Και -ίσως – η απώλεια του αντικειμένου της αγάπης να είναι και η πηγή του κακού, του παράλογου κακού: Στο θεατρικό έργο Καλιγούλας ο Καμύ ερμηνεύει σαν αποκάλυψη του Παράλογου την αιφνίδια μεταστροφή που έκανε ένα καλό αυτοκρατορα τέρας μετά το θάνατο της αδελφής του Drusilla( με την οποία ο αυτοκράτορας είχε μια αθέμιτη σχέση )
Το έργο αρχίζει μετά το θάνατο της Drusilla ο Αυτοκράτορας έχει εξαφανισθεί και οι πατρίκιοι είναι θορυβημένοι . Όταν επιστρέφει κουρασμένος και ταραγμένος , τους διαβεβαιώνει ότι δεν είναι τρελός , ποτέ στην ζωή το δεν αισθάνθηκε τόση πνευματική διαύγεια γιατί ανακάλυψε μια απλή αλήθεια: «Οι άνθρωποι πεθαίνουν και δεν είναι ευτυχισμένοι»[1] Η αναπόδραστη φάση του θανάτου καθιστά τα πάντα εξίσου ασήμαντα ,αι ο Αυτοκράτορας ,προτίθεται , μια κα στο σημείο αυτό η δύναμη του είναι απόλυτη , να αποκαλύψει ένα κόσμο που τώρα βλέπει «γεμάτο από ψέμα κα αυταπάτη» . Ο Καλιγούλας διαβεβαιώνει ότι «Δεν μπορώ να υποφέρω τον κόσμο ετσι όπως είναι φτιαγμένος . Χρειάζομαι λοιπόν το φεγγάρι ή την ευτυχία ή την αθανασία ή τέλος πάντων κάτι άλλο που να είναι μεν παράλογο αλλά που να μην ανήκει σ¨ αυτό τον κόσμο [2]Στο εξής οι πράξεις του θα τείνον να αποκαλύψουν στον καθένα η φύση τού Παράλογου . «Αυτό σημαίνει ότι το κάθε τι γύρω μου είναι ψέμα κι εγώ θέλω να ζούνε μέσα στην αλήθεια !Κι έχω τον τρόπο να τους κάνω να ζήσουν στην αλήθεια . Γιατί ξέρω τι τους λείπει Τους λείπει η γνώση κι¨ ένας δάσκαλος που να ξέρει για τι μιλάει .»[3] . Η νέα περίοδος της βασιλείας του λοιπόν είναι μια βασιλεία πείσματος και φαντασίωσης :εκτελέσεις , είναι εκβιασμοί κα ανηθικότητα – στην οποία χρησιμοποιεί τις γυναίκες των πατρικίων για πόρνες , εκθέτει τους πατρικίους σε γελοίους καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς (ενώ , παρά έξω άνθρωποι δολοφονούνται ).. Τα πάντα είναι ίσα (στον απόλυτο, τον παράλογο τρόμο )[4]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου