O Z . Μπαουμαν για τους παράγοντες που οδηγούν στο συντριπτικό αίσθημα αβεβαιότητος και ανημποριάς που επικρατεί στον Σύγχρονο κόσμο:
Πρώτον .Η νέα αταξία στον κόσμο.
Ύστερα από μισό αιώνα ξεκάθαρων διαχωριστικών γραμμών ,και στρατηγικών ήρθε ένας κόσμος χωρίς ορατή δομή και χωρίς καμία΄ -έστω και απειλητική-λογική. Η πολιτική των ισχυρών πολιτικών ομάδων, που μέχρι πρόσφατα κυριαρχούσαν στον κόσμο, τρόμαζε με τις απόκοσμες δυνατότητες της.
Αυτό που σήμερα την αντικατέστησε τρομάζει με την έλλειψη συνέπειας και κατεύθυνσης κι επομένως με τις απεριόριστες δυνατές εκδοχές που προμηνύει.
Δεύτερον Η παγκόσμια απορύθμιση, ο παραλογισμός και η ηθική τύφλωση του αγοραίου ανταγωνισμού, η απεριόριστη ελευθερία που παραχωρήθηκε στο κεφαλαίο, το κομμάτιασμα των δημιουργημένων και μέχρι σήμερα πρόσφατα συντηρούμενων από την κοινωνία προστατευτικών δικτύων, καθώς και η απάρνηση όλων των λογικών επιχειρημάτων, πέραν των οικονομικών, έδωσαν μια νέα ώθηση στην αμείλικτη διαδικασία πόλωσης, που κάποτε αναχαιτίσθηκε μέσα από το νομικό πλαίσιο του κράτους πρόνοιας, καθώς και από τη διαπραγματευτική ισχύ των εργατικών σωματείων
Σήμερα καμία δουλειά δεν είναι εγγυημένη, καμία θέση δεν είναι απόλυτα αξιόπιστη, η πείρα και η τεχνογνωσία μόλις αποκτηθούν μετατρέπονται σε μειονέκτημα και οι δελεαστικές σταδιοδρομίες συχνά αποδεικνύονται μονοπάτια που οδηγούν στη αυτοκτονία
Τρίτον :Τα αλλά δίκτυα προστασίας, που είχαν δημιουργηθεί και συντηρηθεί από την κοινωνία, αυτές οι δεύτερες γραμμές χαρακωμάτων που προσέφερε η γειτονιά η οικογένεια, και όπου μπορούσε κανείς να αποτραβηχτεί για να επουλώσει τις πληγές του από τις αψιμαχίες της οράς, αν δεν έχουν καταρρεύσει, έχουν τουλάχιστον εξασθενίσει σε μεγάλο βαθμό
Γι αυτή την εξέλιξη ευθύνονται εν μέρει οι πραγματιστικές αλλαγές στο πλαίσιο των διαπροσωπικών σχέσεων που τώρα κυριαρχείται πέρα για πέρα από το πνεύμα του καταναλωτισμού ,ορίζοντας τον άλλο ως εν δυνάμει πηγή ευχάριστων εμπειριών Οι δεσμοί που παράγονται τώρα εν αφθονία έχουν ενσωματωμένη «την μέχρι νεωτέρας ειδοποίησης διάταξη καθώς και την διάταξη της μονομερούς απόσυρσης κατά βούληση» .
2 σχόλια:
Πόσο μπορεί ο blogoχώρος, η οικολογία και τα κοινωνικά κινήματα - κοινωνίες πολιτών, να θεωρηθούν παρήγορα αναχώματα στην επέλαση της αταξίας του κεφαλαίου; Στην ουσία δεν πρόκειται για αταξία του κεφαλαίου αλλά για κατευθυνόμενη αντιεγκεφαλική συμπεριφορά.
Η απελπισία δημιουργείται και από τη διαπίστωση του άτρωτου συστήματος, παρά τις γκέλες που κάνει. Και προσωπικά δεν ξεφορτώνω το άτομο από τις ευθύνες του. Στη Δανία τα επιδόματα ανεργίας έγιναν ύμνοι της οκνηρίας και της λούφας, και η κατάργηση του κράτους πρόνοιας ήρθε "αιτιολογημένα", το ξεχείλωμα των συνδικαλιστικών οργανώσεων και σε μας, έφερε τα τσιφλικάτα των λίγων. Μιλάς για απεργία κι ανατριχιάζει ο εργαζόμενος, που είδε να τον πουλάνε 25 χρόνια τώρα. Οι μισοί υπουργοί ΠΑΣΟΚ ΝΔ είναι πρώην συνδικαλιστές.
Πού είναι ο πάτος; Πώς και από πού ξεκινάει η ανατροπή. Κάπου σκεφτόμουνα ότι το πρόβλημα δεν είναι το σύστημα (μόνο), αλλά ο νικημένος στρατός μας...
''Πού είναι ο πάτος; Πώς και από πού ξεκινάει η ανατροπή. Κάπου σκεφτόμουνα ότι το πρόβλημα δεν είναι το σύστημα (μόνο), αλλά ο νικημένος στρατός μας...''
μα ναι ..Ατο ειναι το προβλημα ..
η επελεσαη του νεοσυντηρητισμου,νεοφιλελευθερισμουηταν και συνεπεια της ΗΤΤΑΣ
Δημοσίευση σχολίου