Η ταφή των απορριμμάτων στην Αφρική
''Εκτός απ' τις αντιαεροπορικές
βάσεις του Καντάφι, η επόμενη μέρα της επίθεσης των Δυτικών βρίσκει
ισοπεδωμένη και την ελπίδα ότι ο πόλεμος, ένας τέτοιος πόλεμος, θα
μπορούσε ποτέ να έχει τον εκκωφαντικό αντίκτυπο ενός καίριου διδάγματος -
ότι δηλαδή, για να το πούμε αναπαλαιώνοντας τον στίχο του Πάουντ,
κανένας πόλεμος δεν είναι δίκαιος.
Οχι επειδή πλήττει αθώους αμάχους αυτή τη φορά, αλλά για τον
λόγο ότι έχουμε πάψει προ πολλού να συνειδητοποιούμε το μέγεθος της
φρίκης, τοποθετούμενοι απλώς σε θέση καταναλωτή των υποπροϊόντων της
ενημέρωσης: η μάχη σβήνει στη φθίνουσα επανάληψη του θανάτου σε ζωντανές
αναμεταδόσεις βομβαρδισμών και εκπυρσοκροτήσεων που δεν συγκινούν ούτε
καν τους πιλότους του ΝΑΤΟ, οι οποίοι απέκτησαν το δίπλωμά τους με
προσομοιώσεις πτήσεων.
Συν τοις άλλοις, οι συγκρούσεις παρουσιάζονται σαν κάτι
χαρακτηριστικά μεταμοντέρνο - για παράδειγμα, ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς
συμβαίνει και γιατί, ο δε φετιχισμός της ενημέρωσης επιτρέπει πράγματι
τέτοια καταιγίδα αντικρουόμενων πληροφοριών, ώστε ο επαπειλούμενος
κορεσμός ακυρώνει προκαταβολικά, κατά μήκος του τέλματος της αδιαφορίας
του μέσου πολίτη, όλα τα νοήματα.
Αυτά νεκρανασταίνονται τώρα υπό μορφήν καρικατούρας και ζητούν
εκδίκηση απ' τους θεατές που αδυνατούν πλέον να αναγνωρίσουν τις
διαφορές ανάμεσα σε αληθινές μάχες και τυποποιημένες αναπαραστάσεις
συγκρούσεων με τις οποίες έχουν εξοικειωθεί, από παιδιά, μέσω αμέτρητων
χολιγουντιανών αποκυημάτων και τηλεοπτικά δραματοποιημένων ντοκιμαντέρ,
πόσο μάλλον με την ψυχαγωγική και συχνά εκπαιδευτική απομυθοποίηση των
εγκληματικών πράξεων στα βιντεοπαιγνίδια.
Ηδη, έχοντας θεσμοθετήσει τη βία που ενυπάρχει ως σήμα κατατεθέν
της αρρενωπής γοητείας και χαρμόσυνος δήθεν μυϊκός τόνος στα πιο
στοιχειώδη χρηστικά προϊόντα, έχοντας ασπαστεί τη λογική που διέπει την
ευτυχία απ' «το πάτημα ενός κουμπιού», το «χαλύβδινο σασί» και το
«οδήγημα σε ακραίες συνθήκες», έχοντας καλωσορίσει έναν ηλίθιο
αυτοματισμό, συνώνυμο με το πνεύμα της φασιστικής μισαλλοδοξίας η οποία
υπέβοσκε ανέκαθεν στο τεχνολογικό σύμπαν, η κοινωνία στερείται τις
αντιστάσεις τις απαραίτητες προκειμένου να θεωρήσει τους πολέμους στον
Τρίτο Κόσμο σαν κάτι εξωτερικό προς τη ληθαργική της κουλτούρα.
Εκθειάζοντας απ' το πρωί ώς το βράδυ μικρές απολαύσεις με συνθήματα που
επικαλούνται την πώρωση, απενοχοποιώντας την αμαρτωλή σχέση μεταξύ της
ηδονής και της τέχνης του να ζεις επικίνδυνα, προπαγανδίζοντας την
υποτιθέμενη συγγένεια μεταξύ αισθημάτων συντροφικότητας και εναέριων
σπορ με συνοδηγό το θάνατο, η κοινωνία απαγορεύει τρόπον τινά να της
θυμίζουν τον αυθεντικό πόνο, διαλέγει μάλιστα να τον κρύψει σε μια
πλημμύρα από ψευδογνήσια στιγμιότυπα άκρως οδυνηρών γεγονότων, ώστε
κανένα απ' αυτά να μη διεκδικεί την ουσιαστική της συμμετοχή.''
.................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου