.....αν εισ' ο Θειός Ισιδωρας ,Φαντασμα ,Φανερωσου
- ηταν φορεας παντοτε της Πιο κεφατης Νόσου
και τα Ποιηματακια του ηταν νε σαν Λαγουμια
που Τυμφβωρυχοι σκαβανε να φτασουνε στη Μουμια
Την Νεφερτιτη εννοώ , κεινη την Αιγυπτία
που παντοτε Κολυμπαγε σε μια θεση Υπτια
κιοταν Γυρισε Μπρουμυτα στη Θαλασσα επνιγη
Στ'αξιωμα της Φαραώ που απεδειχθη Λίγη ...
Στο Νειλο ελιαζομουνα
κι ημουν σε σταση υπτία
μα επανω μου ηρθε κι εκατσε
μια ομορφη Αιγυπτία!
κι επηενα περα-δωθενες
κι επηενε πανω-κατω
σαν γυρος που εψηνομαστε
στη φλεγομένη βατο
μα απο το περα-δωθενες
στον κωλο μουχε μπει
ολη η χλαμιδα κι ενοιωθα
σαν τον Χαμουραμπή
που στην αρχη ητο ανετος
-κι εκανε χοντρες μπαζες-
μα υστερα ζοριστηκε
(τον σφιγγανε οι γαζες).
Ασφυκτιουσε ο πεος μου
που απ' της συκης το φυλλο
βρεθηκε σαν του Φαραω
το φασκιωμενο σκυλο
Κι ως απο κατω βρίσκομουν
και κουνα-κουνα εκεινη
στο τελος η χλαμυδα μου
εμοιαζε με μπικινι
Δεν με ενοιαζε που ζαρωσε
κι ας ητανε καινουργια
μοναχα που με τρωγανε
χλαμύδια και καβουρια.
Σιγα σιγα βυθιστηκα
στις εκβολες του Νειλου
μα εξειχανε τα ματια μου,
ωσάν του κροκοδείλου!