Γύρω γύρω Κυριακή και στη μέση της πλατείας Σάββατο(ενα ενδιαφερον κειμενο που δειχνει και την κατασταση στην κατω πλατεια σε σχεση με την ..ανω . ΑΝΩ ΚΑΤΩ ΔΗΛΑΔΗ ..)

Γύρω γύρω Κυριακή και στη μέση της πλατείας Σάββατο

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

'' Η Συνέλευση της πλατείας έχει ενδιαφέρον για δύο λόγους: Πρώτον ότι μιλά κόσμος που δεν είθισται να μιλά σε ξενοδοχεία και αμφιθέατρα και λέει τον πόνο του κι αυτό είναι καλύτερο από το να λέει την αλήθεια του. Δεύτερον γιατί έφερε μια άλλη κουλτούρα: Δεν χειροκροτάμε ούτε γιουχάρουμε. Κουνάμε χεράκια ή κάνουμε ντισλάικ. Ο ομιλητής δεν ουρλιάζει, δεν κάνει ειρωνεία και δεν χρησιμοποιεί τα κλισέ των φοιτητικών συνελεύσεων.

Η Συνέλευση σταματάει να έχει ενδιαφέρον όταν βλέπεις τον αριστερό στα πρόθυρα του εγκεφαλικού με το μάτι να γυαλίζει, να θέλει να πει όλη του την άποψη. Εκεί ξεκινάει ο παραλογισμός. Άλλος θέλει να φτιάξει αντιφασιστική περιφρούρηση που να κυνηγιέται με τους Χρυσαυγίτες στην Ηπείρου, άλλος θέλει τα σωματεία διότι είναι το σχολείο του κομμουνισμού, άλλος θέλει Γενική Απεργία Διαρκείας (χωρίς τις ηγεσίες), άλλος θέλει το «δεν πληρώνω», άλλος θέλει να φέρει τις φοιτητικές παρατάξεις να ρίξουν το σωστό πλαίσιο. Οσονούπω θα έχουμε την τιμή να δούμε επιστήμονες της αριστεράς να ερίζουν επί πολυσέλιδων κειμένων μέσα στο ντουμάνι της τσίκνας απ’ τα λουκάνικα.

Προσωπικά θα ήθελα όλοι αυτοί αντί να πολιτικοποιήσουν την κάτω Συνέλευση, να πολιτικοποιήσουν την πάνω διαδήλωση. Πράγμα δύσκολο διότι ημείς οι αριστεροί είμεθα άνθρωποι ως επί το πλείστον των λόγων και μας εξιτάρει η διαδικασία. Ο συνελευσιασμός είναι σαν την πρέζα, ξέρεις ότι κάνει κακό αλλά δεν την κόβεις με τίποτα.''