Τα παρατράγουδα της Πλατείας απο τον Swell

Τα παρατράγουδα της Πλατείας

μολυβένια Χρονια (και μαλλον ..περιεργα )

Δηλώσεις  ..ΜΙΚΗ :
Σύμφωνα με τον κ. Θεοδωράκη, «η σημερινή Κυβέρνηση που έχει φτάσει στο 20%, στην ουσία κυβερνά παράνομα και όχι μόνο γιατί στηρίζεται στο ένα πέμπτο των ψηφοφόρων αλλά και γιατί η ηγεσία της μας οδήγησε με τη δική της βούληση στο χάος προκαλώντας την εκτίναξη των spreads στις 900 μονάδες και στη συνέχεια βάζοντάς μας εκβιαστικά κάτω από τον έλεγχο του ΔΝΤ, της Τρόικα και του Μνημονίου δηλώνοντας συνάμα προκλητικά πως παραδίδει αυτοβούλως στους ξένους ένα τμήμα της Εθνικής μας Ακεραιότητας».

Χαρακτήρισε τη συναίνεση τυφλή υπακοή στις εντολές της Τρόικα «που θα γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική». «Και είναι ευτύχημα ότι οι αρχηγοί της Αντιπολίτευσης πλην του κ. Καρατζαφέρη κατάλαβαν αυτή τη νέα σκηνοθεσία του κ. Παπανδρέου που δεν δίστασε να εμπλέξει ακόμα και τον θεσμό του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας» προσέθεσε.
πηγη 
http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231111256μαλιστα

ΚΑΤΑΝΟΗΤΟΝ ΚΥΡΙΕ  ΜΙΚΗ . Κατανοητον

δειτ κιαυτο το ΠΕΡΙΕΡΓΟΝ

η αγανάκτηση είναι πρόφαση, δεν υπάρχει αγανάκτηση όλο αυτό είναι μια αγωνιώδης επίδειξη του πως μπορείς να βιώσεις λίγη χαρά σε έναν κατουρημένο φωταγωγό το χρωστάς στη "νιότη" και το μυαλό σου αλλά δεν μπορείς να χαρείς αγανακτισμένος μόνο για λίγο να ξεχαστείς μπορείς/Ψευδοτσιτάτα&Νεοπαροιμίες

η αγανάκτηση είναι πρόφαση, δεν υπάρχει αγανάκτηση
όλο αυτό είναι μια αγωνιώδης επίδειξη του πως μπορείς
να βιώσεις λίγη χαρά σε έναν κατουρημένο  φωταγωγό
το χρωστάς στη "νιότη" και το μυαλό σου

αλλά δεν μπορείς να χαρείς αγανακτισμένος μόνο για λίγο να  ξεχαστείς μπορείς

Αυτο ; Ισχύει; Για τρίτη ημέρα, στην πλ. Συντάγματος βρεθήκαμε με το πανό των Συλλόγων Εκπαιδευτικών Π.Ε. και ΕΛΜΕ στο Σύνταγμα, συμμετέχοντας στις μεγάλες συγκεντρώσεις. Λιμενικοί και πυροσβέστες έδιωξαν τους δασκάλους από το Σύνταγμα !!

Για τρίτη ημέρα, στην πλ. Συντάγματος βρεθήκαμε με το πανό των Συλλόγων Εκπαιδευτικών Π.Ε. και ΕΛΜΕ στο Σύνταγμα, συμμετέχοντας στις μεγάλες συγκεντρώσεις.

ΣΤΗ ΣΟΦΙΤΑ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΛΙΝ

ΣΤΗ ΣΟΦΙΤΑ.

Ανακαλυψα κατι
ψαχνοντας  στη σοφιτα.
Δε με εξεπληξε ιδιαιτερα
μα ουτε και περιμενα πως θα το βρω εδω
Η Ομορφια..
..τι μπορεις να κανεις για την ομορφια?
Τοση ομορφια σε ενα προσωπο
τοση παγωνια σε ενα κορμι

Κλειδωθηκα στη σοφιτα
Εδω δε θα με εβρισκε κανεις
οσο στριμωγμενος κι αν ημουν
διχως χωρο, φως, χρονο κι ανταποκριση
σκεφτηκα οτι τουλαχιστον εδω κανεις
δε θα μου κανει  την ερωτηση

[Αγαπας?]

Οχι,δεν ειναι αυτη η ερωτηση

[Αγαπας?]

Σαβανο παρατημενο
ζωντανεψε παραπονεμενο

[Αγαπας?]

Οπισθοχωρωντας..
μια μαυρη σημαια ανεμιζει
τοσοι κ τοσοι νεοι χαθηκαν στο λαβυρινθο
κ μια ψυχη μες στη σοφιτα μαραινεται κ ανθιζει

σοφιτα μικροτερη κ πυκνοτερη απο οτι τη φανταζομουν,

συμπαγης τρομος
διαρκης υπενθυμιση
ο,τι κρυβεται εκει
κρυφτηκε για παντα
μια ανηλιαγη, πηχτη κραυγη
στοιχειωμενη,
απελπισμενη

ποιος με κλειδωσε εκει?

Μια φημη κυκλοφορει για τη σοφιτα
μα εγω πολυ αμφιβαλλω
δυο πτωματα λενε, κλειδωμενα εκει
αγκαλια,το ενα με το αλλο

You Pay Your Crisis: «Οι "φίλοι" των αγανακτισμένων»

You Pay Your Crisis: «Οι "φίλοι" των αγανακτισμένων»

Ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για την γυναίκα και την κρίση/ ΑΦΟΡΜΗ

Ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για την γυναίκα και την κρίση

Μέσα από τις διηγήσεις 4 σύγχρονων γυναικών – Κωνσταντίνα Κούνεβα, Φωτεινή Λαμπρίδη, Ρενάτα Βιντζηλαίου και  Ελένη Καλαμπόκα –

W4CRISIS from ThePressProject on Vimeo.

Φλυαρία και περιέργεια. Η «διάχυτη εκπαίδευση» στο μεταφορντισμό απο το Nomadic universality ..ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Nomadic universality

Φλυαρία και περιέργεια. Η «διάχυτη εκπαίδευση» στο μεταφορντισμό

αποσπασμα 

''Ας απλουστεύσουμε το ερώτημα στο έπακρο. Η «διάχυτη» (ή, όπως επίσης λέγεται, «δια βίου») εκπαίδευση που έχει ως κέντρο βάρους τα νέα ΜΜΕ, καταλαμβάνει το χώρο που εκτείνεται μεταξύ ενός «όχι πλέον» και ενός «όχι ακόμα». Δεν υπάρχει πλέον ένας ιστός παγιωμένων παραδόσεων, ικανός να προστατεύσει την ανθρώπινη πρακτική από το αστάθμητο και το συγκυριακό· δεν υπάρχει ακόμα η «κοινότητα όλων εκείνων που δεν μπορούν πλέον να υπολογίζουν σε καμία εκ των προτέρων καθορισμένη κοινότητα» (Bataille). Το να κατοικείς σε αυτό το χώρο απαιτεί σημαντική προσπάθεια προσαρμογής, ευελιξία, ετοιμότητα αντανακλαστικών. Ε, λοιπόν, πολλές από τις κλίσεις που η ηθική φιλοσοφία είχε κρίνει με αυστηρότητα, υπογραμμίζοντας τον αποπροσανατολιστικό ή νοσηρό χαρακτήρα τους, φαίνεται να είναι πολύτιμα προαπαιτούμενα για να προσαρμοστεί κανείς με ευλυγισία και ετοιμότητα στη «γη του κανενός» που εγκλείεται ανάμεσα στο «όχι πλέον» και στο «όχι ακόμα». Ορισμένα κατακριτέα συναισθήματα καθίστανται πηγές γνώσης, με άλλα λόγια εργαλεία εκμάθησης και πειραματισμού. Η σκοτεινή πλευρά της ηθικής αποκτά αύξουσα επιστημολογική σημασία, καθότι μας βοηθά να καταλάβουμε (και άρα να αντιμετωπίσουμε) τη διαρκή μεταβλητότητα των λειτουργικών προτύπων και των τρόπων ζωής. Η αστάθεια, η επιπολαιότητα, ο καιροσκοπισμός καθιστούν δυνατή την απόκτηση νέων αντιληπτικών ικανοτήτων· την απορρόφηση των κραδασμών του απρόβλεπτου· τον καλύτερο προσανατολισμό μέσα σε άγνωστα εδάφη. Η «πραγματεία περί παθών» που ενυπάρχει στην υλική λειτουργία των μέσων αξίζει μια προσέγγιση χωρίς πάθος: αποτελεί, κατά πρώτο λόγο, μια εργαλειοθήκη. Τα εργαλεία αυτά είναι βεβαίως στοιχειώδη και προσωρινά, αλλά συμβάλλουν στη σκιαγράφηση πρωτόγνωρων μορφών εμπειρίας.

Για το μετασχηματισμό ανάρμοστων ηθικών τάσεων σε επιστημολογικές αρετές (ή, εάν προτιμάτε, σε τεχνικές ικανότητες) μπορούμε να δώσουμε ένα παράδειγμα εξετάζοντας δύο γνωστότατα, όσο και κακόφημα, φαινόμενα της καθημερινής ζωής: τη φλυαρία, με άλλα λόγια μια ομιλία χωρίς σπονδυλική στήλη, αδιάφορη προς τα περιεχόμενα, η οποία περνάει πάνω από τα πράγματα χωρίς να τα αγγίζει, μεταδοτική και ασυγκράτητη· και την περιέργεια, δηλαδή την ακόρεστη πείνα για το νέο ως νέο.

2. Ένα υποκείμενο φλύαρο και αδιάκριτο

Πάθη κατεξοχήν τηλεοπτικά[2], η φλυαρία και η περιέργεια αναλύθηκαν σε βάθος από τον Mάρτιν Χάιντεγκερ στο Είναι και χρόνος (παράγραφοι 35 και 36). Δεν είναι δυνατό να κάνουμε εδώ εκτενή αναφορά σε αυτή την διάσημη ανάλυση. Ας αρκεστούμε να επισημάνουμε ότι θα κάνουμε μια εργαλειακή και χαλαρή χρήση της. Τόσο χαλαρή, που τα λόγια του Χάιντεγκερ θα χρησιμοποιηθούν μερικές φορές ενάντια στον ίδιο το Χάιντεγκερ. Για να αρχίσουμε, δύο σύντομες νύξεις για το θεματικό πλαίσιο στο οποίο τοποθετείται η εξέταση των τηλεοπτικών παθών.

Στο Είναι και χρόνος, η φλυαρία και η περιέργεια επιστρατεύονται ως τυπικές εκδηλώσεις της «μη αυθεντικής ζωής». Αυτή η τελευταία χαρακτηρίζεται από την κομφορμιστική ισοπέδωση κάθε αίσθησης και κάθε κατανόησης. Σε αυτήν, κυριαρχεί αδιαφιλονίκητα η απρόσωπη αντωνυμία «τις»[3]: λέγεται, γίνεται, πιστεύεται αυτό ή το άλλο πράγμα. Το «τις» είναι ανώνυμο και διεισδύει παντού. Τρέφει καθησυχαστικές βεβαιότητες, διαδίδει απόψεις που ήδη πάντα όλοι συμμερίζονται. Είναι το υποκείμενο χωρίς πρόσωπο της τηλεοπτικής επικοινωνίας. Εγκαθιδρύει αυτό το «δημόσιο ερμηνευτικό καθεστώς», στο εσωτερικό του οποίου αναπτύσσεται η καθημερινότητα της μαζικής κοινωνίας. Περιττό να προσθέσουμε ότι είναι ακριβώς το «τις» και μόνο αυτό που τρέφει τη φλυαρία και αποχαλινώνει μια περιέργεια ακόρεστη και ασυγκράτητη.

Δεύτερη συνοπτική παρατήρηση. Το φλύαρο και αδιάκριτο «τις» αποκρύπτει, ή παραμορφώνει, το καθοριστικό (αυθεντικό, ακριβώς) γνώρισμα της ανθρώπινης ύπαρξης: το «είναι εν κόσμω». Πράγματι, το να ανήκεις στον κόσμο δεν σημαίνει να τον στοχάζεσαι με ουδέτερο τρόπο. Αυτό το αναπόδραστο ανήκειν προϋποθέτει, αντίθετα, μια πρακτική ανάμιξη, μια δραστηριότητα χειρισμού, μία επιμελή μέριμνα. Θα μπορούσαμε να πούμε: η αυθεντική ζωή, δηλαδή η σύμφωνη με το πραγματικό «είναι εν κόσμω», βρίσκει την προσήκουσα έκφρασή της στην εργασία. Ο κόσμος είναι, πάνω απ’ όλα, ένας κόσμος-εργοτάξιο, ένα σύνολο μέσων και παραγωγικών σκοπών, το θέατρο (και το αντικείμενο) μιας γενικής ετοιμότητας προς εργασία. Κατά τον Χάιντεγκερ, όποιος φλυαρεί και παραδίδεται στην περιέργεια, δεν εργάζεται· εκτρέπεται από την εκτέλεση ενός καθορισμένου καθήκοντος· έχει αναστείλει ή κατασιγάσει την «επιμελή μέριμνα». Το «τις», εκτός από ανώνυμο, είναι και οκνηρό. Η ανεύθυνη επιπολαιότητά του διαδίδεται από τη στιγμή που συμπεριφερόμαστε ως θεατές του κόσμου. Σε αυτήν την περίπτωση, ο κόσμος-εργοτάξιο παραχωρεί τη θέση του σε έναν πλασματικό κόσμο-θέαμα. Η απόδραση από την κατάρα τού «τις» δεν είναι τίποτε άλλο από την επιστροφή στην εργασία, με άλλα λόγια από μια συνειδητή επανιδιοποίηση του πραγματιστικού και παραγωγικού «είναι εν κόσμω».

ΣΙΑΝΤΟΣ ΓΙΩΡΓΗΣ: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΝΤΑΙΗΛΥ ΧΕΡΑΛΝΤ» 2/11/1944

emfilios

ΣΙΑΝΤΟΣ ΓΙΩΡΓΗΣ: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΝΤΑΙΗΛΥ ΧΕΡΑΛΝΤ» 2/11/1944

Η ιστορία 26 τσιγγάνων στην Αυστραλία του 1898

Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα

Η ιστορία 26 τσιγγάνων στην Αυστραλία του 1898

Η αγία καθαρολογία και οι πλατείες της «αγανάκτησης» Του Νικόλα Σεβαστάκη αποτο REDNOTEBOOK.

Η αγία καθαρολογία και οι πλατείες της «αγανάκτησης» Αυτές οι «πλατείες» επαναφέρουν τη δημοκρατική απαίτηση στο πεδίο του σύγχρονου κοινωνικού ζητήματος. Η φτώχεια, η υλική βία, οι σκανδαλώδεις ανισότητες εισοδημάτων και ευκαιριών, η ανεργία, όλα αυτά είναι παρόντα   Του Νικόλα Σεβαστάκη Ο πειρασμός της αγίας καθαρολογίας εμφανίζεται με πολλές μορφές. Ειδικά απέναντι σε άγνωστης ταυτότητας πολιτικά αντικείμενα όπως αυτά των «αγανακτισμένων». Η καθαρολογία μπορεί να προέρχεται τόσο από τους οπαδούς της πολιτικής ορθότητας των «θεσμικών προτάσεων» όσο και από εκείνη την πλευρά η οποία αντιπαραθέτει στη σύγχυση της αγανάκτησης την «στέρεα και πλέρια» Ιδέα του κομμουνισμού και του αυθεντικού ριζοσπαστισμού. Οι τιμητές μπορεί να μιλούν στο όνομα του αντι-λαϊκισμού ή αντίθετα να υψώνουν τα λάβαρα της ταξικής θεώρησης και του προωθημένου αντικαπιταλισμού. Άλλοτε αρπάζονται από τις ενοχλητικές αισθητικά λεπτομέρειες των κινητοποιήσεων αν δεν εξετάζουν «ψυχαναλυτικά» τα ταπεινά και ιδιοτελή κίνητρα του ματαιωμένου Έλληνα μικροαστού που βγαίνει στις πλατείες δηλώνοντας οργισμένος. Ποτέ άλλωστε δεν λείπουν οι λόγοι να είναι κανείς σκεπτικιστής και πολιτικά φιλύποπτος.  Δεν είναι ας πούμε καθαρολογία μια ορισμένη απόσταση από τη μαγεία της ταύτισης στην οποία μπορεί να σε παρασύρει η «πολιτική του συναισθήματος». Και αυτό διότι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η ισοπεδωτική άρνηση «των ιδεολογιών» και όλων των μορφών παραδοσιακής πολιτικής μπορεί να εκτραπεί προς τον εθνικιστικό λαϊκισμό, τον απλοϊκό αντικοινοβουλευτισμό ή εκείνη την αντικλεπτοκρατική ρητορεία η οποία βραχυκυκλώνεται στον τιμωρητικό οίστρο. Πρόκειται για διαστάσεις υπαρκτές και πραγματικές πιθανότητες. Αλλά η αγία καθαρολογία προχωρεί πολύ εύκολα στο τελικό στάδιο της Ιστορίας όπως θα έλεγαν και οι ιερές γραφές του μαρξισμού:  διαγράφει συνοπτικά κάθε άλλη δυνατότητα εκτός από αυτή που επιβεβαιώνει την αφετηριακή της περιφρόνηση. Εμμένοντας στις σκοτεινές πλευρές των κινητοποιήσεων τύπου «αγανακτισμένων», παραβλέπει τη σημαντική συμβολική δυναμική αυτής της ιστορίας. Aνεξάρτητα από το πολιτικό βάθος ή τις άμεσες συνέπειες των συγκεκριμένων κινητοποιήσεων, πρέπει να αναγνωρίσουμε τα θετικά τους σημεία. Το πιο θετικό είναι κατά τη γνώμη μου ότι αυτές οι «πλατείες» επαναφέρουν τη δημοκρατική απαίτηση στο πεδίο του σύγχρονου κοινωνικού ζητήματος. Η φτώχεια, η υλική βία, οι σκανδαλώδεις ανισότητες εισοδημάτων και ευκαιριών, η ανεργία, όλα αυτά είναι παρόντα και σε μεγάλο βαθμό βαραίνουν στο πεδίο της διαμαρτυρίας. Δίπλα και παράλληλα με αυτή την απαίτηση, δυο άλλες ευαισθησίες δίνουν τον τόνο: η αναζήτηση περισσότερο «αδιαμεσολάβητων» μορφών κοινωνικής παρέμβασης και η απαίτηση για μια διαφορετική πολιτική ηθική. Δεν χρειάζεται κανείς να υπενθυμίζει πράγματα γνωστά για το πώς μπορεί να «καταλήξουν» αυτές οι ευαισθησίες σε καιρούς συλλογικής ήττας και κοινωνικοοικονομικής ματαίωσης. Ίσως όμως το κριτήριο για να αποτιμήσουμε τη σημασία των αγανακτισμένων να μην είναι μόνο οι εντυπώσεις ούτε η κατάταξη των διαφορετικών «φυλών» οι οποίες βρέθηκαν αυτές τις μέρες στις πλατείες. Ας αφήσουμε αυτό τον ιμπρεσιονισμό της ευκολίας στα ΜΜΕ και στα μαραζωμένα life style έντυπα. Το κριτήριο είναι αυτό που τονίσαμε από την αρχή και το οποίο δίνει τον τόνο από την Ισπανική περίπτωση: η αναφορά στην ‘πραγματική δημοκρατία’ ως διπλή έγκληση, τόσο στην κοινωνική δικαιοσύνη όσο και στην δημόσια-πολιτική αξιοπρέπεια. Για τους καθαρολόγους αυτό το γενικό πλαίσιο φαντάζει λίγο, εύπεπτο και στα όρια του απολιτικού. Για τους πανέτοιμους να ταυτιστούν, αρκεί η μαγεία των λέξεων (αδιαμεσολάβητο, άμεση δημοκρατία, οι «από κάτω» κλπ) για να επανεκκινήσει…η επανάσταση. Και στις δυο περιπτώσεις χάνουμε ίσως το νόημα της στιγμής, που δεν είναι τίποτα το άγιο και το καθαρό, αλλά η ίδια η αντίφαση και η παλινωδία. Το ερώτημα είναι αν αυτή η νέα ρωγμή στο καθεστώς της έκτακτης ανάγκης θα σημάνει κάτι και για τους περίφημους συσχετισμούς δύναμης που όλο περιμένουμε να αλλάξουν και όλο οι ίδιοι μένουν. Και το ερώτημα μάλλον δεν θα έχει άμεση και σαφή απάντηση. Ο απροσδιόριστος παράγοντας των τελευταίων ημερών φαίνεται τουλάχιστον ότι περιπλέκει τα δεδομένα σε ένα καθημαγμένο πολιτικό τοπίο. Και από αυτή την άποψη θυμίζει τις ανοιξιάτικες ιδιοτροπίες του καιρού όπου όλα μπορεί να τα περιμένεις εκτός από ασφαλείς προγνώσεις.

Το ψήφισμα της συνέλευσης του Λευκού Πύργου

Κειμενο της Θεματικης Ομαδας Δρασης για την ΑναπηριαΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΛΕΥΚΟΥ ΠΥΡΓΟΥ

Κειμενο της Θεματικης Ομαδας Δρασης για την Αναπηρια

https://docs.google.com/document/pub?id=12WNsmbQQ4CbXws_OYraIeYphJN3sf62Kf3ZyeTS0HN4

Αύριο η ομάδα, όπως όλες άλλωστε, θα πραγματοποιήσει την δεύτερη συνάντησή της στις 5:00μ.μ. στην οποία θα οριοθετήσει έναν συγκεκριμένο χώρο, ώστε να βελτιωθεί η συμμετοχή και η προσβασιμότητα των ατόμων με αναπηρία στην συνέλευση.

Αναρτήθηκε από ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΛΕΥΚΟΥ ΠΥΡΓΟΥ στις 3:58 π.μ.

You Pay Your Crisis: “Αφήστε τους να εκτονωθούν όσο δεν μας ενοχλούν”

You Pay Your Crisis: “Αφήστε τους να εκτονωθούν όσο δεν μας ενοχλούν”

Συγνωμη που θα τολμήσω να αμφισβητησω τον Μεγαλο μας Μουσικό κλπ κλπ κυριο Μικη Θοδωρακη αλλά αυτο που αναφερεται εδω ως Αρχή της Δεδηλωμένης ....

.'' Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με βάση την αρχή της Δεδηλωμένης (δήλωση της ελεύθερης βούλησης του λαού που εκφράζετε από την ψηφοφορία),''
 Πηγη 
http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=834%29:
ΔΕΝ  εχει καμια  ΑΠΟΛΥΤΩΣ  σχεση με την ..αρχή της ΔΕΔΗΛΩΜΈΝΗΣ 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η αρχή της δεδηλωμένης είναι όρος του Συνταγματικού Δικαίου και ορίζει ότι η κυβέρνηση οφείλει να έχει τη «δεδηλωμένη» εμπιστοσύνη της Βουλής. Σύμφωνα με την αρχή αυτή η κυβέρνηση οφείλει να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, ενώ η τελευταία διατηρεί το δικαίωμά της να άρει την εμπιστοσύνη της υπό προϋποθέσεις με ψήφο δυσπιστίας ύστερα από πρόταση μομφής. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται η δημοκρατική νομιμοποίηση της κυβέρνησης, η οποία συνήθως, σε αντίθεση με το Κοινοβούλιο, δεν εκλέγεται απευθείας από τον λαό, αλλά διορίζεται από τον ανώτατο άρχοντα της χώρας.
Στην Ελλάδα η αρχή της δεδηλωμένης καθιερώθηκε άτυπα το 1875. Ως τότε ίσχυε η λεγόμενη «θεωρία του κηπουρού»: ο Βασιλιάς μπορούσε να διορίσει πρωθυπουργό όποιον ήθελε, ακόμα και τον κηπουρό του. Αιτία για την καθιέρωση της αρχής της δεδηλωμένης ήταν άρθρο του Χαριλάου Τρικούπη στην εφημερίδα «Καιροί» της 29.6.1874 με τον τίτλο «Τίς πταίει», στο οποίο κατηγορούσε τον βασιλιά Γεώργιο Α' ότι εφάρμοζε καθεστώς απόλυτης μοναρχίας, επειδή διόριζε κατά βούλησιν πρωθυπουργούς από τα κόμματα της μειοψηφίας χωρίς να λαμβάνει υπ'όψιν του τα αποτελέσματα των εκάστοτε βουλευτικών εκλογών. Ο Γεώργιος ο Α' δεσμεύτηκε τον Αύγουστο του 1875 στον λόγο του Θρόνου ενώπιον του Κοινοβουλίου ότι θα διόριζε στο εξής μόνο πρωθυπουργούς που θα απολάμβαναν την εμπιστοσύνη της Βουλής.
πηγή  Βικιπαιδεια


------------------------------------------------------------------

Σημερα στο Λευκο τον Πυργο,στην συνελευση , ενιωσα ..

.τη γνωστη Θλιψη που νιωθουμε οταν βλέπουμε πως ενα  Κατι που θα μπορουσε να γινει Θαυμασιο ,Υπεροχο , Μεγαλο
 πνιγεται  (οπως τοσες φορες στο παρελθον ) απο τις Γνωστες μιζεριες ...
Μη μου ζητατε να το εξηγησω ..
 Δεν μπορω και δεν προκειται ..
ισως τοσο μπορουμε ..ισως μεχρι εκει να φτανουμε

GREEKTROIT Και άμα ;

GREEKTROIT

Και άμα ;

Ας πούμε ότι πουλιέται ΔΕΗ,ΟΤΕ,ΟΠΑΠ,νερά και ότι στο καλό έχει απομείνει ακόμα στο (Ελληνικό) κράτος.
Ντάξει; Τα πουλάμε όλα ρε παιδί μου, οι συνδικαλισταράδες παίρνουν τα τέτοια τους και κλάινε  και επειδή είμαστε και γαμώ τους ξηγημένους απέναντι στους δανειστές μας μας δίνουν και την επομενη δόση και την μεθεπόμενη.

…

Περνάνε λοιπόν τα χρόνια (ή οι μήνες;) και πληρώνουμε πανωτόκια (γιατί απ’ ότι ακούω αυτά πληρώνουμε με τα καινούρια δάνεια)
και τα έσοδα πάνε όπως πηγαίνανε και τον τελευταίο μνημονιακό χρόνο, δηλάδή χάλια μαύρα.

…

Και πάλι ξαναζητάμε δανεικά μόνο που τώρα μας λένε “αντε και γαμ…”

…

Και η κιλοβατώρα έχει πάει στον Θεό και ο λογαριασμός του νερού μοιάζει με κινητής τηλεφωνίας τον μήνα που ο γιός σου ανακάλυψε τα 090 και στην εθνική δεν τολμάς να βγείς γιατί κάθε 10 χλμ έχει διόδια και δουλειά -ποιά δουλειά;- και ακόμα και λόττο να παίξεις τα φραγκάκια σου φεύγουν πετώντας για κεντρική ευρώπη και γενικώς χέσε μέσα.

…

Και μας την βιδώνει και ερχόμαστε στα συγκαλά μας και βρίσκονται και μερικοί άνθρωποι α-λά Τσάβες και τους ανεβάζουμε στην εξουσία και να επιτέλους μια γαμωκυβέρνηση που μας νοιάζεται.

…

Και πάνε (πάμε) λοιπόν να χτίσουμε μια Ελλάδα νέα και ωραία. Τί θέλουμε; Λίγα φράγκα – μπα οι τράπεζες δεν είναι δικές μας – τις πουλήσαμε.  Καλά – λίγη ενέργεια να δουλέψει η βιομηχανία να αρχίσουμε να φτιάχνουμε το κάτιτίς μας – μπα η ΔΕΗ ειναι DEI και με τέτοιες τιμές που πουλάει ούτε για ν’ ανάψουμε σεσουάρ δεν είναι. Τουρισμό μήπως; Μπα τους φραγκάτους τουρίστες τους παίρνουν οι ξένες ξενοδοχειάρες και οι κρουαζιεροπλοιάρες και από μας αγοράζουν μόνο τσολιαδάκια made in China. Κάτσε, το βρήκα! Θα πουλάμε φρούτα, λαχανικά και τέτοια. Εμμ, αλλά και εκεί μετά από τόσα χρόνια κοινής αγροτικής μαλακίας στην Ευρώπη ξέρεις δεν βγάζουμε και πολλά πιά και για να πληρώνουμε βενζίνες, μονσάντο και λοιπούς μας πάει το πορτοκάλλι τριπλό απ΄ ότι στους Ισπανούς και δεκαπλό απ’ ότι στους Μαροκινούς. (Κάπου εδώ ο Τσάβες μας τραβάει τα βαβά του και κοπανιέται στον τοίχο).

…

Και βγαίνει μέσ’ στον ιδρώτα ο “Τσαβες” μας στο μπαλκόνι και λέει “μάγκες – πως στον γερο διάολο να φτιάξω οτιδήποτε με αέρα κοπανιστό;”.

…

Και κοιταζόμαστε σαν (;) μαλάκες.

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΠΥΡΓΟΥ 30/05

Δευτέρα, 30 Μαΐου 2011ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΠΥΡΓΟΥ 30/05

Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς. Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι, μετανάστες, που έχουμε έρθει στο Λευκό Πύργο για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας. Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς. Δεν ψάχνουμε τι μας χωρίζει, βρίσκουμε τι μας ενώνει. Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας. Καταγγέλλουμε το ξεπούλημα και την διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών (παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση) Καλούμε όλους τους εργαζόμενους με τα σωματεία τους, χωρίς κόμματα, που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Λευκό Πύργο. Να πάρουν πίσω τα μέτρα που μας κλέβουν το παρόν και το μέλλον μας. Διεκδικούμε τον πλούτο που εμείς παράγουμε και αυτοί μας κλέβουν. Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια, όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται και οι πολιτικές τους. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας. ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ ΕΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΙΣΟΤΗΤΑ - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ

σημειωσεις για το Τελος του Κόσμου

-Οταν ηρθε το τελος του κοσμουδενεμοιαζε καθολου με οτι φανταζομασταν .. Δεν εμοιαζε καν με το Τέλος του Κοσμου
 -Ο Κόσμος πηγαινεστις πλατειες και στα Θεατρα και στο σινεμα και αγοραζε  και πουλουσε και ερτευοντανν - η εμοιαζε να ερωτευεται -το ιδιο παθιασμένα το ιδιο αδιαφορα το ιδιο ακαταπαυστα Φλύάρα
σΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Από τις κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη αναδημοσειεσυη απο το Μπλογκ ΑΦΟΡΜΉ

Από τις κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη



Φωτογραφίες της Dora από την 1η και 2η μέρα στη Θεσσαλονίκη. Όποιες πληροφορίες έχετε, παρακαλούμε ενημερώστε μας…

Έλληνες μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης της Αυστραλίας – τα “σκλαβοπάζαρα των μεταναστών” (1953)

Erodotos Weblog

Έλληνες μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης της Αυστραλίας – τα “σκλαβοπάζαρα των μεταναστών” (1953)

Εφημερίδα "Αυγή", 24 6 1953 - κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση

 

Παρουσίαση της ομάδας "Δράση για την Άγρια Ζωή"Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης

Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης

Φιλίππου 51, 54631 Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310.222 503, fax 2310.421 196

www.ecology-salonika.org

info@ecology-salonika.org

Θεσσαλονίκη 30/5/2011

Παρουσίαση της ομάδας

"Δράση για την Άγρια Ζωή"

Αύριο, Τρίτη 31 Μαΐου, 19:30, Φιλίππου 51

Η Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης στα πλαίσια των «Συναντήσεων της Τρίτης» παρουσιάζει τις δράσεις της εθελοντικής ομάδας “Δράση για την Άγρια Ζωή” αύριο, Τρίτη 31 Μαΐου, στις 19:30, στο Οικολογικό Στέκι στη Φιλίππου 51.

Η “Δράση για την Άγρια Ζωή” ασχολείται με την περίθαλψη τραυματισμένων, εξαντλημένων ή άρρωστων άγριων ζώων που βρίσκουν οι συμπολίτες μας στη Θεσσαλονίκη ή αλλού στη Βόρεια Ελλάδα. Σκοπός της είναι η επανένταξη όσο το δυνατόν περισσότερων από αυτά στο φυσικό περιβάλλον, καθώς και η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κόσμου σε θέματα πανίδας και διατήρησης της βιοποικιλότητας.

Όλοι στην ομάδα είναι εθελοντές. Για να συμμετέχει κάποιος ή κάποια δεν είναι απαραίτητο να έχει κτηνιατρικές γνώσεις, παρά μόνο μεράκι,  υπευθυνότητα και σεβασμό στα ζώα. Κύρια βάση είναι ο εθελοντισμός και τη συλλογική λήψη αποφάσεων μέσα από συνελεύσεις. Η "Δράση για την Άγρια Ζωή" στεγάζεται και συμμετέχει στο Μικρόπολις - Κοινωνικός χώρος για την ελευθερία, Βενιζέλου και Βασ. Ηρακλείου 18 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Παράλληλα με την παρουσίαση για τις δράσεις και το έργο της ομάδας θα δοθούν συμβουλές για τη μεταχείριση και παροχή βοήθειας σε τραυματισμένα άγρια ζώα

Κ. Δούζινας: Η υλική παρουσία του πλήθους μπορεί να αλλάξει τον κόσμο /Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα /αποσπασμα

Κ. Δούζινας: Η υλική παρουσία του πλήθους μπορεί να αλλάξει τον κόσμο

Συνέντευξη με τον πανεπιστημιακό Κώστα Δούζινα

Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα Δρόσου
βλ και  http://www.rednotebook.gr/details.php?id=2580

αποσπασματα

''Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των “πλατειών”;
Το κύριο χαρακτηριστικό που εμφανίζεται σε αυτές της εκδηλώσεις είναι το πλήθος, ούτε ο λαός ούτε το έθνος. Η έννοια του λαού φτιάχνεται είτε μέσα από το δίκαιο με την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας που εμφανίζεται στα πρώιμα νεωτερικά συντάγματα είτε μέσα από την ιδεολογία με την έννοια της λαϊκής εξουσίας. Η έννοια του έθνους φτιάχνεται μέσα από μία πολιτισμική παράδοση και ιστορία. Το πλήθος είναι μία υλική οντότητα που είτε απαιτεί κάτι είτε αρχίζει να λειτουργεί και να μετατρέπεται σε θεωρητικό υποκείμενο. Είναι ένα σύνολο, δηλαδή, ανθρώπων που βρίσκονται κάποια στιγμή χωρίς καμία αντιπροσώπευση ή κάποια μονήρη κομματική αποκλειστική ιδεολογία να τους εκφράζει. Η διαφορά του πλήθους από το λαό και το έθνος είναι ότι δεν μπορεί εύκολα να ενοποιηθεί. Ενοποιείται μόνο στη δράση του. Όταν, δηλαδή, μία σειρά ανθρώπων μοναδικών στη διαφορετικότητά τους βρίσκονται μαζί αποκτούν μία δυναμική μιας πολιτικής επιθυμίας που δημιουργείται εκείνη τη στιγμή που βρίσκονται. Ό,τι είχε συμβεί πριν και ό,τι συμβεί μετά κατά κάποιο τρόπο μπαίνει σε παρένθεση. Είναι ένα υποκείμενο που φτιάχνεται και διαλύεται μέσα σε μια προσωρινότητα της συνεύρεσης των διαφορετικών ανθρώπων, που η ατομική επιθυμία γίνεται επιθυμία του πλήθους και αυτή μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Μπορεί καταρχάς να κάνει επανάσταση. Όπως ξέρουμε, όλες οι μεγάλες επαναστάσεις είχαν το πλήθος. Βέβαια, ταυτόχρονα μερικές από αυτές είχαν τα κόμματα, τις πρωτοπορίες. Αλλά είναι η υλική παρουσία του πλήθους -που δεν έχει κοινές καταβολές και πιθανόν ούτε κοινούς στόχους- που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Αυτό είναι ένα “μαγικό” από τη στιγμή που διαφορετικοί άνθρωποι βρίσκονται μαζί και αρχίζουν να έχουν κάτι κοινό.

Ποιες είναι οι βασικές στρατηγικές της περιόδου;
Μέχρι στιγμής οι βασικές πολιτικές αναλύσεις και στρατηγικές στην Ελλάδα γύρω από την αντιμετώπιση του μνημονίου, της κρίσης και της καταστροφής του κοινωνικού ιστού -που πρόκειται να επιταχύνει σημαντικά και να αλλάξει πια και εμφανώς την ισορροπία ανάμεσα στις ελίτ και το λαϊκό πόλο- ήταν δύο. Η πρώτη ήταν αυτή που προσπάθησε και ο Παπανδρέου στη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών. Μία συμμαχία συναίνεσης που θα έρχεται από τα πάνω στη λογική της αντιπροσώπευσης και ελπίζει ότι ο κόσμος που ακολουθεί (είτε είναι μέλος είτε συμπαθών) θα συνταχθεί. Η δεύτερη μεγάλη, υποτίθεται και εναλλακτική, λογική είναι η λογική του “Μετώπου”, του ηγεμονικού μπλοκ. Αυτή η λογική αναγνωρίζει ότι για να μπορέσεις να έχεις μία κάποια επιτυχία σε μία τεράστια πολιτική σύγκρουση που θα καθορίσει το μέλλον μίας χώρας για δεκαετίες, πρέπει να αναγνωρίσεις ότι δεν μπορείς να αποφύγεις τις συγκρούσεις. Επομένως, για να δημιουργήσεις το λαϊκό πόλο, επιλέγεις μία κεντρική αντίφαση, μία κεντρική ρωγμή στον κοινωνικό χώρο, η οποία θεωρείς ότι έχει τις μεγαλύτερες επιπτώσεις για όλη την κοινωνία και προσπαθείς να την προωθήσεις σαν τον κεντρικό πόλο αντίφασης και σύγκρουσης και επομένως να δημιουργήσεις μία συμμαχία γύρω από αυτή, έτσι ώστε ο κόσμος να τον αποδεχτεί σαν προσωρινά πιο σημαντική από τα απολύτως περιφερειακά συμφέροντα και έτσι να οργανωθεί προς τη λογική μιας κεντρικής σύγκρουσης. Η λογική του “Μετώπου” το έβαζε αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπόρεσε να βρει αυτή την κεντρική αντίφαση γύρω από την οποία θα οργανωνόταν μία μη παραταξιακή συμμαχία κεντρικής σύγκρουσης.

Ποια είναι τα στοιχεία αυτής της κεντρικής αντίφασης;
Τρία μόνο θα μπορούσαν να είχαν παίξει αυτό το ρόλο. Το ένα είναι η οικονομική εξαθλίωση και η διάλυση του κοινωνικού ιστού. Η επίθεση, δηλαδή, στο μνημόνιο επειδή ακριβώς προβλέπει συγκεκριμένα μέτρα με συγκεκριμένα αποτελέσματα. Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι κολλάει πάντα στα οικονομικά συμφέροντα των επιμέρους τάξεων, συμφερόντων, επαγγελμάτων… Έπρεπε, λοιπόν, να συνδυαστεί. Το λάθος ήταν ότι δεν συνδυάστηκε με την έννοια της κυριαρχίας. Όπως λέει ο Καρλ Σμιθ “κυρίαρχος είναι αυτός που μπορεί να αναστείλει την εφαρμογή του νόμου και να εισάγει την κατάσταση ανάγκης”. Έχουμε αυτή ακριβώς την κατάσταση στην Ελλάδα. Την αναστολή της κανονιστικότητας και νομιμότητας του ελληνικού κοινωνικού κράτους και την εισαγωγή κατάστασης έκτακτης ανάγκης από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Εμφανίστηκε, λοιπόν, η Ελλάδα σε μία πολύ ενδιαφέρουσα και παράδοξη κατάσταση. Ότι είμαστε μία νεοαποικιακή ή μεταποικιοκρατική κατάσταση χωρίς να έχουμε περάσει αποικιοκρατία. Τώρα, μία τρίτη λογική αρχίζει να εμφανίζεται στις πλατείες της Ελλάδας που απομακρύνεται από τις δύο προηγούμενες (κομματικές συμμαχίες και ηγεμονικό μπλοκ) και πηγαίνει στις πλατείες χωρίς αντιπροσώπευση.''

Τα φαινόμενα απαντούν ! //ΠαραλληλοΓράφος// ..ενα ενδιαφερον κειμενο για τους αγανακτισμένους

Τα φαινόμενα απαντούν ! 

αποσπασμα 

''Αντίθετα η λέξη φαινόμενο απουσιάζει συστηματικά από κάθε “ανάλυση”.

Οι λόγοι είναι προφανής, αυτό που συνέβη είχε τη μαζικότητα, την δυναμική, την αποφασιστικότητα και την προοπτική που κάθε φιλόδοξος ποδηγέτης θα επιθυμούσε, όμως δεν τους περιελάμβανε και κυρίως δεν τους επιθυμούσε εξ αρχής και τους αποστρεφόταν. Παρά ήταν αυθόρμητο και γρήγορο για να προλάβουν να κάτσουν στην κατάλληλη καρέκλα, δεν είχε καν καρέκλα, δεν είχε οργανωτικές δομές πυραμίδας ώστε να κάτσουν στην κορυφή ή έστω να προσπαθήσουν να “διεισδύσουν από κάτω”. Η αμηχανία μεγάλωσε όταν όλες οι πιθανές πολιτικές ομάδες, συνειδητοποίησαν ότι ο “κοσμάκης” που τους εξορίζει ακόμη και από την “αγανάκτηση”, είναι “πρώην δικός τους”, δηλαδή προφανώς κάπου άνηκε πριν και στρατεύονταν πολιτικά, ακόμη και κομματικά και τώρα αμφισβητεί το σύνολο της πολιτικής, το σύνολο των ηγεσιών. Οι εκατοντάδες χιλιάδες που “αγανακτούν” δεν είναι παρθενογεννημένοι, είναι οι ίδιοι πολίτες που πριν μερικά χρόνια προσπαθούσαν να εκφραστούν μέσα από το κατεστημένο πολιτικό σύστημα, ψήφιζαν και “πίστευαν” σε πολύχρωμες καρικατούρες ιδεολογιών ή φλέρταραν με εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις. Αμήχανα προσπάθησαν οι καρεκλοκένταυροι αντί για άμεση αυτοκριτική να αποδώσουν το φαινόμενο στην τεχνολογία, η οποία ναι μεν έπαιξε το ρόλο της, ως πρός την ταχύτητα της διάδοσης, αλλά η οποία δουλεύει και αντίστροφα διότι με την ίδια ταχύτητα διαδίδεται και η προπαγάνδα τους. Είναι τόσο αστείο το επιχείρημα, όσο το να αποδώσεις την επανάσταση του 1917 στην εφεύρεση του ραδιοφώνου ή του τηλεφώνου ή του πολύγραφου. Και είναι επίσης το λιγότερο κυνικό να υποκρίνεσαι πως η τεχνολογία αυτή είναι χρήσιμη και αποδοτική στο να αγοράζονται και να πουλιούνται χώρες με μερικά “κλίκ”, αλλά να μην έχει εφαρμογή στη ίδια την δημοκρατία. Τουναντίον οι πολίτες γνωρίζουν πολύ καλά και εμπειρικά πως θα ήταν απόλυτα εφικτή μια “αμεσοδημοκρατική” διακυβέρνηση με τη χρήση της τεχνολογίας και το απέδειξαν γιατί χρησιμοποίησαν τα απλά τεχνολογικά μέσα που αποτελούν την καθημερινότητά τους, όπως τα κινητά τηλέφωνα και το διαδίκτυο για να αυτοοργανωθούν.

Αποφεύγουν λοιπόν να αναφέρονται οι κομματισμένοι και “μεγαλοσυνδικαλισμένοι” σε ότι συμβαίνει με τη λέξη “κοινωνικό φαινόμενο” γιατί αντίθετα από τους ποδηγετικούς ή απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς που φοριούνται εύκολα “καπέλο”, το ίδιο το “φαινόμενο” δεν τους τους περιλαμβάνει, εξελίσσεται χωρίς αυτούς και μέχρι να περάσει από την δυναμική και απρόβλεπτη εξέλιξη του σε μια στατική πολιτική ισορροπία, είναι αδύνατος ο έλεγχος και ο χειρισμός του. Οποιαδήποτε παρέμβαση, από την τέλεια αποχή ως την προσπάθεια καπελώματος, από το παρακρατικό προβοκάρισμα μέχρι την “ιδεολογική απαξίωση” θα έχει αυτή τη στιγμή χαοτικό αποτέλεσμα και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά ακόμη και οι ποιο αδαής πολιτικάντηδες. Γιατί τα κοινωνικά φαινόμενα που γεννιούνται “ανακλαστικά”, μετά από μεγάλες καταπιέσεις και μέσα σε ένα πολιτικό κλίμα πλήρους παρακμής και διαφθοράς έχουν πολλούς βαθμούς ελευθερίας και σχεδόν καμία σταθερά, αφού πρακτικά στην αστική τουλάχιστον δημοκρατία η σταθερά αυτή είναι η στοιχειώδης εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των “μέσων ανθρώπων” στις “ηγεσίες” ή έστω στους “θεσμούς”. Με ένα μαγικό λοιπόν τρόπο όλοι όσοι μετέχουν οποιασδήποτε “εξουσίας”, σε όλο το πολιτικό φάσμα ταυτίζονται ως προς την αντίδραση είτε με χαρακτηρισμούς “απαξίωσης”, είτε με χαρακτηρισμούς “προσέγγισης”, κανείς σχεδόν όμως δεν παραδέχεται την αλήθεια, ότι πρόκειται δηλαδή για ένα κοινωνικό φαινόμενο που προσωρινά δείχνει να τους γυρίζει την πλάτη.

Το φαινόμενο είναι μια απάντηση, η αντίδραση στη δράση ή η δράση στην αντίδραση, κοινώς είναι η φυσική απάντηση, ο φυσικός νόμος που ισχύει παγκόσμια και παντού στο σύμπαν. Η κοινωνία είναι και αυτή ένα φυσικό σύστημα που διαταράχθηκε πολύ βίαια τα τελευταία 10 χρόνια και βγήκε εκτός ισορροπίας και επίσης πέρασε οριστικά από την βιομηχανική εποχή στην, εποχή της πληροφορίας. Αυτή τη στιγμή το φαινόμενο αποτελεί την ενστικτώδη αντίδραση του κοινωνικού υποσυνείδητου, την άμεση αντίδραση του ενστίκτου της επιβίωσης που είναι γενετικά καταγεγραμμένο μέσα σε κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη μας.

Οι πολίτες που νιώθουν να εξοντώνονται μεθοδικά και αναίτια μέσα από την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου τους, την εξαθλίωση, την υποθήκευση του μέλλοντος των παιδιών τους, από μια μειοψηφία νεοφεουδαρχών απαίτησαν από την “δημοκρατία” και τους “θεσμούς” να αποτραπεί αυτό και στη συνέχεια μετά την παρατεταμένη συστηματική και εξόφθαλμη κατάχρηση της “λαϊκής εντολής”, απαίτησαν την τιμωρία των υπευθύνων, εξαντλώντας την εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα. Το πολιτικό σύστημα ταυτίστηκε και ταυτοποιήθηκε με τις τράπεζες και οι πολικοί ως έμμισθοι υπάλληλοι τους, η “δημοκρατία” ταυτίστηκε με το διοικητικό συμβούλιο μια πολυεθνικής. Οι πολίτες αναγνώρισαν τον παραλογισμό του να ζουν σε μια “δημοκρατία” όπου οι πολλοί δεν έχουν δικαίωμα απόφασης και αφού δεν μπόρεσε το πολιτικό σύστημα να απαντήσει έγκαιρα παρασυρόμενο από την καπιταλιστική απληστία του, γεννήθηκε το φαινόμενο, η απάντηση στη δράση, η φυσική αντίδραση. Δεν είναι τυχαίο πως ένα από τα λίγα εμφανή χαρακτηριστικά του φαινόμενου είναι η αυθόρμητη “αίτηση” για αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες που εκδηλώνεται πανευρωπαϊκά. Δεν είναι απλά η πρόθεση για μια “λίγο βελτιωμένη δημοκρατία”, είναι η αγωνία για ένα νέο είδος δημοκρατίας με στοιχεία λαοκρατίας, αυτοοργάνωσης, κοινωνικού ελέγχου δικαιοσύνης και πραγματικά ίσων ευκαιριών. Πίσω από την οργή υπάρχει το αίτημα της κοινής λογικής στο οποίο κωφεύει συστηματικά και επί χρόνια όλη η “αστική δημοκρατία” : Είμαστε οι πολλοί γιατί δεν αποφασίζουμε εμείς για μας ; Τι σκατά δημοκρατία είναι αυτό ; Μπορώ να αποφασίσω άμεσα σε εκατοστά του δευτερολέπτου για το τραγούδι της γιουροβίζιον πατώντας ένα πλήκτρο, μπορεί η τράπεζα να με εξοντώσει άμεσα με ένα κλίκ, φακελώνομαι από κάθε εταιρία και κρατική υπηρεσία με ένα πληροφορικό σύστημα, μπορώ να επικοινωνήσω με εκατομμύρια σε ένα μπλόγκ για να βρω τις οδηγίες χρήσης του σεσουάρ μου, αλλά δεν μπορώ να αποφασίσω με το ίδιο τρόπο και τα ίδια μέσα για το μέλλον της κοινωνίας μου και το μέλλον των παιδιών μου; Και στην κοινή αυτή λογική το “σύστημα” δεν έχει τίποτα για να αντιπαρατεθεί πλέον παρά το ψέλλισμα μιας “αντικέ” προπαγάνδας από τα κατά τα άλλα διαφημιζόμενα ως “διαδραστικά” ΜΜΕ περί της ανάγκης για “αντιπροσώπευση” και τις κλασικής και βολικής άποψης για την αναγκαιότητα να αποφασίζουν οι “ειδικοί”. Το φαινόμενο λοιπόν απαντάει αυθόρμητα, όπως απάντησε κάθε φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας όταν τελείωνε η κοινωνική χρησιμότητα και η κοινωνική αποδοχή των συστημάτων, κάθε φορά που η ισορροπία είχε μεγάλες εκτροπές και η διαφθορά ήταν καθολική και κάθε φορά που η εξέλιξη άλλαζε τους κανόνες.

Μόνο οι πολιτικοί, οι εκμεταλλευτές, οι δυνάστες, οι κάστες, τα λόμπι και οι πάσης φύσεως εξουσιαστές απατούν γιατί δεν υπάρχει κέρδος χωρίς απάτη. Τα φαινόμενα αυτού του είδους απαντούν αυθόρμητα στην αντικοινωνική ιδιοτέλεια των ολίγων, έτσι λειτουργεί η φύση, δράση – αντίδραση. Ευτυχώς !''

 

Ημερησια Διαταξη....

Το συμπερασμα απο την Puerta del sol.

 "Δεν έχουμε τίποτα δικό μας,παρα μόνο το χρόνο,το χρόνο,που
απολαμβάνουν όσοι δεν έχουν που την κεφαλήν κλιναι"

ΜΠΑΛΤΑΣΑΡ ΓΚΡΑΣΙΑΝ ("Εγχειρίδιο Μαντικής και Τέχνης

Ηλεκτρονική συλλογή υπογραφών για να επιστρέψει η κλινάμαξα Θεσσαλονίκης- Αθήνας

ecology-salonika.org

Ηλεκτρονική συλλογή υπογραφών για να επιστρέψει η κλινάμαξα Θεσσαλονίκης- Αθήνας

καλά ολοι αυτοι οι...Ηγετες της Ευρωπαικής Νεοφιλελευθερης Δεξιας Οι Μερκελ Μπερλουσκονι Σαρκοζί και Σια* ενστικτο αυτοσυντηρησης Δεν εχουν ; δεναντιλαμβανονται οτι βαζοντας το μαχαιρι στο λαιμό στην Ελλάδα κινδυνευουν να βρεθουν μπροστα σε θυελλες στο δικο τους Σπιτι;

καλά ολοι αυτοι οι...Ηγετες της Ευρωπαικής Νεοφιλελευθερης Δεξιας  Οι Μερκελ Μπερλουσκονι Σαρκοζί και Σια*
ενστικτο  αυτοσυντηρησης Δεν εχουν ; 
δεναντιλαμβανονται οτι βαζοντας το μαχαιρι στο λαιμό στην Ελλάδα  κινδυνευουν να βρεθουν μπροστα σε θυελλες  στο δικο τους Σπιτι;
 Νομιζουν οτι  η εξεγερση που εξαπλωθηκε στις Αραβικές χωρες  που γρηγορα -σε μια βδομάδα  μεσα εξαπλώθηκε στην Ισπανια και σε αλλη μια βδομαδα στην Ελλάδα .. Δεν θα φτασει ταχυτατα στο Παρισι, στο Βερολινο, στη Ρωμη;
 * και ...Αντωνάκης

Οσο για μας ..Δεν θα κανουμε την επανασταση μόνο και μόνο για να πουλαμε Φθηνοτερα Γιαουρτακια και να παιρνουν οι εργαζομενοι το 1/5 του μισθου που περνουν τωρα ...
ουτε για να μας προκυψει  για Πρωθυπουργος  ο ..Θοδωρακης (η ο ...Μαρκεζινης)(θεε μου ))

Αφιέρωμα στην Παρισινή Κομμούνα: σταθμό στην ιστορία του εργατικού-κομμουνιστικού κινήματος Η Παρισινή Κομμούνα (1871) Περιλαμβάνει τα εξής άρθρα: Ιστορικό χρονικό των γεγονότων της Παρισινής Κομμούνας Καρλ Μαρξ: “Ο Εμφύλιος Πόλεμος στη Γαλλία” Ο Β. Ι. Λένιν για την Παρισινή Κομμούνα (από το έργο “Κράτος και Επανάσταση”) Φρίντριχ Ένγκελς: “Κοιτάχτε την Παρισινή Κομμούνα” Η διεθνιστική σύνθεση της Παρισινής Κομμούνας Ο Γιάννης Κορδάτος για την Παρισινή Κομμούνα (1930) Μ. Μ. Παπαϊωάννου: “Η Παρισινή Κομμούνα και η Ελλάδα” απο το Erodotos Weblog

Αφιέρωμα στην Παρισινή Κομμούνα: σταθμό στην ιστορία του εργατικού-κομμουνιστικού κινήματος

Η Παρισινή Κομμούνα (1871)

 Περιλαμβάνει τα εξής άρθρα:

Ιστορικό χρονικό των γεγονότων της Παρισινής Κομμούνας

Καρλ Μαρξ: “Ο Εμφύλιος Πόλεμος στη Γαλλία”

Ο Β. Ι. Λένιν για την Παρισινή Κομμούνα (από το έργο “Κράτος και Επανάσταση”)

Φρίντριχ Ένγκελς: “Κοιτάχτε την Παρισινή Κομμούνα”

Η διεθνιστική σύνθεση της Παρισινής Κομμούνας

Ο Γιάννης Κορδάτος για την Παρισινή Κομμούνα (1930)

Μ. Μ. Παπαϊωάννου: “Η Παρισινή Κομμούνα και η Ελλάδα”

Επτά λέξεις κλειδιά για την εμπειρία της Μαδρίτης- πλατεία Sol, 15M αναδημοσιευση απο το Μπλογκ ΕΟΣ (Eνωση Οπαδων ΣΥΡΙΖΑ)

ΕΟΣ (Eνωση Οπαδων ΣΥΡΙΖΑ)

Επτά λέξεις κλειδιά για την εμπειρία της Μαδρίτης- πλατεία Sol, 15M

του Guillermo Kaejane 

(http://www.edu-factory.org/wp/spanishrevolution/)

Μετάφραση Β. Χριστοφίδη

«Δεν θέλω νέο iPad, θέλω μια νέα ζωή" (γκράφιτι ζωγραφισμένο στη διάρκεια της κινητοποίησης της 15η Μαΐου)

1 – Χρόνος.

Ο χρόνος επιταχύνει. Οι αισθήσεις ανακινούνται. Ο φόβος παραλύει τις αισθήσεις, ο ίλιγγος τις οξύνει. Η μόνιμη κατασκήνωση στην πλατεία Sol είναι καθαρός ίλιγγος. Ο χρόνος περνά γρήγορα από την μια συγκέντρωση στην άλλη, αλλά στην συνέχεια επιβραδύνεται. Οι νύχτες είναι πραγματικά μεγάλες. Ο χρόνος διαστέλλεται και συστέλλεται, κινείται από μια ανθρώπινη θάλασσα (κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά, νέων). Η γενική αίσθηση είναι ότι έχουν ήδη περάσει χρόνια αλλά δεν είναι περισσότερο από τρεις ημέρες.

Μια επανάσταση είναι πραγματική όταν τροποποιεί τον χωροχρόνο.

Ο χωροχρόνος που δημιουργήθηκε τις τελευταίες ημέρες διακατέχεται από μία και μόνη έμμονη ιδέα: τη συνέχεια. Παραδόξως η διατήρηση του γίνεται δυνατή μόνο μέσω μιας διαλείπουσας διαδικασίας. Μέσα από την φυσική μας έλευση-και-αποχώρηση από την πλατεία Sol. Η εμπειρία κρατείται ζωντανή ακόμα κι αν δεν είμαστε παρόντες. Για το λόγο αυτό (και πολλούς άλλους), η κατασκήνωση στην πλατεία Sol δεν μπορεί να κατανοηθεί χωρίς την ύπαρξη των κοινωνικών δικτύων. Η συνέχεια της εμπειρίας επιτυγχάνεται με την απο-εδαφοποίηση. Βρίσκομαι στην Sol, παρόλο που είμαι στο σπίτι. Είμαι στην Sol, γιατί συνέχεια μιλάω για αυτό, γιατί δε μπορώ να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου, γιατί δεν μπορώ να το βγάλω από το κεφάλι μου. Και όταν μπορώ, πάω εκεί. Πηγαίνω τρέχοντας να συνδεθώ με τον «κοινωνικό υποδοχέα», έτσι ώστε οι άλλοι να μπορέσουν να αναπαυθούν.

Η κλασική αντίληψη των κοινωνικών εξεγέρσεων είναι ένα σενάριο στο οποίο η συνέχεια συνδέεται με την συσσώρευση δύναμης. Αν συνεχίσουμε και άλλο, θα έρθουν περισσότεροι από εμάς που ήδη συμμετέχουμε. Εάν κρατηθούμε έξω στους δρόμους, οι τύραννοι θα πέσουν. Αυτή η μυστικοποίηση απλοποιεί όσα συνέβησαν στην Αίγυπτο και τις άλλες αραβικές χώρες. Οι εμπειρίες που μας έχουν μεταφερθεί κατά το τέλος αυτών των εξεγέρσεων, και όχι στην αρχή τους, ούτε κατά τα χρόνια της ορατότητας και της αφάνειας τους, είναι αποτυχημένα πειράματα, αδιέξοδα και θα πρέπει να τους στρέψουμε την πλάτη.

Αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες δεν είναι το τέλος, δεν είναι η αποφασιστική στιγμή, είναι μόνο η αρχή.

2. Επικοινωνία.

Η Επικοινωνία αποτελεί μια μορφή πολιτικής οργάνωσης. Οι άνθρωποι οι ίδιοι γίνονται τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τα κοινωνικά δίκτυα δεν είναι τόσο το μέσο, όσο το εκφραστικό και οργανωτικό τους έδαφος. Η κοινή λογική είναι υφασμένη σε μορφή ροής και μιμιδίων (memes). Από τη λογική της κοινής εμπιστοσύνης στο Facebook στη λογική των ζωντανών εξιστορήσεων στο twitter.

Ένα σύνθημα κυκλοφορεί, πολλαπλασιάζεται. Καθώς δεν υπάρχει επίσημη έκδοση, οι φήμες φουντώνουν. Τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης βάλουν ενάντια σε μια ντανταιστική κακοφωνία που είναι αδύνατον να ερμηνεύσουν. Κρατούνται από ό, τι μπορούν, προβάλλοντας τις δικές τους ιδέες.

Η αυτο-αφήγηση αυτής της διαδικασίας δεν περνά, προς το παρόν, τόσο από την ζωντανή αναμετάδοση της, όσο από την εκ των υστέρων ενημέρωση, την διήγηση αυτού που ζήσαμε, το «ήμουν εκεί!"» το οποίο γίνεται όλο και πιο έντονο.

Η εμμονή των μέσων μαζικής ενημέρωσης για ζωντανή μετάδοση των διαδηλώσεων "από μέσα", σαν από την πλευρά του συμμετέχοντος, προδίδει την ανησυχία τους για την απώλεια της δική τους κεντρικότητας. Οι εμπειρογνώμονες και αναλυτές δείχνουν πόσο ανίκανοι είναι να σκεφτούν με το κεφάλι τους, και να μιλήσουν (τόσο στην αριστερά όσο και στην δεξιά) με μια φωνή. Η αίσθηση του θεατή που ζει την εμπειρία μοιάζει σαν τους τηλεθεατές της σειράς Lost που έβλεπαν σχολιαστές να προσπαθούν να κατανοήσουν το τέλος της: ένα μείγμα λήθαργου, ντροπής και γέλιων.

3. Οι εξουσίες.

Με την τεράστια εκφραστική δυνατότητα η οποία είναι σήμερα διαθέσιμη, οι συμμετέχοντες σε μία ομάδα αισθάνονται ότι μπορούν να αναπαραστήσουν τα πάντα. Η αίσθηση της ενδυνάμωσης είναι τόσο μεγάλη που κάνει κάποιον να πιστεύει ότι αυτό που ο καθένας μας κάνει αντιπροσωπεύει και όλους τους άλλους. Είναι μια λογική, από την οποία είναι δύσκολο να απαλλαγούμε, αλλά είναι σημαντικό να την απενεργοποιήσουμε. Η δύναμη αυτού του κινήματος προέρχεται από την μη αντιπροσώπευσή του. Δεν μας αντιπροσωπεύουν, και όπως το σύνθημα λέει ... επειδή δεν μπορούν.

Όπως σε κάθε διασπαρμένο δίκτυο, υπάρχει ένα πλήθος διαφορετικών κέντρων εκ των οποίων κανένα δεν βρίσκεται στο "κέντρο", αλλά το καθένα τους αποτελεί έναν μεταγογέα1 που παραλαμβάνει και αποστέλλει προτάσεις και νοήματα. Η δημιουργικότητα είναι η ουσία. Η ηγεμονία όποιου βρίσκεται στο τιμόνι, σε κάθε δεδομένη στιγμή (πλατφόρμα «Πραγματική Δημοκρατία Τώρα»;Τα συγκροτήματα στην πλατεία; Οι επιτροπές με τις συνελεύσεις; Twitter; Εγώ και οι φίλοι μου;) αλλάζει όλη την ώρα.

Οι συνελεύσεις δεν είναι ένας χώρος στον οποίο ορίζεται μία έννοια, αλλά μάλλον μια συλλογική κάθαρση. Μια τεράστια επιθυμία να μιλήσουμε, και να μιλήσουμε, και να μιλήσουμε. Γλωσσικές μνήμες («Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος»), αναμειγνύονται με νέες μορφές έκφρασης («Σφάλμα 404 - Αποτυχία συστήματος»), («Λήψη (Download) Δημοκρατίας»), δεν είναι κρίση αλλά ληστεία.

Σε θεσμικό επίπεδο η τρέλα βασιλεύει. Σε 72 ώρες έχουμε δει το σύνολο της πολιτικής τάξης (της Ισπανίας) να περνάει από το οτι «κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει» σε «αυτό δεν είναι σημαντικό» μετά σε «αυτό είναι επικίνδυνο» και τις τελευταίες λίγες ώρες, «είμαστε εσείς!». Και πάλι, τραγελαφική. Η αδυναμία διατύπωσης των διεκδικήσεων του κινήματος με καθαρούς όρους «αριστερά-δεξιά» που αποτελούν την βάση της κοινωνικής συναίνεσης, από τη μετάβαση στη δημοκρατία [μετά τον Φράνκο] αρχίζει να αποκαλύπτει μια νέα λογική της σύγκρουσης: «Από πάνω και κάτω».

Ανίκανος να ελέγξει τι συμβαίνει, ο μηχανισμός ελέγχου του κινήματος συνίσταται σε μια απλή ερώτηση, ένα μόνιμο ερώτημα: «Λοιπόν, τι προτείνετε;»

4. Προτάσεις.

Η απαίτηση για την υποβολή προτάσεων αποτελεί ένα μηχανισμό ελέγχου. Ένας τρόπος πλήρωσης του κενού υπο-αντιπροσώπευσης. Ένας μηχανισμός όχι αποκλειστικά στην χρήση των μέσων μαζικής ενημέρωσης ή της πολιτικής τάξης, αλλά και ορισμένων εκφράσεων του ίδιου του κινήματος. Έχοντας μια απάντηση επιτρέπει να λοιδορούνται οι εξεγερμένοι λέγοντας «Αχ, είναι ουτοπική»" ή «Ω, είναι λαϊκιστές» ή «Ω, είναι αριστεροί» ή «A, αυτό που θέλουν είναι αδύνατο» ή «Χα, πόσο αφελείς» ή «Μπα, δεν είστε ριζοσπάστες» ή «Χμ, θα πω μερικά λογικά πράγματα...»

Παρ'όλα αυτά, υπάρχει σιωπή. Ή κάτι πολύ κοντά στη σιωπή, η οποία μοιάζει σαν κακοφωνία των φαινομενικά αντιφατικών σημείων.

Όσο και να μπορεί να μας αγχώσει, ένα καλό σημείο εκκίνησης θα ήταν να πούμε: «Σε αντίθεση με εσάς που υποκρίνεστε ότι γνωρίζετε τα πάντα, εμείς δεν ξέρουμε ακόμα». Όσοι θέλουν να πάνε κάπου συγκεκριμένα βιάζονται. Κάτι τέτοιο αυτή την στιγμή δεν συμβαίνει.

Στην πλατεία, η συζήτηση η ίδια είναι πιο σημαντική από τα συμπέρασμά της. Η ευθύνη μας είναι να την υπερασπιστούμε και να την επεκτείνουμε. Ας συνεχίσουμε να συζητούμε. Ας συνεχίσουμε να να μιλάμε. Ας εμπιστευτούμε την ίδια την κοινή λογική η οποία έχει φέρει χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο για μέρες. Μέχρι στιγμής, τα πράγματα δεν πηγαίνουν άσχημα.

5. Πραγματική Δημοκρατία Τώρα.

Αυτό το λογότυπο, αυτό το σύνθημα το οποίο είναι παρόν σε όλη την κινητοποίηση και αποτελεί ένα από τα συντακτικά της μέρη, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και της πολιτικής τάξης έχουν λίγο ή πολύ αποφασίσει ακριβώς γι’αυτό τον λόγο να την αγνοήσουν. Αλλά είναι αρκετά εύκολο: «δημοκρατία», όχι η παλαιά μορφή της δημοκρατίας, αλλά η πραγματική. Η πραγματική βρίσκεται σε αντιδιαστολή με την προσομοιωμένη. Αυτό σημαίνει ότι το σύνθημα (ή ένα από τα συνθήματα), σύμφωνα με τo οποίο αυτό το κίνημα κτίζεται, λέει ότι αυτό που η θεσπισμένη εξουσία ονομάζει «δημοκρατία», είναι ψέμα. Και απαιτεί μια διαφορετική κατασκευή που σπάει το ομοίωμα. Και δεν διατυπώνει αυτό το πρόβλημα με απόμακρους, ουτοπικούς όρους. Θέλουμε τώρα, όπου το «τώρα» είναι επείγον, το «τώρα» σημαίνει νευρικότητα, το «τώρα» σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε σε θέση να το αγγίξουμε, ότι πρέπει να είναι σε κάθε μέρος της ζωής μας, ότι δεν είναι μόνο λόγια αλλά υπο-κατασκευή. Ότι δεν υπάρχει και επομένως πρέπει να γίνει.

6. Και ... αύριο;

Είναι πολύ δύσκολο να σκεφτούμε για το αύριο όταν είμαστε απορροφημένοι από τα γεγονότα του σήμερα. Είναι ακόμη πιο δύσκολο, δεδομένου ότι η ρητορική της πολιτικής τάξης αφορούσε ανέκαθεν το «αύριο». Σε αυτό το κίνημα, το «αύριο» είναι προς το παρόν αδιανόητο. Υπάρχει μόνο το «τώρα».

Για την θεσμική δύναμη, οι εκλογές της 22ας Μαΐου είναι η στιγμή για να ανακτήσει νομιμοποίηση. Μια στιγμή για να ανα-συσταθεί η διακυβέρνηση. Μια στιγμή να βάλει τα πόδια της κάτω και να επανασχεδιάσει τον χάρτη του εφικτού.

Οι εκλογές λειτουργούν προς το παρόν ως ένα διάχυτο στοιχείο, ίσως ενοποιητικό σε συμβολικό επίπεδο. Όμως, στην κατασκήνωση, στις συνελεύσεις, κ.λπ. οι λέξεις που οι περισσότεροι ακούμε είναι "σύνδεση", "επέκταση", "κατασκευή".

Στις23 Μαΐου θα αρχίσει να επιλύεται το ζήτημα αυτό, όπως ένα γκράφιτι έγραφε: «Δεν θέλω νέο iPad, θέλω μια νέα ζωή»

PS: Ο αριθμός 7. Χαρά, χαρά, χαρά

Αυτο που συμβαινει οσο κια θελουν και ποροσπαθουν εμφανώς να καπελώσουν οι διαφοροι εθνολαικιτς Σπιθατοι ειναι Ευρωπαικο ...ειναι Διεθνιστικο ...ειμαστε Ελληνες και Μεταναστες και Γαλλοι και Πορτογαλλοι και Ισπανοι και ΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ οι "Αγανακτισμένοι" αρνούνται και απόψε να πληρώσουν για την οικονομική κρίση σε Παρίσι, Λονδίνο, Κοπεγχάγη, Στοκχόλμη, Σόφια, Βερολίνο, Βελιγράδι, Άμστερνταμ, Όσλο, Εδιμβούργο, Ελσίνκι, Βρυξέλλες, Βιέννη, Δουβλίνο, Ρώμη, Ρέικιαβικ, Στρασβούργο, Δρέσδη, Μπολόνια, Σεβίλλη, Λεμεσός, Θεσσαλονίκη. ......................ΔΕΙΤΕ ΣΤΗΝ'' Ε.''

Μεγαλύτερες από κάθε άλλη φορά οι συγκεντρώσεις σε δρόμους και πλατείες σε όλη την Ελλάδα

Ξεχείλισε αγανάκτηση το Σύνταγμα

Τα πρώτα μηνύματα από τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες

Τελευταία ενημέρωση: 21:56 Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Με θυμό και αυτο-οργάνωση, μουσικές και χορό, το κίνημα των «Αγανακτισμένων» ένωσε απόψε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, σε όλη την Ευρώπη, πάνω από κόμματα και ιδεολογίες, κατά της λιτότητας.

Στο Σύνταγμα η συγκέντρωση ξεπέρασε όλες τις προηγούμενες ημέρες σε όγκο και παλμό. Ήδη από τις 7 το απόγευμα οι εκτιμήσεις ανέφεραν πως στο Σύνταγμα και γύρω από αυτό οι συγκεντρωμένοι ξεπέρασαν τις 50.000.  Αυξημένες, όμως, εμφανίστηκαν και οι αστυνομικές δυνάμεις.

Οι σφυρίχτρες και τα κατσαρολικά είναι και πάλι εκεί, σε ένα πολύχρωμο πλήθος όπου βλέπεις από μωρά μέχρι παπάδες, να απλώνεται στους γύρω δρόμους. Κεντρικό σύνθημα το ρυθμικό “κλέφτες-κλέφτες”, μαζί με ομαδικό μούτζωμα προς τη Βουλή.

Οι σκηνές αυξάνονται συνεχώς καθώς όλο και περισσότεροι αποφασίζουν να μη γυρίσουν σπίτι, τουλάχιστον απόψε. Από νωρίς υπήρξαν αρκετές αψιμαχίες του κόσμου με μικροπωλητές που πουλούσαν νερά και αναψυκτικά σε "άγριες" τιμές.

Στο μεταξύ, όσοι κατεβαίνουν κάθε μέρα στο Σύνταγμα προχωρούν σε ποικίλες μορφές αυτοοργάνωσης. Συγκροτούν ομάδες καθαριότητας, νομικής υποστήριξης, ιατρείο, μέχρι και σχεδιασμό του χώρου.

Το πρόγραμμα συμπεριλαμβάνει από νωρίς και καλλιτεχνικά δρώμενα από συναυλίες σε αυτοσχέδια εξέδρα μέχρι θεατρικές πρόβες, ενώ γίνονται προσπάθειες και για οργάνωση συσσιτίου από εθελοντές.

Η βροχή ...έχασε τη μάχη στη Θεσσαλονίκη

Στη Θεσσαλονίκη η βροχή φάνηκε αρχικά ότι κράτησε τον περισσότερο κόσμο μακριά από το Λευκό  Πύργο. Λίγη ώρα μετά το τέλος της βροχής οι Αγανακτισμένοι ξανάρχισαν να κατεβαίνουν από παντού φτάνοντας τις 10.000 περίπου χιλιάδες μέσα σε λίγη μόνο ώρα.

Οι διαδηλωτές συμμετέχουν μαζικά σε διαρκή Γενική Συνέλευση όπου ο καθένας μπορεί να πάρει το λόγο, να εκφράσει τις απόψεις τους και να κάνει προτάσεις για τη συνέχιση του αγώνα των "αγανακτισμένων".

Ενα από τα θέματα που συζητιούνται απόψε στη γενική συνέλευση της Θεσσαλονίκης είναι η επέκταση των συγκεντρώσεων στην πλατεία Αριστοτέλους και σε άλλες πλατείες της πόλης.

Οι "Αγανακτισμένοι" όλης της Ευρώπης ενώνονται

Το πανό που ξεδιπλώθηκε στο Σύνταγμα  καλώντας τους Γάλλους να ξυπνήσουν ρωτώντας τους "Εσείς για πόσο θα κοιμάστε;" φαίνεται ότι τελικά ένωσε το Σύνταγμα και Παρίσι.

Γαλλία - Οι πρώτες εκατοντάδες Γάλλων Αγανακτισμένων άρχισαν να καταφθάνουν στην πλατεία της Βαστίλης. Φαίνεται πως τελικά η ένωση της Ευρώπης θα γίνει στους δρόμους.

Πορτογαλία - Στην Λισαβώνα στις πλατείες Ρόσιο και Τσιάδο, το πλήθος συγκεντρώθηκε και έστησε σκηνές.

Αγγλία- Σχετικά λίγος κόσμος αλλά με παλμό και με τη συμμετοχή πολλών Ελλήνων και Ισπανών, στη συγκέντρωση, στην πλατεία Τραφάλγκαρ, στο Λονδίνο.

Ισπανία -Από το μεσημέρι οι Αγανακτισμένοι ανακατέλαβαν την  "Πλάθα Καταλούνια" στη Βαρκελώνη. Οι συγκεντρωμένοι είχαν εκδιωχθεί βιάιως προχθές από την αστυνομία ώστε να καλωπισθεί ο χώρος από τα συνεργεία του δήμου, ενόψει πιθανής γιορτής μετά τον τελικό του τσάμπιονς λιγκ. Το μόνο που χρειάστηκε όπως έγραψαν ήταν ένα κάλεσμα στο facebook και στο twitter και σύντομα η αστυνομία είδε πλήθη να ξανακατεβαίνουν στην πλατεία.

Όπως ποστάρισε χαρακτηριστικά ένας "Indignado", "κάποιος πρέπει να μιλήσει σε αυτούς στο κοινοβούλιο για τα κοινωνικά δίκτυα".  

Η σχετική σελίδα "EUROPEAN REVOLUTION 29TH MAY-ALL CITIES OF EUROPE", στο FaceBook, έχει ξεπεράσει τα 90.000 μέλη που οργανώνουν σήμερα ταυτόχρονες συγκεντρώσεις σε 130 πλατείες σε παραπάνω από 26 πόλεις.

Σύμφωνα με τη σελίδα τους οι "Αγανακτισμένοι" αρνούνται και απόψε να πληρώσουν για την οικονομική κρίση σε Παρίσι, Λονδίνο, Κοπεγχάγη, Στοκχόλμη, Σόφια, Βερολίνο, Βελιγράδι, Άμστερνταμ, Όσλο, Εδιμβούργο, Ελσίνκι, Βρυξέλλες, Βιέννη, Δουβλίνο, Ρώμη, Ρέικιαβικ, Στρασβούργο, Δρέσδη, Μπολόνια, Σεβίλλη, Λεμεσός, Θεσσαλονίκη.

Η σελίδα τους αναφέρει: «Ζητάμε πραγματική Δημοκρατία τώρα. Δεν είμαστε εμπορεύματα στα χέρια πολιτικών και τραπεζιτών. Κατηγορούμε τις οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις για την άσχημη κατάστασή μας και απαιτούμε την απαραίτητη αλλαγή πορείας. Λαοί της Ευρώπης ξυπνήστε. Ας φτιάξουμε μια καλύτερη ζωή, ας μιλήσουμε, ας συναντηθούμε, ας αλλάξουμε τα πάντα».

Το κίνημα των "Αγανακτισμένων" ξεκίνησε στις 15 Μαΐου στην Ισπανία και από την 25η του μήνα στην Ελλάδα.

 

Βίαιη επίθεση της αστυνομίας στους Γάλλους "Αγανακτισμένους"

Αργά το βράδυ δυνάμεις της γαλλικής αστυνομίας επιχείρησαν να διαλύσουν 5.000 διαδηλωτές οι οποίοι θέλουν να παραμείνουν όλη τη νύχτα στην πλατεία της Βαστόλης. Οι αστυνομικοί χτύπησαν τους διαδηλωτές με γκλομπ κι έκαναν εκτεταμένη χρήση χημικών

Γερμανοί Πράσινοι: Η Ελλάδα αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία

Γερμανοί Πράσινοι: Η Ελλάδα αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία
Στην κοινή συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, ο Ράινχαρντ Μπυτικόφερ (Reinhard Buetikofer), επικεφαλής των Γερμανών Πράσινων ευρωβουλευτών, ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Οι Γερμανοί έχουν λάθος εικόνα για την Ελλάδα. Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ δείχνουν ότι το έλλειμμα της Ελλάδας έχει περιοριστεί όσο καμιάς άλλης χώρας. Τα επόμενα 10 χρόνια φαίνεται να έχει δυνατότητες ανάπτυξης. Το πακέτο περικοπών ξεπερνάει τις δυνατότητες της χώρας. Επιπλέον μέτρα, θα είναι καταστροφικά Είμαστε αντίθετοι σε περικοπές στον κοινωνικό τομέα. Παρόλα αυτά η Ελλάδα πρέπει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα -το πικρό φάρμακο πρέπει να το καταπιεί.

Ο κίνδυνος αδυναμίας πληρωμής του χρέους τον Ιούλιο εξακολουθεί να υφίσταται για την Ελλάδα. Οι Γερμανοί Πράσινοι βλέπουν αρνητικά την ώθηση της Ελλάδας σε πτώχευσης της Ελλάδας και αποχώρηση από την ευρωζώνη. Πρέπει να της δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία. Γι΄ αυτό και συμβάλλουν στην καταπολέμηση των εθνικιστικών προκαταλήψεων των Γερμανών.

Οι Πράσινοι θέλουν συνεργασία και όχι διενέξεις. Χρειάζεται μια νέα στρατηγική οικονομικού συντονισμού μέσα στην ευρωζώνη. Λάθη έγιναν κι από τις χώρες που είχαν περίσσευμα. Χρειάζεται μια νέα προσέγγιση και αυτό το προσφέρει το Green New Deal».

Whose City Is It, Anyway?

Whose City Is It, Anyway?

Η άλωσις της Πόλεως και τα οψάρια κλικ

Μια αλλη αποψη για τους εδώ ''αγανακτισμένους '' αποσπασμα

Σκέψεις για την πλατεία Συντάγματος

''Κι επειδή, οι σκέψεις αυτές στηρίζονται στην επιτόπια παρουσία κάποιων από μας στο Σύνταγμα, θέλουμε να επισημάνουμε πως υπάρχει πραγματικά ένα χάσμα ανάμεσα στην προσπάθεια συνέλευσης (λέμε προσπάθεια γιατί δεν έχει συγκροτηθεί ουσιαστικά σε σώμα και μοιάζει πολλές στιγμές με ομάδα ψυχοθεραπείας) και στο ετερόκλητο πλήθος απογοητευμένων πατριωτών και εθνικιστών με μια χούφτα καθαρών φασιστών που δίνει τον τόνο μπροστά στη βουλή. Το να αγνοεί κανείς τις αντιφάσεις των «αγανακτισμένων» μόνο και μόνο επειδή «κατεβαίνει κόσμος στο δρόμο», το να μην αντιλαμβάνεται το πλαίσιο μέσα στο οποίο επιθυμεί να παρέμβει, καθώς και τα όρια του, είναι σαν να νομίζει πως κάθε σπόρος δίνει και καρπό.''

GREEKTROIT Χάσμα Σημαιών /αναδημοσιευση αποσπασματος

GREEKTROIT

Χάσμα Σημαιών

Περί πλατείας Συντάγματος ο λόγος.
Και ο λόγος περί του χάσματος μεταξύ πλατείας και κερκίδας.
Πλατεία ίσον συνέλευση και κόσμος σαφώς πιό πολιτικοποιημένος (πολιτικοποιημένος είπα – όχι κομματικοποιημένος).
Κερκίδα ίσον “εεεε οοοο κλέφτες οουυυυ” και κόσμος πιό οπαδικός κραδαίνοντας σημαίες κυρίως Ελληνικές ή και φίλα προσκείμμενων κρατών όπως Ισπανίας και Αργεντινής.
Ας τους πούμε οι πανωχορίτες και οι κατωχορίτες.
- Από που είσ ισί;”
- Απ’ το πανουσύνταγμα γιαγιά.
- ααα
Που λες οι πανωχωρίτες έχουν ένα θέμα με τις σημαίες και οι κατωχωρίτες έχουν ένα θέμα με το θέμα των πανωχωριτών με τις σημαίες και οι πανωχωρίτες έχουνε ένα θέμα με το θέμα των…
Το θέμα όλο, κατά το ταπεινό μου το μυαλό είναι η διάσταση στα κεφάλια πολλών μεταξύ εθνικού (σημαίες ντε) και αριστερού (όπερ ίσα δικαιώματα, φαί για όλους κλπ και όχι ΚΚΕ, ΣΥΝ κλπ). Επίσης κολλήστε τσόντα στην παραπάνω διάσταση και την παρανόηση ότι σημαία=εθνικισμός όπως και αριστερά=ΚΚΕκλπ.
Την όλη διάσταση προσπαθούν (μάλλον αποτυχημένα) να παντρέψουν άνθρωποι του λεγόμενου αριστερού πατριωτικού χώρου. Αποτυχημένα, γιατί μες στην ομίχλη που τσαλαβουτάμε όλοι η βάρκα τους συνήθως κλίνει προς τον εθνικισμό/συνωμοσιολογία και μπάζουνε νερα και πανε στον πάτο.
Την ίδια διάσταση θα προσπαθήσω να παντρέψω κι εγώ από εδώ και άμα τα καταφέρω γράφτε κάτι σχετικό στην ταφόπλακά μου μαζί με ένα πιπεράτο απόφθεγμα από τον Κουρτ Βόνεγκατ.
Λοιπόν…

Χάσμα Σημαιών

Γερμανοί Πράσινοι: Αλληλεγγύη προς την Ελλάδα

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ

Γερμανοί Πράσινοι: Αλληλεγγύη προς την Ελλάδα

Tελικά Το Μόνο Κομμα  στ Γερμανια   που Οχι μόνο δεν ειναι αλληλεγγυο αλλά ειναι και αυτο που μας βαζει το μαχαιρι στο Λαιμό ειναι το Γερμανικό  Αδελφο κομμα του κυριου  Σαμαρά και των  Νεοδημοκρατων ΕΘνολαικισταράδων του (που παρεμπιπτντως ειναι και οι κυριοι υπευθυνοι για το τωρινό  Χαλι .. Το κομμα της Φραόυ Μέρκελ ...(μπρρρ!!!!)
 Και ο κ Σαμαράς  μας κανει και τον ...Αντιμνημονιακό 


Υ., Γ θα μου πεις ..τι το παραξενο ... Εδω τον Αντιμνημονιακό μας παριστανει και ο κυριος τεως  Υπουργος του Μητσοτακη ...ο κ.Μικης  Θοδωράκης

ξεφτιλες χουλιγκανοι .....;η το ποδοσφαιρο ως το οπιο των εντελώς ηλιθιων ή εκτος απο τους''α-πολιτικ'' υπαρχουν και οι νεαντερνταλιοι... (κλικ)

''Αμέσως μετά το τέλος του αγώνα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, περίπου 100.000 οπαδοί των «μπλαουγκράνα» ξεχύθηκαν στους δρόμους της πόλης, όμως οι συμπλοκές έγιναν στην πλατεία «Καναλέτας», κοντά στην «Πλάσα ντε Καταλούνια». Οι «αγανακτισμένοι» θέλησαν να κοιμηθούν πάνω στην πλατεία, όπως γίνεται κάθε βράδυ τις τελευταίες ημέρες, αλλά οι φίλοι της Μπαρτσελόνα δεν τους άφησαν.

Γύρω στις 5 το πρωί κορυφώθηκαν τα επεισόδια, με μπουκάλια και άλλα αιχμηρά αντικείμενα να φεύγουν από τις δύο πλευρές, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να τραυματιστούν συνολικλά 89 άνθρωποι. Από αυτούς οι 74 είχαν ελαφρά τραύματα, όμως η κατάσταση των υπολοίπων 15 ήταν χειρότερη. Άπαντες μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο της πόλης.

Η ένταση είχε ξεκινήσει αρκετά πριν από το παιχνίδι, καθώς η αστυνομία αναγκάστηκε να διώξει τους «αγανακτησμένους» από τη «βάση» τους, προκειμένου να μπορούν από την πλατεία να παρακολουθήσουν από γιγαντοθόνες τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ οι φίλοι της Μπαρτσελόνα''

Πλατεία απο τον greektroit

Πλατεία

Posted on Μαΐου 29, 2011 by greektroit

Πήγα λοιπόν και εγώ χτες στην πλατεία συντάγματος.

Μέχρι ν’ αρχίσει η συνέλευση ένοιωθα μια δυσπεψία που αφενώς οφειλόταν σε ένα εγγενές μου πρόβλημα και αφετέρου σε ένα πανηγυρτζίδικο κλίμα που μύριζε κάτι από σύνδρομο Ντάουν και χούντα. Κόσμος με ελληνικές σημαίες να μουτζώνει την βουλή και να τραγουδάει γηπεδικά συνθήματα λίγο προσαρμοσμένα στην μνημονιακή μας φάση και να λέει κάθε τόσο “κλέφτες κλέφτες κλέφτες”. Την εθνική μας ανάταση αυτή βοηθούσαν μικροπωλητές ελληνικών σημαιών (!). Η δυσπεψία μου χειροτέρεψε πολύ όταν ένας από αυτούς πέρασε σε απόσταση αναπνοής από μπροστά μου. Κατηγορία παιδοβούβαλο με φόρμα και μπλουζάκι κάποιου πολύ ελληνικού γυμναστηρίου (;) με μια τσάντα ελληνικού στρατού  (!) γεμάτη με πλαστικά ελληνικά σημαιάκια. Ευτυχώς πίσω μου από μια μικροφωνική άρχισε να πάιζει τον “πρόσφυγα” των Active Member και το στομάχι μου ηρέμησε κάπως.

Τα πράγματα φαινόταν επικίνδυνα ηλίθια οπότε πήρα το στομάχι μου και κατέβηκα προς την πλατεία. Ωραίες παρουσίες έκαναν το στομάχι μου χαρούμενο και τα μάτια μου ακόμη πιό χαρούμενα. Τόσο πολύ δε που σχεδόν δεν παρατήρησα την παράταξη κινητών σουβλακερί (να το καθιερώσουμε κάθε χρόνο παιδιά, το πανυγήρι του Αγίου Συντάγματος – να φέρετε και στρινγκάκια και πλαστικά παιχνίδια).

Μια βόλτα για να κουνηθούμε πάνω κάτω στην Μητροπόλεως-Ερμού ανέδειξε ένα άλλο περίεργο στοιχείο. Εκτός από μια παρέα (ουτε καν διμοιρία) από ΜΑΤ τίποτα άλλο από αστυνομία. Ουάτ δε φακ;; Σε οποιαδήποτε άλλη συγκέντρωση και να κατέβηκα στον καιρό του μνημονίου έβλεπες περισσότερους αστυνομικούς απ’ όσα πλακάκια στην Ερμού. Παρεπιμπτόντως, εδώ δεν είχε τόσο ωραίο κόσμο – μάλλον ήταν ειδικότητα της πλατείας αυτό οπότε ξανανέβηκα επάνω ακριβώς στις 9 για την συνέλευση.

Πολύς κόσμος! Τόσο κόσμο εγώ σε συνέλευση δεν έχω ξαναματαδεί και έχω περάσει από  μερικές βαρβάτες.

Η οργάνωση της συνέλευσης ήταν πιστεύω αρκετά καλή. 3 λεπτά για κάθε ομιλητή και δύο καθορισμένα θέματα. 1. Τί κανουμε τις επόμενες 3 μέρες, 2. τί κάνουμε με τα ΜΜΕ που θέλουν να καλύπτουν την γενική συνέλευση.

Και μετά ήρθαν οι μέλισσες. Έκατσα μέχρι τις 11 και άκουσα πολλούς ομιλητές. Με τους περισσότερους συμφωνούσα στα περισσότερα αλλά οι περισσότεροι ήταν και εκτός θέματος. Ωστόσο παρατήρησα κάτι και νομίζω πως κατάλαβα γιατί οι προβοκάτορες και τα ΜΑΤ δεν έχουν διαλύσει ακόμα αυτήν την ιστορία. Όποτε θιγόταν το θέμα των μεταναστών υπήρχε κάποιος κόσμος που ξύνιζε τα μούτρα του τρελλά. Ας πούμε, σε κάποια στιγμή ένας εκ των συντονιστών έλαβε μύνημα σχετικά με το μαχαίρωμα δύο Κούρδων και το ανέφερε. Τότε μια γκόμενα άρχισε να ωρύεται σε στυλ “και τι μας νοιάζει εμάς εδώ αυτό;”. Όπως σε πολλά πράγματα σ’ αυτήν την ζωή είχε δίκαιο και άδικο μαζί. Τέσπα, το πιάνετε το υπονοούμενο, γιατί να σε διαλύσει κανείς όταν μπορείς να διαλυθείς από μόνος σου;

Αυτό φαίνεται να το καταλάβανε πολλοί ευτυχώς οι οποίοι επέμεναν (και καλά κάνανε) σε μια ενωτική γραμμή μεταξύ των ας πούμε γαλάζιων σημαιών και όλων των άλλων.

Αυτά μέχρι που έφυγα. Για τα ΜΜΕ δεν πρόλαβα να ακούσω κάτι πάντως η δικιά μου άποψη είναι πως σε συγκεκριμμένα και ιδίως δικτυακά ΜΜΕ (πχ το press project) πρέπει να δωθεί άδεια μετάδοσης της γενικής συνέλευσης μόνο και μόνο για να δει πολύς κόσμος ότι η ιστορία δεν αρχίζει και τελειώνει με τα οπαδικά συνθήματα έξω απ’ την βουλή αλλά έχει (ίσως) πολύ περισσότερο βάθος. Για γνωστά χουντοκάναλα όπως ΜΕΓΑ, ΑΝΤ1 κλπ δεν υπάρχει καμία συζήτηση.

Συμβάν Πλατειών MHNYMAL

Συμβάν Πλατειών

- Ώστε συμβαίνει. Τι ακριβώς;

- Κάτι συμβαίνει. Συμβεβηκός.

- Συμβάν ορέον; - Επακριβώς.

- Ίσως μοιραίον; Μνήμης σηκός;

- Μπα, δε νομίζω. Βλέπω σημαία.

- Να ’ναι του έθνους αναβαθμός;

- Ίσως το στόρι θέλει άλλη μαία,

   άλλης ελπίδας είναι σταθμός.

- Ελπίδα; Βλέπω, σπουδαίες λέξεις.

  Έχεις και άλλες σημαντικές;

- Δημοκρατία. Θέλεις να παίξεις;

- Με λέξεις ανατριχιαστικές;

- Ανατριχιάζεις; Δεν το πιστεύω.

  Μ’ αυτή τη λέξη την πιο παλιά;

- Αν έχει αλήθεια, την ψαχουλεύω.

  Την αλητεύω σα σκανδαλιά.

- Μα, τι είσαι. Ξέρεις; Μικροαστούλης!

  Ο στερημέ καταναλωτής!

- Είδος ανώτερο είμαι. Δούλης

  το γέννημα είμαι επί της γης.

  Είς homo sapiens, όπως όλοι.  

  Κι οι τροϊκανοί και οι Γερμανοί.

  Παραλλαγές μόν’ ονειροπόλοι,

  λεν πως σκαρφίζονται, γης ουρανοί.

   

- Κι αν ήταν άλλα όντα ανώτερα

  σ’ αυτή τη γη, να μας τυραννούν

  και σε πειράματα, περί τα ενδότερα,

  να μας ντροπιάζουν, να μας χαλούν;

- Κάτι σαν τώρα. Και σαν το κάποτε

  και τα τοτέμ μας και τα ταμπού.

  Στης ιστορίας το οπωσδήποτε

  μέλλοντος, πρόγνωση προσκρούει, θαμπού.

- Στους ειδικούς, τότε, ας μη πιστέψουμε,

  δεν είναι ώρα για ταρζανιές.

- Τους Ροβεσπιέρους πά να μουσκέψουμε

  με νεροπίστολα. Κι απέ, κλανιές.