Τεχνικο-οικονομική μελέτη επί ενός αστείου
Ειμαι σιγουρος οτι ο Παπουλης θα μου σωσει την αδεια .. Γιατί ειμαι σιγουρος ; Διοτι Δε νομιζω οτι διακατέχεαι απο την περισπουδαστη Σοβαροφανεια ......
εφοσον λοιπόν μου δωσε την αδεια το αναδημοσιευω
Επί τη ευκαιρία της συμπλήρωσης σήμερα
των 100.000 χιτς στο ταπεινό μου τσαρδί σας κερνάω καλοί μου αναγνώστες
ένα πρόσφατο διηγηματάκι μου…. Η φωτό από το Young Frankenstein του Mel
Brooks .
Πάει τώρα πολύς καιρός που σε μια παρέα , ανάμεσα σε μεζέδες και
κρασί , εκστόμισε εν είδει αστείου τη μακάβρια ιδέα. Οι παρόντες
άντρες κάγχασαν και ύψωσαν τα ποτήρια εις υγείαν. Ο γυναικείος
παρακαθήμενος πληθυσμός διατύπωσε τη φανερή του απέχθεια. Μάλιστα
μερικές κυρίες σταυροκοπήθηκαν , είτε προσέφυγαν σε μια γκριμάτσα
αηδίας αποδοκιμάζωντας εντόνως προτού επιστρέψουν στη δική τους συζήτηση
για ψώνια , παιδιά , κουτσομπολιό.
Πρέπει βέβαια να αντιληφθούμε ότι η ιδέα προέκυψε στο μυαλό του στη
διάρκεια γερής οινοποσίας και αφού είχαν ήδη καταναλωθεί σημαντικές
ποσότητες άκρατου. Συγχρόνως , σκεπτόμενοι τη τότε γενική συγκυρία , μια
τέτοια ιδέα μόνο χαρακτήρα μακάβριου χιούμορ θα μπορούσε να έχει για
τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της μικρής πόλης , όπως και για
ολόκληρη τη χώρα. Μια μικρή χώρα που ζούσε τα πρόσφατα επέκεινα ενός
γεγονότος παγκόσμιας σημασίας.
Είχαν μόλις τελειώσει οι Ολυμπιακοί αγώνες , με μεγάλη ομολογουμένως
επιτυχία και οι προσδοκίες είχαν απογειωθεί , η ρευστότητα σε
υπερεπάρκεια και η πίστωση ανεξάντλητη . Το κλίμα ευνοούσε κάθε
σχέδιο και κάθε επιχειρηματική προσπάθεια και η Νέα τότε Διακυβέρνηση
υποσχόταν μια καινούργια αρχή . Ένα Κράτος και μια διοίκηση απαλλαγμένη
από τις στρεβλώσεις και τις δεσμεύσεις του παρελθόντος. Ένα πολιτικό
και οικονομικό βίο χωρίς διαφθορά και νταβατζήδες. Μία κοινοβουλευτική
Δημοκρατία βασισμένη σε νέα , άφθαρτα , πρόσωπα. Μια κοινωνία με
αλληλεγγύη , δικαιοσύνη , εργασιακή ειρήνη και ανάπτυξη.
Οι τελευταίες εκλογές είχαν κλείσει οριστικά τη πόρτα για τους
διεφθαρμένους διαχειριστές και τους ηγεμονικούς αρχηγούς του παρελθόντος
και έτσι για τη χώρα μας διαγραφόταν ένα λαμπρό μέλλον……
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στη γήινη πραγματικότητα. Αυτή στην οποία η
χώρα , οι πολίτες της και η μικρή μας πόλη μαζί με τον φίλο μας
προσγειώθηκαν μάλλον απότομα , αν και τα πρώτα σημάδια της μοιραίας
κατάληξης εμφανίστηκαν αρκετά σύντομα. Στη δική του συνείδηση μάλιστα
προφανώς πολύ πιό γρήγορα , αφού και η δουλειά του έφθινε σταδιακά και η
μικρή του πόλη βυθιζόταν αργά , αλλά σταθερά , στη δυσπραγία , τη
συντήρηση , το τέλμα.
Δεν την είχε ξεχάσει εκείνη την ιδέα που του είχε έρθει
ουρανοκατέβατη μέσα στη κρασοκατάνυξη , ούτε ( όπως τώρα υποψιάζομαι )
αντιλαμβανόμενος εκείνος το ευάλωτο της ύπαρξης και τη ρευστότητα των
συγκυριών , θεωρούσε πως η ιδέα αυτή θα μπορούσε να αποτελέσει μόνο τη
βάση για τη δημιουργία ανεκδότων.
Με την έλευση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης , του πολιτικού
αδιεξόδου στη χώρα του , την ηρωϊκή έξοδο του τότε κυβερνητικού
σχήματος υπό τον κουρασμένο και απογοητευμένο πρωθυπουργό , όλοι
προσέβλεπαν στο νέο και άφθαρτο ηγέτη που ανέδειξε η κάλπη. Ανηψιού
ηττηθέντος και λάθρα διαφυγόντος εγεννήθη υμίν υιός και ηγέτης
απαράμιλλος , αδιάφθορος , δραστήριος , κοινωνικά ευαίσθητος και διεθνώς
έγκυρος και αναγνωρισμένος.
Όμως ο φίλος μας δεν ήταν πλέον δυνατόν να πειστεί ότι με το νέο
της χώρας ηγέτη και τη Νέα ( της Νέας ) Διακυβέρνηση , θα ανοίγονταν
νέες προοπτικές και δυνατότητες για τη χώρα , τη μικρή του πόλη και τον
ίδιο προσωπικά. Πολύ σύντομα αυτό κατέστη σαφές για τη μεγάλη πλειοψηφία
των πολιτών στη μικρή του πόλη , αλλά και σε όλες τις πόλεις της μικρής
του χώρας. Με τη συνηθισμένη υστέρηση του ενός έτους η παγκόσμια ύφεση
ερχόταν να βαθύνει ακόμα περισσότερο , με τις επιδράσεις της , την ήδη
σοβούσα δυσπραγία.
Η ιδέα , όπως τώρα πιά καταλαβαίνω , του φαινόταν πλέον πιό
ρεαλιστική , σχεδόν πρακτική , αν και τους πρώτους εκείνους μήνες δεν
είχαν ακόμα ξεκαθαρίσει οι όροι και οι λεπτομέρειες του παιγνίου που
αφορούσε το μέλλον της χώρας , της μικρής του πόλης , του ιδίου και των
παιδιών του. Εκ φύσεως απαισιόδοξος όμως έπεισε γρήγορα τον εαυτό του
ότι πρέπει να αναμένεται το χειρότερο και επομένως έπρεπε σύντομα να
συντάξει ένα σχέδιο τεχνικό , να ορίσει προδιαγραφές , να ερευνήσει για
τα απαραίτητα υλικά , να λογαριάσει την οικονομική επιβάρυνση και τη
σχέση κόστους οφέλους σε σχέση με εναλλακτικά σενάρια , να προβάλλει τα
δεδομένα και τις απαιτήσεις στο μέλλον επιλέγωντας τις κατάλληλες
ράντες και τέλος να λάβει τη τελική απόφαση και να προβεί στη προμήθεια
των απαραίτητων εισροών και τη κατασκευή πρωτοτύπου.
Ανέβαλε βέβαια την ανακοίνωση της ιδέας του στη σύζυγο και τα τέκνα ,
για να αποφύγει τυχούσες ενστάσεις , αντιρρήσεις , φωνές ή και
λιποθυμίες και αφιερώθηκε στη προσπάθεια να καταγράψει τεχνικά τη
διαδικασία , τις προδιαγραφές των υλικών και τα οικονομικά στοιχεία.
Δεν πρέπει να αγνοήσουμε το γεγονός ότι ο ίδιος αντιλαμβανόταν τη
χρησιμότητα της ιδέας του στη παρούσα συγκυρία , όχι μόνο για προσωπικό ή
οικογενειακό όφελος. Σκεπτόμενος σχεδόν αλτρουιστικά , με τα
κουρασμένα έστω αριστερά και κοινωνικά ευαίσθητα αντανακλαστικά του ,
διέβλεπε εξαρχής ότι με εξαίρεση ένα πολύ συγκεκριμένο παραγωγικό κλάδο
ελαχίστων επιχειρήσεων ( όχι πολύ δημοφιλών άλλωστε ) , η ιδέα του θα
μπορούσε να δώσει διέξοδο και ανάσα οικονομική σε πολλά κοινωνικά
στρώματα χαμηλού εισοδήματος , των οποίων η ταλαιπωρία εντεινόταν μέρα
με τη μέρα και τα χειμαζόμενα ασφαλιστικά ταμεία , όσο ο δραστήριος και
κοινωνικά ευαίσθητος ηγέτης της μικρής αυτής χώρας του Ευρωπαϊκού Νότου
, προσπαθούσε να τη διασώσει κατά το παραδεδομένο προσχηματικό έθος. Το
έθος δηλαδή που επικρατούσε στη δική του φαμίλια , όσο και στις λοιπές
της πατρίδος εθνοσωτήριες πολιτικές οικογένειες. Επομένως η κοπιώδης
εργασία του να σχεδιάσει , αναλύσει , καταγράψει και τεκμηριώσει την
ιδέα του , αποκτούσε για αυτόν χαρακτήρα καθήκοντος.
Απομονώθηκε στο μικρό του εργαστήρι και επί μέρες πολλές μοχθούσε
ώρες ατελείωτες , απαγορεύωντας την είσοδο σε όλους. Τη πυρετώδη του
δραστηριότητα διέκοπτε μόνο για τον ελάχιστο απαραίτητο ύπνο , καθώς
και για σύντομες εξόδους σε αναζήτηση των απαραίτητων υλικών. Χάθηκε από
τη παρέα που άλλωστε είχε μειώσει δραματικά και αναγκαστικά το κρασί
και τους μεζέδες. Όπως μάθαινα , στις εκκλήσεις της δύστυχης συμβίας του
απαντούσε είτε με φωνές , είτε με μισόλογα… ξεχνούσε να φάει … είχε
μέρες να πλυθεί …. να αλλάξει ρούχα …. να ασχοληθεί με την ελάχιστη
πλέον πελατεία του ή τα ζητήματα του σπιτιού. Ζητούσε μόνο φραπέδες ,
των οποίων η ποσότητα γραμμικά και στη συνέχεια εκθετικά αύξαινε ,
φραπέδες που παρελάμβανε πλέον σχεδόν σε παραλήρημα στην είσοδο του
εργαστηρίου του , την οποία έφραζε με το τεράστιο κορμί του. Γνωστός για
τις ιδιοτροπίες και το ιδιοσύστατο του χαρακτήρα του στην αρχή δε
κίνησε υποψίες για τη συμπεριφορά του σε φίλους και γνωστούς , αλλά η
ανησυχία εντάθηκε όταν εθεάθη και από εμένα που σας αφηγούμαι , της
Αναστάσεως πλέον παρελθούσης , να μπαίνει στο εργαστήριο με ένα
ολόκληρο σφαχτό φορτωμένος στη πλάτη…. Αν και με είδε με απέφυγε
κουνώντας το κεφάλι.
Όλα σχεδόν όσα σας γράφω εδώ τα συνάγω εκ των υστέρων ( όπως θα
καταλάβετε παρακάτω ) και αφού ο φίλος αυτός μας άφησε χρόνους. Τον
αιφνίδιο θάνατό του , μερικές μέρες μετά την απροσδόκητη εκείνη
συνάντηση με εκείνον και το σφαχτό , πληροφορήθηκα και προσέτρεξα στο
σπίτι του να εκφράσω τα συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του , ως
παλαιός και πιστός του μακαρίτη φίλος.
Η σύζυγος του απαρηγόρητη έπεσε στην αγκαλιά μου με δάκρυα και
οδυρμούς , συγγενείς και φίλοι της οικογένειας μαζεμένοι εξέφραζαν και
τη δική τους συντριβή , γιατί ο μακαρίτης , αν και ιδιότροπος όπως
είπαμε , ήταν αγαπητός και είχε καλό όνομα στη τοπική κοινωνία. Η
συντετριμμένη σύζυγος με πληροφόρησε ότι ο φίλος μου πέθανε από διάτρηση
στομάχου και ακατάσχετη εσωτερική αιμορραγία τα ξημερώματα κλεισμένος
στο εργαστήρι του. Κανείς δεν κατάλαβε γιατί όλοι κοιμούνταν και τον
βρήκαν αργότερα το πρωί , όταν αναγκάστηκαν μετά από εκκλήσεις και
φωνές αναπάντητες να σπάσουν τη μικρή πόρτα.
Λίγο αργότερα με παρακάλεσε , πιό ψύχραιμη , η κόρη του να μπώ στο
εργαστήρι και να προσπαθήσω να διαπιστώσω τι ακριβώς σχεδίαζε ο καλός
μου φίλος. Με πληροφόρησε ότι υπήρχαν μέσα διάφορα υλικά και εργαλεία
καθώς και πρόχειρες σημειώσεις που μόνο ένας καταρτισμένος τεχνικός σαν
και μένα μπορούσε να κατανοήσει. Επειδή η στιγμή δεν ήταν κατάλληλη ,
ούτε και η διάθεση μου, της υποσχέθηκα ότι το επόμενο απόγευμα , μετά
τη κηδεία που σύμφωνα με τη θέληση του μακαρίτη θα ήταν πολιτική , θα
ερχόμουν να ερευνήσω τι ακριβώς συνέβη. Έμεινα στο χτυπημένο από το
πένθος σπίτι αρκετές ώρες , όπως συνηθίζεται στη μικρή μας πόλη και τη
μικρή μας χώρα και αποχώρησα αργά τη νύχτα . Οι περισσότεροι άφησαν
φεύγωντας και κάποιο χρηματικό ποσό , ώστε να συμπληρωθούν τα έξοδα
κηδείας , αφού όλοι γνωρίζαμε ( και εξ ιδίων ) τη δυσμενή οικονομική
κατάσταση της οικογένειας του αγαπητού μας φίλου.
Την άλλη μέρα , αφού τελέσθηκε το ξόδι του καλού μου φίλου , βρέθηκα
στο σπίτι του , πιστός στην υπόσχεση που έδωσα στη κόρη του. Έμεινα
αρκετές ώρες στο μικρό εργαστήρι . Μέσα στην γενική ακαταστασία και τη
βρώμα μπόρεσα τελικά να καταλάβω τι ακριβώς επιχειρούσε να πετύχει ο
μακαρίτης και να αποκρυπτογραφήσω τις μπερδεμένες του σημειώσεις.
Τότε μου ήρθε στην επιφάνεια από τα βάθη της μνήμης και εκείνο το
γλέντι που έγινε τότε , όταν ακόμα η προσδοκία για το μέλλον είχε νόημα
. Θυμήθηκα τη πλάκα που έγινε με τη μακάβρια , αν και κωμική , ιδέα
του ομοτράπεζου φίλου μου , τα τρανταχτά γέλια και τις προπόσεις , αλλά
και την απέχθεια που εξέφρασαν τα γυναικόπαιδα . Μόνο που τώρα η τότε
κωμική του ιδέα φαντάζει πιό ρεαλιστική και πρακτική παρά ποτέ..!
Σας παραθέτω στη συνέχεια αποσπάσματα από τις σημειώσεις του φίλου
μου , απευθείας από τα πρωτότυπα που βρίσκονται πλέον στη κατοχή μου.
Περιττό να σας πω ότι τα μελετώ με προσοχή κλεισμένος νυχθημερόν στο
εργαστήρι μου πίνωντας φραπέδες και σχεδιάζω ήδη ορισμένες βελτιώσεις…
Για όσους δεν έχουν τεχνικές γνώσεις μπορούν να απευθυνθούν στο Τεχνικό
Επιμελητήριο ή στην ιατροδικαστική υπηρεσία :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου