Μηπως να δραπετευσουμε απο αυτην την Χωρα; η να κρυφτουμε σε γωνιες μπροστα σ’αυτήν την μπόρα;

μηπως να δραπετευσουμε απο αυτην την Χωρα;

η να κρυφτουμε σε γωνιες μπροστα σ’αυτήν την μπόρα)

τι να πιστεψω ,πεστε μου ,σε ολο αυτο το ψεμμα

-το ξερω πως για τους πολλους δεν ειν’αυτό τοο θεμα

αυτοι, συνηθως ,βριζουνε τον καθε μαυρο τραγο

και κανουν καθε ΔΗΘΕΝΙΑ να μοιαζει μεναν Μάγο

ειναι’εποχη ημιμαθων , μονοφθαλμων σωτηρων

ετσι ,Ταμιστα ,δεν μπορω πάρα να ειμαι Ειρων

και οταν βλέπω τους μικρους να κανουν τους Φωστηρες

-ενώ -ολοι το ξερουμε -πως ειναι ολετήρες

να παριστανουν γιγαντες κουνοντας Γουδοχέρια

να φασκελώσω μουρχεται και με τα δυο τα χερια

”που ησασταν ρε ,,..Γιγαντες ολα αυτα τα χρονια;”

του τζαμπα μάγκα η μαγκια , ειναι αρρωστια αιωνια

ανεκαθεν τους ηρωες, παρισταναν τα Μουτρα

και στον καθρεφτη βλέπουνε πάντα ,των λαλων ,κουτρα

τους πατριωτες κανουνε ,οι αλλοι εν”προδοτες”

μα παντα και στα δυσκολα ,αυτοι ειναι οι κότες

μια μπερδεμένη πετονια η των Ελληνων φυσις

Σαυτον τον Γορδιο δεσμό ,δεν βρισκεται η λύσις .

μη ταχα να πεταξουμε; σαν και τα Περιστερια;

μενα σάλτο να φτασουμε μεχρι ψηλά στ’αστερια;

η μη να μεινουμε εδω , εν μέσω της Μικροτης

μες τα δεινα προστιθεται και η ,θνητων. Τρωτοτης

ουτε καν σάλιο μουμεινε Υποκριτές να φτυσω

μετα το ποιημα μου αυτό Ταμιστα θα σάφήσω

κι αν θεωρεις πως μεχουνε ”μη σταξει κα μη βρεξει”

θα γινω πια Αυγερινος που βγαινει πριν να φεξει

σ’αυτήν την Νυχτα ,δεν χωρα των στιχων η αλήθεια

και η αγαπη σαν πουλι φτεροκοπά στα στηθεια

σαυτή τη χωρα επικρατεί ανεκαθεν η Λασπη

-ενω Αρχαιοι πολεμουν στον ποταμο Υδασπη...........