εξι ερωτηματα του Κωστα Κ. που αφορουν οσους - επιθυμουν την ...επιστροφη στη Δραχμή...

Ερωτώ λοιπόν με τη σειρά μου χωρίς καμία διάθεση κινδυνολογίας:

Πρώτο, αν επιβάλλουμε περιορισμούς στην ροή κεφαλαίων ώστε η δραχμή να μην είναι μετατρέψιμη, με τι συναλλαγματικά διαθέσιμα θα αγοράζουμε πετρέλαιο (80% εξαρτημένοι από εισαγωγές), πρώτες ύλες και μηχανήματα από το εξωτερικό αφού η δραχμή θα είναι – ως μη μετατρέψιμη – είδος προς αποφυγή ; Δεύτερο, με 15% υποτίμηση τι είδους τόνωση της ανταγωνιστικότητας περιμένουμε όταν ανάλογες υποτιμήσεις είχαμε τρεις μεταξύ 1983 και 1998 χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα ;
Τρίτο, αν η συγκριτικά ισχυρότερη Αργεντινή χρειάστηκε 75% υποτίμηση για να ανακάμψει, η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί περισσότερο ;
Τέταρτο, μία μεγάλη υποτίμηση της δραχμής που θα συνοδευτεί από αυξήσεις μισθών λίγο μικρότερες για να ‘χρυσωθεί το χάπι της υποτίμησης’ δεν θα οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτο πληθωρισμό ; Σημειωτέον η Αργεντινή σήμερα έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο (ανεπισήμως) πληθωρισμό στον κόσμο.
Πέμπτο, από πότε μία κεϋνσιανή συνταγή προστατευτισμού όπως η υποτίμηση θεωρείται έξοδος από την κρίση ; Από πότε ο προστατευτισμός θεωρείται μαρξιστική ή φιλεργατική πολιτική ;
Έκτο, την πολιτική εκτύπωσης χρήματος και υποτίμησης του νομίσματος ακολούθησαν και ακολουθούν τα τελευταία χρόνια ΗΠΑ, Βρετανία και Ιαπωνία. Γνωρίζετε σε τι πραγματικό χάλι βρίσκονται (υπερχρέωση, ελλείμματα, πληθωρισμός) και πως αντί να βγάλουν τις χώρες από τη κρίση τις έριξαν ακόμη βαθύτερα σε αυτήν;
ΥΓ: αν Πορτογαλία και Ισπανία ακολουθήσουν την Ελλάδα, θα το κάνουν για να υποτιμήσουν και αυτές το νόμισμά τους, οπότε πως θα πουλήσεις εκεί ανταγωνιστικά προϊόντα ;