αποσπασμα
6. Όλα ανεξαιρέτως τα κομματικά μορφώματα της ελληνικής Αριστεράς είναι ήδη εκ
των πραγμάτων ξεπερασμένα, για τους λόγους που αναλύθηκαν πιο πάνω. Ο
ορθόδοξος μαρξισμός εκδίπλωσε όλα του τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις
στην περίοδο από την άνοδο του Στάλιν στην εξουσία μέχρι το τέλος του
υπαρκτού σοσιαλισμού. Οι εγγενείς αδυναμίες του δυτικού μαρξισμού και
μεταμαρξισμού (κάθε ποικιλίας και απόχρωσης, περιλαμβανομένων
αντιεξουσιαστικών εκδοχών) αποκαλύπτονται σταδιακά όλο και περισσότερο
μετά την άνοδο στην εξουσία των νεοφιλελεύθερων σε ΗΠΑ και ΗΒ στην
δεκαετία του 80. Η άφιξη της παγκόσμιας κρίσης από το 2008 και μετά
σηματοδοτεί την οριστική τους παρακμή. Αυτό που ερμηνεύεται, ακόμα και
σήμερα, ως πανικόβλητη στροφή όπισθεν, προς την ορθοδοξία που
απονομιμοποιήθηκε από τις εγκληματικές πρακτικές του σταλινισμού, δεν
είναι παρά το σύμπτωμα αυτής της δεύτερης καταστροφής της αριστερής
παράδοσης, και συνάμα μια προσπάθεια να αναζητηθεί έξοδος διαφυγής, τόσο
θεωρητικά όσο και πρακτικά, από το διπλό --και ολέθριο για τα
χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα-- αδιέξοδο στο οποίο εισέρχεται πλέον η
Αριστερά.
και να πώ οτι σε γενικες γραμμές μαλλον ...συμφωνώ.(και οπως το πάρει ..)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου