Τα Αλμπατρός ,πελώρια ,όταν πετούν τα βράδια
Και διασχίζουν, σιωπηλά της Νύχτας τα σκοτάδια
Με απλωμένα τα φτερά και δεν κοιτούνε κατω
Και παίρνουν στα ταξίδια τους κι εμέ τον Νοσφεράτο ...
...Τα Αλμπατρός στον Ουρανό όταν τον διασχίζουν
Με τα φτερά τους τα σπαθιά., και γύρω τιτιβίζουν
Αποδημητικά πουλιά , της Νύχτας χελιδόνια
Κι οι άγγελοι που κατοικούν στων σύννεφων τ’ αλώνια
Τα Αλμπατρός ακούραστα κοιμούνται μ’ ένα μάτι.
Και στην Αγρύπνια ,απέθαντα και μεις οι Νοσφεράτοι
Στο πλάι συντροφεύουμε ως τον Αυγερινό
Μέχρι να λάμψει το λαμπρό τ’ αστρί το Πρωινό....
Και διασχίζουν, σιωπηλά της Νύχτας τα σκοτάδια
Με απλωμένα τα φτερά και δεν κοιτούνε κατω
Και παίρνουν στα ταξίδια τους κι εμέ τον Νοσφεράτο ...
...Τα Αλμπατρός στον Ουρανό όταν τον διασχίζουν
Με τα φτερά τους τα σπαθιά., και γύρω τιτιβίζουν
Αποδημητικά πουλιά , της Νύχτας χελιδόνια
Κι οι άγγελοι που κατοικούν στων σύννεφων τ’ αλώνια
Τα Αλμπατρός ακούραστα κοιμούνται μ’ ένα μάτι.
Και στην Αγρύπνια ,απέθαντα και μεις οι Νοσφεράτοι
Στο πλάι συντροφεύουμε ως τον Αυγερινό
Μέχρι να λάμψει το λαμπρό τ’ αστρί το Πρωινό....
3 σχόλια:
Τά αλμπατρός πελώρια όταν πετούν την νύχτα,
ψεκάζουν κάτι κουτσουλιές,
τόοοοσες με το συμπάθιο....
vripolίδης δεχθείς προσφάτως εις μέγα ξέφωτον κεφαλής παρασκεύασμα παραπετούντος κοσσύφου...
τα άλμπατρος,
πελώρια, όταν πετούν σα βόδια,
για να γίνουμε ταπεινοί
πρέπει να γίνουμε πετεινοί,
το μάτι να αστράφτει, και το λειρί,
να υποτασσόμεθα στη Μοίρα,
την αιώνια σκληρή Γυνή.
ακούραστα τα άλμπατρος
πετάνε μ' ένα φτερό
γιατί το άλλο κόπηκε
με μπαλτά φθονερό..
Είναι φορες που η ποιηση -εστω κι αν είναι λιγες-
οφειλει να αναφέρεται ακομη και στις μυγες:
Να ξερεις, Νοσφυ, πως εκει που τα Αλμπατρος πετανε
τις μυγες δεν πειραζουνε και δεν τις κυνηγανε,
αλλα και οι μυγες καθαυτες -Νοσφυ, να ξερεις πρεπει-
η φυσις να πετουν ψηλα δεν τους το επιτρεπει.
Γιατι αν ψηλα πετουσανε ολοι, μικροι-μεγαλοι,
κουνουπια, μυγες, Αλμπατρος, τζιτζικια, παπαγαλοι,
αηδονια που ειν’ καλιφωνα και καρακαξες φαλτσες
και χελιδονες στιχηρές, σπαθοφτερες μπεκαλτσες,
από το μποτιλιάρισμα θα μπλόκαραν τα παντα
στο τελος θα φρακαρανε ακομα και τα κβάντα!
Τοτε ηταν που θα τρακαραν η υλη και η αντιύλη,
θα επικρατουσε συγχυση, θα σβυνανε και οι ηλιοι
και απ' το μπλακ-αουτ το γενικο μες στο πυκνο το σκοτος
θα’ψαχνε να’βρει ο βορας κατά που πεφτει ο νοτος.
Κι ως θα κυλουσε ο τζέτζερης το πωμα του για νά 'βρει
μεσα στην ιδια θα 'πεφτε την τρυπα του τη μαυρη!
Θα 'χανε η μανα το παιδι μεσα στα μαυρα ερέβη
κι αυτό θα τηνε αναζητά και θα τηνε γυρευει.
Φιλιπος και Ναναναηλ θαχαν τακιμιασει
θα χωριζε και το εντεκα και θα 'χαμε ...δυο ασσοι!
Θα χωριζαν κι οι Διοσκουροι (που ηταν και οι δυο σκουροι)
και πλεον μονος του ο καθεις θ' απομενε μπακούρι
Θα΄χανε η ψειρα τη ραφή και ο γυφτος τη γενειά του
κι όλα θα περιστρεφοντο στο γυρο του θανατου.
Γι ολα αυτα κι αλλα πολλα φιλε μου Νοσφεράτο
τα Αλμπατρος πετουν ψηλα και οι μυγες απο κατω!
Δημοσίευση σχολίου