Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ''Σ¨ αγαπώ μέχρι θανάτου''

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ''Σ¨ αγαπώ μέχρι θανάτου''¨ αγαπώ μέχρι θανάτου
Η ερωτική ευτυχία συνδέεται με την ανακατάκτηση του Temps retrouve, του χρόνου της ικανοποίησης και της πλήρωσης.
Ο έρωτας χρησιμοποιεί τη μνήμη στην προσπάθεια του να νικήσει τον χρόνο ,καθώς «μόνο οι χαμένοι παράδεισοι είναι οι πραγματικοί ,μόνο η ενθύμηση παρέχει τη χαρά χωρίς το άγχος για το πέρασμα της» .Έρωτας είναι η, σχεδόν θρησκευτική έκσταση ,είναι δίψα για το άλλο «ακόμα και για το υπερφυσικό ,το ουσιαστικό και υπέρτατο άλλο, ενέχει μια διάσταση σχεδόν μεταφυσική ,έναν υπαινιγμό νοσταλγίας της άχρονης θεότητας 'Στα αλήθεια, τι άλλο λαχταρούν τα ζευγάρια, παρά την ακινητοποίηση της στιγμής ;«Τι διακρίνουν τα ζευγάρια σ ένα ανοιγόκλεινα των βλεφάρων;, την αλήθεια του σώματος και του μη σώματος, το όραμα της παρουσίας που σβήνει μέσα στη λαμπρότητα:καθαρή ζωτική ορμή, παλμός του χρόνου»Ο έρωτας δεν σημαίνει –μεταξύ άλλων-και λαχτάρα για εγκατάλειψη (στον άλλο),μια λαχτάρα που είναι κοντά στο θάνατο; Και ο υπαινιγμός της παράδοσης, της εγκατάλειψης στον(την αγαπημένο(η) δεν είναι και ένας υπαινιγμός (σαν ανακουφιστικός λυγμός) μιας επιθυμίας θανάτου, ένα:«Σ¨ αγαπώ μέχρι θανάτου»;
αποσπασμα απο: το Ερωτας Θνητος Απωθημενος θανατος, του Πετρου Θεοδωριδη , περιοδικο ΕΝΕΚΕΝ