και δυο θαυμασια σχολια για τις Φαλαινες και τον Μπομπυ Ντικ απο το σχετικο ποστ του Νικου Σαραντακου
Μαρία είπε
7 Απριλίου, 2010 στο 18:24
Όποιος θέλει να το διαβάσει ολόκληρο, γουγλίζει τον τίτλο ΠΥΡΣΟΣ
ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΦΑΡΟΔΕΙΚΤΟΥ
…και όπου ποθούσαμε να μας δεχτούν, μεσ’ στης ολόχρονης ισημερίας την μαγεία, του Ειρηνικού οι κόρες, του Ειρηνικού – ο Χέρμαν Μέλβιλ! – οι παραδείσιες θυγατέρες, οι εξαίσιες Φαγιαουαίη, ελπίζοντας να συναντήσουμε, όχι σαν φαλαινοθήραι, όχι σαν τον Αχάμπ εχθροί, μα τουναντίον, σαν φίλοι θερμοί και αληθινοί, την Άνασσα των ωκεανών με το υγρόν λοφείον, το άσπρο πλεούμενο σπερματικό βουνό (ω χαίρε, χαίρε Moby Dick!), την Άσπρη Φάλαινα ελπίζοντας να βρούμε την ρήγισσα των βαθέων βυθών και πάσης φωτεινής επιφανείας, την Άσπρη Φάλαινα, την Άσπρη αφρόεσσα Αφροδίτη (Χαίρε, ω Παφλάζουσα, χαίρε, ω, χαίρε Αναδυομένη!) όραμα θείον, Άνασσα Πρώτη, κόρη της απολύτου αθωότητος, της απολύτου ελευθερίας, της απολύτου ηδονής – κήτος, ω κήτος που μόνον εσύ, ως σήμερα, κρατάς ακόμη κάτι, απ’ την αυγή της Υδρογείου, απ’ τις αρχές της προϊστορίας, κάτι από την δύναμι την γνησιότητα και την απόλυτη αλληλεγγύη με την φύσι, κάτι από το μεγαλείον και τους τιτανικούς ρυθμούς της ανυπόκριτης εκείνης εποχής των βροντοσαύρων και τυραννοσαύρων.
…και όπου ποθούσαμε να μας δεχτούν, μεσ’ στης ολόχρονης ισημερίας την μαγεία, του Ειρηνικού οι κόρες, του Ειρηνικού – ο Χέρμαν Μέλβιλ! – οι παραδείσιες θυγατέρες, οι εξαίσιες Φαγιαουαίη, ελπίζοντας να συναντήσουμε, όχι σαν φαλαινοθήραι, όχι σαν τον Αχάμπ εχθροί, μα τουναντίον, σαν φίλοι θερμοί και αληθινοί, την Άνασσα των ωκεανών με το υγρόν λοφείον, το άσπρο πλεούμενο σπερματικό βουνό (ω χαίρε, χαίρε Moby Dick!), την Άσπρη Φάλαινα ελπίζοντας να βρούμε την ρήγισσα των βαθέων βυθών και πάσης φωτεινής επιφανείας, την Άσπρη Φάλαινα, την Άσπρη αφρόεσσα Αφροδίτη (Χαίρε, ω Παφλάζουσα, χαίρε, ω, χαίρε Αναδυομένη!) όραμα θείον, Άνασσα Πρώτη, κόρη της απολύτου αθωότητος, της απολύτου ελευθερίας, της απολύτου ηδονής – κήτος, ω κήτος που μόνον εσύ, ως σήμερα, κρατάς ακόμη κάτι, απ’ την αυγή της Υδρογείου, απ’ τις αρχές της προϊστορίας, κάτι από την δύναμι την γνησιότητα και την απόλυτη αλληλεγγύη με την φύσι, κάτι από το μεγαλείον και τους τιτανικούς ρυθμούς της ανυπόκριτης εκείνης εποχής των βροντοσαύρων και τυραννοσαύρων.
Τα γκουγκλοβιβλία μου έλυσαν και μια φαλαινοθηρική απορία.
Τα λεξικά λένε ότι ο όρος spermaceti μαρτυρείται στα παλαιά αγγλικά
ήδη από τον 15ο αι., ενώ και στα γαλλικά μαρτυρείται τουλάχιστον
από το 1509. Αλλά η οργανωμένη φαλαινοθηρία αρχίζει από τις αρχές
του 18ου αιώνα, και δυσκολευόμουν να φανταστώ ότι υπήρχε τόσο σπέρμα
κήτους προ οργανωμένης φαλαινοθηρίας ώστε να χρησιμοποιηθεί για την
ουσία αυτή νεολατινικός όρος. Και όμως, φαίνεται τελικά πως και πριν από την οργανωμένη
φαλαινοθηρία της νεωτερικότητας, μια χαρά τις κυνηγούσαν τις φάλαινες.
Επ’ ευκαιρία, τις φάλαινες τις γνώριζαν και στην ελληνική αρχαιότητα.
Τις αναφέρει ο Αρριανός και ο Διόδωρος, και όχι μόνο. Το σχετικό υλικό
(φιλολογικό και αρχαιολογικό) συγκεντρώνουν οι J. K. Papadopoulos και D.
Ruscillo, “A ketos in early Athens: an archaeology of whales and
sea monsters in the Greek world”, American Journal of Archaeology
106 (2002) 187-227 (στο οποίο θα έχω ηλεκτρονική πρόσβαση αύριο).
----------------------------------------------------------------------------------------------
π2 είπε