Ασε μας ρε ..Αδωνη ..

το σχολιο μου αυτο γραφεταιεν θερμώ Ακουω τον  Αδωνη  να τσιριζει σε μια εκπομπή στο Αλτερ με το χαρακτηριστικό  τσιριχτο του υφος -και να  κανει τον μαγκα : ο Παπ[ανδρεου πρεπει να φυγει και διαφορα τετοια τσιριχτα Αδωνιλαοτιναρικα..

 ε Ασε μας ρε Αδωνιε .. μη τσιριζεις τοσο.. Σιγα την σοφια που μας ειπες ..αιντε ...χαλαουριτα

Ο νόμος για το δημοψήφισμα

E-Lawyer

Ο νόμος για το δημοψήφισμα

ΣΤΗΝ ΕΡΤ 3 η σειρα ΤΟΠΟΙ ΖΩΗΣ-ΤΟΠΟΙ ΙΔΕΩΝ ΤΡΙΤΗ 1 ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟ ΒΡΑΔΥ 00:30 ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 4ο ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΤΗΝ ΕΡΤ 3

η σειρα  ΤΟΠΟΙ ΖΩΗΣ-ΤΟΠΟΙ ΙΔΕΩΝ 

ΤΡΙΤΗ 1 ΝΟΕΜΒΡΗ  ΤΟ ΒΡΑΔΥ 00:30

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 4ο

ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το νέο επεισόδιο της σειράς Τόποι Ιδεών/Τόποι Ζωής ερευνά τη σχέση της σύγχρονης τέχνης με το «πολιτικό», με τις κοινωνικές αλλαγές που σημαδεύουν το νέο αιώνα. Ο θεωρητικός τέχνης Κωστής Σταφυλάκης συνομιλεί με εικαστικούς καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, με θεωρητικούς τέχνης και επιμελητές εκθέσεων, σε μια προσπάθεια χαρτογράφησης ορισμένων καλλιτεχνικών πρακτικών που αμφισβητούν τις μαζικές αντιλήψεις για τον δημόσιο χώρο, την επίσημη ιστορία, την πληροφόρηση, τον κοινωνικό ιστό, τις πολιτικές δομές κ.α. Εστιάζοντας στη στροφή της τέχνης προς το ντοκουμέντο και την τεκμηρίωση, στο νέο αιώνα, παρουσιάζονται σύντομα πορτρέτα καλλιτεχνών όπως ο Βαγγέλης Βλάχος αλλά και σημαντικά παραδείγματα από το εξωτερικό που συμπεριλήφθηκαν στην πρόσφατη έκθεση «Τέχνης Πολιτική» του ΕΜΣΤ. Το ντοκυμαντέρ εστιάζει σε διάφορους πειραματισμούς που συντελούνται στην ελληνική σκηνή, όπως η αναβίωση και η ανανέωση της περφόρμανς, με αφορμή τις δράσεις της Μαίρης Ζυγούρη. Ο εικαστικός Βασίλης Βλασταράς και ο θεωρητικός Γιώργος Τζιρτζιλάκης μιλούν για τις στρατηγικές διαφόρων καλλιτεχνικών ομάδων στον ελληνικό δημόσιο χώρο, ενώ ο Χριστόφορος Μαρίνος και η Ξένια Καλπακτσόγλου περιγράφουν τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει μια νεότερη γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών.

Στο δεύτερο μέρος του ντοκυμαντέρ, ο θεωρητικός τέχνης Τζιν Ρέι (Gene Ray) προσδιορίζει διαφορετικούς τύπους καλλιτεχνικής πρακτικής που λειτουργούν ως εναλλακτικές από την εποχή του Μπρεχτ μέχρι σήμερα. Η εξερεύνηση εστιάζει σε διάφορες μορφές καλλιτεχνικού ακτιβισμού και παρουσιάζει αναλυτικότερα το παράδειγμα της σλοβένικης κολεκτίβας NSK (Νέα Σλοβενική Τέχνη) που στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ίδρυσε το δικό της κράτος και εξέδωσε διαβατήρια για τους πολίτες του. Με αφορμή το Πρώτο Συνέδριο των Πολιτών του Κράτους του NSK, ο Σταφυλάκης συνομιλεί με τον έλληνα διπλωματικό του εκπρόσωπο Χάρη Χάραρη, τον θεωρητικό Alexei Monroe και με ιστορικά μέλη της κολεκτίβας που διαμορφώνουν και σήμερα το χαρακτήρα του κοινωνικού αυτού πειράματος.      

ΣΕΝΑΡΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ- Γιωργος Κεραμιδιωτης

Δ/ΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ - Κριστιαν Πφαιλ- Κωστας Κουτσιαμπασακος- Γιωργος Παπανικολαου

Αποκλειστικό: το ΚΚΕ αποκαθιστά και τον Τρότσκι

οπορτουνιστική παρέκκλιση

Αποκλειστικό: το ΚΚΕ αποκαθιστά και τον Τρότσκι

ΜέΛΑΙΝΑ ΧΟΛή τamistas

tamistas says:

31/10/2011 στις 8:13 πμ

ΜέΛΑΙΝΑ ΧΟΛή
Κάποιες φορές τρομάζω. Λέω: του κάκου
γυρεύω πια να ταυτιστώ με κάποιους –
με κάποια ομάδα, κάποιους σκαπανείς του λάκκου
που πέφτω μέσα, πάλι πνίγομαι στους σάπιους.
Φωνές. Ουρλιάζουν, διαμαρτύρονται – “έχουν δίκιο”.
Όλοι πιστεύουν πως το δίκιο τους το κλέψαν.
Και περιφέρουνε το δίκιο το ανοίκειο,
γύρω απ’ το τίποτα, το χώρο όπου σαλέψαν.
Άξιοι της μοίρας, δυστυχείς δημιουργοί της.
Είναι η πατρίδα τους του μίσους το γιορντάνι.
Είναι η πατρίδα μου η αγάπη κι η σιγή της.
Παίρνω τα όρη και η θάλασσα με χάνει.

Κ.Καλλωνιάτης: Kούρεμα χρέους με βαθύ ξύρισμα κοινωνίας /αυγη

Κ.Καλλωνιάτης: Kούρεμα χρέους με βαθύ ξύρισμα κοινωνίας

 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 30/10/2011

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΩΝΙΑΤΗ

Βράδυ Τετάρτης και οι πληροφορίες μιλάνε για 50% κούρεμα σε εθελοντική βάση του ελληνικού χρέους που κατέχουν ιδιώτες πιστωτές και μείωση του επιτοκίου. Μολονότι δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες ας δεχθούμε την πληροφορία αυτή ως βάση προκειμένου να δούμε τι σημαίνει για την ελληνική οικονομία, τις εγχώριες τράπεζες και τους εργαζόμενους.

Πρώτα απ’ όλα αφού το κούρεμα αφορά το 50% του ιδιωτικού χρέους και είναι εθελοντικό (α) δεν συνιστά πιστωτικό γεγονός ώστε να ενεργοποιηθούν τα ασφάλιστρα πιστωτικού κινδύνου και να αποζημιωθούν μερικώς όσες τράπεζες είχαν ασφαλιστεί (β) καλύπτει περίπου το 25% μόνο του συνολικού κρατικού χρέους και αυτό στην καλύτερη περίπτωση που οι τράπεζες θα ανταποκριθούν κατά 85-90% στο κούρεμα (πράγμα αβέβαιο με κριτήριο τη στάση τους στη συμφωνία του Ιουλίου για κούρεμα 21%) διαφορετικά μπορεί να πέσει και στο 20% μόνον.

Από τα παραπάνω προκύπτει πως από το 160% του ΑΕΠ που είναι σήμερα το κρατικό χρέος και με την ελάφρυνση του κατά 1/4 θα πέσει στο 120%, επίπεδο που έχει εκτιμήσει για παρόμοιο μέγεθος κουρέματος και η τρόικα αλλά για το 2020. Γιατί τόσα χρόνια μετά όμως και όχι άμεσα; Η απάντηση βρίσκεται στις ευρύτερες επιπτώσεις της εξέλιξης αυτής στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και τη δυναμική της οικονομίας. Οι οποίες κάθε άλλο παρά ευνοϊκές θα είναι. Γιατί ναι μεν το νέο κούρεμα αποτελεί ένα βήμα μπροστά από την αποτυχημένη συμφωνία του Ιουλίου, όμως η ελάφρυνση από το βάρος του χρέους που προσφέρει στην οικονομία παραμένει εξαιρετικά μικρή συγκριτικά με την πραγματική ανάγκη (έχουμε εδώ και 1,5 χρόνο εξηγήσει πως χρειάζεται 60%-70% κούρεμα του συνολικού χρέους), ενώ συγχρόνως γονατίζει τις ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία παραλύοντας την επιχειρηματική δραστηριότητα και την πραγματική οικονομία. Ιδού γιατί:

Σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στατιστικά στοιχεία της Τράπεζας Ελλάδας (Αύγουστος 2011), ο εγχώριος χρηματοπιστωτικός τομέας έχει στην κατοχή του 51 δισ. ευρώ ελληνικών κρατικών ομολόγων τα οποία με ένα κούρεμα 50% θα διαγράψουν από τους ισολογισμούς τους 25 δισ. περίπου. Συγχρόνως, όμως, οι ελληνικές τράπεζες -όπως και οι ευρωπαϊκές- είναι υποχρεωμένες να εμφανίσουν ως τα τέλη του χρόνου την πραγματική κατάσταση του ενεργητικού τους και να βγάλουν στο φως τους ‘σκελετούς’ που έκρυβαν στα ντουλάπια τους τόσο καιρό, κάτω από την πίεση για διαφάνεια που επιβάλλει στα βιβλία τους η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω της BlackRock. Η αυστηρή επιθεώρηση της οποίας εκτιμάται πως θα υψώσει τον πήχη της επανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών πάνω από το επίπεδο των 25 δισ. που θα μπορούσε να περιμένει κανείς λόγω κουρέματος ομολόγων, προκειμένου να καλυφθούν οι απώλειες που αναμένεται να προκληθούν από τις επισφάλειες και την επιδεινούμενη κατάσταση των ελληνικών νοικοκυριών στα επόμενα χρόνια. Για τι ύψος, όμως, επισφαλειών μιλάμε;

Οι απαιτήσεις των ελληνικών τραπεζών από δάνεια που έχουν κάνει στο εσωτερικό της χώρας σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά ανέρχονται σε 251 δισ. Σύμφωνα, δε, με τα στοιχεία της τελευταίας έκθεσης της ΓΣΕΕ για την ελληνική οικονομία, τα δάνεια σε καθυστέρηση διπλασιάστηκαν από 5% του συνόλου το 2008 σε 10% τον Σεπτέμβριο 2010. Με τον ρυθμό αυτό φέτος πρέπει να έχουν ξεπεράσει το 15%, εκτίμηση που επιβεβαιώνουν ανεπισήμως έγκυροι τραπεζικοί κύκλοι. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι τράπεζες έχουν 40 δισ. περίπου σε δάνεια που είναι ουσιαστικά χαμένα και με προοπτική περαιτέρω διόγκωσης τους. Συνεπώς, αν στα 25 δισ. των χαμένων ομολόγων προσθέσουμε τα 40 δισ. των χαμένων δανείων, οι άμεσες ανάγκες των τραπεζών σε νέα κεφάλαια ανέρχονται σε 65 δισ.! Και αυτό χωρίς να υπολογίσουμε πρόσθετες επισφάλειες από τις επιπτώσεις της διεθνούς κρίσης και τις έμμεσες επιπτώσεις που θα προκύψουν σε λειτουργικά σήμερα δάνεια από τη διακοπή των πιστώσεων και των αναχρηματοδοτήσεων λόγω κουρέματος και προσαρμογής των ισολογισμών τους.

Ούτε λίγο ούτε πολύ το κούρεμα σημαίνει δηλαδή πιστωτικό γεγονός ή κραχ για την ελληνική πραγματική οικονομία στον βαθμό που (α) η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών δεν πρόκειται να χρηματοδοτηθεί από την πάντα απρόθυμη αγορά ή το υπερχρεωμένο κράτος και που ο ευρωπαϊκός μηχανισμός προβλέπει λιγότερα από 50 δισ. για όλες τις ευρωπαϊκές περιφερειακές χώρες και (β) η ανακεφαλαιοποίηση αυτή δεν περιλαμβάνει τα ασφαλιστικά ταμεία τα οποία με 50% κούρεμα θα απολέσουν 11 δισ. μόνον από τα κρατικά ομόλογα που έχουν στο χαρτοφυλάκιο τους (χωρίς να υπολογίσουμε τις άλλες ζημιές από μετοχές).

Πρακτικά η αδυναμία των τραπεζών να βρουν νέα κεφάλαια θα οδηγήσει σε δριμεία συρρίκνωση των ισολογισμών τους με πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων και περιορισμό των πιστώσεων με αποτέλεσμα να κλείσουν μία σειρά επιχειρήσεις και να εκτιναχθεί εκ νέου η ανεργία συμπιέζοντας τους μισθούς. Παράλληλα εξ ανάγκης θα αναθεωρηθεί πάλι το ασφαλιστικό σύστημα για να λειτουργήσουν τα ταμεία, ασχέτως της κάλυψης που θα έχουν από το κράτος (βλ. κυβερνητικές υποσχέσεις), γεγονός που θα προκαλέσει νέο ψαλίδισμα των συντάξεων. Εάν στα παραπάνω προσθέσουμε και τους νέους όρους δανεισμού της χώρας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ, τότε καταλαβαίνουμε γιατί η οικονομική ύφεση θα είναι παρατεταμένη και βαθιά και γιατί η μείωση του λόγου χρέους/ΑΕΠ στο 120% δεν θα προκύψει άμεσα αλλά σε βάθος χρόνων.

Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι τόσο το ότι η άμεση και συστηματική εποπτεία της οικονομικής διαχείρισης θα περιέλθει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στους τεχνοκράτες των Βρυξελλών περιορίζοντας την όποια εναπομένουσα εθνική κυριαρχία και το ειδικό βάρος του ελληνικού κοινοβουλίου και της κυβέρνησης στη νομοθέτηση και λήψη των οικονομικών αποφάσεων. Το πρόβλημα είναι πως - εκτός και εάν υπάρξει και νέο κούρεμα στην πορεία, κάτι όχι απίθανο - η οικονομία θα παραμείνει σιδηροδέσμια του χρέους αδυνατώντας να ανακάμψει, την ίδια ώρα που ο αφελληνισμός των ελληνικών τραπεζών που αναπόφευκτα θα προκύψει - ενδεχομένως με τη μεταβατική κρατικοποίηση ορισμένων - εξαιτίας της αδυναμίας τους να ανακεφαλαιοποιηθούν θα οδηγήσει σε μία μεγάλη μεταβίβαση περιουσιών σε ξένα χέρια. Για παράδειγμα, μία πιθανή εξαγορά της Εθνικής Τράπεζας από τη Deutsche Bank σημαίνει πως η τεράστια ακίνητη περιουσία μαζί με τις καταθέσεις και το δανειστικό χαρτοφυλάκιο της τράπεζας περνάνε στην κατοχή της DB. To ίδιο θα ισχύσει και για τις άλλες τράπεζες.

Συνεπώς, παράλληλα με το όποιο σχέδιο ΕΥΡΗΚΑ ενεργοποιηθεί για την εκποίηση του δημόσιου πλούτου, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την εκποίηση και ιδιωτικών περιουσιών σε τιμές εξαιρετικά χαμηλές ελλείψει εγχώριας ζήτησης. Επιπλέον, αλλάζουν οι όροι συναλλαγής του αποδυναμωμένου ελληνικού κράτους στην εκμετάλλευση του αναξιοποίητου φυσικού πλούτου της χώρας. Γιατί ένα ισχυρό ελληνικό δημόσιο θα μπορούσε να υπογράψει συμβάσεις με τις ξένες πολυεθνικές ώστε να καρπούται το 35-50% των κερδών από μία π.χ. εξόρυξη πετρελαίου ή χρυσού στην ελληνική ΑΟΖ ή επικράτεια. Όμως, ένα καταχρεωμένο κράτος θα περιοριστεί πιθανά σε μία συμβολική προμήθεια της τάξης του 3-5% για όποια άδεια εκμετάλλευσης παραχωρήσει.

Όπως σωστά έχει ήδη παρατηρηθεί, η διατήρηση του χρέους στο 120% του ΑΕΠ με ορίζοντα το 2020 μας επαναφέρει στο σημείο εκκίνησης του 2009, τη στιγμή που είναι από ερευνητές κύρους γνωστό πως βιώσιμο χρέος πάνω από 90% δεν υπάρχει.

Συνεπώς, το κούρεμα είναι ουσιαστικά ήπιο και δεν μας λυτρώνει από την αρνητική δυναμική που επιφέρει το χρέος στην οικονομία, ενώ πρακτικά οδηγεί στην πλήρη εξαγορά της τα προσεχή χρόνια από το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Ο μηχανισμός του χρέους αποδεικνύεται πως, εάν δεν οδηγήσει στη διάλυση της Ευρωζώνης και την εξάρθρωση της παγκόσμιας οικονομίας λόγω της υπερχρέωσης όλου του πλανήτη, θα είναι ο καταλύτης της με βάναυσο τρόπο ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης. Δεν είναι αυτή η Ευρώπη των λαών, όπως δεν είναι αυτό το κούρεμα που προτείνει η αριστερά για να ανακάμψει η οικονομία.

Σύνταγμα της Ελλάδος – άρθρα 30-50 ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Άρθρα 30 – 50: Πρόεδρος της Δημοκρατίας ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ Ανάδειξη του Προέδρου Άρθρο 30

Σύνταγμα της Ελλάδος – άρθρα 30-50

ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Άρθρα 30 – 50: Πρόεδρος της Δημοκρατίας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
Ανάδειξη του Προέδρου

Άρθρο 30
1.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ρυθμιστής του Πολιτεύματος. Εκλέγεται από τη Βουλή για περίοδο πέντε ετών, όπως ορίζεται στα άρθρα 32 και 33.
2.	Το αξίωμα του Προέδρου είναι ασυμβίβαστο με οποιοδήποτε άλλο αξίωμα, θέση ή έργο.
3.	Η προεδρική περίοδος αρχίζει από την ορκωμοσία του Προέδρου.
4.	Σε περίπτωση πολέμου, η προεδρική θητεία παρατείνεται έως τη λήξη του.
5.	Επανεκλογή του ίδιου προσώπου επιτρέπεται μία φορά μόνο.

Άρθρο 31
	Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να εκλεγεί όποιος είναι ‘Έλληνας πολίτης πριν από πέντε τουλάχιστον έτη, έχει από πατέρα ή μητέρα ελληνική καταγωγή, έχει συμπληρώσει το τεσσαρακοστό έτος της ηλικίας του και έχει τη νόμιμη ικανότητα του εκλέγειν.

Άρθρο 32
1.	Η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη Βουλή γίνεται με ονομαστική ψηφοφορία και σε ειδική συνεδρίαση, που συγκαλείται από τον Πρόεδρο της Βουλής έναν τουλάχιστο μήνα πριν λήξει η θητεία του εν ενεργεία Προέδρου της Δημοκρατίας, κατά τα οριζόμενα στον Κανονισμό της Βουλής. Σε περίπτωση οριστικής αδυναμίας του Προέδρου της Δημοκρατίας να εκπληρώσει τα καθήκοντά του, κατά τους ορισμούς του άρθρου 34 παράγραφος 2, καθώς επίσης και σε περίπτωση που o Πρόεδρος παραιτηθεί, πεθάνει ή κηρυχθεί έκπτωτος κατά τις διατάξεις του Συντάγματος, η συνεδρίαση της Βουλής για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας συγκαλείται μέσα σε δέκα ημέρες το αργότερο αφότου έληξε πρόωρα η θητεία του προηγούμενου Προέδρου.
2.	Η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας γίνεται σε κάθε περίπτωση για πλήρη Θητεία.
3.	Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται εκείνος που συγκέντρωσε την πλειοψηφία των δυο τρίτων του συνολικού αριθμού των βουλευτών. Αν δεν συγκεντρωθεί η πλειοψηφία αυτή, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται ύστερα από πέντε ημέρες. Αν δεν επιτευχθεί ούτε στη δεύτερη ψηφοφορία η οριζόμενη πλειοψηφία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται ακόμη μία φορά ύστερα από πέντε ημέρες, οπότε εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκείνος που συγκέντρωσε την πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
4.	Αν δεν επιτευχθεί ούτε και στην τρίτη ψηφοφορία η αυξημένη αυτή πλειοψηφία, η Βουλή διαλύεται μέσα σε δέκα ημέρες από την ψηφοφορία, και προκηρύσσεται εκλογή για ανάδειξη νέας Βουλής. Η Βουλή που αναδεικνύεται από τις νέες εκλογές, αμέσως μόλις συγκροτηθεί σε σώμα, εκλέγει με ονομαστική ψηφοφορία Πρόεδρο της Δημοκρατίας με την πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.Αν δεν επιτευχθεί η πλειοψηφία αυτή, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μέσα σε πέντε ημέρες και εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκείνος που συγκέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών. Αν δεν επιτευχθεί ούτε αυτή η πλειοψηφία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται ακόμη μία φορά, ύστερα από πέντε ημέρες, μεταξύ των δύο προσώπων που πλειοψήφησαν και θεωρείται ότι έχει εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκείνος που συγκέντρωσε τη σχετική πλειοψηφία.
5.	Αν η Βουλή είναι απούσα, συγκαλείται εκτάκτως για να εκλέξει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κατά τους ορισμούς της παραγράφου 4.Αν η Βουλή έχει διαλυθεί με οποιονδήποτε τρόπο, η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας αναβάλλεται ώσπου να συγκροτηθεί σε σώμα η νέα Βουλή και μέσα σε είκοσι ημέρες, το αργότερο, από τη συγκρότησή της, σύμφωνα με όσα ορίζονται στις παραγράφους 3 και 4, αφού τηρηθούν και οι ορισμοί της παραγράφου 1 του άρθρου 34.
6.	Αν η διαδικασία για την εκλογή νέου Προέδρου, που ορίζεται στις προηγούμενες παραγράφους δεν περατωθεί εγκαίρως, ο ήδη Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξακολουθεί να ασκεί τα καθήκοντά του και μετά τη λήξη της θητείας του ώσπου να αναδειχθεί νέος Πρόεδρος.
Ερμηνευτική δήλωση:Πρόεδρος της Δημοκρατίας που τταραιτείται πριν από τη λrίξη της θητείας του δεν μπορεί να λάβει μέρος στην εκλογή που επακολουθεί εξαιτίας της παραίτησής του.

Άρθρο 33
1.	Ο εκλεγόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναλαμβάνει την άσκηση των καθηκόντων του από την επομένη της ημέρας που έληξε η θητεία του απερχόμενου Προέδρου. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις από την επομένη της εκλογής του.
2.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του, δίνει ενώπιον της Βουλής τον ακόλουθο όρκο: “Ορκίζομαί στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού”.
3.	Νόμος ορίζει τη χορηγία που καταβάλλεται στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τη λειτουργία των υπηρεσιών που οργανώνονται για την εκτέλεση των καθηκόντων του.

Άρθρο 34
1.	Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όταν απουσιάζει στο εξωτερικό περισσότερο από δέκα ημέρες, αν πεθάνει, παραιτηθεί, κηρυχθεί έκπτωτος ή αν κωλύεται για οποιονδήποτε λόγο να ασκήσει τα καθήκοντά του, τον αναπληρώνει προσωρινά ο Πρόεδρος της Βουλής. Αν δεν υπάρχει Βουλή, ο Πρόεδρος της τελευταίας Βουλής και, αν αυτός αρνείται ή δεν υπάρχει, η Κυβέρνηση συλλογικά. Κατά την περίοδο της αναπλήρωσης του Προέδρου δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις για τη διάλυση της Βουλής, με εξαίρεση την περίπτωση του άρθρου 32 παράγραφος 4, καθώς και οι διατάξεις για την παύση της Κυβέρνησης και την προσφυγή σε δημοψήφισμα, κατά τις διατάξεις του άρθρου 38 παράγραφος 2 και του άρθρου 44 παράγραφος 2.
2.	Αν η αδυναμία του Προέδρου της Δημοκρατίας να ασκήσει τα καθήκοντά του παρατείνεται πέρα από τριάντα ημέρες, συγκαλείται υποχρεωτικά η Βουλή, ακόμη και αν αυτή έχει διαλυθεί, για να αποφασίσει με την πλειοψηφία των τριών πέμπτων του συνόλου των μελών της, αν συντρέχει περίπτωση εκλογής νέου Προέδρου. Σε καμία πάντως περίπτωση η εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας δεν μπορεί να καθυστερήσει περισσότερο από έξι συνολικά μήνες, αφότου άρχισε η αναπλήρωσή του που προκλήθηκε από αδυναμία του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Εξουσίες και ευθύνη από τις πράξεις του Προέδρου

Άρθρο 35
1.	Καμία πράξη του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν ισχύει ούτε εκτελείται χωρίς την προσυπογραφή του αρμόδιου Υπουργού, ο οποίος με μόνη την υπογραφή του γίνεται υπεύθυνος, και χωρίς τη δημοσίευσή της στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.Στην περίπτωση που η Κυβέρνηση απαλλαγεί από τα καθήκοντά της σύμφωνα με το άρθρο 38 παράγραφος 1, αν ο Πρωθυπουργός δεν προσυπογράφει το οικείο διάταγμα, αυτό υπογράφεται μόνο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
2.	Κατ’ εξαίρεση δεν απαιτείται προσυπογραφή για τις ακόλουθες πράξεις: α) το διορισμό Πρωθυπουργού, β) την ανάθεση διερευνητικής εντολής σύμφωνα με το άρθρο 37 παράγραφοι 2, 3 και 4, γ) τη διάλυση της Βουλής κατά το άρθρο 32 παράγραφος 4 και κατά το άρθρο 41 παράγραφος 1, αν δεν την προσυπογράψει ο Πρωθυπουργός, και κατά το άρθρο 53 παράγραφος 1, αν δεν την προσυπογράψει το Υπουργικό Συμβούλιο, δ) την αναπομπή κατά το άρθρο 42 παράγραφος 1 νομοσχεδίου ή πρότασης νόμου που έχει ψηφιστεί από τη Βουλή, ε) το διορισμό του προσωπικού των υπηρεσιών της Προεδρίας της Δημοκρατίας.
3.	Το διάταγμα με το οποίο προκηρύσσεται δημοψήφισμα για νομοσχέδιο, σύμφωνα με το άρθρο 44 παράγραφος 2, προσυπογράφεται από τον Πρόεδρο της Βουλής.

Άρθρο 36
1.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με τήρηση οπωσδήποτε των ορισμών του άρθρου 35 παράγραφος 1, εκπροσωπεί διεθνώς το Κράτος, κηρύσσει πόλεμο, συνομολογεί συνθήκες ειρήνης, συμμαχίας, οικονομικής συνεργασίας και συμμετοχής σε διεθνείς οργανισμούς ή ενώσεις και τις ανακοινώνει στη Βουλή, με τις αναγκαίες διασαφήσεις, όταν το συμφέρον και η ασφάλεια του Κράτους το επιτρέπουν.
2.	Οι συνθήκες για εμπόριο, φορολογία, οικονομική συνεργασία και συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς ή ενώσεις, και όσες άλλες περιέχουν παραχωρήσεις για τις οποίες, σύμφωνα με άλλες διατάξεις του Συντάγματος, τίποτε δεν μπορεί να οριστεί χωρίς νόμο, ή οι οποίες επιβαρύνουν ατομικά τους ‘Έλληνες, δεν ισχύουν χωρίς τυπικό νόμο που τις κυρώνει.
3.	Μυστικά άρθρα συνθήκης δεν μπορούν ποτέ να ανατρέψουν τα φανερά.
4.	Η κύρωση διεθνών συνθηκών δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο νομοθετικής εξουσιοδότησης κατά το άρθρο 43 παράγραφοι 2 και 4.

Άρθρο 37
1.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει τον Πρωθυπουργό και, με πρότασή του, διορίζει και παύει τα λοιπά μέλη της Κυβέρνησης και τους Υφυπουργούς.
2.	Πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος το οποίο διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών. Αν κανένα κόμμα δεν διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέχει στον αρχηγό του κόμματος που διαθέτει τη σχετική πλειοψηφία διερευνητική εντολή για να διακριβωθεί η δυνατότητα σχηματισμού Κυβέρνησης που να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Βουλής.
3.	Αν δεν διαπιστωθεί αυτή η δυνατότητα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέχει διερευνητική εντολή στον αρχηγό του δεύτερου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος και εάν δεν τελεσφορήσεικαι αυτή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δίνει διερευνητική εντολή στον αρχηγό του τρίτου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος. Κάθε διερευνητική εντολή ισχύει για τρεις ημέρες. Αν οι διερευνητικές εντολές δεν τελεσφορήσουν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλεί τους αρχηγούς των κομμάτων και, αν επιβεβαιωθεί η αδυναμία σχηματισμού Κυβέρνησης που να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής, επιδιώκει το σχηματισμό Κυβέρνησης από όλα τα κόμματα της Βουλής για τη διενέργεια εκλογών και σε περίπτωση αποτυχίας αναθέτει στον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του Αρείου Πάγου ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου το σχηματισμό Κυβέρνησης, όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής, για να διενεργήσει εκλογές, και διαλύει τη Βουλή.
4.	Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ανατίθεται, σύμφωνα με τις προηγούμενες παραγράφους, εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης ή διερευνητική εντολή σε αρχηγό κόμματος, αν το κόμμα δεν έχει αρχηγό ή εκπρόσωπο, ή αν ο αρχηγός ή ο εκπρόσωπός του δεν έχει εκλεγεί βουλευτής, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δίνει την εντολή σ’ αυτόν που προτείνει η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος. Η πρόταση για την ανάθεση εντολής γίνεται μέσα σε τρεις ημέρες από την ημέρα που ο Πρόεδρος της Βουλής ή ο αναπληρωτής του ανακοινώνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη δύναμη των κομμάτων στη Βουλή. Η ανακοίνωση αυτή γίνεται πριν από κάθε ανάθεση εντολής.
Ερμηνευτική δήλωση:Στις διερευνητικές εντολές, αν κόμματα είναι ισοδύναμα σε βουλευτικές έδρες, προηγείται εκείνο που έλαβε περισσότερες ψήφους στις εκλογές. Νεοσχηματισμένο κόμμα με κοινοβουλευτική ομάδα, σύμφωνα με τα οριζόμενα στον Κανονισμό της Βουλής, έπεται του παλαιότερου με ίσο αρι8μό εδρών. Στις δύο αυτές περιπτώσεις δεν παρέχονται διερευνητικές εντολές σε περισσότερα από τέσσερα κόμματα.

Άρθρο 38
1.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απαλλάσσει από τα καθήκοντά της την Κυβέρνηση, αν αυτή παραιτηθεί, καθώς και αν η Βουλή αποσύρει την εμπιστοσύνη της κατά το άρθρο 84. Στις περιπτώσεις αυτές εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις των παραγράφων 2, 3 και 4 του άρθρου 37.Αν ο Πρωθυπουργός της παραιτούμενης Κυβέρνησης είναι αρχηγός ή εκπρόσωπος κόμματος που διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των βουλευτών, εφαρμόζεται αναλόγως η διάταξη του άρθρου 37 παράγραφος 3 εδάφιο γ’.
2.	Αν ο Πρωθυπουργός παραιτηθεί, εκλείψει ή αδυνατεί για λόγους υγείας να ασκήσει τα καθήκοντά του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει Πρωθυπουργό αυτόν που προτείνει η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος στο οποίο ανήκει ο απερχόμενος Πρωθυπουργός, εφόσον αυτό διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών. Η πρόταση γίνεται το αργότερο σε τρεις ημέρες από την παραίτηση ή την έκλειψη του Πρωθυπουργού ή από τη διαπίστωση της αδυναμίας του να ασκήσει τα καθήκοντά του. Αν κανένα κόμμα δεν διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών, εφαρμόζεται αναλογικά η παράγραφος 4 και στη συνέχεια το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 2 και η παράγραφος 3 του προηγούμενου άρθρου. Η αδυναμία του Πρωθυπουργού να ασκήσει τα καθήκοντά του για λόγους υγείας διαπιστώνεται από τη Βουλή με ειδική απόφασή της που λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, ύστερα από πρόταση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος στο οποίο ανήκει ο Πρωθυπουργός, εφόσον αυτό διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών. Σε κάθε άλλη περίπτωση η πρόταση υποβάλλεται από τα δύο πέμπτα τουλάχιστον του όλου αριθμού των βουλευτών.Εωσότου διοριστεί ο νέος Πρωθυπουργός τα καθήκοντα του Πρωθυπουργού ασκεί ο πρώτος κατά σειρά Αντιπρόεδρος και εφόσον δεν έχουν διοριστεί Αντιπρόεδροι ο πρώτος κατά σειρά Υπουργός.
Ερμηνευτική δήλωση: Η διάταξη της παραγράφου 2 εφαρμόζεται και σε περίπτωση αναπλήρωσης του Προέδρου της Δημοκρατίας κατά το άρθρο 34.

Άρθρο 39

(Το άρθρο 39 καταργείται).

Άρθρο 40
1.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συγκαλεί τη Βουλή τακτικά μία φορά κάθε χρόνο, όπως ορίζει το άρθρο 64 παράγραφος 1, και εκτάκτως κάθε φορά που το κρίνει εύλογο. Κηρύσσει αυτοπροσώπως ή δια του Πρωθυπουργού την έναρξη και τη λήξη κάθε βουλευτικής περιόδου.
2.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μία φορά μόνο μπορεί να αναστείλει τις εργασίες της βουλευτικής συνόδου, είτε αναβάλλοντας την έναρξη είτε διακόπτοντας την εξακολούθησή τους.
3.	Η αναστολή των εργασιών δεν επιτρέπεται να διαρκέσει περισσότερο από τριάντα ημέρες ούτε να επαναληφθεί κατά την ίδια βουλευτική σύνοδο χωρίς τη συγκατάθεση της Βουλής.

Άρθρο 41
1.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να διαλύσει τη Βουλή, αν έχουν παραιτηθεί ή και καταψηφιστεί από αυτή δύο Κυβερνήσεις και η σύνθεσή της δεν εξασφαλίζει κυβερνητική σταθερότητα. Οι εκλογές ενεργούνται από την Κυβέρνηση που έχει την εμπιστοσύνη της διαλυόμενης Βουλής. Σε κάθε άλλη περίπτωση εφαρμόζεται αναλόγως το τρίτο εδάφιο της παραγράφου 3 του άρθρου 37.
2.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει τη Βουλή με πρόταση της Κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας. Αποκλείεται η διάλυση της νέας Βουλής για το ίδιο θέμα.
3.	Το διάταγμα διάλυσης της Βουλής, προσυπογραμμένο στην περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου από το Υπουργικό Συμβούλιο, πρέπει να περιλαμβάνει συγχρόνως την προκήρυξη εκλογών μέσα σε τριάντα ημέρες και τη σύγκληση της νέας Βουλής μέσα σε άλλες τριάντα ημέρες από τις εκλογές.
4.	Η Βουλή που εκλέχθηκε μετά τη διάλυση της προηγούμενης δεν μπορεί να διαλυθεί πριν περάσει ένα έτος αφότου άρχισε τις εργασίες της, εκτός από τις περιπτώσεις του άρθρου 37 παράγραφος 3 και της παραγράφου 1 του άρθρου αυτού.
5.	Η Βουλή διαλύεται υποχρεωτικά στην περίπτωση του άρθρου 32 παράγραφος 4.
Ερμηνευτική δήλωση: Σε κάθε περίπτωση χωρίς εξαίρεση το διάταγμα για τη διάλυση της Βουλής πρέπει να διαλαμβάνει την προκήρυξη εκλογών μέσα σε τριάντα ημέρες και τη σύγκληση της νέας Βουλής μέσα σε τριάντα ημέρες από αυτές.

Άρθρο 42
1.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκδίδει και δημοσιεύει τους νόμους που έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή μέσα σε ένα μήνα από την ψήφισή τους. Μέσα στην προθεσμία που προβλέπεται στο προηγούμενο εδάφιο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αναπέμψει στη Βουλή νομοσχέδιο που έχει ψηφιστεί από αυτή, εκθέτοντας και τους λόγους της αναπομπής.
2.	Πρόταση νόμου ή νομοσχέδιο που έχει αναπεμφθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη Βουλή εισάγεται στην Ολομέλειά της και, αν επιψηφιστεί και πάλι με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών κατά τη διαδικασία του άρθρου 76 παράγραφος 2, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας το εκδίδει και το δημοσιεύει υποχρεωτικά μέσα σε δέκα ημέρες από την επιψήφισή του.

Άρθρο 43
1.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκδίδει τα διατάγματα που είναι αναγκαία για την εκτέλεση των νόμων και δεν μπορεί ποτέ να αναστείλει την εφαρμογή τους ούτε να εξαιρέσει κανέναν από την εκτέλεσή τους.
2.	Ύστερα από πρόταση του αρμόδιου Υπουργού επιτρέπεται η έκδοση κανονιστικών διαταγμάτων, με ειδική εξουσιοδότηση νόμου και μέσα στα όριά της. Εξουσιοδότηση για έκδοση κανονιστικών πράξεων από άλλα όργανα της διοίκησης επιτρέπεται προκειμένου να ρυθμιστούν ειδικότερα θέματα ή θέματα με τοπικό ενδιαφέρον ή με χαρακτήρα τεχνικό ή λεπτομερειακό.
3.	(Η παράγραφος 3 καταργείται).
4.	Με νόμους που ψηφίζονται από την Ολομέλεια της Βουλής μπορεί να παρέχεται εξουσιοδότηση έκδοσης κανονιστικών διαταγμάτων για τη ρύθμιση των θεμάτων που καθορίζονται σ’ αυτούς σε γενικό πλαίσιο. Με τους νόμους αυτούς χαράζονται οι γενικές αρχές και οι κατευθύνσεις της ρύθμισης που πρέπει να ακολουθηθεί και τίθενται χρονικά όρια για τη χρήση της εξουσιοδότησης.
5.	Τα κατά το άρθρο 72 παράγραφος 1 θέματα της αρμοδιότητας της Ολομέλειας της Βουλής δεν μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο εξουσιοδότησης κατά την προηγούμενη παράγραφο.

Άρθρο 44
1.	Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Οι πράξεις αυτές υποβάλλονται στη Βουλή για κύρωση σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 72 παράγραφος 1; μέσα σε σαράντα ημέρες από την έκδοσή τους ή μέσα σε σαράντα ημέρες από τη σύγκληση της Βουλής σε σύνοδο. Αν δεν υποβληθούν στη Βουλή μέσα στις προαναφερόμενες προθεσμίες ή αν δεν εγκριθούν από αυτή μέσα σε τρεις μήνες από την υποβολή τους, παύουν να ισχύουν στο εξής.
2.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου.Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου και όπως ορίζουν ο Κανονισμός της Βουλής και νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής. Δεν εισάγονται κατά την ίδια περίοδο της Βουλής περισσότερες από δύο προτάσεις δημοψηφίσματος για νομοσχέδιο.Αν νομοσχέδιο υπερψηφισιεί, η προθεσμία του άρθρου 42 παράγραφος 1 αρχίζει από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.
3.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε εντελώς εξαιρετικές περιστάσεις μπορεί να απευθύνει προς το Λαό διαγγέλματα, μετά από σύμφωνη γνώμη του Προέδρου της Κυβέρνησης. Τα διαγγέλματα προσυπογράφονται από τον Πρωθυπουργό και δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Άρθρο 45
	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Χώρας, που τη διοίκησή τους ασκεί η Κυβέρνηση, όπως νόμος ορίζει. Απονέμει επίσης τους βαθμούς σε όσους υπηρετούν σ’ αυτές, όπως νόμος ορίζει.

Άρθρο 46
1.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει και παύει, σύμφωνα με το νόμο, τους δημόσιους υπαλλήλους, εκτός από τις εξαιρέσεις που ορίζει ο νόμος.
2.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απονέμει τα προβλεπόμενα παράσημα σύμφωνα με τις διατάξεις του σχετικού νόμου.

Άρθρο 47
1.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει το δικαίωμα, ύστερα από πρόταση του Υπουργού Δικαιοσύνης και γνώμη συμβουλίου που συγκροτείται κατά πλειοψηφία από δικαστές, να χαρίζει, μετατρέπει ή μετριάζει τις ποινές που επιβάλλουν τα δικαστήρια, καθώς και να αίρει τις κάθε είδους νόμιμες συνέπειες ποινών που έχουν επιβληθεί και εκτιθεί.
2.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μόνο με τη συγκατάθεση της Βουλής έχει το δικαίωμα να απονέμει χάρη σε Υπουργό που καταδικάστηκε κατά το άρθρο 86.
3.	Αμνηστία παρέχεται μόνο για πολιτικά εγκλήματα, με νόμο που ψηφίζεται από την Ολομέλεια της Βουλής με πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
4.	Αμνηστία για κοινά εγκλήματα δεν παρέχεται ούτε με νόμο.

Άρθρο 48
1.	Σε περίπτωση πολέμου, επιστράτευσης εξαιτίας εξωτερικών κινδύνων ή άμεσης απειλής της εθνικής ασφάλειας, καθώς και αν εκδηλωθεί ένοπλο κίνημα για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος, η Βουλή, με απόφασή της, που λαμβάνεται ύστερα από πρόταση της Κυβέρνησης, θέτει σε εφαρμογή, σε ολόκληρη την Επικράτεια ή σε τμήμα της, το νόμο για την κατάσταση πολιορκίας, συνιστά εξαιρετικά δικαστήρια και αναστέλλει την ισχύ του συνόλου ή μέρους των διατάξεων των άρθρων 5 παράγραφος 4, 6, 8, 9, 11, 12 παράγραφοι 1 έως και 4,14,19, 22 παράγραφος 3, 23, 96 παράγραφος 4 και 97. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δημοσιεύει την απόφαση της Βουλής. Με την απόφαση της Βουλής ορίζεται η διάρκεια ισχύος των επιβαλλόμενων μέτρων, η οποία δεν μπορεί να υπερβεί τις δεκαπέντε ημέρες.
2.	Σε περίπτωση απουσίας της Βουλής ή αν συντρέχει αντικειμενική αδυναμία να συγκληθεί εγκαίρως, τα μέτρα της προηγούμενης παραγράφου λαμβάνονται με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου. Το διάταγμα υποβάλλεται από την Κυβέρνηση στη Βουλή για έγκριση μόλις καταστεί δυνατή η σύγκλησή της, ακόμη και αν έληξε η βουλευτική περίοδος ή η Βουλή έχει διαλυθεί, και πάντως μέσα σε δεκαπέντε ημέρες το αργότερο.
3.	Η διάρκεια των κατά τις προηγούμενες παραγράφους μέτρων μπορεί να παρατείνεται ανά δεκαπενθήμερο μόνο με προηγούμενη απόφαση της Βουλής, η οποία συγκαλείται ακόμη και αν έχει λήξει η βουλευτική περίοδος ή η Βουλή έχει διαλυθεί.
4.	Τα κατά τις προηγούμενες παραγράφους μέτρα αίρονται αυτοδικαίως με τη λήξη των προθεσμιών που προβλέπονται στις παραγράφους 1, 2 και 3, εφόσον δεν παρατείνονται με απόφαση της Βουλής, και σε κάθε περίπτωση με τη λήξη του πολέμου, εφόσον είχαν επιβληθεί εξαιτίας πολέμου.
5.	Αφότου αρχίσουν να ισχύουν τα μέτρα των προηγούμενων παραγράφων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ύστερα από πρόταση της Κυβέρνησης, μπορεί να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, για να αντιμετωπιστούν επείγουσες ανάγκες ή για να αποκατασταθεί ταχύτερα η λειτουργία των συνταγματικών θεσμών. Οι πράξεις αυτές υποβάλλονται για κύρωση στη Βουλή μέσα σε δεκαπέντε ημέρες από τη σύγκλησή της σε σύνοδο και παύουν να ισχύουν στο εξής, αν δεν υποβληθούν στη Βουλή μέσα στις παραπάνω προθεσμίες ή δεν εγκριθούν από αυτή μέσα σε δεκαπέντε ημέρες αφότου υποβλήθηκαν.
6.	Οι κατά τις παραγράφους 2 και 3 αποφάσεις της Βουλής λαμβάνονται με την πλειοψηφία, του συνολικού αριθμού των βουλευτών και η κατά την παράγραφο 1 απόφαση με την πλειοψηφία των τριών πέμπτων του συνολικού αριθμού των βουλευτών. Η Βουλή αποφασίζει σε μία μόνο συνεδρίαση.
7.	Σε όλη τη διάρκεια της εφαρμογής των μέτρων κατάστασης ανάγκης, τα οποία λαμβάνονται κατά το άρθρο αυτό, ισχύουν αυτοδικαίως οι διατάξεις των άρθρων 61 και 62 του Συντάγματος, ακόμη και αν διαλύθηκε η Βουλή ή έληξε η βουλευτική περίοδος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
Ειδικές ευθύνες του Προέδρου της Δημοκρατίας

Άρθρο 49
1.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν ευθύνεται οπωσδήποτε για πράξεις που έχει ενεργήσει κατά την άσκηση των καθηκόντων του, παρά μόνο για έσχατη προδοσία ή παραβίαση, με πρόθεση, του Συντάγματος. Για πράξεις που δεν σχετίζονται με την άσκηση των καθηκόντων του η δίωξη αναστέλλεται εωσότου λήξει η προεδρική θητεία.
2.	Η πρόταση για κατηγορία και παραπομπή του Προέδρου της Δημοκρατίας σε δίκη υποβάλλεται στη Βουλή υπογραμμένη από το ένα τρίτο τουλάχιστον των μελών της και γίνεται αποδεκτή με απόφαση που λαμβάνεται με πλειοψηφία των δύο τρίτων του συνόλου των μελών της.
3.	Αν η πρόταση γίνει αποδεκτή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παραπέμπεται στο δικαστήριο του άρθρου 86. Οι σχετικές μ’ αυτό διατάξεις εφαρμόζονται αναλόγως και στην περίπτωση αυτή.
4.	Αφότου παραπεμφθεί, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απέχει από την άσκηση των καθηκόντων του και αναπληρώνεται, σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο 34. Αναλαμβάνει πάλι τα καθήκοντά του, αφότου το δικαστήριο του άρθρου 86 εκδώσει απαλλακτική απόφαση, εφόσον δεν εξαντλήθηκε η θητεία του.
5.	Νόμος που ψηφίζεται από την Ολομέλεια της Βουλής ρυθμίζει τα σχετικά με την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου αυτού.

Άρθρο 50
1.	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει άλλες αρμοδιότητες παρά μόνο όσες του απονέμουν ρητά το Σύνταγμα και οι νόμοι που είναι σύμφωνοι μ’ αυτό.

Μαρτυρία: Ο ακροδεξιός που έβριζε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης, 28η Οκτωβρίου 2011

XYZ Contagion

Μαρτυρία: Ο ακροδεξιός που έβριζε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης, 28η Οκτωβρίου 2011

Ελληνική ποιητική ανθολογία για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ελλάδας (έκδοση του περιοδικού του ΚΙΣ “Χρονικά”, 2006)

Ελληνική ποιητική ανθολογία για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ελλάδας (έκδοση του περιοδικού του ΚΙΣ “Χρονικά”, 2006)

Miller Jacques-Alain: Ψυχανάλυση της οικονομικής κρίσης. Immanuel Wallerstein: “Ο καπιταλισμός αγγίζει το τέλος του” Μπλογκ: Κοινωνικά κινηματα και δικτυα(κλικ) Ενα τραγούδι για την Ρόζα Λουξεμπουργκ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ Μικρή Ψηφιακή βιβλιοθήκη απο το Μπλογκ του Radical DESIRE

• Miller Jacques-Alain: Ψυχανάλυση της οικονομικής κρίσης.
• Immanuel Wallerstein: “Ο καπιταλισμός αγγίζει το τέλος του” Μπλογκ: Κοινωνικά κινηματα και δικτυα(κλικ)
• Ενα τραγούδι για την Ρόζα Λουξεμπουργκ
• Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ
• Μικρή Ψηφιακή βιβλιοθήκη απο το Μπλογκ του Radical DESIRE

Καλό ή κακό το κούρεμα; Του Σπύρου Λαπατσιώρα/απο το rednote

Καλό ή κακό το κούρεμα; Του Σπύρου Λαπατσιώρα Του Σπύρου Λαπατσιώρα Το «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους είναι αναγκαίο συνεπακόλουθο των οικονομικών πολιτικών του Μνημονίου που κατέστησαν το ελληνικό δημόσιο χρέος μη-βιώσιμο. Πρόκειται για πολιτικές που χρησιμοποιούν την ύφεση και τα ελλείμματα ενάντια στο κοινωνικό κράτος και στον κόσμο της εργασίας, που στηρίζονται στις ιδέες της μη-αλληλεγγύης (διεθνούς και εγχώριας) με αποτέλεσμα την αναγκαία πλέον απόφαση της Συνόδου για μεγάλο «κούρεμα». Το «κούρεμα», διαγραφή μέρους του χρέους, δεν συνεπάγεται ότι το χρέος θα καταστεί βιώσιμο. Η βιωσιμότητα δεν εξαρτάται μόνο από το μέγεθος χρέους αλλά και από το αν δημιουργούνται εισοδήματα στην οικονομία (ρυθμοί μεγέθυνσης), το ύψος των επιτοκίων και από τη σχέση εσόδων-δαπανών, εφόσον αφήσουμε τις συνθήκες αναχρηματοδότησης του χρέους στην άκρη. Ενα κούρεμα της τάξης του 60% στους ιδιώτες κατόχους ομολόγων, με βάση του υπολογισμούς του ΔΝΤ θα μειώσει το δημόσιο χρέος στο 140% του ΑΕΠ για το 2012. Αν όλα πάνε καλά, με τις σχετικά αισιόδοξες υποθέσεις που υιοθετούνται από το ΔΝΤ, θα έχουμε 110% χρέος το 2020. Α) Ωστόσο, επειδή το ΔΝΤ ως τώρα μόνιμα υποεκτιμά τις επιπτώσεις των υφεσιακών πολιτικών που ακολουθούνται και επειδή πολύ εύκολα μπορούν να αλλάξουν οι παράμετροι που επηρεάζουν την πορεία του χρέους ακόμη και ένα 60% κούρεμα δεν εγγυάται τη βιωσιμότητα του χρέους. Η αποκατάσταση της βιωσιμότητας όχι μόνο του χρέους αλλά και της ελληνικής κοινωνίας (επειδή τίθεται εν αμφιβόλω η βιωσιμότητα της ελληνικής κοινωνίας με τις μνημονιακές πολιτικές) απαιτεί άλλες πολιτικές, όχι μόνο «κούρεμα»: πολιτική φορολόγησης του πλούτου και όχι των μισθωτών, δημόσιες δαπάνες για να τιθασεύει η ανεργία, προσανατολισμό σε μορφές οργάνωσης της οικονομίας που βάζουν τις κοινωνικές ανάγκες πάνω από τα κέρδη, εν ολίγοις τις προτάσεις της Αριστεράς. Β) Με δεδομένες τις ακολουθούμενες πολιτικές όσο μεγαλύτερο είναι το κούρεμα τόσο καλύτερη επιλογή θα αποτελεί. Μεγάλο κούρεμα σημαίνει λιγότερες πιέσεις για εξοικονόμηση χρημάτων από μισθούς, συντάξεις και κοινωνικά αγαθά στο νέο Μνημόνιο που θα ψηφιστεί. Το οποίο θα ψηφιστεί όχι επειδή κουρευόμαστε, αλλά επειδή θα ψηφιζόταν έτσι και αλλιώς ως συνέχεια των πολιτικών της εσωτερικής υποτίμησης. Το ότι αυτή η μείωση των πιέσεων μπορεί να μη περάσει στη κοινωνία είναι σχεδόν αναμενόμενο. Γ) Με δεδομένες αυτές τις πολιτικές, το κούρεμα έπρεπε να είχε γίνει εξ’ αρχής. Ας σκεφτούμε: με κούρεμα αντί 50% στο 60% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων, το ΔΝΤ υπολογίζει μείωση του χρέους κατά 25δισ.περίπου, περισσότερα από τα χρήματα όλων των μέτρων του Μεσοπρόθεσμου ενώ συγχρόνως μειώνονται οι πληρωμές τόκων κατά 1,5 δις. κάθε χρόνο που είναι οι απαιτήσεις μείωσης των μισθών και των συντάξεων στο Μεσοπρόθεσμο. Δ) Οι επιπτώσεις που θα έχει ένα κούρεμα δεν αφορούν τις καταθέσεις ή την χρηματοδότηση των αναγκών της ελληνικής οικονομίας. Αφορούν το αν οι τραπεζίτες θα βάλουν το χέρι στην τσέπη για να στηρίξουν τις τράπεζές τους από τις απώλειες που θα έχουν (συνολικά 15δισ υπολογίζονται οι απώλειες στις ελληνικές τράπεζες σε ένα κούρεμα της τάξης του 50%) ή αν θα οδηγηθούν οι τράπεζες στην κρατικοποίηση. Ας θυμόμαστε ότι για τη Dexia διαγράφηκαν 90δις εν μία νυχτί χωρίς να σπαταληθεί το μελάνι που σπαταλιέται για το 1,5 δις που πρέπει να κοπεί από μισθούς για «να σωθεί η Ελλάδα». Αφορούν τα ασφαλιστικά ταμεία, για τα οποία δεν υπάρχει καμία επίσημη συζήτηση, που πλήττονται από την εισφοροδιαφυγή, την ύφεση, τη χρήση των αποθεματικών τους στο χρηματιστηριακό παιχνίδι και την διαχείριση με γνώμονα το κριτήριο ότι «αφού θα ιδιωτικοποιηθεί που θα ιδιωτικοποιηθεί το σύστημα ασφάλισης τι τα θέλουμε τα υγιή ταμεία»; Αφορά μικροαποταμιευτές επίσης. Ε) Τέλος, ειδικά για την Ελλάδα, οι όροι βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους περνάνε μέσα από την επιλογή της σχέσης εσόδων και δαπανών που θα μηδενίσει τα ελλείμματα: θα πληρώσουν οι πλούσιοι ώστε να έχουμε κοινωνικό κράτος ή δε θα πληρώσουν και θα οδηγηθούμε σε αποδόμησή του και κοινωνική ερημοποίηση; Επιλογές που οδηγούν στην κοινωνική πόλωση και σύγκρουση δε παραπέμπουν σε τίποτα βιώσιμο. Η ιδέα της κοινωνικής και διεθνούς αλληλεγγύης είναι μία ιδέα που αντιστέκεται στον εξορκισμό της και επιστρέφει με όλες τις μορφές ενάντια στις απόπειρες διαγραφής της. Αυτό βιώνει και το πολιτικό προσωπικό της Ευρώπης συνολικά που βλέπει την αντίστασή της, μαζί με τους τραπεζίτες, ως εφιάλτη. Το άρθρο δημοσιεύεται ταυτόχρονα στις Συναντήσεις της Αυγής

Γιῶργος Σεφέρης - Οἱ Γάτες τ᾿ Ἅι-Νικόλα Τὸν δ᾿ ἄνευ λύρας ὅμως ὑμνωδεῖ θρῆνον Ἐρινύος αὐτοδίδακτος ἔσωθεν θυμός, οὐ τὸ πᾶν ἔχων ἐλπίδος φίλον θράσος. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ. 990 ἔπ.

πηγη: http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/george_seferis/oi_gates_t_ai_nikola.htm

Γιῶργος Σεφέρης - Οἱ Γάτες τ᾿ Ἅι-Νικόλα

Τὸν δ᾿ ἄνευ λύρας ὅμως ὑμνωδεῖ θρῆνον Ἐρινύος αὐτοδίδακτος ἔσωθεν θυμός,
οὐ τὸ πᾶν ἔχων ἐλπίδος φίλον θράσος. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ. 990 ἔπ.

«Φαίνεται ὁ Κάβο-Γάτα...», μοῦ εἶπε ὁ καπετάνιος

δείχνοντας ἕνα χαμηλὸ γιαλὸ μέσα στὸ πούσι

τ᾿ ἄδειο ἀκρογιάλι ἀνήμερα Χριστούγεννα,

«... καὶ κατὰ τὸν Πουνέντε ἀλάργα τὸ κύμα γέννησε τὴν Ἀφροδίτη

λένε τὸν τόπο Πέτρα τοῦ Ρωμιοῦ.

Τρία καρτίνια ἀριστερά!»

Εἶχε τὰ μάτια τῆς Σαλώμης ἡ γάτα ποὺ ἔχασα τὸν ἄλλο χρόνο

κι ὁ Ραμαζὰν πῶς κοίταζε κατάματα τὸ θάνατο,

μέρες ὁλόκληρες μέσα στὸ χιόνι τῆς Ἀνατολῆς

στὸν παγωμένον ἥλιο

κατάματα μέρες ὁλόκληρες ὁ μικρὸς ἐφέστιος θεός.

Μὴ σταθεῖς ταξιδιώτη.

«Τρία καρτίνια ἀριστερά» μουρμούρισε ὁ τιμονιέρης.

...ἴσως ὁ φίλος μου νὰ κοντοστέκουνταν,

ξέμπαρκος τώρα

κλειστὸς σ᾿ ἕνα μικρὸ σπίτι μὲ εἰκόνες

γυρεύοντας παράθυρα πίσω ἀπ᾿ τὰ κάδρα.

Χτύπησε ἡ καμπάνα τοῦ καραβιοῦ

σὰν τὴ μονέδα πολιτείας ποὺ χάθηκε

κι ἦρθε νὰ ζωντανέψει πέφτοντας

ἀλλοτινὲς ἐλεημοσύνες.

«Παράξενο», ξανάειπε ὁ καπετάνιος.

«Τούτη ἡ καμπάνα-μέρα ποὺ εἶναι-

μοῦ θύμισε τὴν ἄλλη ἐκείνη, τὴ μοναστηρίσια.

Διηγότανε τὴν ἱστορία ἕνας καλόγερος

ἕνας μισότρελος, ἕνας ὀνειροπόλος.

«Τὸν καιρὸ τῆς μεγάλης στέγνιας,

- σαράντα χρόνια ἀναβροχιὰ -

ρημάχτηκε ὅλο τὸ νησὶ

πέθαινε ὁ κόσμος καὶ γεννιοῦνταν φίδια.

Μιλιούνια φίδια τοῦτο τ᾿ ἀκρωτήρι,

χοντρὰ σὰν τὸ ποδάρι ἄνθρωπου

καὶ φαρμακερά.

Τὸ μοναστήρι τ᾿ Ἅι-Νικόλα τὸ εἶχαν τότε

Ἁγιοβασιλεῖτες καλογέροι

κι οὔτε μποροῦσαν νὰ δουλέψουν τὰ χωράφια

κι οὔτε νὰ βγάλουν τὰ κοπάδια στὴ βοσκὴ

τοὺς ἔσωσαν οἱ γάτες ποὺ ἀναθρέφαν.

Τὴν κάθε αὐγὴ χτυποῦσε μία καμπάνα

καὶ ξεκινοῦσαν τσοῦρμο γιὰ τὴ μάχη.

Ὅλη μέρα χτυπιοῦνταν ὡς τὴν ὥρα

ποῦ σήμαιναν τὸ βραδινὸ ταγίνι.

Ἀπόδειπνα πάλι ἡ καμπάνα

καὶ βγαῖναν γιὰ τὸν πόλεμο τῆς νύχτας.

Ἤτανε θαῦμα νὰ τὶς βλέπεις, λένε,

ἄλλη κουτσή, κι ἄλλη στραβή, τὴν ἄλλη

χωρὶς μύτη, χωρὶς αὐτί, προβιὰ κουρέλι.

Ἔτσι μὲ τέσσερεις καμπάνες τὴν ἡμέρα

πέρασαν μῆνες, χρόνια, καιροὶ κι ἄλλοι καιροί.

Ἄγρια πεισματικὲς καὶ πάντα λαβωμένες

ξολόθρεψαν τὰ φίδια μὰ στὸ τέλος

χαθήκανε, δὲν ἄντεξαν τόσο φαρμάκι.

Ὡσὰν καράβι καταποντισμένο

τίποτε δὲν ἀφῆσαν στὸν ἀφρὸ

μήτε νιαούρισμα, μήτε καμπάνα.

Γραμμή!

Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ ταλαίπωρες

παλεύοντας καὶ πίνοντας μέρα καὶ νύχτα

τὸ αἷμα τὸ φαρμακερὸ τῶν ἑρπετῶν.

Αἰῶνες φαρμάκι γενιὲς φαρμάκι».

«Γραμμή!

Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ ταλαίπωρες

παλεύοντας καὶ πίνοντας μέρα καὶ νύχτα

τὸ αἷμα τὸ φαρμακερὸ τῶν ἑρπετῶν.

Αἰῶνες φαρμάκι, γενιὲς φαρμάκι».

«Γραμμή!» ἀντιλάλησε ἀδιάφορος ὁ τιμονιέρης.

Τετάρτη, 5 Φεβρουαρίου 1969

(το προσεξα χαρη στην υπενθυμιση του Β. ΚΑΡΓΟΥΔΗ. )

Το Μπαλκόνι (I) — A.Badiou

waltendegewalt

Το Μπαλκόνι (I) — A.Badiou

«η αναγκαία δομική αυταπάτη "

: «η αναγκαία δομική αυταπάτη ,που ωθεί τους ανθρώπους  να πιστεύουν ότι η αλήθεια μπορεί να ανευρεθεί στους νόμους, περιγράφει με ακρίβεια τον μηχανισμό της μεταβίβασης: η μεταβίβαση είναι η υπόθεση ότι υπάρχει Αλήθεια ,Νόημα πίσω από το ηλίθιο, ασυνάρτητο τραυματικό γεγονός του Νόμου.»[1] 

Και επίσης ο Ζίζεκ επισημαίνει: «τί άλλο είναι ένα  «ταξίδι στο μέλλον» αν όχι αυτή η «προσπέραση», μέσω της οποίας υποθέτουμε προκαταβολικά την παρουσία μιας ορισμένης γνώσης στον άλλον, γνώσης όσον αφορά το νόημα  των συμπτωμάτων μας –τί άλλο είναι ,αν όχι η ίδια η μεταβίβαση;»[2].

---

[1] Slavoj Zizek, το Υψηλό αντικείμενο της ιδεολογίας,Mτφ .Βίκυ Ιακώβου , επιμέλεια Γιάννης Σταυρακάκης,εκδ.Scripta ,Aθήνα 2006 ,σ. 80

[2] Slavoj Zizek , το Υψηλό αντικείμενο της ιδεολογίας, ο.π, σ .106

ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΜΛΚΙΑ (ΤΟΥ ΖΙΖΕΚ )ΑΛΛΑ ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΑΠΕΙΡΟΤΑΤΗΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΒΑΛΩ

∞ Α π ε ι ρ 8

Slavoj Zizek - "Πρώτα η κατάληψη, τα αιτήματα μετά"

Κι ο Μπερλουσκονι οπως η εδω δεξια λεει:

''δεν φταιω εγω ... το ..ευρω φταιει..

(μολις τ'ακουσα στο μεγκα(8¨44, 29/10/2011)

ΦΛΕΡΥ ΝΤΑΝΤΩΝΑΚΗ...μοναδική

emfilios Το δημοψήφισμα του 1946

emfilios

Το δημοψήφισμα του 1946

μια μαρτυρια για τα χθεσινα στη θεσσαλονικη

http://xyzcontagion.wordpress.com/2011/10/28/martyria-akrodexios-papoulias/

μασκες