Τι είναι ο νεορεαλισμός στον κινηματογράφο; αναδημοσιευση απο το www.thessalonikiartsandculture.gr/cinema

 αναδημοσιευση  απο το http://www.thessalonikiartsandculture.gr/cinema/cine-protaseis/ti-einai-o-neorealismos-ston-kinimatografo#.VgqZWX0xgbY

Τι είναι ο νεορεαλισμός στον κινηματογράφο

Η σχολή του νεορεαλισμού εμφανίστηκε στην μεταπολεμική Ιταλία, σε μία κρίσιμη χρονική στιγμή για τη χώρα – τη στιγμή που κατέρρεε το καθεστώς του Μουσολίνι, και μέσα στην πλήρη κοινωνική εξαθλίωση, ως αποτέλεμσα του πολέμου. Όπως γράφει ο Στάθης Βαλούκος στον Α” τόμο της Ιστορίας του Κινηματογράφου, «μέσα από την ολοκληρωτική καταστροφή, επαναλήφθηκε ο αιώνιος φυσικός νόμος της εκ του μηδενός αναγέννησης».

Στη βάση τους, οι ταινίες του ιταλικού νεορεαλισμού διαφέρουν πολύ από τις προπολεμικές ιταλικές ταινίες στην επιλογή των ηρώων, που πλέον ήταν καθημερινοί άνθρωποι που πάλευαν να επιβιώσουν, και συνεπώς έχουν έντονη κοινωνική συνείδηση. Υφολογικά, ο νεορεαλισμός χαρακτηρίζεται από την απόρριψη του στούντιο και το γύρισμα των σκηνών με φυσικό φωτισμό και ντεκόρ, καθώς και, σε πολλές περιπτώσεις, την χρησιμοποίηση ερασιτεχνών ηθοποιών και τον αυτοσχεδιασμό.

Στο παραπάνω βίντεο, ο κινηματογραφιστής και αρθρογράφος kogonada αντιπαραθέτει σε πραγματικό χρόνο τις δύο εκδοχές της ταινίας Stazione Termini (1953): η πρώτη και αυθεντική εκδοχή είναι αυτή του Ιταλού σκηνοθέτη Vittorio De Sica, ενώ η δεύτερη είναι το cut του Αμερικανού παραγωγού David O. Selznick, o οποίος άλλαξε τον τίτλο σε Indiscretion of an American Wife και ξαναμόνταρε την ταινία με σκοπό να την κάνει πιο οικεία στο αμερικανικό κοινό.

Μία βασική διαφορά που παρατηρείται είναι η διάρκεια των πλάνων, με τον Selznick να κόβει οτιδήποτε το Hollywood μπορεί να θεωρήσει «περιττό». Ο Αμερικανός θεατής, άλλωστε, είναι εκπαιδευμένος να βαριέται και να αποσπάται εύκολα.
Η δεύτερη διαφορά, που μου έκανε και προσωπικά εντύπωση, είναι η σημασία που δίνουν οι δύο εκδοχές στο περιβάλλον, έμψυχο και άψυχο.

Η αμερικανική εκδοχή, σε συνέχεια της αποκοπής του περιττού, αφήνει εκτός cut οτιδήποτε μπορεί να αποσπάσει την προσοχή από τον κεντρικό ήρωα. Αντίθετα, η αρχική «ιταλική» εκδοχή, πιστή στις αξίες του νεορεαλισμού, έχει μια προσέγγιση πιο ντοκυμαντερίστικη, αφήνοντας το πλάνο να συνεχίζει όταν ο κεντρικός ήρωας αποχωρεί, για να πετύχει αυτό που χαρακτηρίζει έτσι κι αλλιώς την σχολή στην οποία ανήκει: την «ωμή» αναπαράσταση της κοινωνίας. Οι κομπάρσοι στην ιταλική εκδοχή έχουν σημασία, καθώς είναι αυτοί που χτίζουν την ατμόσφαιρα, τον χώρο και τον χρόνο.

βλ και  http://helencomments.blogspot.gr/2010/02/blog-post_11.html