but some animals are more equal than others.
Όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον. Όποιος ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν. "1984"
He who controls the past, controls the future; and he who controls the present, controls the past.
Τα ζώα απ' έξω κοίταζαν από το γουρούνι στον άνθρωπο και από τον άνθρωπο στο γουρούνι και ξανά από το γουρούνι στον άνθρωπο. Αλλά ήταν πια αδύνατο να αποφανθεί κανείς ποιος ήταν ποιος. "Η Φάρμα των Ζώων"
Ο Ο' Μπράιαν σήκωσε το αριστερό του χέρι, με την πλάτη του γυρισμένη στον Γουήνστοουν, με τα τέσσερα δάκτυλα εκτεταμένα και τον αντίχειρα κρυμμένο.
-Πόσα δάκτυλα είναι αυτά, Γουήνστοουν;
-Τέσσερα.
-Κι αν το Κόμμα πει ότι δεν είναι τέσσερα, αλλά πέντε, τότε πόσα είναι;
-Τέσσερα.
Η λέξη τέλειωσε με μια κραυγή πόνου. "1984"
Όποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον. Όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν.
---------------------------------------------------------
βλεπε επίσης
Φόρος τιμής σε έναν μεγάλο πρόδρομο
Το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
συνεχίζει τη δημοσίευση άρθρων, σε ένα μικρό αφιέρωμα στο GEORGE ORWELL (ΤΖΟΡΤΖ ΟΡΓΟΥΕΛ) άρθρο του ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ στο βιβλίο του ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΩΝΙΑ «…Όταν σκέπτεται κανείς τους ανθρώπους που υποστηρίζουν ΄η υποστήριξαν το φασισμό, εκπλήσσεται με την ποικιλία τους. Τι συνοθυλευμα! Αν μπορείτε, επινοήσετε ένα πρόγραμμα που, έστω και για λίγο, θα μπορούσε να βάλει τον Χίτλερ, τον Πεταίν, τον Μονταγκιου Νόρμαν, τον Παβελιτς, τον Ουιλλιαμ Ραντολφ Χηρστ, τον Στραιχερ, τον Μπουχμαν, τον Εζρα Παουντ, τον Χουαν Χηρστ, τον Κοκτω, τον Τυσσεν, τον Πατέρα Κουγκλεν, τον Μουφτή της Ιερουσαλήμ, τον Αρνολντ Λουν, τον Αντονεσκου, τον Σπενγκλερ, τον Μπεβερλυ Νικολς, τη Λαίδη Χιούστον και τον Μαρινεττι, όλους μαζί στο ίδιο καζάνι! Άλλα στην πραγματικότητα το αίνιγμα είναι πολύ εύκολο.
Όλοι τους είναι άνθρωποι που έχουν κάτι να χάσουν, ΄η που νοσταλγούν μια ιεραρχούμενη κοινωνία και τρέμουν στην προοπτική ενός κόσμου Ελευθερών και ίσων μεταξύ τους ανθρώπων. Πίσω απ΄ όλη τη φασαρία που γίνεται για την «άθεη» Ρωσία και τον «υλισμό» της εργατικής τάξης, βρίσκεται απλώς και μόνον η πρόθεση όσων έχουν λεφτά ΄η προνομία να τα κρατήσουν. Το ίδιο ισχύει, αν και περικλείει μια μερική αλήθεια, για όλα όσα λέγονται σχετικά με την αχρηστία οποιασδήποτε κοινωνικής αναδιάρθρωσης που δεν θα συνοδεύεται από κάποια «αλλαγή στις καρδιές των ανθρώπων». Οι ευσεβείς, από τον Παπα ως τους γιόγκι της Καλιφόρνιας, είναι απαράμιλλοι όσον αφορά την «αλλαγή στις καρδιές τους», πράγμα πολύ πιο ενθαρρυντικό από τη σκοπιά τους από οποιαδήποτε αλλαγή στο οικονομικό σύστημα. Ο Πεταίν αποδίδει την πτώση της Γαλλίας στην «αγάπη της ηδονής» από μέρους των κοινών ανθρώπων. Αυτό μπορεί να το δει κανείς στη σωστή του προοπτική αν σκεφθεί πόσες ηδονές θα μπορούσε να περιέχει η ζωή του απλού Γάλλου αγρότη ΄η εργάτη σε σύγκριση με του Πεταίν. Ποσό εξοργιστική αυθάδεια διαθέτουν εκείνοι οι πολιτικοί, οι παπάδες, οι φιλόλογοι και οποιοιδήποτε άλλοι κάνουν κηρύγματα στο σοσιαλιστή εργάτη κατακεραυνώνοντας τον «υλισμό» του! Το μόνο που απαιτεί ο εργάτης είναι εκείνο που όλοι οι παραπάνω θα θεωρούσαν ως απαραίτητο μίνιμουμ χωρίς το οποίο ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει καν: Αρκετή τροφή, απελευθέρωση από το φρικτό φάσμα της ανεργίας, η σιγουριά ότι τα παιδιά του θα έχουν μια λογική δυνατότητα επιτυχίας στη ζωή, ένα μπάνιο την ημέρα, καθαρά εσώρουχα σε εύλογα χρονικά διαστήματα, μια στέγη που να μη στάζει και ωράριο εργασίας αρκετά μικρό έτσι ώστε να μην είναι πεθαμένος στην κούραση στο τέλος της ημέρας. Ούτε ένας από τους κήρυκες κατά του «υλισμού» δεν θα θεωρούσε τη ζωή βιώσιμη χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις....
Το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
συνεχίζει τη δημοσίευση άρθρων, σε ένα μικρό αφιέρωμα στο GEORGE ORWELL (ΤΖΟΡΤΖ ΟΡΓΟΥΕΛ) άρθρο του ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ στο βιβλίο του ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΩΝΙΑ «…Όταν σκέπτεται κανείς τους ανθρώπους που υποστηρίζουν ΄η υποστήριξαν το φασισμό, εκπλήσσεται με την ποικιλία τους. Τι συνοθυλευμα! Αν μπορείτε, επινοήσετε ένα πρόγραμμα που, έστω και για λίγο, θα μπορούσε να βάλει τον Χίτλερ, τον Πεταίν, τον Μονταγκιου Νόρμαν, τον Παβελιτς, τον Ουιλλιαμ Ραντολφ Χηρστ, τον Στραιχερ, τον Μπουχμαν, τον Εζρα Παουντ, τον Χουαν Χηρστ, τον Κοκτω, τον Τυσσεν, τον Πατέρα Κουγκλεν, τον Μουφτή της Ιερουσαλήμ, τον Αρνολντ Λουν, τον Αντονεσκου, τον Σπενγκλερ, τον Μπεβερλυ Νικολς, τη Λαίδη Χιούστον και τον Μαρινεττι, όλους μαζί στο ίδιο καζάνι! Άλλα στην πραγματικότητα το αίνιγμα είναι πολύ εύκολο.
Όλοι τους είναι άνθρωποι που έχουν κάτι να χάσουν, ΄η που νοσταλγούν μια ιεραρχούμενη κοινωνία και τρέμουν στην προοπτική ενός κόσμου Ελευθερών και ίσων μεταξύ τους ανθρώπων. Πίσω απ΄ όλη τη φασαρία που γίνεται για την «άθεη» Ρωσία και τον «υλισμό» της εργατικής τάξης, βρίσκεται απλώς και μόνον η πρόθεση όσων έχουν λεφτά ΄η προνομία να τα κρατήσουν. Το ίδιο ισχύει, αν και περικλείει μια μερική αλήθεια, για όλα όσα λέγονται σχετικά με την αχρηστία οποιασδήποτε κοινωνικής αναδιάρθρωσης που δεν θα συνοδεύεται από κάποια «αλλαγή στις καρδιές των ανθρώπων». Οι ευσεβείς, από τον Παπα ως τους γιόγκι της Καλιφόρνιας, είναι απαράμιλλοι όσον αφορά την «αλλαγή στις καρδιές τους», πράγμα πολύ πιο ενθαρρυντικό από τη σκοπιά τους από οποιαδήποτε αλλαγή στο οικονομικό σύστημα. Ο Πεταίν αποδίδει την πτώση της Γαλλίας στην «αγάπη της ηδονής» από μέρους των κοινών ανθρώπων. Αυτό μπορεί να το δει κανείς στη σωστή του προοπτική αν σκεφθεί πόσες ηδονές θα μπορούσε να περιέχει η ζωή του απλού Γάλλου αγρότη ΄η εργάτη σε σύγκριση με του Πεταίν. Ποσό εξοργιστική αυθάδεια διαθέτουν εκείνοι οι πολιτικοί, οι παπάδες, οι φιλόλογοι και οποιοιδήποτε άλλοι κάνουν κηρύγματα στο σοσιαλιστή εργάτη κατακεραυνώνοντας τον «υλισμό» του! Το μόνο που απαιτεί ο εργάτης είναι εκείνο που όλοι οι παραπάνω θα θεωρούσαν ως απαραίτητο μίνιμουμ χωρίς το οποίο ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει καν: Αρκετή τροφή, απελευθέρωση από το φρικτό φάσμα της ανεργίας, η σιγουριά ότι τα παιδιά του θα έχουν μια λογική δυνατότητα επιτυχίας στη ζωή, ένα μπάνιο την ημέρα, καθαρά εσώρουχα σε εύλογα χρονικά διαστήματα, μια στέγη που να μη στάζει και ωράριο εργασίας αρκετά μικρό έτσι ώστε να μην είναι πεθαμένος στην κούραση στο τέλος της ημέρας. Ούτε ένας από τους κήρυκες κατά του «υλισμού» δεν θα θεωρούσε τη ζωή βιώσιμη χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις....
Το τελευταιο αποσπασμα του Οργουελ το παρεθεσα γιατί παρατηρησε τις προσπαθειες καποιων Ημιεγγραμματων Νεο-φιλελευθερων Δεξιων να παρουσιασουν τον Οργουελ ως ΔΙΚΟ τους (επειδή κατηγγειλε τον Σταλινισμό)
Παιδια.... Νεοφιλελευθεροι...Ο Οργουελ ηταν αριστερός ως το μεδουλι των οστων του ..Και φυσικά και φιλελευθερος .Αλλά σε καμμια περιπτωση Νεοφιλελευθερος ...
Δεν ηταν Δικος σας ηρωας ..Εσεις αρκεστειτε στα δικά σας αστερια :την κυρια Θάτσερ τον Ρηγκαν , τον Πινοσετ κλπ
Y,Γ οταν εφτιαχνα αυτό το Ποστ( πριν απο κανενα μηνα ) ειχα υποψη μου
μονο τα Βρωμικα κολπακια των εδώ Νεοφιλελευθερων που εκμεταλευομενοι την απολυτη ημιμαθεια και την συγχυση και μη εχοντας αλλους αγιους να επιδειξουν πλην της Θατσερ του Ρηγκαν και του Χασαπη Πινοσετ επιχιρησαν να οικειοποιηθουν και τον ..Οργουελ (τρομαρα τους)..
Να ομως που σημερινο δημοσιευμα της Ελευθεροτυπιας(8-10-2008) δειχνει οτι αυτή η επιχειρηση εκμεταλευσης-οικειοποιησης του Οργουελ ξεκινά απο την Νεοφιλελευθερη Εσπερια ..Ευτυχώς καποιο ανελαβαν να βαλουν τα πραγματα στη θεση τους..
Αποσπασματα
''να χρησιμοποιήσει ορισμένες ντεμοντέ σήμερα λέξεις, οι οποίες προκαλούν γέλια σχεδόν σε όλον τον κόσμο: εξέγερση, αγώνας, αλληλεγγύη», γράφει στη «Λε Μοντ» ο Ζαν Μπερνμπάουμ, με αφορμή την επανέκδοση αρκετών δοκιμίων πάνω στο έργο του Οργουελ.«Ωστόσο, πρέπει να πάρουμε το μέρος του. Κάτω από την πένα του συγγραφέα-ρεπόρτερ, αυτό το λεξιλόγιο προσφέρει μια εμπειρία που θεμελιώνει την πραγματικά ανθρώπινη ύπαρξη: την συμπάθεια προς τους καταπιεσμένους». Αν και χρωστά την υστεροφημία του στα δύο όψιμα μυθιστορήματά του που προαναφέραμε, θα ήταν σφάλμα να παρουσιάζεται ο Οργουελ ως θεωρητικός της πολιτικής.«Το έργο του είναι αυτό ενός στρατευμένου ποιητή που επιδιώκει να διατηρήσει ζωντανή την ελπίδα. Τόσο στα μυθιστορήματα όσο και στις έρευνές του υιοθέτησε ένα τρυφερό ύφος, για να αγγίζει τους απλούς ανθρώπους. Μετέτρεψε την πένα του σε εργαλείο αναγνώρισης και έκανε τους ταπεινούς να βρουν την αυτοεκτίμησή τους.Αν ο Οργουελ περιγράφει με τόσες λεπτομέρειες την ολιγαρχική εξουσία και τις διαστροφές της, είναι πρώτα από όλα γιατί αυτή η εξουσία καταπνίγει τα αισθήματα που μπορούν να διαφοροποιήσουν ένα υπάκουο κοπάδι από τους εξεγερμένους ανθρώπους: η οργή μπροστά στην αδικία που γίνεται στον άλλον, η ικανότητα να αυτοπροσδιορίζεσαι, η ευθύτητα''
Ο Οργουελ ήταν και παρέμεινε αριστερός. Ενοχλούσε τους φίλους του, όπως τον Cyril Connolly: "Δεν μπορούσε να φυσήξει τη μύτη του στο μαντίλι χωρίς να μιλήσει για τις συνθήκες εργασίας στη βιομηχανία των μαντιλιών". Αριστεροί είμαστε όταν ασκούμε διαρκώς κριτική στον λόγο της Αριστεράς. Ολα βρίσκονται στον λόγο και αυτή είναι η μεγάλη εμμονή του Οργουελ, η οποία δεν περιορίζεται στην περιγραφή της περίεργης γλώσσας που μιλούσαν στη φανταστική χώρα, που εκτυλίσσεται η υπόθεση του "1984". Η λογοτεχνία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, μιλά σωστά, αντιλαμβάνεται τον σταθερό σκοπό της εξουσίας: τη μηχανοποίηση της έκφρασης, την αναδιαμόρφωση του παρελθόντος, την καταστροφή της σκέψης, η οποία από μόνη της αποτελεί "έγκλημα"''
2 σχόλια:
Ο Όργουελ έκανε την Αγγλία πιο φιλική κι αποδεκτή στον προοδευτικό κόσμο και μάλιστα τον καιρό του Pax Brittanica. Λίγοι τέτιοι υπάρχουν, με τον Ράσσελ στις πρώτες γραμμές.
Διάβασα τα περισσότερα έργα του. Το 1984 και η Φάρμα είναι ελαφρώς διδακτικά. Για τους δύσπιστους φίλους του, σαν εμένα, η Μπούρμα και οι Αλήτες του Λονδίνου κ του Παρισιού ήταν πιο δραστικά... Μεγάλος!
Δημοσίευση σχολίου