Αναγνώστες

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

Αυτο το μέσα το Βαθύ που πνιγεται στη Λήθη


Αυτό το μέσα το Βαθύ που πνίγεται στη Λήθη
και που οι Αλήτες σκέπασαν μ’ αυτά τα Νέα Ήθη
Που σαν πουλί φτεροκοπά μέσα από τα στήθια
Η Ηδονή κι ο Πόνος μας ,που λέγεται Α-λήθεια
……
Που ώρες μοιάζει φάρμακο και άλλοτε φαρμάκι
κι άλλοτε Ξίδι φθονερό και άλλοτε φιλάκι




Αυτό το Ψάρι μέσα μας που σπαρταρά σα Χέλι
- Κι άλλοτε μας σφυροκοπά κι άλλοτε είναι μέλι


Αυτό που δίνει απόλαυση , μα δίνει και περίσσεια
που πλημμυρίζει την καρδιά και μας χτυπά στα Ίσια


Αυτό το Ανυπόφορο το μέσα Αγαλματάκι
Ειναι καλή μου το μικρό , χρυσό μας πραγματάκι


Αυτό μας δίνει τη Ζωή αυτό κιο Θάνατος μας
Τον Τρόμο , την Ανάσα μας… Αυτός είναι ο Βιος μας


Κι αν κάπου δεν αντέχεται , άσε το να περάσει
Την άλλη μέρα ήρεμο ,(που ) θα ‘χει ξεδιψάσει

1 σχόλιο:

celin είπε...

πολυ ωραιο (λακανιζον) ποιημα!