Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011
Δημοκρατία και Καπιταλισμός/απο Heroico Desembarazo
Θεωρώ πως η Δημοκρατία δεν αποτελεί ένα απριορικά σχεδιασμένο στόχο της
μπουρζουαζίας αλλά ένα αποτέλεσμα των κοινωνικών αντιφάσεων και
συγκρούσεων της καπιταλιστικοποίησης. Είναι η σύγκρουση ανάμεσα σε δύο
τάξεις για το ποιος θα εξουσιάζει . Η Δημοκρατία παρέχει τη δυνατότητα
στην εργατική τάξη να ενδυναμωθεί, να συνειδητοποιηθεί ως τάξη με
συγκεκριμένα συμφέροντα και στόχους. Δίνει τη δυνατότητα της συλλογικής
οργάνωσης. Οι αγώνες των υποτελών τάξεων είναι οι παράγοντες που
επιτυγχάνουν τη δημοκρατική συμμετοχή και την προστασία από τα χτυπήματα
της αγοράς. Κατά συνέπεια, μπορεί να διαπιστωθεί μία αυτονομία του
κράτους από το συγκρουσιακό ταξικό αγώνα. Δηλ. ο καπιταλισμός στη
συγκρουσιακότητά του ήταν αυτός που προώθησε τη δημοκρατία και άλλαξε
τις ισορροπίες υπέρ των υποτελών τάξεων. Έτσι, η Δημοκρατία με τη σειρά
της γίνεται το μέσο που μπορεί να μεταμορφώσει τον καπιταλισμό.
ERIC HOBSBAWΜ Ληστές
>> 14.3.11 –
Θεμέλιο
Επανέκδοση της περίφημης μελέτης του Ερικ Χομπσμπάουμ για τις πολιτικές συμβολικές όψεις της παρανομίας και της ανταρσίας
μτφ. Νίκος Κούρκουλος
εκδ. Θεμέλιο
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011
Από χρόνιο πόνο στη μέση υποφέρουν πολλοί Έλληνες
- Διαξιφιστικός πόνος: Ένας αιφνίδιος, πολύ δυνατός πόνος που γίνεται αισθητός ως μια σειρά σύντομων, οξέων «χτυπημάτων». Ορισμένες από τις συχνές αιτίες αυτού του είδους πόνου, είναι η οσφυαλγία, η ισχιαλγία κλπ.
- Πόνος με αίσθημα «πάγου»: Αίσθηση υπερβολικού κρύου στην περιοχή του πόνου.
- Πόνος με αίσθημα «ηλεκτροσόκ»: Ανεξήγητος πόνος με αίσθηση διαπεραστικού ηλεκτρικού ρεύματος.
- Μυρμήγκιασμα: Η αίσθηση ότι ο πόνος «σκαρφαλώνει» σαν πλήθος από μυρμήγκια στο δέρμα. Οι αισθήσεις αυτές είναι γνωστές ως παραισθησίες και είναι από δυσάρεστες και ενοχλητικές έως επίπονες ως προς τη σοβαρότητά τους.
- Καυστικός πόνος: Μια αφύσικη αίσθηση καψίματος χωρίς να υπάρχει θερμότητα, όπως όταν το σώμα αγγίζει κάτι καυτό.
Ο Ουμπέρτο Έκο για τον πρωτοφασισμό. Ενα εξαιρετικά επικαιρο κειμενο στιςμερες μας οπους ο ακροδεξιος εθνολαικισμός εχει ξεσαλώσει . Απο το πολύ ενδιαφερον Μπλογκ gravity and the wind,,,,κλικ εδώ:
1. Το πρώτο χαρακτηριστικό του πρωτοφασισμού είναι η λατρεία της παράδοσης. Η παραδοσιαρχία, βέβαια, είναι πολύ παλαιότερη από τον φασισμό. Δεν χαρακτήριζε μόνο την αντιεπαναστατική σκέψη των Καθολικών μετά τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά γεννήθηκε στους ελληνιστικούς χρόνους, ως αντίδραση στον κλασικό ελληνικό ορθολογισμό. Στη λεκάνη της Μεσογείου, λαοί διαφόρων θρησκειών (που οι περισσότερες απ’ αυτές είχαν γίνει δεκτές στο ρωμαϊκό πάνθεο) άρχισαν να ονειρεύονται κάποια αποκάλυψη που είχε συμβεί στην αυγή της ανθρώπινης ιστορίας. Αυτή η αποκάλυψη, σύμφωνα με τη μυστηριακή αίγλη που καλλιεργούσε η παραδοσιαρχία, είχε παραμείνει για πολύ καιρό κρυμμένη κάτω από το πέπλο γλωσσών που ήταν πια ξεχασμένες — στα αιγυπτιακά ιερογλυφικά, στους κέλτικους ρούνους, στους παπύρους των σχεδόν άγνωστων θρησκειών της Ασίας.
Αυτή η νέα κουλτούρα έπρεπε να είναι συγκρητιστική. Ο συγκρητισμός δεν είναι απλά, όπως λένε τα λεξικά, «ο συνδυασμός διαφόρων μορφών πίστης και λατρευτικής πρακτικής»· ένας τέτοιος συνδυασμός πρέπει να ανέχεται τις αντιφάσεις. Καθένα από τα αρχικά μηνύματα περιέχει ψήγματα σοφίας, και όποτε έμοιαζαν να λένε διαφορετικά ή ασύμβατα πράγματα αυτό συνέβαινε μόνο και μόνο γιατί όλα παραπέμπουν, με αλληγορικό τρόπο, στην ίδια αρχέγονη αλήθεια.
Συνεπώς, δεν μπορεί να υπάρξει καμία πρόοδος στη γνώση. Η αλήθεια έχει ήδη καταγραφεί μια για πάντα, κι εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνεχίζουμε να ερμηνεύουμε το δυσνόητο μήνυμά της.
Αν κοιτάξει κανείς τις βιβλιοθήκες διαφόρων φασιστικών καθεστώτων, θα βρει όλους τους μείζονες διανοητές της παραδοσιαρχίας. Η ναζιστική εσωτερική γνώση τρεφόταν με παραδοσιαρχικά, συγκρητιστικά και μυστικιστικά στοιχεία. Η πηγή που επηρέασε περισσότερο τις θεωρίες της νέας ιταλικής δεξιάς, ο Ιούλιος Έβολα, συνδύαζε το Άγιο Δισκοπότηρο με τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, και την αλχημεία με την Αγία Ρωμαϊκή και Γερμανική Αυτοκρατορία. Και μόνο το γεγονός ότι η ιταλική δεξιά, για να δείξει πόσο ανοιχτό μυαλό διαθέτει, διεύρυνε αυτό τον κατάλογο ώστε να συμπεριλάβει και έργα του Ντε Μαιτρ, του Γκενόν και του Γκράμσι, αποτελεί ολοφάνερη απόδειξη συγκρητισμού.
Αν κοιτάξετε τα ράφια που, στα αμερικάνικα βιβλιοπωλεία, φέρουν την επιγραφή «Νέα Εποχή», θα βρείτε εκεί μέχρι και Άγιο Αυγουστίνο, ο οποίος, απ’ ό,τι γνωρίζω, δεν ήταν φασίστας. Αλλά το να συνδυάζεις τον Άγιο Αυγουστίνο με το Στόουνχεντζ — αυτό είναι σύμπτωμα πρωτοφασισμού.
2. Η παραδοσιαρχία συνεπάγεται την απόρριψη του μοντερνισμού. Και οι φασίστες και οι εθνικοσοσιαλιστές κυριολεκτικά λάτρευαν την τεχνολογία, ενώ οι διανοητές της παραδοσιαρχίας συνήθως την απορρίπτουν ως αντίθετη προς τις παραδοσιακές πνευματικές αξίες. Όμως, παρόλο που ο ναζισμός υπερηφανευόταν για τα βιομηχανικά του επιτεύγματα, ο εγκωμιασμός του μοντερνισμού δεν ήταν παρά η επιφάνεια μιας ιδεολογίας βασισμένης στην ιδέα Αίμα και Γη (Blut und Boden). Η απόρριψη του σύγχρονου κόσμου ήταν μεταμφιεσμένη σαν αντίκρουση του καπιταλιστικού τρόπου ζωής, αλλά αφορούσε κυρίως στην απόρριψη του Πνεύματος του 1789 (και του 1776, φυσικά). Ο Διαφωτισμός, η Εποχή του Ορθολογισμού, γίνεται αντιληπτή ως απαρχή της σύγχρονης αχρειότητας. Κατ’ αυτή την έννοια, ο πρωτοφασισμός μπορεί να οριστεί ως ανορθολογισμός.
3. Ο ανορθολογισμός βασίζεται επίσης στη λατρεία της δράσης για τη δράση. Επειδή η δράση είναι από μόνη της όμορφη, πρέπει να αναλαμβάνεται πριν, ή χωρίς, οποιαδήποτε σκέψη. Η σκέψη είναι μια μορφή αποδυνάμωσης. Επομένως, η κουλτούρα είναι ύποπτη, στο βαθμό που ταυτίζεται με την κριτική στάση. Η καχυποψία απέναντι στον κόσμο της διανόησης αποτελούσε πάντοτε σύμπτωμα του πρωτοφασισμού, από την υποτιθέμενη ρήση του Γκέμπελς («όταν ακούω να μιλάνε για κουλτούρα αρπάζω το όπλο μου») μέχρι τη συχνή χρήση εκφράσεων όπως «εκφυλισμένοι διανοούμενοι», «κουλτουριάρηδες», «παρηκμασμένοι σνομπ», «τα πανεπιστήμια είναι φωλιές κομμουνιστών». Οι επίσημοι φασίστες διανοούμενοι ασχολούνταν κυρίως με το να επιτίθενται στον σύγχρονο πολιτισμό και την αριστερή διανόηση, που έχουν προδώσει τις παραδοσιακές αξίες.
4. Καμιά συγκρητιστική πίστη δεν αντέχει στην αναλυτική κριτική. Το κριτικό πνεύμα κάνει διακρίσεις μεταξύ των εννοιών, και αυτές οι διακρίσεις αποτελούν σημάδι μοντερνισμού. Στον σύγχρονο πολιτισμό, η επιστημονική κοινότητα επαινεί τη διαφωνία ως μέθοδο βελτίωσης της γνώσης. Για τον πρωτοφασισμό, η διαφωνία είναι προδοσία.
5. Εξάλλου, η διαφωνία αποτελεί σημάδι ποικιλομορφίας. Ο πρωτοφασισμός καλλιεργεί και αναζητεί τη συναίνεση με το να οξύνει και να εκμεταλλεύεται το φυσικό φόβο του διαφορετικού. Η πρώτη έκκληση ενός φασιστικού ή πρώιμου φασιστικού κινήματος είναι η έκκληση ενάντια στους παρείσακτους. Επομένως, ο πρωτοφασισμός είναι εξ ορισμού ρατσιστικός.
6. Ο πρωτοφασισμός πηγάζει από την ατομική ή κοινωνική απογοήτευση. Αυτός είναι και ο λόγος που ένα από τα πιο τυπικά χαρακτηριστικά των φασιστικών καθεστώτων του παρελθόντος ήταν η επίκληση προς μια απογοητευμένη μεσαία τάξη που μαστιζόταν από μια οικονομική κρίση ή ένιωθε πολιτικά εξευτελισμένη και φοβισμένη από την πίεση που ασκούσαν οι χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις. Στην εποχή μας, που οι παλιοί «προλετάριοι» είναι πλέον μικροαστοί (και τα λούμπεν στοιχεία είναι κατά κανόνα αποκλεισμένα από την πολιτική σκηνή), ο φασισμός του αύριο θα βρει το ακροατήριό του σ’ αυτή τη νέα πλειοψηφία.
7. Στους ανθρώπους που νιώθουν πως δεν έχουν πλέον ξεκάθαρη κοινωνική ταυτότητα, ο πρωτοφασισμός λέει πως το μοναδικό τους προνόμιο είναι το πιο κοινό, ότι έχουν γεννηθεί στην ίδια χώρα. Αυτή είναι και η απαρχή του εθνικισμού. Άλλωστε, το μοναδικό πράγμα που μπορεί να δώσει ταυτότητα στο έθνος είναι οι εχθροί του. Έτσι, στη ρίζα της πρωτοφασιστικής ψυχολογίας υπάρχει μια εμμονή με τις συνωμοσίες, ιδιαίτερα τις διεθνείς. Οι οπαδοί πρέπει να νιώθουν πολιορκημένοι. Ο πιο εύκολος τρόπος να πολεμήσεις μια συνωμοσία είναι η επίκληση στην ξενοφοβία. Αλλά η συνωμοσία πρέπει να έχει και εσωτερικούς μοχλούς: οι Εβραίοι είναι συνήθως ο καλύτερος στόχος, γιατί έχουν το πλεονέκτημα να είναι ταυτόχρονα και εσωτερικοί και εξωτερικοί εχθροί. Στις Η.Π.Α., ένα εμφανές δείγμα συνωμοσιολογικής εμμονής βρίσκεται στο βιβλίο του Πατ Ρόμπερτσον Η Νέα Τάξη Πραγμάτων, αλλά, όπως έχουμε δει πρόσφατα, υπάρχουν και πολλά άλλα.
8. Οι οπαδοί πρέπει να νιώθουν ταπεινωμένοι από τον επιδεικτικό πλούτο και την δύναμη των εχθρών τους. Όταν ήμουν μικρό παιδί, μου είχαν μάθει ότι οι Εγγλέζοι είχαν πέντε γεύματα τη μέρα. Έτρωγαν πιο συχνά από τους φτωχούς αλλά νηφάλιους Ιταλούς. Και ότι οι Εβραίοι είναι πλούσιοι και βοηθάνε ο ένας τον άλλο μέσω ενός μυστικού δικτύου αμοιβαίας αρωγής. Έτσι, με μια συνεχή μετατόπιση της ρητορικής εστίασης, οι εχθροί είναι ταυτόχρονα πολύ ισχυροί και πολύ αδύναμοι. Οι φασιστικές κυβερνήσεις είναι καταδικασμένες να χάνουν τους πολέμους τους, γιατί είναι εγγενώς ανίκανες να κάνουν μια αντικειμενική εκτίμηση της δύναμης του εχθρού.
''.... Για τον πρωτοφασισμό, δεν υπάρχει αγώνας για τη ζωή· αντίθετα, η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας.
Επομένως, ο ειρηνισμός ισοδυναμεί με συναλλαγή με τον εχθρό. Είναι κακός, γιατί η ζωή είναι ένας συνεχής πόλεμος.
Αυτό, όμως, επιφέρει ένα «σύμπλεγμα Αρμαγεδδώνα». Εφόσον οι εχθροί πρέπει να ηττηθούν, θα πρέπει να υπάρξει μια τελική μάχη, μετά από την οποία το κίνημα θα έχει υπό τον έλεγχό του ολόκληρο τον κόσμο.
Μια τέτοια «τελική λύση», όμως, θα σημάνει την αρχή μιας περιόδου ειρήνης, μιας Χρυσής Εποχής, πράγμα που έρχεται σε αντίφαση με το δόγμα του συνεχούς πολέμου. Κανείς φασίστας ηγέτης δεν έχει καταφέρει ποτέ να λύσει αυτό το πρόβλημα.
Επομένως, ο ειρηνισμός ισοδυναμεί με συναλλαγή με τον εχθρό. Είναι κακός, γιατί η ζωή είναι ένας συνεχής πόλεμος.
Αυτό, όμως, επιφέρει ένα «σύμπλεγμα Αρμαγεδδώνα». Εφόσον οι εχθροί πρέπει να ηττηθούν, θα πρέπει να υπάρξει μια τελική μάχη, μετά από την οποία το κίνημα θα έχει υπό τον έλεγχό του ολόκληρο τον κόσμο.
Μια τέτοια «τελική λύση», όμως, θα σημάνει την αρχή μιας περιόδου ειρήνης, μιας Χρυσής Εποχής, πράγμα που έρχεται σε αντίφαση με το δόγμα του συνεχούς πολέμου. Κανείς φασίστας ηγέτης δεν έχει καταφέρει ποτέ να λύσει αυτό το πρόβλημα.
10. Ο ελιτισμός αποτελεί χαρακτηριστική διάσταση κάθε αντιδραστικής ιδεολογίας, στο βαθμό που είναι θεμελιωδώς αριστοκρατικός, και ο αριστοκρατικός και μιλιταριστικός ελιτισμός συνεπάγεται την περιφρόνηση προς τους αδύναμους.
Ο πρωτοφασισμός μπορεί να εκφράσει μόνο έναν λαϊκό ελιτισμό. Κάθε πολίτης ανήκει στον καλύτερο λαό του κόσμου, τα μέλη του κόμματος είναι οι καλύτεροι πολίτες, κάθε πολίτης μπορεί (ή πρέπει) να γίνει μέλος του κόμματος. Αλλά δεν μπορεί να υπάρχουν πατρίκιοι χωρίς πληβείους. Ο Ηγέτης, που γνωρίζει ότι η εξουσία δεν του απονεμήθηκε δημοκρατικά αλλά την κατέκτησε με τη βία, γνωρίζει επίσης ότι η δύναμή του βασίζεται στην αδυναμία των μαζών· οι μάζες είναι αδύναμες, και γι’ αυτό χρειάζονται και αξίζουν έναν ηγεμόνα. Και εφόσον η ομάδα είναι οργανωμένη ιεραρχικά (σύμφωνα με το στρατιωτικό πρότυπο), κάθε ηγέτης περιφρονεί τους υφισταμένους του, και καθένας απ’ αυτούς περιφρονεί τους κατωτέρους του. Αυτό ενισχύει την αίσθηση του μαζικού ελιτισμού.
Ο πρωτοφασισμός μπορεί να εκφράσει μόνο έναν λαϊκό ελιτισμό. Κάθε πολίτης ανήκει στον καλύτερο λαό του κόσμου, τα μέλη του κόμματος είναι οι καλύτεροι πολίτες, κάθε πολίτης μπορεί (ή πρέπει) να γίνει μέλος του κόμματος. Αλλά δεν μπορεί να υπάρχουν πατρίκιοι χωρίς πληβείους. Ο Ηγέτης, που γνωρίζει ότι η εξουσία δεν του απονεμήθηκε δημοκρατικά αλλά την κατέκτησε με τη βία, γνωρίζει επίσης ότι η δύναμή του βασίζεται στην αδυναμία των μαζών· οι μάζες είναι αδύναμες, και γι’ αυτό χρειάζονται και αξίζουν έναν ηγεμόνα. Και εφόσον η ομάδα είναι οργανωμένη ιεραρχικά (σύμφωνα με το στρατιωτικό πρότυπο), κάθε ηγέτης περιφρονεί τους υφισταμένους του, και καθένας απ’ αυτούς περιφρονεί τους κατωτέρους του. Αυτό ενισχύει την αίσθηση του μαζικού ελιτισμού.
11. Μέσα σ’ αυτή την προοπτική, όλοι μαθαίνουν πως πρέπει να γίνουν ήρωες. Σε κάθε μυθολογία, ο ήρωας είναι ένα εξαιρετικό ον, αλλά για την πρωτοφασιστική ιδεολογία ο ηρωισμός είναι ο κανόνας. Αυτή η λατρεία του ηρωισμού συνδέεται στενά με τη λατρεία του θανάτου.
Δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα συνθήματα που είχαν οι ισπανοί φαλαγγίτες ήταν το «viva la muerte» («ζήτω ο θάνατος»). Στις μη φασιστικές κοινωνίες, ο απλός λαός μαθαίνει ότι ότι ο θάνατος είναι κάτι το δυσάρεστο που όμως πρέπει να το αντιμετωπίζει με αξιοπρέπεια· και οι πιστοί μαθαίνουν ότι είναι ένας οδυνηρός τρόπος για να περάσουν σε μια μεταφυσική ευτυχία.
Αντίθετα, ο πρωτοφασίστας ήρωας αποζητά τον ηρωικό θάνατο, ο οποίος διαφημίζεται ως η μεγαλύτερη ανταμοιβή για μια ηρωική ζωή. Ο πρωτοφασίστας ήρωας ανυπομονεί να πεθάνει. Μέσα στην ανυπομονησία του, συχνά στέλνει κι άλλους ανθρώπους στο θάνατο.
Δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα συνθήματα που είχαν οι ισπανοί φαλαγγίτες ήταν το «viva la muerte» («ζήτω ο θάνατος»). Στις μη φασιστικές κοινωνίες, ο απλός λαός μαθαίνει ότι ότι ο θάνατος είναι κάτι το δυσάρεστο που όμως πρέπει να το αντιμετωπίζει με αξιοπρέπεια· και οι πιστοί μαθαίνουν ότι είναι ένας οδυνηρός τρόπος για να περάσουν σε μια μεταφυσική ευτυχία.
Αντίθετα, ο πρωτοφασίστας ήρωας αποζητά τον ηρωικό θάνατο, ο οποίος διαφημίζεται ως η μεγαλύτερη ανταμοιβή για μια ηρωική ζωή. Ο πρωτοφασίστας ήρωας ανυπομονεί να πεθάνει. Μέσα στην ανυπομονησία του, συχνά στέλνει κι άλλους ανθρώπους στο θάνατο.
12. Επειδή και ο συνεχής πόλεμος και ο ηρωισμός είναι δύσκολα παιχνίδια, ο πρωτοφασίστας μεταθέτει τον πόθο του για εξουσία στη σεξουαλική συμπεριφορά του. Έτσι προκύπτει ο ματσισμός [σ.τ.Μ.: το αντριλίκι] (που συνεπάγεται αφενός την περιφρόνηση προς τη γυναίκα και αφετέρου την καταδίκη παρεκκλινουσών ερωτικών συνηθειών, όπως η αγνότητα ή η ομοφυλοφιλία).
Και επειδή και το σεξ είναι δύσκολο παιχνίδι, ο πρωτοφασίστας ήρωας προτιμά να παίζει με τα όπλα – σαν φαλλικό υποκατάστατο.
Και επειδή και το σεξ είναι δύσκολο παιχνίδι, ο πρωτοφασίστας ήρωας προτιμά να παίζει με τα όπλα – σαν φαλλικό υποκατάστατο.
13. Ο πρωτοφασισμός βασίζεται σε έναν επιλεκτικό λαϊκισμό, έναν ποιοτικό λαϊκισμό, θα έλεγε κανείς. Σε μια δημοκρατία, οι πολίτες έχουν ατομικά δικαιώματα, αλλά οι πολίτες συνολικά έχουν πολιτική επιρροή μόνο από ποσοτική άποψη — ακολουθούνται οι αποφάσεις της πλειοψηφίας. Για τον πρωτοφασισμό, όμως, τα άτομα ως άτομα δεν έχουν δικαιώματα, και ο Λαός γίνεται αντιληπτός σαν ποιότητα, σαν μια μονολιθική οντότητα που εκφράζει την Κοινή Βούληση. Και επειδή κανένα μεγάλο σύνολο ατόμων δεν μπορεί ποτέ να έχει κοινή βούληση, ο Ηγέτης παριστάνει το διερμηνέα τους. Έχοντας χάσει την εξουσία της αντιπροσώπευσης, οι πολίτες δεν πράττουν· καλούνται μόνο να παίξουν το ρόλο του Λαού. Έτσι, ο Λαός δεν είναι παρά ένα θεατρικό εφεύρημα.
Για να πάρουμε μια γεύση ποιοτικού λαϊκισμού δεν χρειαζόμαστε πλέον την Πιάτσα Βενέτσια της Ρώμης, ούτε το Στάδιο της Νυρεμβέργης. Υπάρχει στο μέλλον μας ένας τηλεοπτικός ή διαδικτυακός λαϊκισμός, στον οποίο η συναισθηματική αντίδραση μιας επιλεγμένης ομάδας πολιτών θα μπορεί να παρουσιάζεται και να γίνεται αποδεκτή ως η Φωνή του Λαού.
Για να πάρουμε μια γεύση ποιοτικού λαϊκισμού δεν χρειαζόμαστε πλέον την Πιάτσα Βενέτσια της Ρώμης, ούτε το Στάδιο της Νυρεμβέργης. Υπάρχει στο μέλλον μας ένας τηλεοπτικός ή διαδικτυακός λαϊκισμός, στον οποίο η συναισθηματική αντίδραση μιας επιλεγμένης ομάδας πολιτών θα μπορεί να παρουσιάζεται και να γίνεται αποδεκτή ως η Φωνή του Λαού.
Λόγω του ποιοτικού λαϊκισμού του, ο πρωτοφασισμός πρέπει να είναι κατά των «διεφθαρμένων» κοινοβουλευτικών κυβερνήσεων. Μια από τις πρώτες φράσεις που είπε ο Μουσολίνι στο ιταλικό κοινοβούλιο ήταν «Θα μπορούσα να μετατρέψω αυτό το βουβό και καταθλιπτικό μέρος σε στρατόπεδο για τις σπείρες μου» — οι «σπείρες» είναι μια υποδιαίρεση της παραδοσιακής ρωμαϊκής λεγεώνας. Βέβαια, αμέσως βρήκε καλύτερο καταυλισμό για τις σπείρες του, αλλά λίγο αργότερα διέλυσε το κοινοβούλιο.
Όποτε ένας πολιτικός αμφισβητεί τη νομιμότητα ενός κοινοβουλίου γιατί δεν αντιπροσωπεύει πλέον τη Φωνή του Λαού, αρχίζει και μυρίζει πρωτοφασισμό. ''
Όποτε ένας πολιτικός αμφισβητεί τη νομιμότητα ενός κοινοβουλίου γιατί δεν αντιπροσωπεύει πλέον τη Φωνή του Λαού, αρχίζει και μυρίζει πρωτοφασισμό. ''
Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011
Κείμενα αναφοράς : Ζακ Λακάν, Σεμινάριο 17 / απο το 8apeiro.blogspot.com
Ζακ Λακάν, Σεμινάριο 17
"Το ανάποδο της ψυχανάλυσης" 1969-70
ed. Seuil, Paris
πηγη:
http://8apeiro.blogspot.com/2011/08/17.html
αποσπασμα :
...Υπάρχουν δομές -δε θα μπορούσαμε να τις κατονομάσουμε διαφορετικά- για να χαρακτηρίσουμε ό,τι μπορεί να αναδειχθεί από αυτό το υπό μορφήν όπου την τελευταία χρονιά έδωσα έμφαση στο πλαίσιο μιας ιδιαίτερης χρήσης, –δηλαδή αυτό το οποίο ορίζω διαμέσου της θεμελιώδους σχέσης με βάση τη σχέση ενός σημαίνοντος με ένα άλλο σημαίνον. Απ’ όπου προκύπτει η ανάδυση αυτού, που αποκαλούμε το υποκείμενο –μέσω του σημαίνοντος που, εν προκειμένω, λειτουργεί ως αυτό που αντιπροσωπεύει το υποκείμενο, σε σχέση με ένα άλλο σημαίνον.
Πώς να διατυπώσουμε αυτόν τον θεμελιώδη τύπο; Αυτόν τον τύπο, αν θέλετε, χωρίς να χρονοτριβούμε, φέτος θα τον γράψουμε με έναν νέο τρόπο. Τον είχα διατυπώσει την περασμένη χρονιά με βάση την εξωτερικότητα του σημαίνοντος S1, εκείνου απ’ όπου αντλεί την καταγωγή του ο ορισμός του λόγου, έτσι όπως πρόκειται να τον υπογραμμίσουμε σ’ αυτό το πρώτο βήμα, σ’ έναν κύκλο που τον δηλώνουμε με το αρχικό γράμμα Α, δηλαδή το πεδίο του μεγάλου Άλλου. Όμως, απλοποιώντας, θεωρούμε το S1 και, κατονομάζουμε με το σημείο S2, την συστοιχία των σημαινόντων. Πρόκειται γι’ αυτά που είναι ήδη υπάρχοντα, μολονότι στο πρωταρχικό σημείο στο οποίο εντασσόμαστε για να καθορίσουμε τι συμβαίνει με τον λόγο, τον λόγο νοούμενο ως καθεστώς του εκφερόμενου, το S1 είναι εκείνο που πρέπει να εξετάσουμε ως παρεμβαίνοντα. Παρεμβαίνει σε μια σημαίνουσα μπαταρία, που δεν έχουμε ποτέ κανένα δικαίωμα, σε καμία περίπτωση να θεωρήσουμε ως αποτελούμενη από διάσπαρτα στοιχεία, ως αυτή που διαμορφώνει το δίκτυο αυτού που ονομάζεται μια γνώση…..
Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011
“Αισιοδοξία και Ελπίδα”
ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΦΙΛΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΣΕΡΡΩΝ
www.serrelib.gr/silogosfilon.htm Ηλεκτρονική Διεύθυνση : filibiblio@gmail.com
|
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
ΣΕΡΡΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
“Ψηφίδες Ψυχολογίας”
Η
Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών και ο Σύλλογος Φίλων Βιβλιοθήκης
διοργανώνουν
την
2η διάλεξη του δευτέρου κύκλου των ΨΗΦΙΔΩΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ
με τον
ψυχίατρο Μιχάλη Σωτηρίου και με
γενικό τίτλο :
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
Αν και οι λέξεις αίσθηση/αισθήματα
(feeling) και συναίσθημα (affect)
συνήθως χρησιμοποιούνται σαν ίδιες είναι σημαντικό να διακρίνουμε το συναίσθημα
(affect) από τα αισθήματα (feelings) και τη συναισθηματική διάθεση (emotions).
Στον δεύτερο κύκλο
των ΨΗΦΙΔΩΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ, Οκτώβριος
2011 - Μάιος 2012, θα γίνει η παρουσίαση
της προσέγγισης των AIΣΘΗΜΑΤΩΝ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ, μέσα
από τις θεωρητικές και επιστημονικές
γνώσεις της εποχής μας, συμβάλλοντας στη διεύρυνση των επιδεξιοτήτων
αυτογνωσίας, ετερογνωσίας και διαχείρισης των συναισθημάτων.
2η
Διάλεξη 28 Νοεμβρίου 2011 (ώρα 20:00)
Αμφιθέατρο
Βιβλιοθήκης «Γεώργιος Καφταντζής»
Α΄
ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
“Αισιοδοξία
και Ελπίδα”
Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΊΑ (Optimism)
αναφέρεται ως η προσδοκία ότι τα περισσότερα γεγονότα, καταστάσεις θα πάνε καλά
(Kalat & Shiota 2007). Γίνεται αντιληπτή και εκφράζεται με πολλούς τρόπους,
όπως θετική συναισθηματική διάθεση, καλό ηθικό στην αποτελεσματική επίλυση
προβλημάτων, στην επιτυχία στους τομείς της κοινωνικής και προσωπικής ζωής,
καλή ψυχική και σωματική υγεία.
Αντίθετα η
απαισιοδοξία(pessimism) συνδέεται με αποτυχία(επικείμενη ή
πραγματοποιηθείσα),κοινωνική απομόνωση, νοσηρότητα, κατάθλιψη.
Η ΕΛΠΙΔΑ (Hope)
είναι η πίστη που έχει κάποιος ότι διαθέτει τόσο τη θέληση όσο και τον
τρόπο να πετύχει τους στόχους του, όποιοι κι αν είναι αυτοί (The American
Heritage Dictionary of the English Language, 2008).
Η πολυπαραγοντική
προσέγγιση των συναισθημάτων της αισιοδοξία και της ελπίδας, στη δεύτερη
διάλεξη των ψηφίδων ψυχολογίας θα είναι
ωφέλιμη τόσο για την κατανόηση αυτών των συναισθημάτων όσο και την ανάπτυξη
ατομικών επιδεξιοτήτων εμπλουτισμένων με αυτές, αυξάνοντας τις αντοχές των
δυσκολιών της ζωής.
Περί Δαιμονων και δαιμονιων (παλιο μου σχόλιο)
.
Αν επιτρεπεται
ναπροσθεσω μερικές πληροφοριες απο πρωτο χερι …Οι δαιμονες εχουν πολλές μορφες: δυο ομως ειναι οι κυριαρχες
Η μια ..μοιαζει με τον Θεα Πανα ….τραγισια πόδια ,κερατακια , σαρδονειο χαμογελο μυτερο πηγουνι ουρα …..
(Ο Ασχημος Διαβολος )
Η αλλη ( επικρατει κατα τον 18ο αιωνα ) η μορφή ενός ωραιου , αλλά μελαγχολικου, εκπεσοντος αγγελου (Φαουστική μορφή)
Ειναι οι δυο εικονες που εχουμε για το κακό …
– Η πρωτη : η σεξουαλικότητα … Τι αλλο εξιορκιζουν οι εξορκιστες ; παραά την την τυφλωμενη και παλλουσα παγανιστική σεξουαλικότητα τον μεγαλο εχθρο της Χριστιανοσυνης ;
(Θυμηθειτε το Κοριτσακι στον Εξορκιστή …Μολις μπαινει στην εφηβεια )
- Η δευτερη : Η μελαγχολία …
Και φυσικα ο εξορκισμός κατα τον μεσαιωνα σημαινε τις περισσοτερες φορές τον Θανατο και καποιου μαγου ή μαγισσας ο οποιος (α) εστελνε υποτιθεται τα δαιμονια
( Κατι τετοιο εγινε και στο Σαλεμ τον 17ο αιωνα …καποια κοριτσακια στην εφηβεια θεωρηθηκαν δαιμινισμενες ..Στη ανακριση καταγγειλαν πολλους συνπολιτες τους ως Μαγους και Μαγισσες ..Η μικρή πολη γεμισε Κρεμασμενους…
Οι άλλοι άνθρωποι
... Είναι σωστό και δίκαιο να βοηθάμε κάποιον, που έχει χάσει τον εαυτό
του, να βρει το δρόμο του. Δεν έχει σημασία αν δεν ξέρουμε ποιος είναι.
Σημασία έχει μόνο να τον βοηθήσουμε να φτάσει στο δικό του ...
Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011
IN.GR Το κόμμα του Σαρκοζί αρνείται κατηγορίες για υποκλοπή στο τηλέφωνο του Στρος-Καν
«Στόχος η πολιτική του καταστροφή»
Το κόμμα του Σαρκοζί αρνείται κατηγορίες για υποκλοπή στο τηλέφωνο του Στρος-Καν
Τις κατηγορίες για υποκλοπή στο τηλέφωνο του Ντομινίκ Στρος-Καν αρνήθηκε το κόμμα του Νικολά Σαρκοζί, UMP, μετά από δημοσιεύματα που κυκλοφόρησαν στον Τύπο και εγείρουν ερωτηματικά για το εάν υπεκλάπησαν συνομιλίες του Στρος Καν από πολιτικούς του αντιπάλους. Ένας από τους συνηγόρους του Στρος-Καν ανέφερε ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο «σκόπιμης ενέργειας με στόχο την πολιτική του καταστροφή». «Πρόκειται για φανερή χειραγώγηση και δεν θα μας κοροϊδέψουν» είπε ο γγ του UMP.ΤΟ ΒΗΜΑ:Χουντοσταγονίδια στην Ευελπίδων Μεγάλη αποκάλυψη από το Βήμα της Κυριακής - Ομάδα σπουδαστών τραγούδησε μέσα στη σχολή τον ύμνο της 21ης Απριλίου ανήμερα της γιορτής του Πολυτεχνείου
Η ουγγρική καταστροφή /ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ REDNOTE BOOK
| Η ουγγρική καταστροφή |
|
Η Γερμανία ξυπνά σε νεοναζιστικό εφιάλτη
Διακυβέρνηση: Ένας ευφημισμός για το σκληρό πολιτικό δεσποτισμό Συνέντευξη του Γιούργκεν Χάμπερμας
|
||
| Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αντιμετωπίζοντας την κρίση χρέους, αναζητούν λύσεις σε μια «μεταδημοκρατική» κατεύθυνση, που εγείρει ζητήματα δημοκρατικής νομιμοποίησης για τους θεσμούς της και τα μέσα που χρησιμοποιούν. Η συζήτηση που ακολουθεί θέτει αυτά τα ερωτήματα και επιχειρεί να τα απαντήσει | ||
Νίκος Σαραντάκος, Λέξεις που χάνονται/ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ: Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ "ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ"
Νίκος Σαραντάκος, Λέξεις που χάνονται
Η εργώδης και επιστημονική ενασχόληση, η
εξαντλητική -μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας- επιμέλεια, η μακροχρόνια
έρευνα, ο μόχθος, η έγνοια του συγγραφέα για τη γλώσσα είναι γνωστά. Ο
“νόστιμος” (ας μας επιτραπεί ο όρος) τρόπος γραφής και το χωρίς
φιοριτούρες ύφος προσελκύουν κάθε φιλέρευνο αναγνώστη.
Στο νέο του βιβλίο Λέξεις που χάνονται ο Νίκος Σαραντάκος παρουσιάζει 366 σπάνιες λέξεις που δεν συμπεριλαμβάνονται στα καινούργια λεξικά (ΙΝΣ & Μπαμπινιώτη).
Ένα βιβλίο που αξίζει την προσοχή μας. Μόλις κυκλοφόρησε! Μην το χάσετε!
Κιαν οι στιγμές μας χανονται στον Ρουν του ποταμου
Κιαν οι στιγμές μας χανονται στον Ρουν του ποταμου
Γλιστραμε ολο ρευστοτητα , ταξιδια με τον Νού
Πιο περα από τα Κύθηρα πιο περα κι απ’ την Τηλο
Αβασταχτη..σου προσφερα καποτε ενα Μήλο
( εσύ μου πρωτοάγγιξες τον των χεριων μου Ηλο)
κι αυτό το Μηλο πού πεσε απο το Γνώσης, Ξύλο
-Πιο περα απο τα Κύθηρα , Πιο Περα κι απ’ την Τηλο-
ειναι η φυτρα της Εδεμ , της λάσπης του Ευφράτη
και Λουζεται στον ποταμό ,αιώνια η αγαπη..
Σχόλιο από Νοσφεράτος Ιούνιος 3, 2008
Ξαφνικά ακόμη και οι «Financial Times» ανακαλύπτουν ότι ο ευρωπαϊκός Νότος δεν κατοικείται από τεμπέληδες που ξοδεύουν άσωτα τα χρήματα που με κόπο τους στέλνουν οι βόρειοι εταίροι τους. Και σημειώνει ότι «η Γερμανία καλείται πλέον να αντιληφθεί ότι είναι η πραγματικά κερδισμένη από το κοινό νόμισμα» και ότι είναι προς όφελός της να πληρώσει και μάλιστα πολύ για να ορθοποδήσουν οι υπόλοιπες χώρες της ζώνης.
Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011
Νάρκισσος ο "νάρκισσος των ποιητών", ο "νάρκισσος ο γιουγκόμορφος", ο "νάρκισσος ο ταζέττιος" και ο "νάρκισσος τρομπόνι". Στην αρχαιότητα ο Νάρκισσος ήταν μυθικό πρόσωπο, γιoς του Κηφισού και της νύμφης Λειριώπης. Ήταν ονομαστός για τη σπάνια ομορφιά του και υπάρχουν διάφορες παραδόσεις γι’ αυτόν. Σύμφωνα με μία από αυτές ο νέος ήταν τόσο όμορφος που τον είχαν ερωτευθεί όλες οι νύμφες του δάσους. Εκείνος όμως τις αγνοούσε και αυτοθαύμαζε το καθρέφτισμά του στο νερό. Οι Θεοί αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν και κάποια μέρα έπεσε στο νερό και πνίγηκε. Απόμεινε όμως ένα λευκό λουλούδι με χρυσό στεφάνι στο κέντρο να τον θυμίζει. Σύμφωνα με μια άλλη παραλλαγή, αγάπησε τη δίδυμη αδελφή του και όταν αυτή πέθανε κοίταζε στα νερά μιας πηγής την εικόνα του που έμοιαζε μ’ αυτή της αδελφής του. Πέθανε στην άκρη της πηγής από εξάντληση( RC-CAFE
Νάρκισσος
Γένος ποωδών βολβόριζων
φυτών της οικογένειας των Αμαρυλλιδών που ευδοκιμεί σε υγρά
μέρη. Το άνθος είναι συνήθως κρεμαστό, μοναχικό ή σε
ταξιανθία σκιάδια, μυρίζει ευχάριστα. Αποτελείται από έξι λοβούς
(σέπαλα) που συνενώνονται στο κάτω μέρος σχηματίζοντας
ένα σωλήνα με παραστεφάνη στο στόμιο (Κορόνα). Φυτρώνει σε υγρές
τοποθεσίες του δάσους, αλλά μερικά είδη καλλιεργούνται για
καλλωπιστικούς σκοπούς και για την εκχύμωσή τους. Υπάρχουν
διάφορα είδη όπως ο "νάρκισσος των ποιητών", ο
"νάρκισσος ο γιουγκόμορφος", ο "νάρκισσος ο ταζέττιος" και ο
"νάρκισσος τρομπόνι".
Στην αρχαιότητα ο
Νάρκισσος ήταν μυθικό πρόσωπο, γιoς του Κηφισού και της
νύμφης Λειριώπης. Ήταν ονομαστός για τη σπάνια ομορφιά του και
υπάρχουν διάφορες παραδόσεις γι’ αυτόν. Σύμφωνα με μία
από αυτές ο
νέος ήταν τόσο όμορφος που τον είχαν ερωτευθεί όλες οι
νύμφες του δάσους. Εκείνος όμως τις αγνοούσε και
αυτοθαύμαζε το καθρέφτισμά του στο νερό. Οι Θεοί αποφάσισαν να
τον τιμωρήσουν και κάποια μέρα έπεσε στο νερό και
πνίγηκε. Απόμεινε όμως ένα λευκό λουλούδι με χρυσό στεφάνι στο
κέντρο να τον θυμίζει.
Σύμφωνα με μια
άλλη παραλλαγή, αγάπησε τη δίδυμη αδελφή του και όταν
αυτή πέθανε κοίταζε στα νερά μιας πηγής την εικόνα του που
έμοιαζε μ’ αυτή της αδελφής του. Πέθανε στην άκρη της
πηγής από εξάντληση.
Διαβάστε περισσότερα: http://rc-cafe.blogspot.com/2010/04/blog-post_6950.html#ixzz0ktIqLOoW
«Λαϊκά ομόλογα» εκδίδει το Βέλγιο, μετά την εκτίναξη του κόστους δανεισμού από τις αγορές
- Αναβίωση παλιών πρακτικών
- «Λαϊκά ομόλογα» εκδίδει το Βέλγιο, μετά την εκτίναξη του κόστους δανεισμού από τις αγορές
- Στην αποταμιευτική ικανότητα των Βέλγων προσβλέπει η κυβέρνηση της χώρας για την αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους, καθώς το κόστος δανεισμού από τις αγορές αγγίζει πλέον το απαγορευτικό επίπεδο του 6%. Ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός του Βελγίου κάλεσε τους συμπατριώτες του να στηρίξουν την προσπάθεια δανεισμού της (μεταβατικής) κυβέρνησης με ανεκτό κόστος, ανακοινώνοντας την έκδοση ομολόγων με επιτόκιο 4%. Από τις προεγγραφές των ενδιαφερομένων μικροεπενδυτών φαίνεται ότι οι εκκλήσεις του εισακούστηκαν.
Θύελλα πλήττει το ευρώ S & P και Fitsch υποβάθμισαν το Βέλγιο - Ιταλία και Ισπανία δανείστηκαν με απαγορευτικά επιτόκια - Προς νέες συνομιλίες για τον μόνιμο μηχανισμό διάσωσης.«Δύσκολο να διαλυθεί η ευρωζώνη, ακόμη πιο δύσκολο η ΕΕ» Ο αμερικανός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον Αντριου Μόραβτσικ μιλά αποκλειστικά στο «Βήμα»
Θύελλα πλήττει το ευρώ
S & P και Fitsch υποβάθμισαν το Βέλγιο - Ιταλία και
Ισπανία δανείστηκαν με απαγορευτικά επιτόκια - Προς νέες συνομιλίες για
τον μόνιμο μηχανισμό διάσωσης
«Δύσκολο να διαλυθεί η ευρωζώνη, ακόμη πιο δύσκολο η ΕΕ»
Ο αμερικανός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον Αντριου Μόραβτσικ μιλά αποκλειστικά στο «Βήμα»
Ευρωζώνη: ο Τύπος κάνει λόγο για οικονομικό Αρμαγεδδώνα Οι γερμανικές εφημερίδες διαπιστώνουν απομόνωση του Βερολίνου στην ΕΕ Ευρωζώνη: ο Τύπος κάνει λόγο για οικονομικό Αρμαγεδδώνα Οι γερμανικές εφημερίδες διαπιστώνουν απομόνωση του Βερολίνου στην ΕΕ Ευρωζώνη: ο Τύπος κάνει λόγο για οικονομικό Αρμαγεδδώνα Οι γερμανικές εφημερίδες διαπιστώνουν απομόνωση του Βερολίνου στην ΕΕ
Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011
«Εριξε» πιπέρι στο Πολυτεχνείο Δημόσια συγγνώμη προς τους φοιτητές και την πανεπιστημιακή κοινότητα για τη χρήση αλόγιστης βίας από αστυνομικές δυνάμεις ζήτησε η Ελληνοαμερικανίδα πρύτανης του Πανεπιστημίου Ντέιβις, Λίντα Κατέχη, η οποία στην απολογία της επικαλέστηκε την παρουσία της στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973.
«Εριξε» πιπέρι στο Πολυτεχνείο
Δημόσια συγγνώμη προς τους φοιτητές και την πανεπιστημιακή
κοινότητα για τη χρήση αλόγιστης βίας από αστυνομικές δυνάμεις ζήτησε η
Ελληνοαμερικανίδα πρύτανης του Πανεπιστημίου Ντέιβις, Λίντα Κατέχη, η
οποία στην απολογία της επικαλέστηκε την παρουσία της στην εξέγερση του
Πολυτεχνείου το 1973.
Δημόσια συγγνώμη προς τους φοιτητές και την πανεπιστημιακή
κοινότητα για τη χρήση αλόγιστης βίας από αστυνομικές δυνάμεις ζήτησε η
Ελληνοαμερικανίδα πρύτανης του Πανεπιστημίου Ντέιβις, Λίντα Κατέχη, η
οποία στην απολογία της επικαλέστηκε την παρουσία της στην εξέγερση του
Πολυτεχνείου το 1973.
Λίγες εβδομάδες ζωής δίνει στο ευρώ ο Economist αν δεν ληφθούν τολμηρές αποφάσεις
- Λίγες εβδομάδες ζωής δίνει στο ευρώ ο Economist αν δεν ληφθούν τολμηρές αποφάσεις
- αποσπασμα
- Έχοντας στο εξώφυλλο ένα ευρώ που πέφτει σαν φλεγόμενος μετεωρίτης, ο
Economist εκτιμά πως η κατάρρευση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος θα
προκαλέσει παγκόσμια ύφεση μεγαλύτερη αυτή του 2008-2009, χρεοκοπίες,
καταρρεύσεις τραπεζών, σπάσιμο της Ευρωζώνης στα δύο απειλώντας ακόμα
και την ίδια της Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι πιθανότητες για μία ασφαλή έξοδο από τη διογκούμενη κρίση μειώνονται με ταχύτητα, επισημαίνει ο Economist.
Μέσα ένα περιβάλλον περιορισμένης ρευστότητας, αντιδημοφιλών μέτρων λιτότητας και πτώσης της καταναλωτικής εμπιστοσύνης, το 2012 μπορεί να φέρει την Ευρωζώνη σε βαθιά ύφεση. Αυτό θα τροφοδοτήσει ένα φαύλο κύκλο ελλειμμάτων, λιτότητας και όλο και μεγαλύτερης δυσαρέσκειας.
Μόνο οι τολμηρές πολιτικές μπορούν να βγάλουν την Ευρώπη από αυτόν τον κύκλο, λέει ο Economist, αλλά οι Ευρωπαίοι ηγέτες «φαίνονται ανίκανοι ή απρόθυμοι να είναι αρκετά τολμηροί» και δεν έχουν ιδέες πώς να αντιμετωπίσουν την τρέχουσα κατάσταση.
Αν δεν δοθούν λύσεις, «το ευρώ μπορεί να καταρρεύσει μέσα σε εβδομάδες» αλλά, όπως προειδοποιεί ο Economist, όσο περνά ο καιρός, τόσο πιο τολμηρές αποφάσεις πρέπει να πάρουν οι ηγέτες.
Μόνο η ΕΚΤ μπορεί να παράσχει μία λύση που θα ανακουφίσει άμεσα το πρόβλημα. Πρέπει να γίνει ο πιστωτής έσχατης ανάγκης ή –αν δεν συμφωνήσουν οι κυβερνήσεις για αυτό– να συνεχίσει να αγοράζει κρατικά ομόλογα κυρίως της περιφέρειας, να μειώσει και άλλο τα επιτόκια και να εγκαινιάσει πολιτική πιστωτικής χαλάρωσης όπως έπραξε η Fed.
Αναγκαίο είναι ακόμη να καθιερώσει ένα είδος ευρωομολόγου όπως αυτό που πρότεινε η Κομισιόν. Η άρνηση της Γερμανίας να δεχτεί και αυτήν την πρόταση, χωρίς αλλαγή στάσης εκ μέρους της, εκτιμά το περιοδικό, θα φέρει σύντομα την καγκελάριο Μέρκελ μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα.
η ελληνική οικονομια ειναι σαν ενα...
καρπούζι .
ειτε το ριξεις απο τον τριτο οροφο ,ειτε απο τον πρωτο
θα σκασει το ιδιο.
(μου το ειπε ενας σοφος παππους σημερα το πρωι στο Σταθμο Λαρισης)
ειτε το ριξεις απο τον τριτο οροφο ,ειτε απο τον πρωτο
θα σκασει το ιδιο.
(μου το ειπε ενας σοφος παππους σημερα το πρωι στο Σταθμο Λαρισης)
Η τοξική Ευρώπη /το βημα
Η τοξική Ευρώπη
Η γηραιά ήπειρος απειλείται με καταστροφή - Χώρες και Τράπεζες κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς χρηματοδότηση - Μόνη λύση η κοπή χρήματος, η έκδοση ευρωομολόγου και η δημιουργία κοινού υπουργείου Οικονομικών
αποσπασμα:
Κακά τα ψέματα η ακαμψία της ευρωπαϊκής ελίτ και η γερμανική
αγκύλωση απειλούν το ευγενέστερο μεταπολεμικό επίτευγμα ολόκληρου του
πλανήτη.
Όσοι έχουν μάτια να δουν βλέπουν ότι η Ευρώπη οδηγείται στην
καταστροφή αν δεν αντιδράσει το ταχύτερο. Αν παραμείνει απαθής στο
επόμενο μικρό διάστημα, αν δεν αλλάξει στάση και δεν παρέμβει
αποφασιστικά στην κρίση, αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν τυπώσει
χρήμα, δεν εκδώσει ευρωομόλογα και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν εγκαθιδρύσει
κοινό υπουργείο Οικονομικών στις Βρυξέλλες,τότε πάμε για καταστάσεις
θλιβερές και οδυνηρές μαζί.
Η ελληνική κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός κ.Λ.Παπαδήμος που πασχίζει σε
αυτό το περιβάλλον να ταιριάξει τα αταίριαστα χωρίς να έχει καμία
εγγύηση ότι η δανειακή σύμβαση θα εκτελεσθεί και η ρύθμιση των χρεών με
τη συμμετοχή των ιδιωτών θα επιβεβαιωθεί, οφείλουν να κρούσουν τον
κώδωνα του κινδύνου, να μεταδώσουν την έκδηλη ελληνική ανησυχία για τις
εξελίξεις στην Ευρώπη και να καλέσουν τους ηγέτες των άλλων χωρών, που
έως τώρα έκαναν ότι είναι δυνατόν να μας απομονώσουν ως λεπρούς, να
πράξουν τα δέοντα το ταχύτερο.
Γιατί απλούστατα κινδυνεύουν οι ίδιοι και οι χώρες τους να γίνουν
λεπροί και η Ευρώπη να καταστραφεί και να πέσει με πάταγο, παρασέρνοντας
τους πάντες και τα πάντα στην πτώση της.
Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011
Γιούργκεν Χάμπερμας: «Το κυνικό νόημα του ελληνικού δράματος: Λιγότερη δημοκρατία είναι καλύτερη για τις αγορές» ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΉ
Ημερομηνία δημοσίευσης: 06/11/2011
Η πρωτοβουλία του Γιώργου Παπανδρέου να
αναγγείλει ως πρωθυπουργός της χώρας δημοψήφισμα για την αποδοχή ή μη
της νέας δανειακής σύμβασης, μόλις είχε συναποφασίσει για την κατάρτισή
της στη σύνοδο κορυφής της Ευρωζώνης, προκάλεσε τις γνωστές αντιδράσεις
που τον ανάγκασαν μέσα σε τρεις μέρες να το αποσύρει. Δεν πρέπει να είχε
σταθμίσει σωστά ούτε τον κλονισμό που θα επέφερε στις αγορές σε
παγκόσμια κλίμακα πλήττοντας και άλλες ευάλωτες οικονομίες – ας
σημειώσουμε εδώ μόνο το παράπονο του εκπροσώπου της κυβέρνησης Θαπατέρο:
«κακά νέα για την Ισπανία, κακά νέα για την Ευρώπη», είπε βλέποντας τα
spreads να εκτοξεύονται. Αλλά ούτε τη σκλήρυνση των Ευρωπαίων ηγετών
απέναντι στη χώρα μας, οι οποίοι, εγκαταλείποντας κάθε ρητορική
αλληλεγγύης, πέρασαν στον ανοικτό εκβιασμό, μαζί και με το Διεθνές
Νομισματικό Ταμείο, για την έκτη δόση, μας διατυπώνουν πια τελεσίγραφο
να υλοποιήσουμε τη συμφωνία ως έχει, αμέσως. Ούτε, τέλος, την έκταση της
δυσφορίας και της ανησυχίας μέσα στην Ελλάδα, στο ίδιο του το κόμμα.
Αλλά όσο κι αν ατύχησε, η πρωτοβουλία Παπανδρέου
πυροδότησε μια διεθνή συζήτηση για την υπόσταση της δημοκρατίας στον
κόσμο που κυβερνούν οι αγορές. Βρήκε υποστηρικτές, όχι μόνο μεταξύ φίλων
και ομοϊδεατών του, όπως, για παράδειγμα, ο Ρόμπερτ Ράιχ, ο
προοδευτικός υπουργός Εργασίας της πρώτης κυβέρνησης Κλίντον, καθηγητής
στο Μπέρκλεϊ σήμερα, που θα ήθελε να είχε μιμητές στις ΗΠΑ. Ή ο Άντονι
Μπαρνέτ της ιστοσελίδας openDemocracy, ο οποίος την εισέπραξε σαν «ανάσα
δημοκρατίας στην κρίση του ευρωπαϊκού νομίσματος και απόπειρα
ειλικρίνειας».
Απέχοντας από αξιολογικές κρίσεις ο διευθυντής του
Brugel Ζαν Πιζανί-Φερύ, κατά κανόνα αυστηρός απέναντι στη χώρα μας,
αναγνώρισε ότι το δημοψήφισμα ήταν εισβολή της πολιτικής σε μια
διαδικασία τεχνοκρατική. «Ήταν αναπόφευκτο», είπε σε συνέντευξή του στη Le Monde, «κάποια στιγμή η πολιτική να εκδικηθεί».
Μέσα στην επικρατούσα κατακραυγή, εγκωμιάστηκε
ωστόσο από σοβαρούς σχολιαστές σε ένα ευρύ φάσμα του Τύπου. Έτσι ο Φρανκ
Σιρμάχερ, εκδότης της Frankfurter Allgemeine Zeitung, μιας
μεγάλης φιλελεύθερης, κεντροδεξιάς εφημερίδας, που μάχεται κατά της
μετατροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε «Ένωση Μεταβιβάσεων Πόρων» (όπου οι
πλούσιοι πειθαρχημένοι Γερμανοί θα πλήρωναν για τα χρέη άλλων),
επεσήμαινε την 1η Νοεμβρίου: «Ο υποτιθέμενος ορθολογισμός
χρηματοοικονομικών διαδικασιών βοήθησε να αναδειχτεί το αταβιστικό
υποσυνείδητο. Το να μπορεί κανείς να βρίζει χώρες ολόκληρες τεμπέληδες
και απατεώνες, έμοιαζε να είχε ξεπεραστεί οριστικά με το τέλος της
εποχής του εθνικισμού. Τώρα η συμπεριφορά αυτή είναι πάλι εδώ, με μιαν
υποτιθέμενη 'λογική' στο πλευρό της. Η διαστρέβλωση του
κοινοβουλευτισμού από την εξαναγκασμένη συμμόρφωση στις αγορές δεν
νομιμοποιεί μόνο τον λαό ως 'έκτακτο νομοθέτη', στην περίπτωση της
Ελλάδας επιβάλλει αυτήν την έκφραση βούλησης». Και προσέθετε: «Ο
Παπανδρέου δεν πράττει ορθά μόνο αναθέτοντας το καθήκον στον λαό.
Δείχνει επίσης ένα δρόμο στην Ευρώπη. Γιατί στη νέα αυτή κατάσταση η
Ευρώπη θα έπρεπε να κάνει τα πάντα για να πείσει τους Έλληνες γιατί ο
δρόμος που υποδεικνύει είναι ο σωστός. Και θα έπρεπε τότε να πείσει και
τον εαυτό της».
Πολύ πιο πέρα προχωράει όμως ο κορυφαίος φιλόσοφος
Γιούργκεν Χάμπερμας, απαντώντας στον Σιρμάχερ χθες με τίτλο «Σώστε την
αξιοπρέπεια της Δημοκρατίας». Σαρκάζοντας τις «ανεγκέφαλες αντιδράσεις
των πολιτικών μας ελίτ στην πρόθεση του Παπανδρέου να βάλει τον ελληνικό
λαό μπροστά στην απελπιστική επιλογή μεταξύ πανώλης και χολέρας»,
γράφει: «Οι κύριοι παίκτες στη σκηνή της κρίσης της Ε.Ε. και του ευρώ,
που από το 2008 σπαρταρούν πιασμένοι στις πετονιές της
χρηματοοικονομικής βιομηχανίας, φουσκώνουν αγανακτισμένοι ενάντια σε
έναν συμπαίκτη ο οποίος τολμά να αερίσει το πέπλο πάνω από τους τάχα
μυώδεις αγώνες τους». Αυτός στο μεταξύ κάμφθηκε, αλλά ο Χάμπερμας μας
καλεί να διδαχθούμε από το έργο. "Ενόψει της επικείμενης κατάρρευσης της
κυβέρνησης Παπανδρέου" το ευρώ ανέβηκε, μετέδιδε το Reuter’s, οι
δείκτες των μετοχών στα ευρωπαϊκά Χρηματιστήρια επίσης. Αποκαλύφθηκε
έτσι «το κυνικό νόημα αυτού του ελληνικού δράματος - λιγότερη δημοκρατία
είναι καλύτερη για τις αγορές.»
Και εξηγεί: «Σε φιλελεύθερα συγκροτημένα κράτη που
φορολογούν πάντοτε υπήρχε μια σχέση έντασης μεταξύ δημοκρατίας και
καπιταλισμού. Δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις μπορούν να κερδίσουν
και να διατηρήσουν νομιμοποίηση μόνον εφόσον ανιχνεύουν ευφυώς τους
δρόμους όπου οι επιταγές των δύο πλευρών μπορούν κάπως να έρθουν σε
ισορροπία - οι προσδοκίες κέρδους των επενδυτών και οι προσδοκίες των
ψηφοφόρων που θέλουν το βιοτικό τους επίπεδο, η κατανομή του εισοδήματος
και η κοινωνική ασφάλεια να εξελίσσονται κάπως καλά. Αλλά το
χαρακτηριστικό των εποχών κρίσεων είναι ότι τέτοιοι δρόμοι κλείνουν. Και
τότε οι πολιτικοί πρέπει να δηλώσουν το χρώμα τους. [...] Πολιτικοί που
φορτώνουν την τραπεζική κρίση στα υπερχρεωμένα κράτη και επιβάλλουν σε
όλη την Ευρώπη προγράμματα λιτότητας αδιαφορώντας για τις απώλειες
βλέπουν μόνο τη μία πλευρά. [...] Το νόμιμο αίτημα στις ευρωπαϊκές
κοινωνίες της ευημερίας να μην υπάρχει δίπλα στον ιδιωτικό πλούτο
δημόσια φτώχεια και περιθωριοποιημένος φτωχός πληθυσμός δεν απαξιώνεται
επειδή το πλεόνασμα ρευστού κεφαλαίου αναζητεί ευκαιρίες τοποθέτησης και
κάποτε τα κέρδη πρέπει να ‘απορροφηθούν’ εις βάρος των πολιτών».
«Ο Παπανδρέου κατάφερε για μια στιγμή τρόμου να
επαναφέρει την κεντρική σύγκρουση, μετατοπισμένη σήμερα σε απροσπέλαστες
διαπραγματεύσεις μεταξύ ευρω-κρατών και τραπεζιτών, στο φως εκείνου του
στίβου όπου οι θιγόμενοι μπορούν να γίνουν συμμετέχοντες. Ακριβώς όταν η
επιλογή υφίσταται μόνο μεταξύ πανώλης και χολέρας, δεν πρέπει η απόφαση
να λαμβάνεται πάνω από τα κεφάλια ενός δημοκρατικού πληθυσμού. Δεν
είναι μόνο ζήτημα δημοκρατίας, εδώ διακυβεύεται η αξιοπρέπεια. [...] Δεν
θα έπρεπε ο πληθυσμός της Ελλάδας να ψηφίσει έστω εκ των υστέρων για
μιαν απώλεια κυριαρχίας που, όπως και στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία,
είχε επισυμβεί ήδη προ πολλού με τις επιταγές της τρόικας Ε.Ε., ΔΝΤ και
ΕΚΤ;»
Θεωρώντας ωστόσο ότι οι αλλεπάλληλες διασώσεις
χρεωμένων χωρών απλώς αναβάλλουν το πρόβλημα, ο Χάμπερμας επανέρχεται
στο αίτημα ενός Συντάγματος για την Ευρώπη. «Η ελληνική καταστροφή είναι
μια σαφής προειδοποίηση ενάντια στο μετα-δημοκρατικό δρόμο που άνοιξαν η
Μέρκελ και ο Σαρκοζί», λέει. «Η συγκέντρωση της ισχύος σε ένα
διακυβερνητικό συμβούλιο των πρωθυπουργών, που επιβάλλουν τις συμφωνίες
τους στα εθνικά κοινοβούλια, είναι ο λάθος δρόμος. Μια δημοκρατική
Ευρώπη, που δεν χρειάζεται να πάρει τη μορφή ομοσπονδιακού κράτους,
πρέπει να έχει άλλη όψη».
Εδώ περιγράφει τους πολιτικούς που θα απαιτούσε μια
πρωτοβουλία σε τέτοια κατεύθυνση, μακριά από τη ρουτίνα του
οπορτουνισμού της ισχύος, που θα έπαιρναν ρίσκα και θα μιλούσαν στο
πρώτο πρόσωπο για να πείθουν τους πολίτες, δεν θα κλείνονταν σε ένα
αυτοαναφορικό σύστημα, καταλαβαίνοντας τους γύρω τους διοικητικά μόνο,
ως δεξαμενή ψήφων. Διαφορετικά αυτό που θεωρείται αυτονόητο στη δημόσια
σφαίρα μπορεί να το αλλάξει μόνο ένα κοινωνικό κίνημα. Όποιος
παρακολουθήσει τον αμερικανικό Τύπο, θα εκπλαγεί με τις αντιδράσεις που
έχει προκαλέσει το “Occupy Wall Street”, καταλήγει ο Χάμπερμας.
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011
: Dumb & Dumber(μια ταινια που μου θυμισαν κατι ..πρωταθλητες του ειδους)
: Dumb & Dumber
: Dumb & Dumber
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
