Αναγνώστες

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

αποσπεριτης


Σήμερα αυτόν τον ρόλο αναλαμβάνει η αγορά. Στην ανάλυση του Μπάουμαν δεν είναι η πολιτική (κράτος) που χάνει αρμοδιότητες, αλλά είναι η αγορά που αποκτά πολιτικές εξουσίες. Δεν απουσιάζει όμως μόνον η πολιτική από την κοινωνία των καταναλωτών, απουσιάζει και η ταξική ένταξη. Εδώ ο Μπάουμαν, από άλλους βεβαίως δρόμους, συγκλίνει με την ιδέα της εξατομικευμένης κοινωνίας και των κατηγοριών «ζόμπι» του Ούλριχ Μπεκ. Η κοινωνία των καταναλωτών, κατά τον συγγραφέα του παρόντος βιβλίου, διασπά τις ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, διαλύει τις συλλογικές ταξικές ταυτότητες. Μόνον που ο Μπεκ στις διαδικασίες ρευστοποίησης των ταξικών ταυτοτήτων βλέπει τη διαμόρφωση εξατομικευμένων ρίσκων, ενώ ο Μπάουμαν βλέπει τη διαμόρφωση σμηνών. Σμήνη από καταναλωτές και σμήνη από «αποτυχημένους καταναλωτές».

H Ρουτίνα σημερα

Posted by: luciferidis on: Αυγούστου 1, 2009
Η επανάληψη παράγει εμπιστοσύνη δηλαδή πίστη οτι ο κόσμος θα συνεχίσει να είναι ο ίδιος και αύριο όπως και σήμερα ή χθες , οτι δεν θα συμβεί κατι το ξαφνικό (συνήθως τρομερό)Έτσι η ρουτίνα είναι ένα είδος -ξόρκι
Μόνο που αυτό το ξόρκι είναι πολύ πιο αδύνατο σήμερα παρα στην παραδοσιακή κοινωνία -λόγω της σύγχρονης κοινωνικής ταχύτητας ..σχεδόν εξαΰλωσης …
Γιαυτό και πολλοί -πάρα πολλοί -γαντζώνονται στην ρουτίνα με τρόπο Υστερικά (ή ψυχαναγκαστικό …) για να εξορκίσουν μανιασμένα την αλλαγή
Ο Πύργος του Καφκα (και η Ελλάδα του Νεοφιλελεύθερου Σήμερα )
Στον Πύργο :ο ήρωας του Κάφκα ο Κ θέλει να εισέλθει στον Πύργο αλλά μένει πάντα απ έξω γιατί είναι ξένος « Δεν σας αρέσει ο Πύργος» ρώτησε ο δάσκαλος γρήγορα. «Πως»ξαναρώτησε ο Κ λίγο αιφνιδιασμένος και επανέλαβε αμέσως την ερώτηση με ηπιότερο τόνο «Αν μου αρέσει ο Πύργος ;Γιατί νομίζετε ότι δεν μου αρέσει;» «Σε κανένα ξένο δεν αρέσει»είπε ο δάσκαλος
Πράγματι στον Κ δεν άρεσε ο Πύργος«Ξαφνικά ο Κ θυμήθηκε το χωριό του . Μπορούσε να σταθεί πολύ καλά απέναντι σ¨ αυτόν τον δήθεν Πύργο κι έκανε όλη αυτή την πορεία για να τον δει ,τότε ήταν κρίμα για τον κόπο[… ]Kι άρχισε να συγκρίνει το καμπαναριό του χωριού του με τον πυργίσκο πού έβλεπε εκεί πάνω . Το καμπαναριό χωρίς δισταγμό λόγχιζε τον αέρα με έναν υψηλότερο σκοπό από ότι τα χαμηλά σπίτια [… ]ο πύργος κατέληγε σε κάτι σαν σοφίτα με πολεμίστρες ακανόνιστες σπασμένες[… ]Νόμιζες πως ήταν κάποιος ψυχοπαθής πού τον είχαν κλειδωμένο στο πιο ψηλό δωμάτιο του σπιτιού είχε σπάσει τη στέγη και είχε ανυψωθεί ,για να βλεπει από εκεί τον κόσμο.»
Υ .Γ Σε ένα όνειρο που περιγράφει ο Φρόυντ μια κόρη ξενυχτά πλάι στο φέρετρο με τον Νεκρό πάτερα της .. Η κόρη αποκοιμιέται Από το αναμμένο κερί το φέρετρο πιάνει φωτιά .. Στο όνειρο της η κόρη βλέπει τον νεκρό πατέρα της να της Φωνάζει: ”Παιδί μου κοιμάσαι; Δεν βλέπεις oτι καίγομαι; ”

Η εικόνα ενός ανθρώπου που κάθεται και χαζεύει, μια μέρα απεργίας, την κενη οθόνη της τηλεόρασης του θα θεωρείται κάποτε μια από τις ωραιότερες εικόνες της ανθρωπολογίας του 20ου αιώνα
http://nosferatos.blogspot.com/search/label/%CE%BF%CE%B9%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%89%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82

Περι εθνους , εθνικης ταυτοτητας κλπ .Αναρτησεις στην Σπηλια..

Νίκου Δεμερτζή:Περι Πολιτικού Κυνισμού

Posted by: luciferidis on: Ιανουαρίου 16, 2009
Συναποτελούμενος από ειρωνεία, σκεπτικισμό, επιφυλακτικότητα, και δυσπιστία, ο πρώτος είναι συμβατός με τη δημοκρατία καθώς ευνοεί την αποστασιοποίηση από μισαλλόδοξες «αλήθειες» και την ανεκτικότητα απέναντι στον άλλο. Αντίθετα, ο έτερος τύπος είναι ασύμβατος με τη δημοκρατία καθώς στηρίζεται στην κακοπιστία, το μηδενισμό και τη διακωμώδηση των πάντων. Όντως τότε προκαλείται κρίση εκπροσώπησης. Στην περίπτωση όμως του εποικοδομητικού κυνισμού μπορούν να ενεργοποιηθούν κρυμμένες δυνατότητες και να αλλάξουν οι όροι του πολιτικού ανταγωνισμού.

Αποσταθεροποιουμενη μόνη της με τρόπο τερατώδη και, θα λέγαμε , ειρωνικό, η Πολιτική Οικονομία αποκλείει κάθε εναλλακτική οδό. Τι μπορούμε να αντιτάξουμε σε έναν τέτοιο υπέρ θεματισμό που προσοικειωνεται με τον τρόπο του την ενέργεια του πόκερ , του πότλατς, του καταραμένου αποθέματος , και συνιστά , κατά κάποιον τρόπο, το πέρασμα στην αισθητική και παραληρηματική φάση της Πολιτικής Οικονομίας ; Αυτό το απροσδόκητο τέλος , αυτή η μεταβατική φάση , αυτή η καμπύλη διάχυσης είναι ,κατά βάθος , κάτι πολύ πιο πρωτότυπο απ’ όλες τις πολιτικές ουτοπίες μας. ”

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Μοντέρνο στο Μεταμοντερνο -Στη τέχνη και στη Κοινωνία. Πέτρος Θεοδωρίδης

  Πέτρος Θεοδωρίδης (τμήμα κινηματογράφου Α.Π.Θ ) Από το Μοντέρνο στο Μεταμοντερνο Στη τέχνη και στη Κοινωνία   Α. :Μοντερνισμός   ...