Ας θυμηθούμε τρεις δυστοπίες του περασμένου αιώνα : Τον θαυμαστό καινούριο κόσμο ,το 1984
,και την ταινία Brazil. Και στις τρεις το
σκοτεινό καθεστώς απειλείται όχι από κάποιον εχθρό του , μια πολιτική δύναμη απ’
έξω αλλά από κάποιο υποκείμενο από μέσα : κάποιον που επιμένει να σκέφτεται και
να αισθάνεται με τον παλιό η λάθος τρόπο , κάποιον που ερωτεύεται παλιομοδίτικα
.. Από ένα δυσλειτουργικό γρανάζι του συστήματος
,από έναν αλλοτριωμένο υπήκοο που ανακαλύπτει
ότι όντως είναι αλλοτριωμένος. Σκεφτείτε ότι οι ολοκληρωτισμοί είναι αόρατοι και
όσοι τους υφίστανται , κοινωνίες ολόκληρες ,ήπειροι ολόκληροι θεωρούν ότι ο ολοκληρωτισμος
αφορά τους άλλους . Σκεφτείτε δηλαδή ότι ίσως είμαστε σαν τους πολίτες της Γερμανίας του Χίτλερ , που ,ναι υποψιάζονταν
ότι κάτι άσχημο συνέβαινε με τους Εβραίους και τους Τσιγγάνους αλλά προτιμούσαν
να απωθούν από το μυαλό τους την φρικτή αλήθεια
« Δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά» ….Σκεφτείτε ότι καποιοι συνάνθρωποι μας βιώνουν
την αδιαφορία μας ως εφιάλτη τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου