Ο πραγματικός χρόνος που ζει κάποιος(αναδημοσιευση απο το μπλογκ:ανθρωπινες σχεσεις)

Ο πραγματικός χρόνος που ζει κάποιος

πηγη: 

 http://anthropinessxeseis.blogspot.com/2010/08/blog-post.html

Ένας ερευνητής βρέθηκε σε μιά απο τις περιηγήσεις του σε ένα χωριό.  Ο ερευνητής είναι ένας άνθρωπος που αναζητά … δεν βρίσκει πάντα αλλά ωστόσο αναζητά.

Καποια στιγμή αισθάνθηκε την ανάγκη να μπει σε ένα σπίτι που του φαινόταν ότι είχε κάτι ελκυστικό… κάτι που τον προσκαλούσε.  Μπαινοντας μέσα άφησε το βλέμμα του να ξαποστάσει πάνω στα κάδρα στις καρέκλες … στην φτωχική κουζίνα, και στις ηλιαχτίδες που έπαιζαν με τις γρύλιες.

Ισως επειδή είχε βλέμμα ερευνητή στάθηκε σε μια λευκή πέτρα που βρισκόταν ανάμεσα σε άλλες έξω στην αυλή και πρόσεξε την επιγραφή. Αμπντουλ Ταρεγκ: έζησε 8 χρόνια, 6 μήνες , δυο εβδομάδες και 3 μέρες.  Τρόμαξε λίγο συνειδητοποιώντας πως αυτή η πέτρα δεν ήταν μια απλή πέτρα αλλά μια ταφόπλακα.  Λυπήθηκε για το χαμό ενός τόσο νέου παιδιού. Σιγά σιγά συνειδητοποίησε επίσης ότι … η πανέμορφη αυλή δεν ήταν αυλή αλλά ένα νεκροταφείο.

Μια μια άρχισε να διαβάζει τις πλάκες και παρατήρησε ότι ολες είχαν ένα ονομα και τον ακριβή χρόνο της ζωής του νεκρού.  Αυτό όμως που τον τάραξε ήταν ότι ο μεγαλύτερος δεν ξεπερνούσε τα 11 χρόνια.  Νικημένος απο μια απίστευτη θλίψη κάθισε κάτω και άρχισε να κλαίει.

Μετά απο λίγο ή πολύ δεν ξέρουμε ο φύλακας τον βρήκε στην ίδια θέση. να κλαίει με λυγμούς. τον ρώτησε αν έκλαιγε για κάποιο συγγενή . “Οχι για κανέναν συγγενή ή φίλο”είπε ο ερευνητής.”πια κατάρα … Τι φοβερό κακό κρύβει αυτός ο τόπος;  Γιατί τόσα πολλά παιδιά είναι νεκρά;”

Ο ηλικιωμένος φύλακας χαμογέλασε και του είπε πως μπορούσε να ηρεμήσει.  Δεν υπήρχε κατάρα ή επιδημία.  Του εξήγησε πως το μυστικο κρυβόταν σε μια συνήθεια που είχαν εκεί.   “Βλέπεις” του είπε “όταν κάποιος συμπληρώνει τα 15 του χρόνια οι γονείς του του δίνουν ένα τετραδιο και εκεί καταγράφει όλες τις καλές στιγμές της ζωής του…

Στα δεξιά αυτό που απόλαυσε.  Στα αριστερά, πόσο χρόνο κράτησε η απόλαυση :  ένα ωραίο γεύμα, ένα δώρο, το πρώτο φιλί, ένα στοργικό βλέμμα, ένα χάδι, ένα χαμόγελο …  πόση ώρα κράτησε η απόλαυση του… η σκέψη αυτού του γεγονότος … λεπτά, δύο μέρες, μιά εβδομάδα , μήνες;  Πόσο κράτησε στα αλήθεια η απόλαυση των όμορφων αυτών στιγμών… αυτών των αισθήσεων… το καταγράφει στο τετράδιο.

Ετσι συνεχίζουμε να σημειώνουμε σε αυτά τα τετράδια κάθε λεπτό που απολαμβάνουμε … κάθε λεπτό!!!   'Oταν κάποιος πεθάνει τότε παίρνουμε αυτό το τετράδιο και προσθέτουμε τους χρόνους γιατί ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΚΑΠΟΙΟΣ.