ο νεοσκοταδισμος στη φιλοσοφια ...κλικ

 αποσπασμα

...η λεγόμενη «υπόθεση Γιανναρά» μπορεί να θεωρηθεί ως προετοιμασία της προσπάθειας για αναβίωση του νεοσκοταδισμού, που ακολούθησε. 

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο συντηρητικός, φωτισμένος και μη τύπος, (λησμονώντας τον «φιλελευθερισμό» που επικαλείται), στρατιωτικοί, ιερείς αλλά και αριστεροί διανοούμενοι, θεώρησαν πολύ φυσικό να διδάσκεται σε μάθημα εισαγωγής στη φιλοσοφία ότι ο «Θεός είναι εκστατική αυτοπροσφορά ερωτικής αγαθότητας», ότι ο κόσμος έχει «ερωτική δομή και κίνηση», ότι ο συλλογικός βίος πηγάζει από την «εμπειρία ενός γεγονότος ελευθέρου, δηλαδή απολελυμένου, απολύτου», ότι «η λέξη λόγος είναι γένους αρσενικού γιατί η ζωο-ποίηση των αισθητών από τα νοητά βρίσκει τον πληρέστερο εικονισμό της στη γονιμοποίηση του θηλυκού από το αρσενικό (γιατί) η φύση των «αισθητών» έχει μια «θηλυκή» ετοιμότητα να σαρκώσει το γεγονός της ζωής».

Οι φοιτητές που διαμαρτυρήθηκαν για την καθιέρωση παρόμοιων απόψεων ως φιλοσοφικών με την εκλογή θεολόγου ως καθηγητή φιλοσοφίας, κατηγορήθηκαν ότι καταδιώκουν τον κ. Γιανναρά για την ιδεολογία του. Διάφοροι υπερασπιστές της ακαδημαϊκής τάξης δεν ενοχλήθηκαν διόλου από την ανεπάρκεια της φιλοσοφικής υποδομής του συγγραφέα του Σχεδιάσματος εισαγωγής στη φιλοσοφία, δείγματα της οποίας αναφέρονται στο υπόμνημα που δημοσιεύει η «Πολιτιστική». 

Όλες οι σχετικές παρατηρήσεις δεν ανασκευάστηκαν και οι περισσότερες ούτε καν αναφέρθηκαν στη συζήτηση που έγινε στην Πάντειο και στο «απαντητικό» υπόμνημα του κ. Γιανναρά. Προφανώς οι υποστηρικτές του κ. Γιανναρά δέχτηκαν ότι σε μια εισαγωγή στη φιλοσοφία μπορεί να υπάρχουν παρανοήσεις και λάθη λόγω της συντομίας της, ότι μια εισαγωγή δεν πρέπει να δίνει «πληροφορίες», δηλαδή σαφείς αναλύσεις των σημαντικότερων φιλοσοφικών προβλημάτων, όπως προκύπτουν από τα φιλοσοφικά κείμενα. 

Δέχτηκαν ότι σκοπός της εισαγωγής στη φιλοσοφία είναι η «μετοχή» των ακροατών ή αναγνωστών στα βιώματα του συγγραφέα της. Σημασία δεν έχουν τόσο οι γνώσεις του και οι ανιαρές βιβλιογραφικές λεπτομέρειες όσο η «αυθεντικότητα» των βιωμάτων του. Αυτά τα κριτήρια που υιοθέτησε η πλειοψηφία των εκλεκτόρων της Παντείου που ψήφισε τον κ. Γιανναρά, εξηγούν ίσως και το γεγονός ότι η Πάντειος λησμόνησε να δημοσιεύσει τα πρακτικά της εκλογής του και τα υπομνήματα των καθηγητών της φιλοσοφίας των ΑΕΙ της χώρας που έλαβε, αν και είχε υποχρέωση να το κάνει για νομικούς και ηθικούς λόγους.......