Ο Μπάουμαν για τις τρεις στρατηγικές που κάνουν βιώσιμη τη ζωή

 Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο ΜΠΑΟΥΜΑΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΒΙΩΣΙΜΗ ΤΗ ΖΩΗ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΙΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ 

Στο πεδίο μάχης της ρευστής μοντέρνας ζωής, οι αψιμαχίες ανα γνώρισης, με στόχο την ενημέρωση του ευρετηρίου απειλών και ευκαιριών, δεν τελειώνουν ποτέ. Μια στιγμιαία απροσεξία αρκεί για να γίνει ο αποκλείων αποκλειόμενος. Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από αυτό το πεδίο μάχης: το φάντασμα του αποκλεισμού, του μεταφορικού θανάτου, 

Επισκοπήσαμε εν συντομία τις τρεις βασικές στρατηγικές που απο βλέπουν στο να κάνουν βιώσιμη μια ζωή με την επίγνωση του επικείμενου θανάτου.                                                   Η πρώτη συνίσταται στη γεφύρωση της θνητής ζωής α) με την αιωνιότητα – στην ανασκευή του θανάτου ως νέου ξεκινήματος (μιας αθάνατης ζωής αυτή τη φορά) αντί ως έσχατου τέλους.                      Η δεύτερη στρατηγική συνίσταται στην εκτροπή της προσοχής (και της ανησυχίας) από τον ίδιο το θάνατο, ως οικουμενικό και αναπόδραστο συμβάν, στα " ειδικά αίτια» θανάτου, τα οποία χρήζουν εξουδε τέρωσης ή καταπολέμησης.                           Και η τρίτη συνίσταται σε μια καθημερινή «μεταφορική πρόβα» του θανάτου στην αποτρόπαια αλήθεια του ως «απόλυτου», «έσχατου», «ανεπανόρθωτου» και «αμετάκλητου» τέλους - ώστε αυτό το «τέλος», όπως στην περίπτωση των «ρετρό» μανιών και μοδών, να μπορεί να φθάσει να θεωρείται σημαντικά λι γότερο απόλυτο, ανακλητό και αναστρέψιμο, ένα ακόμα απλό και τετριμμένο συμβάν μεταξύ τόσων άλλων.

Δεν διατείνομαι ότι κάποια από αυτές τις στρατηγικές, ή και όλες τους, αν εφαρμοστούν μαζί, είναι πλήρως αποτελεσματική (δεν μπο ρούν να είναι, άλλωστε δεν είναι παρά υπεκφυγέςκαι παυσίπονα), ή ότι δεν έχουν ανεπιθύμητες και ενίοτε αρκούντως επιβλαβείς παρε- νέργειες. Μέχρι ενός σημείου όμως αφαιρούν το δηλητήριο από το κεντρί, κι έτσι κάνουν το αβάσταχτο υποφερτό, εξημερώνουν στο βιωμένο κόσμο-του-είναι την «απόλυτη ετερότητα» του μη-είναι.

Σελ 

71